What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์
เขียนโดย 
Killolat
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2567 เวลา 15.01 น.
แก้ไขเมื่อ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567 12.06 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ~เนื้อคู่~
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“แฮปปี้ เบิร์ดเดย์ ทู๊ยู~ แฮ๊ปปี้เบิ๊ดเด๋ๆๆ ทู๊~ ….เบอร์รี่!”
Thank God -_-; นักร้องหัวทองเสียงเพี้ยนไต่คีย์สูงปรี๊ดดดด…หยุดร้องเพลงฝรั่งสำเนียงอีสานซักที
เออ! พ่อข่อยเอง เปย์มาลัยแบงค์เทาร้านเกะสู่มื้อบ่เคยจ่ม แต่ดันติดแอคเซ้นต์…เอ๊อะ เพราะป๋าแหละ! พาหนูเว้าอีสานหมดสวย >_<
“โอ๊ย!~ เลิกหม้อสาวยโสเหอะป๋า หูจะแหก! <(>o<)>”
ป๋ายิ้มเอ็นดูยื่นเค้กปอนด์ให้เป่า…สมละที่เมียเก่า (แม่ฉันเอง) สร้างภูมิต้านดราม่าควีนไว้เยอะ
ฟู่~
“ปีนี้อีหล้าอยากได้อิหยังน้อ? ^0^”
กราบค่ะ! สปีคอิ้งลิชเถ๊อะ อย่าให้บรรพบุรุษชาวอเมริกันของเราต้องหลั่งน้ำตา
“ข่อย…เอ้ย! หนูอยากได้ผู้ชายค่าา!!!”
“โอ้ว เชื้อแม่คื๊อแรงโพด~”
…
ไม่น่าเล้ย! ถ้าตอนนั้นฉันขอชิวาว่าหรือลีมูซีนก็คงดี…!
“กรี๊ดดดดดดดๆๆๆๆๆๆ!!!!~”
ไม่มีไร อยากระบายอารมณ์เฉยๆ
“แฮ่กๆๆ”
พักหอบแปบ =o=;;
เค มีแรงละ…โว๊ย! งึ๊ดหลาย!!! >[]<
โครมมม!!!
ฉันปัดกองภูเขาเอกสารตรงหน้าล้มครืน
บริหารโรงเรียนบ้าอะไร๊!! หน้าฉันดูขยันนักหรอ!? Shut Down! ไม่ทำแล้ว! ขี้ข้าอยู่ไส?? คัมมอน น๊าวว!!!~
“ศรีสมร!”
ยกหูกริ๊งเดียวเลขาแก่มาดเด๋อก็กุลีกุจรเข้ามา
“ค…ค่า คุณเบอร์รี่ ^-^;;”
“Sh*t! Shut up…!!! บอกกี่ครั้งละว่าชื่อ ‘เชอรี่’ บ.ใบไม้ มันบรรลัย ร์ ฆ่าเสียงอัปมงคล! อิป้านี่อยากให้ฉันตายโหงรึไงห๊าาา!!! ไม่ทงไม่ทำมันละงาน! หาคนจัดการด้วย! >[]<**”
“ตะ ตะ แต่…”
“Get lost! งั๊ว! อย่าให้ข่อยเว้าอีสานเด้!!!”
“คะ ค่ะๆๆ”
ลำไย! มีปัญหาด้านลิ้นไก่หรอนังป้า! ฉันไม่ได้จ่ายเดือนละสามหมื่น เพื่อดูโชว์ติดอ่างนะย๊ะ!
ปัง!!!
ฉันกระแทกประตูสุดแรง เดินจิกเท้าสะบัดผมเชิดออกจากห้องฝุ่นเขรอะแบบเริ่ดๆ
เฮ้อ~ คนสวยหงุดหงิด! อาชีพสาวออฟฟิศไม่ใช่แนว!
.
“โอมมม…ขะดุกขะดุ๋ย ขะมุกขะมุ๋ย กึ๋ยๆ”
หมอดูไม้ใกล้ฝั่ง ผมกระเซิงพันรุงรังมีพี่เสก โลโซะ เป็นไอดอล สวมชุดคลุมผ้าไหมโบราณหลวมโคร่งกลิ่นตุๆ ท่องมนต์ขมุบขมิบ นิ้วเหี่ยวยุกยิกเล่นปูไต่บนลูกแก้วทำนายดวงสีดำ
“เป็นไงบ้างป้าจี๊ด? -0-”
‘จี๊ด’ หรือชื่อเต็ม ‘จีหลงเสี่ยวเปาเตอหลู่ดู๋’
เอ๊ะ…? ถูกป่าวหว่า
ช่างเห๊อะ บอกกี่ครั้งก็ไม่เคยเหมือนกันซักรอบ แกว่าซินแสบนเขาหลินซานตั้งให้ แถมต้องคอยอัพเกรดเปลี่ยนถี่ยิบยิ่งกว่าแคสไอโฟน กันคนเอาไปเขียนลงบัญชีหนังหมา
สงสัยอะดิว่าฉันเจอป้าแกได้ยังไง แหม๋~ เรื่องมันย๊าวยาวว…แต่ขอเม๊าท์หน่อยละกัน!
…
วันหนึ่ง ขณะที่ฉันเดินผ่านกองสังกะสี เอ้ย…สำนักหมอดูป้าจี๊ด
‘ตายเลี้ยว!’
หันซ้ายแลขวา อ๊ะ ไม่มีใคร…อิแก่ขอทานนี่พูดกะฉันหรอ? -_- ละอะไรเลี้ยวๆ ไตๆ นะ?? สภาพยาจกอดอยาก ดูท่าแกคงกำลังเสนอขายไต น่าสงสาร เหี่ยวๆ แบบนี้ไม่น่าขายออก
‘แกถึงฆาตเลี้ยว นังมารร้าย!’
กรี๊ดดด!!!~ ยัยอาม่าหนังยานนี่แช่งฉัน! เดี๋ยวปั๊ดเผาเพิงหมาแหงนให้ราบ!!! >[]<*
‘ของอุบาทกำลังตกใส่หัว’
แหมะ!
อี๋~ O[]O ขี้นกตกใส่หัวฉัน…!
‘ตัวลื้อเหม็นกลิ่นสาปควาย!’
ซ่าาา!
รถบรรทุกเดอะฟาสต์เหยียบแอ่งน้ำเน่ากระจาย
‘ไฟโลกันต์แผดเผา’
ฟ้าว~
‘กรี๊ดดด!!! ร้อนๆๆ’
ไอ้เด็กแว้นเวรขับรถผ่าน โยนก้นบุหรี่ทิ้ง โดนผมฉันติดไฟลุกพรึ่บ
‘ลื้อจะ…/พ๊ออ!!!’
…
อะฮึ่ม ละนั่นคือเดสทินี่ของเรา หลังจากนั้นป้าจี๊ดก็แนะนำตัวและช่วยแก้ชงให้ฟรีไม่คิดเงิน นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงแวะมาหาป้าแกทุกอาทิตย์
“อั๊วเห็นเลี้ยว! ลื้อต้องใช้ของแดงแก้ชง!”
ตู้วหูววว นอกจากแฟนเก่าฉันก็ป้าจี๊ดนี่แหละ อะเมซิ่งไทยแลนด์ อเมริกาไม่มีหร๊อก นวัตกรรมฝืนวงล้อชะตากรรมแบบนี้ ^o^
“โฮ๊ะ สบ๊าย~ แค่นี้เอง ท่านยมกระจอกเกิ๊นน”
ของแดงน่ะ ช๊อบชอบบ บ้านไอเรียก ‘Red lover’ ปากไม่แดงไม่มีแรงเดิน จะถูกจะแพงขอแดงไว้ก่อน คอลเลคชั่นไหนออกสีแดงฉันเก็บเรียบ!
เพี๊ยะ
“โอ๊ย! ไรเนี่ย!? Just kidding แค่นี้ ต้อง SM ตีฉันเลย? TOT”
“หุบป๊าก! ท่านยมกำลังพิโรธ ส่งเบญจเพสมาเพิ่ม”
Oh! Noooo~ =[]=
“เบญจเพส+ชง แกไม่รอดเลี้ยว นังหนูเอ้ย! มีทางเดียวคือนอนโลงต่อชะตา”
“หู้ว…ง่ายดาย~ กี่นาทีอะ? -o-;”
“Forever!”
“กรี๊ดๆๆ!! คนนะย๊ะ ไม่ใช่แวมไพร์~ แล้วฉันจะใช้ชีวิตยังไง๊ เย็บหลังติดโรงไปแอ๊วผู้ที่ไหนเค้าจะเอ๊าา แง๊~ TT[]TT ”
“เซ้า-เว้า!!!”
-x- อุ๊บส์ ฉันว่านังป้านี่ติดสำเนียงฉันละ สปีคอีสานชัดแจ๋ว
“งึมมะงึมมะงำ~….อั๊วดีลเลี้ยว! อีก 3 วัน เหอเหอเอ้อร์เซียน จะส่งเนื้อคู่ด้ายแดงมาให้ลื้อผูกชะตาแบ่งกรรม”
เนื้อคู่หรือเนื้อตุ๋นวะป้า -[]- ทำไม F ง่ายจัง ฉันงมหาทั้งชีวิตยังไม่เจอ ว่าแต่…
“หล่อป่ะ? -.,-”
“มิทราบล้าย ท่านเทพบอกแค่แดงแจ๋แล๋ทั้งตัว”
ชักตะหงิดๆ -_-^ เนื้อคู่หรือเนื้อแดดเดียว
“คนใช่มะป้า? ส่งมะเขือเทศมาให้นี่ฮาเลยนา -o-”
“งุมงิมงุมงับ จึ๊กๆ~”
ภาษาเทพอิหยังวะ…?
“ท่านเทพบอกว่า สามหาว! ถ้ายังไม่หุบปาก อีจะผูกดวงลื้อกะขวดซอส!”
โฮะ! Sorry ได้มั้ยล่าา ToT ไม่ต้องหล่อก็ได้ ขอเป็นคนเถอะ พลี๊สสส~
.
-3 วันต่อมา-
นับนิ้วรอเลยจ้า สาวแซ่บพร้อมสละโสดแล้วค่าา ไหนหว่าเนื้อคู่ฉัน…?
สีแดงๆๆ…ขวดซอสโรซ่ามื้อเช้า Nope! วินมอไซกั๊กแดง Nope! กระเป๋าแบรนด์เนมใบนั้น Nope!
ไม่ว่ามองทางไหนก็ไม่เห็นของแดงแจ๋แล๋เลย! มีแต่ฉันเองนี่แหละ แดงสุดในสามย่าน
รู้ตัวอีกที เท้าก็พามาหยุดอยู่หน้าห้องผู้ป่วยตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้…
ภาพที่มองลอดผ่านหน้าต่างเล็กๆ บนบานประตู ยังคงกรีดหัวใจ
‘วาโย’ แฟนเก่าฉัน รักแรก อดีตคู่หมั้น…จะสถานะไหน ตอนนี้เราก็เป็นได้แค่คนรู้จัก
เขากำลังร้องไห้ซบมือร่างเจ้าหญิงนิทราบนเตียง
ฉันมาที่นี่อีกทำไม? อยากตอกย้ำความพ่ายแพ้ หรือยังหวังลมๆ แล้งๆ อยู่ว่าจะได้ครอบครองเขา
…
ฟุดฟิดๆ -.,-
ได้กลิ่นคาวเลือดตุๆ เอิ่ม…ก็โรงบาลนี่เนอะ
แหย๊ะ! แล้วไหง๋กลิ่นมันแรงขึ้นเรื่อยๆ ฟะ! คาวเค็มติดจมูกยังกะโรงฆ่าสัตว์ >TT<
พลั่ก!
“กรี๊…อุ๊บ!”
“แหกปากทำหอกอะไร! -*-”
“อู้ๆ อี้ๆ อื้อ~ >x<”
แอ่ก…! หายใจไม่ออก…!!!!
พอหันหลังกลับปุ๊บ ฉันก็เจอไอ้หัวแดงซอสโรซ่าแฟนเก่านังชะนีในห้องนั่นตัวแดงเถือก ไม่รู้ไปตกถังเลือดหมูที่ไหน สภาพยังกะศพไร้ญาติตะครุบปิดปากสกัดเสียงกรี๊ดหวาดผวา อีกมือถือกุหลาบเยี่ยมไข้ช่อเบ้อเร่อมูฟออนเป็นวงกลม แดงแจ๋แล๋ทั้งตัวยันพรอพประกอบ…Wait! WTF!!! หรือว่า!?! O[]o
ไอ้ถ่อยหัวแดงเห็นฉันเงียบไปเลยยอมผละมือเปื้อนเลือดออกจากปาก
“ถุ้ย! แหว๊ะๆ >.<”
ฉันขากถุยเลือดเค็มที่เผลอเล็ดเข้าปาก
“ยี้~ อุบาท! อย่าแพร่เชื้อในโรงบาลดิวะ -[]-*”
โอ้โห คนพูด…ไม่ดูตัวเองเลยไอ้งั่ง! ละคือนายจะเข้าไปเยี่ยมในสภาพนี้เนี่ยนะ!?
นังเพิ้งเอวาฉันไม่สนหรอกย่ะว่ามันจะเป็นตายร้ายดียังไง! แต่อย่ามาแพร่เชื้อใส่ (อดีต) สุดที่ร้ากของช้านน้าา~ >o<
หมับ!
“เฮ้ยๆ แต๊ะอั๋งอ่อ?”
“สภ๊าพพพ~”
ฉันเบะปากมองเหยียดตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ยัย..อุ๊บ!/ Shut up! >0<”
ฉันรีบฮุบปิดปากฟาร์มสุนัข ถึงไอ้เหี้ยมนี่จะหล่อ แต่อย่าให้มันขยับปากเชียว สาวแกร่งใจหินอย่างฉันเคยถึงขั้นน้ำตาซึมมาแล้ว T^T
ดังคำป๋าท่านว่า ‘ใครขัดใจก็เอาเงินฟาดหัวแม่ม!’ ฉันเลยสอดเศษทิปเท่าขี้เล็บเข้ากระเป๋าเสื้อหนุ่มร่างสูง
“อะ นี่ Black card ตามมาเงียบๆ เข้าใจ๊”
“…”
ฮั่นแน่ ช่วงนี้ถังแตกล่ะซี้ เชื่องเชียว~
เอ…แต่สภาพชุ่มเลือดเบอร์นี้ ไม่มีใครเค้ารับขึ้นรถแน่ =_=;
“นายมาไง?”
“อ๋อ~ เหาะมา -o-”
เนี่ย! ฤทธิ์ปากมัน เผยอปุ๊บกวนส้นปั๊บ
“เป็นโกสไรเดอร์เหรอยะ”
“เออ”
ฉันประชด แต่ไม่คิดว่าเค้าจะตอบจริง…สรุปคือหมอนี่ขี่มอไซมา -_-
เยี่ยม! ฉันคิดแผนล่อซื้อได้ละ
“ไปส่งหน่อย”
“เรื่องดิ! -*-”
ละต้องชักสีหน้าเบอร์นั้นเลย…?
จะว่าไปฉันไม่เคยลองใช้ท่าไม้ตายใส่ตานี่เลยนี่หว่า บรื๋อ~ แค่คิดยังขนลุก >~<
ฮึ๊บ! เอาวะ ดีกว่าขวดซอสแหละน่า
“นะค้าาา~ สุดหล่อออ~~ ^3<”
“=_=”
อี๋!~ แขยงตัวเอง คันเนื้อตัวดิ๊บๆ! สีหน้าฉันภายใต้หน้ากากแม่เสือสาวสุดเอ็กซ์ก็ไม่ต่างจากนายตอนนี้หรอกย่ะ >[]<
“เชี่ย…อุบาทว่ะ”
ToT ม่ายน้าา น้ำตาฉันจะไหลแล้วว ละนายจะรีบคร่อมมอไซหนีไปไหน!? กลับมาก๊อน!!!
ตุ๊บ
หมวกกันน็อคสีดำเหม็นคาวเลือดถูกโยนให้ฉันรับไว้ทันพอดี
‘แม็กม่า’ *o* มีน้ำใจแบบนี้ค่อยน่าเรียกชื่อหน่อย
“อย่าเอ๋อเด้!”
แปะๆ
ท่าตบเบาะเรียกสก๊อยว่าซ่าน
หน็อยแน่ -*- ไอ้-หัว-แดง! ไม่ได้ด่าคนนายจะลงแดงตายรึไง?
แบร่ :p ฉันแค่หลอกใช้นายเฉยๆ หรอกย่ะ! ผูกดวงเสร็จก็จบ พอท่านยม Calm down ฉันจะรีบให้ป้าจี๊ด ตัดด้ายแดงให้ขาดเลยชับๆๆ!
.
แง้นนนนนน
“กรี๊ดดดดด!!!!”
นางเอกเรื่องนี้ใช้ลูกคอเปลืองมาก! เชื่อละว่าเหาะมาจริง ยิ่งตอนเจอทางหลังเต่า นมฉันแทบกระเพื่อมฟาดคางตัวเอง!
ป้าจี๊ด Help me!!! TOT~ เอาบ้านฉันไปเลยก็ได้ ช่วยส่งควายธนูมาเบรกไอ้เถื่อนนี่ที!
(จบตอน)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
