What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์

 

อวสานเพอร์เฟ็กเดท ร้องโอดโอยออลเดย์ออลไนท์

 

ถ่างตาเบิ่งโลกมา 21 ปี ไม่เคยปวดท้องเมนส์ปางตายเท่าวันนี้ T T

 

“โซเฟียคูลลิ่ง นุ่มสลิม ปีกกลางคืน 35 ซม.”

 

แม็กม่าวางถุงฟ่อแฟ่ใส่โกเต็กที่เพิ่งซื้อมาหมาดๆ ไว้บนโต๊ะกาแฟข้างโซฟาที่เดี๊ยนนอนฉุยฉาย

 

Oh expert! สมเป็นเด็กเทรนแม่ทองหยอง ผู้คว่ำหวอดในวงการเบ๊

 

“จะสูบหรอ?”

 

ฉันถามติงเมื่อเห็นฮีมุ่งไปทางระเบียง

 

“เปล่า เปิดไล่กลิ่นคาวปลา เห็นงี้ฉันสายคลีนเหอะ เหล้าไม่แตะ บุหรี่ไม่สูบ เน้นมั่วสุม”

 

“อ้าว แล้วไฟแช็คกับมีดคือ??”

 

ด้อนเซย์ยูจะพกไว้เจื๋อนคน พร้อมเผาศพทำลายหลักฐาน O{}O

 

โน๊โนๆ ฉันไม่อยากรับบทนางคอยปาดน้ำตาหน้าลูกกรงเด้อ

 

“ของรูมเมท วันนั้นรีบเลยเผลอหยิบกางเกงมันมาใส่”

 

เค๊ ตัดดราม่าไปอีกหนึ่ง

 

คราวนี้ฮีเปลี่ยนหมุดหมายหายเข้าครัว แล้วกลับมากับเซอร์ไพรส์สุดคิ้วทึ!

 

“เอ่า ถุงน้ำร้อน”

 

“วี๊ดดด แต๊งน้าา ตั้ลล้ากที่สุดเยย >w<”

 

ฉันรับถุงน้ำร้อนต้าวเรดแองกี้เบิร์ดขนปุกปุยวางแหมะแปะพุง

 

ฟินนาเล่~ ใจละลายไปพร้อมก้อนเลือดในมดลูก

 

ของขวัญชิ้นแรกจากมายบอยเฟรนด์สุโก้ยย

 

ถึงนกแดงเหมือนแอบด่่าว่าขี้วีน Anyway ยอมอภัยมณีดั้ย นายอุตส่าห์เทคแคร์ฉันนี่เนอะ ^^

 

“กาแฟมั้ย?”

 

อุ้ยตาย~ เหมือนได้แฟนเป็นเด็กเอนฯ จบเว้นต์คอลเรียกทนายโลด

 

เดี๊ยนจะเซ็นยกมรดกให้คนเน้!

 

“กิกิ้วว ขอคนชงแทนได้ป่าว~”

 

“ไม่ต้องแดรก!”

 

เอ๊า ไสสูพิโรธโพด? =_=

 

อะเคร เรดดี้น้อยถวายวัดคือเก่า

 

Wait! Wait! Wait! ฮีสะบัดหน้าหนี

 

ฮั่นแหน่~ เขิลอะเด้ สูนกลบเกลื่อนก็มิบอก >\\<

 

อยากจิฝ่าไฟแดงหราจ๊ะ คัมม๊อนๆ ~ แม่จะจัดชุดใหญ่ไฟกระพริบไถ่โทษที่เมื่อคืนทิ้งให้นอนห่อเหี่ยวบนโซฟา

 

อ๊ะ Forgot พักร่านแป๊บ

 

ขอยาดวกเข้าสตอรี่ที่เคยสัญญาว่าจะเหลาอย่างละเอียด

 

แม็กม่าตัดสินใจต่อยูนิเวอร์ซิตี้เดียวกับฉัน (ไอ้ที่ตั้งอยู่ข้างๆ ไฮสคูล) เพราะวงการตำรวจไทยสายขาวนั้นอยู่ยาก อย่างน้อยถ้าโดนเด้งก็ยังเหลือใบ

ดีกรี ดีกว่ารีบหักดิบไถเกรียนเรียนตำหนวด ซึ่งแม่ทองหยองหนับหนุน เพราะว้อนรูปรับปริญญาติดฝาบ้าน และเผอิญช่วงเสาะหาหอใหม่พอดี เขาเลย

ขออาสามาเป็นยามเฝ้าระวังนังศรีที่ห้องฉัน 2-3 วัน

 

So pity! โมเม้นต์เอื้อเบอร์นี้ ถ้าไอ้เมนส์ระยำไม่ทำพิษเราคงได้แซ่บกันซัก 10 ยก T^T

 

จิ้มๆ

 

=_=^

 

ร่างสูงที่นั่งซดคาเฟอีนล่างโซฟาปั้นหน้าเอือมสบถด่าในใจ เมื่อถูกสะกิดไหล่ขัดจังหวะ

 

“กินด้วย *0*”

 

แม็กม่าแพ้สายตาวิ้งๆ ใจดีช่วยเป่าฟู่ๆ ก่อนยอมยกแก้วให้ฉัน

 

ยึ๋ย >~< ขมปี๋เลยไอ้ชาย เพียวคอฟฟี่โนชูก้าของแทร่

 

“น้ำตาลป่ะ -o-”

 

“No problem รักเรามันหวานพอ ^^+”

 

แถวบ้านเรียกเชอรี่คอเหล็กไหล (ทองแดงกระจอกเกิน) Exe ผ่านเหล้าขมนับหมื่นกลม

 

เด็ก 17 ดริ้งค์ได้ รุ่นบิ๊กเบิ้มชิงสุราอวอร์ดอย่างเดี๊ยนมีหรือจะน้อยหน้า! -^-

 

บัดของแรงติดโคนลิ้น…ขอพักแพร๊บ

 

No halo~ Baby, I'm the reason why Hell's so hot~

 

“ตือดือตือ ดื๊อดือ~”

 

“รับซักทีดิ๊ป้า -*-”

 

“หุ้ว รีบเพื่อ? แค่คอลเซนเตอร์เอง - -^”

 

พูดแล้วดัดจริตจิบคอฟฟี่โชว์เก๋ๆ ตอกย้ำชีวิตขื่นขม

 

พรวดด!!!

 

“เฮ้ย! แม่เป็นสปริงเกอร์อ่อ! สกปรก!!!”

 

หัวแดงเจอกาแฟสแปลชสดพุ่งจากปาก ตวาดงึดชี้หน้าด่าฉอดๆ

 

ส่วนฉันช็อคติดอ่างประหนึ่งแผ่นเสียงตกร่อง

 

“มะ แม่ๆๆ”

 

“ห้ะ??”

 

“แม่ฉันโทรม๊าา! o [] o”

 

“ตกใจไร คนหนิไม่ใช่หน่อไม้กิมซุ่ง - -^”

 

แม็กม่าแขวะพลางหยิบทิชชู่เช็ดจุดเกิดเหตุ

 

รู้ตัวย่ะ ว่าไม่ได้เกิดจากกระบอกไม้ไผ่!

 

อึ้งทึ่งตะลึงงันเพราะมาดามคอลหาฉันครั้งแรกในรอบปีซื่อๆ

 

นี่คือลืมไปละว่ามีแม่ กู้เมมโมรี่แป๊บ

 

เฮโรอีนคนแรก in my life นางสวยเริ่ด เชิด หยิ่งและเจ้าเล่ห์ เอาเงินป๋าไปเปิดช็อปแบรนด์เนมจนบู้มบ้ามแล้วเทเค้าด้วย Reason หมดแพชชั่น.

 

ทริปชิมผู้รอบโลกล่มหรอมัม? หรือตูดทับยัวร์โฟนตอนเมคเลิฟ?? =o=

 

[ฮันนี๋~ ไอโกทูไทยแลนด์น๊าา Have surprise for you ด้วย!!!]

 

โอ้ย เปิดมาหูแทบแตก สมฉายาแม่ระฆังบิ๊กเบนที่ขุ่นป๋าสถาปนาให้

 

อือฮึ ชีติดค้างของขวัญเบิร์ดเดย์ฉันนี่นา เพิ่งผ่านไป 3-4 เดือนเองค่าา

 

“อยากได้หมากระเป๋า -0-”

 

[อะโฮะๆ เดี๊ยะจัดจึ้งกว่านั้น ดินเนอร์ทูไนท์นะมายเกิร์ล!~”

 

ติ๊ด

 

ตื่อดึ๊ง~

 

วางสายปุ๊บส่งโลปั๊บ

 

โอ้ว อิหยังน้อ My life เค้าลางกลิ่นตุๆ เนอะสาว

 

ปวดท้อง ปวดหลังและปวดหัว เค้าท์ดาวน์อีก 6 วันก่อนสิ้นปี

 

ขออย่างเดียวอย่าหมี่เหลืองให้ปวดใจ -_-;;

 

.

 

-18.07 น.-

 

(ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง)

 

อ๊ะอา โลเคชั่นคุ้นๆ เหมือนเคยโดนน้ำพะโล้ราดมาก่อน

 

เยสเซ่อร์ ร้านที่แจ็คก้านัดดินเนอร์แล้วฉันเกือบตบกะอิเจนนี่เอง!

 

ระดับมาดามกีวี่ทำไมจองเรทมีเดียม หรือมันมีของลำในซอกหลืบ

 

จากประสบการณ์ตรงเมื่อคราวก่อน

 

อืม น้ำเปล่าอร่อยดี

 

พลั่ก!

 

“ว๊ายย~ ตาเสียหรือยายตาย! ทำไมไม่มองทางย๊ะ กรี๊ดๆ!!! > [] <”

 

ไอ้เสร่อหน้าไหนไม่รู้เดินชนฉันเกือบล้มกลิ้งเป็นโดเรม่อง

 

งึ๊ดๆ แม่จะสั่งสอนให้ว่าอย่าแหยมกับมนุษย์เมนส์!

 

“เชอรี่!?”

 

“…”

 

ปากรูดซิปปิดอัตโนมัติ บีคอสตรงหน้าเดี๊ยนคือแจ็คก้าตัวเบอเร่อ!

 

หมับ!

 

แม็กม่าที่ช่วยพยุงฉันไม่ให้ล้มเมื่อครู่ โอบไหล่แสดงความเป็นเจ้าของ

 

วรั้ย รู้สึกสวยบักคั่ก >0< แต่ใดๆ คือกลัวร้านบึ้มมากกว่า

 

“ชอบมองนมเหมือนเดิมเลยนะเฮีย”

 

เอ้อ ฉันเพิ่งรู้ชายฉกรรจ์ฮิตเซย์ฮายกันแบบนี้

 

ถุ้ย! ไม่ใช่ละ มันหาเรื่องชัดๆ = [] =

 

“เดทเหรอ ติดใจร้านนี้ล่ะสิ ^^;”

 

แจ็คก้า try to ฝืนยิ้มแซว

 

“ขนาดนี้แล้วเนอะ…ซักผ้ามั้ง - -^”

 

ก๊อดคงลืมประทานความเฟรนลี่ให้ฮี เอะอะแยกเขี้ยวสวบไปทั่ว = [] =

 

“เฮ้~ เบบี๋หิวจุงเบย >3< เรารีบนั่งกันเถอะ เดี๋ยวโต๊ะหาย!”

 

ฉันลนลานตะล่อมลากไอ้ต้าวชิวาว่าไปที่โต๊ะ

 

แต่ๆๆ แจ็คก้า Why you follow me?!

 

“อ่าว สงสัยระบบรวน…”

 

แจ็คก้าพึมพำหลังตรวจเช็คเลขโต๊ะจนแน่ใจ ทิ้งตัวนั่งรอบ๋อยฝั่งตรงข้าม

 

“…”

 

สังคมก้มหน้าทุกคนจ้องจอ ยกเว้นเดี๊ยนที่พลิกหน้าเมนูแก้เก้อ

 

เฮ้ลมี๊~ อึดอัดว้อย!

 

“แฟนเฮียมาด้วยป่ะ?”

 

เหลือเชื่อที่แม็กม่าเป็นฝ่ายเปิดบทสนทนา และถ้าแจ็คก้าตอบว่า ‘คนไหน?’ ฉันจะไม่แปลกใจเลยซักติ๊ด

 

“รออยู่ เธอบอกชอบอาหารไทย ^^”

 

หูผึ่งจ้า สาวใหม่ต่างด้าวซะด้วย?? C (- -)

 

“อ่อ ยัยฝรั่งเอวหวานที่เฮียเจอในผับ ชื่อไรนะ กีเนียน…/กวิเนเวียร์!”

 

แจ็คก้ารีบแก้คำทำฉันเกือบหลุดขำก๊าก

 

ฮ่าๆๆๆ!!!

 

แม็กม่านายกวนทีนป่ะเนี่ย!? คนอะไรวะชื่อนั้น ^0^

 

แต่ว่ากวิเนเวียร์เนี่ยคุ้นเคย ชื่อเต็มแม่ฉันเองแหละ เชยสะบัด!

 

…

 

เอิ่ม…Wait!?!

 

ภาวนาให้โลกกลมเปลี่ยนรูปทรง หักเหลี่ยมคมเว้าลึกเป็นแปดฉาก

 

“แจ็คก้าา~ You call me right ด๊าลิ้งง~”

 

เสียงกึกก้องทรงพลังดุจบิ๊กเบนหลอนประสาท ปรากฏร่างแหม่มสาวผมลอนทองหุ่นสะบึมในชุดเดรสรัดรูปโชว์สัดส่วน

 

มาดตัวมัมแห่งวงการนังงูพิษเลื้อยกอดคอหนุ่มหล่อจากด้านหลัง ปากแดงสดกรีดยิ้มร้ายเสยบลูอายส์มองเฟียส

 

ม่ายเจร๊งง < (O [] O) >

 

ล่อรุ่นแม่กันเลยเรอะแจ็คก้า!?

 

อันเดอร์ไลน์ is My MOM!!!

 

“Oh~ Your boyfriend? Is My boyfriend~ and My little girl~ ^^”

 

Everyone ช็อตฟีล เว้นมายมัมสุดสุนทรีย์ชี้โบ้ชี้เบ้ ซิงงะซอง like a เจ้าหญิงดิสนี่

 

ท่องไว้นะเชอรี่ แม่ฉันเหมือนฉันๆๆ …

 

โว้ย! แรดจริง! ยัยแก่กินเด็กเอ๊ยย!!! > [] <

 

“He is my destiny~ เราเจอกันคืนที่ฉัน Broken heart จาก My Ex husband! จ้องปุ๊บสปาร์คปั๊บ! จดทะเบียนสมสู่ เอ้ย! สมรส Yesterday!~”

 

“แม่เธอพูดเชี่ยไร…?”

 

คนข้างกายสะกิดแขนยิกๆ ให้ฉันช่วยทรานเสลด

 

ฮึ่ย! งึ๊ดก็งึ๊ด -*- ยังต้องกัดฟันพูดซ้ำอีกบ่

 

“…แจ็คก้ามันเป็นพ่อฉันแล้ว!”

 

“ชิบ…นับญาติยังไงวะ?”

 

“งั๊วเอ้ย! ประเด็นไม่ได้อยู่ที่อาแม็กม่ากับหลานเชอรี่…ฉันว่าเฮียนายอ่ะแปลกๆ”

 

“แม่เธอดิแปลก แม่มกินเด็กรุ่นลูก!”

 

“อะแฮ่ม ^^ มีอะไรคุยกันตรงๆ ดีกว่านะ”

 

เราปรึกษากันเสียงดังไปหน่อย จนแม่ฉันเริ่มหน้าเหวี่ยง แจ็คก้าเลยเข้าเบรค

 

เออ อัดอั้นมานานละ! เดี๊ยนฉะเลยละกัน!

 

“ที่นายเอาแม่ฉันเพราะอยากแก้แค้นเรื่องคืนนั้นสิท่า!!!”

 

ใบหน้ายิ้มแย้มพลันเปลี่ยนเป็นเรียบเฉย นัยน์ตาดาร์กช็อคโกแลตขุ่นมัวเดือดปุดๆ

 

ตึง!

 

เกิดเหตุตบโต๊ะทำเหล่าบ๋อยสะดุ้งโหยง แต่คราวนี้ไม่มีเศษอาหารให้กระเด็น มีเพียงอารมณ์เกรี้ยวกราดของแจ็คก้าที่สาดใส่กันเต็มเหนี่ยว

 

“พูดให้ได้อะไร? มั่นใจในตัวเองเกินไปมั้ง!”

 

“…”

 

ร่างสูงลุกหนีไปจัดการอารมณ์ก่อนได้ตั๊นหน้าฉันจริงๆ

 

“Like father, like girl!”

 

มายมัมด่าเสร็จรีบวิ่งแจ้นตามผัวใหม่

 

“เฮ้อ หมดอารมณ์กินละ!”

 

ส่วนไอ้หัวแดงข้างๆ ก็ทิ้งฉันไปอีกคน…

 

“กรี๊ดด!!! ฉันผิดตรงไหนห๊าาา!?! o>[]<o"

 

---

 

(จบตอน)