What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์

“แฮปปี้ เบิร์ดเดย์ ทู๊ยู~ แฮ๊ปปี้เบิ๊ดเด๋ๆๆ ทู๊~ ….เบอร์รี่!” 
Thank God -_-; นักร้องหัวทองเสียงเพี้ยนไต่คีย์สูงปรี๊ดดดด…หยุดร้องเพลงฝรั่งสำเนียงอีสานซักที 
 
เออ! พ่อข่อยเอง เปย์มาลัยแบงค์เทาร้านเกะสู่มื้อบ่เคยจ่ม แต่ดันติดแอคเซ้นต์…เอ๊อะ เพราะป๋าแหละ! พาหนูเว้าอีสานหมดสวย >_<
 
“โอ๊ย!~ เลิกหม้อสาวยโสเหอะป๋า หูจะแหก! <(>o<)>”
 
ป๋ายิ้มเอ็นดูยื่นเค้กปอนด์ให้เป่า…สมละที่เมียเก่า (แม่ฉันเอง) สร้างภูมิต้านดราม่าควีนไว้เยอะ 
 
ฟู่~
 
“ปีนี้อีหล้าอยากได้อิหยังน้อ? ^0^”
 
กราบค่ะ! สปีคอิ้งลิชเถ๊อะ อย่าให้บรรพบุรุษชาวอเมริกันของเราต้องหลั่งน้ำตา
 
“ข่อย…เอ้ย! หนูอยากได้ผู้ชายค่าา!!!”
 
“โอ้ว เชื้อแม่คื๊อแรงโพด~”
 
…
 
ไม่น่าเล้ย! ถ้าตอนนั้นฉันขอชิวาว่าหรือลีมูซีนก็คงดี…!
 
“กรี๊ดดดดดดดๆๆๆๆๆๆ!!!!~”
 
ไม่มีไร อยากระบายอารมณ์เฉยๆ
 
“แฮ่กๆๆ”
 
พักหอบแปบ =o=;; 
 
เค มีแรงละ…โว๊ย! งึ๊ดหลาย!!! >[]<
 
โครมมม!!!
 
ฉันปัดกองภูเขาเอกสารตรงหน้าล้มครืน 
 
บริหารโรงเรียนบ้าอะไร๊!! หน้าฉันดูขยันนักหรอ!? Shut Down! ไม่ทำแล้ว! ขี้ข้าอยู่ไส?? คัมมอน น๊าวว!!!~
 
“ศรีสมร!”
 
ยกหูกริ๊งเดียวเลขาแก่มาดเด๋อก็กุลีกุจรเข้ามา
 
“ค…ค่า คุณเบอร์รี่ ^-^;;”
 
“Sh*t! Shut up…!!! บอกกี่ครั้งละว่าชื่อ ‘เชอรี่’ บ.ใบไม้ มันบรรลัย ร์ ฆ่าเสียงอัปมงคล! อิป้านี่อยากให้ฉันตายโหงรึไงห๊าาา!!! ไม่ทงไม่ทำมันละงาน! หาคนจัดการด้วย! >[]<**”
 
“ตะ ตะ แต่…”
 
“Get lost! งั๊ว! อย่าให้ข่อยเว้าอีสานเด้!!!”
“คะ ค่ะๆๆ”
 
ลำไย! มีปัญหาด้านลิ้นไก่หรอนังป้า! ฉันไม่ได้จ่ายเดือนละสามหมื่น เพื่อดูโชว์ติดอ่างนะย๊ะ!
 
ปัง!!!
 
ฉันกระแทกประตูสุดแรง เดินจิกเท้าสะบัดผมเชิดออกจากห้องฝุ่นเขรอะแบบเริ่ดๆ
 
เฮ้อ~ คนสวยหงุดหงิด! อาชีพสาวออฟฟิศไม่ใช่แนว!
 
.
 
“โอมมม…ขะดุกขะดุ๋ย ขะมุกขะมุ๋ย กึ๋ยๆ”
 
หมอดูไม้ใกล้ฝั่ง ผมกระเซิงพันรุงรังมีพี่เสก โลโซะ เป็นไอดอล สวมชุดคลุมผ้าไหมโบราณหลวมโคร่งกลิ่นตุๆ ท่องมนต์ขมุบขมิบ นิ้วเหี่ยวยุกยิกเล่นปูไต่บนลูกแก้วทำนายดวงสีดำ
 
“เป็นไงบ้างป้าจี๊ด? -0-”
 
‘จี๊ด’ หรือชื่อเต็ม ‘จีหลงเสี่ยวเปาเตอหลู่ดู๋’ 
 
เอ๊ะ…? ถูกป่าวหว่า 
 
ช่างเห๊อะ บอกกี่ครั้งก็ไม่เคยเหมือนกันซักรอบ แกว่าซินแสบนเขาหลินซานตั้งให้ แถมต้องคอยอัพเกรดเปลี่ยนถี่ยิบยิ่งกว่าแคสไอโฟน กันคนเอาไปเขียนลงบัญชีหนังหมา
 
สงสัยอะดิว่าฉันเจอป้าแกได้ยังไง แหม๋~ เรื่องมันย๊าวยาวว…แต่ขอเม๊าท์หน่อยละกัน!
 
…
 
วันหนึ่ง ขณะที่ฉันเดินผ่านกองสังกะสี เอ้ย…สำนักหมอดูป้าจี๊ด 
 
‘ตายเลี้ยว!’
 
หันซ้ายแลขวา อ๊ะ ไม่มีใคร…อิแก่ขอทานนี่พูดกะฉันหรอ? -_- ละอะไรเลี้ยวๆ ไตๆ นะ?? สภาพยาจกอดอยาก ดูท่าแกคงกำลังเสนอขายไต น่าสงสาร เหี่ยวๆ แบบนี้ไม่น่าขายออก
 
‘แกถึงฆาตเลี้ยว นังมารร้าย!’
 
กรี๊ดดด!!!~ ยัยอาม่าหนังยานนี่แช่งฉัน! เดี๋ยวปั๊ดเผาเพิงหมาแหงนให้ราบ!!! >[]<*
 
‘ของอุบาทกำลังตกใส่หัว’
 
แหมะ!
 
อี๋~ O[]O ขี้นกตกใส่หัวฉัน…!
 
‘ตัวลื้อเหม็นกลิ่นสาปควาย!’
 
ซ่าาา!
 
รถบรรทุกเดอะฟาสต์เหยียบแอ่งน้ำเน่ากระจาย
 
‘ไฟโลกันต์แผดเผา’
 
ฟ้าว~
 
‘กรี๊ดดด!!! ร้อนๆๆ’
 
ไอ้เด็กแว้นเวรขับรถผ่าน โยนก้นบุหรี่ทิ้ง โดนผมฉันติดไฟลุกพรึ่บ
 
‘ลื้อจะ…/พ๊ออ!!!’
 
…
 
อะฮึ่ม ละนั่นคือเดสทินี่ของเรา หลังจากนั้นป้าจี๊ดก็แนะนำตัวและช่วยแก้ชงให้ฟรีไม่คิดเงิน นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงแวะมาหาป้าแกทุกอาทิตย์ 
 
“อั๊วเห็นเลี้ยว! ลื้อต้องใช้ของแดงแก้ชง!”
 
ตู้วหูววว นอกจากแฟนเก่าฉันก็ป้าจี๊ดนี่แหละ อะเมซิ่งไทยแลนด์ อเมริกาไม่มีหร๊อก นวัตกรรมฝืนวงล้อชะตากรรมแบบนี้ ^o^
 
“โฮ๊ะ สบ๊าย~ แค่นี้เอง ท่านยมกระจอกเกิ๊นน”
 
ของแดงน่ะ ช๊อบชอบบ บ้านไอเรียก ‘Red lover’ ปากไม่แดงไม่มีแรงเดิน จะถูกจะแพงขอแดงไว้ก่อน คอลเลคชั่นไหนออกสีแดงฉันเก็บเรียบ!
 
เพี๊ยะ
 
“โอ๊ย! ไรเนี่ย!? Just kidding แค่นี้ ต้อง SM ตีฉันเลย? TOT”
 
“หุบป๊าก! ท่านยมกำลังพิโรธ ส่งเบญจเพสมาเพิ่ม”
 
Oh! Noooo~ =[]=
 
“เบญจเพส+ชง แกไม่รอดเลี้ยว นังหนูเอ้ย! มีทางเดียวคือนอนโลงต่อชะตา”
 
“หู้ว…ง่ายดาย~ กี่นาทีอะ? -o-;”
 
“Forever!”
 
“กรี๊ดๆๆ!! คนนะย๊ะ ไม่ใช่แวมไพร์~ แล้วฉันจะใช้ชีวิตยังไง๊ เย็บหลังติดโรงไปแอ๊วผู้ที่ไหนเค้าจะเอ๊าา แง๊~ TT[]TT ”
 
“เซ้า-เว้า!!!”
 
-x- อุ๊บส์ ฉันว่านังป้านี่ติดสำเนียงฉันละ สปีคอีสานชัดแจ๋ว
 
“งึมมะงึมมะงำ~….อั๊วดีลเลี้ยว! อีก 3 วัน เหอเหอเอ้อร์เซียน จะส่งเนื้อคู่ด้ายแดงมาให้ลื้อผูกชะตาแบ่งกรรม”
 
เนื้อคู่หรือเนื้อตุ๋นวะป้า -[]- ทำไม F ง่ายจัง ฉันงมหาทั้งชีวิตยังไม่เจอ ว่าแต่…
 
“หล่อป่ะ? -.,-”
 
“มิทราบล้าย ท่านเทพบอกแค่แดงแจ๋แล๋ทั้งตัว”
 
ชักตะหงิดๆ -_-^ เนื้อคู่หรือเนื้อแดดเดียว
 
“คนใช่มะป้า? ส่งมะเขือเทศมาให้นี่ฮาเลยนา -o-”
 
“งุมงิมงุมงับ จึ๊กๆ~”
 
ภาษาเทพอิหยังวะ…?
 
“ท่านเทพบอกว่า สามหาว! ถ้ายังไม่หุบปาก อีจะผูกดวงลื้อกะขวดซอส!”
 
โฮะ! Sorry ได้มั้ยล่าา ToT ไม่ต้องหล่อก็ได้ ขอเป็นคนเถอะ พลี๊สสส~
 
.
 
-3 วันต่อมา-
 
นับนิ้วรอเลยจ้า สาวแซ่บพร้อมสละโสดแล้วค่าา ไหนหว่าเนื้อคู่ฉัน…?
 
สีแดงๆๆ…ขวดซอสโรซ่ามื้อเช้า Nope! วินมอไซกั๊กแดง Nope! กระเป๋าแบรนด์เนมใบนั้น Nope!
ไม่ว่ามองทางไหนก็ไม่เห็นของแดงแจ๋แล๋เลย! มีแต่ฉันเองนี่แหละ แดงสุดในสามย่าน
 
รู้ตัวอีกที เท้าก็พามาหยุดอยู่หน้าห้องผู้ป่วยตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้…
 
ภาพที่มองลอดผ่านหน้าต่างเล็กๆ บนบานประตู ยังคงกรีดหัวใจ
 
‘วาโย’ แฟนเก่าฉัน รักแรก อดีตคู่หมั้น…จะสถานะไหน ตอนนี้เราก็เป็นได้แค่คนรู้จัก
 
เขากำลังร้องไห้ซบมือร่างเจ้าหญิงนิทราบนเตียง
 
ฉันมาที่นี่อีกทำไม? อยากตอกย้ำความพ่ายแพ้ หรือยังหวังลมๆ แล้งๆ อยู่ว่าจะได้ครอบครองเขา
 
…
 
ฟุดฟิดๆ -.,- 
 
ได้กลิ่นคาวเลือดตุๆ เอิ่ม…ก็โรงบาลนี่เนอะ
 
แหย๊ะ! แล้วไหง๋กลิ่นมันแรงขึ้นเรื่อยๆ ฟะ! คาวเค็มติดจมูกยังกะโรงฆ่าสัตว์ >TT<
 
พลั่ก!
 
“กรี๊…อุ๊บ!”
 
“แหกปากทำหอกอะไร! -*-”
 
“อู้ๆ อี้ๆ อื้อ~ >x<”
 
แอ่ก…! หายใจไม่ออก…!!!! 
 
พอหันหลังกลับปุ๊บ ฉันก็เจอไอ้หัวแดงซอสโรซ่าแฟนเก่านังชะนีในห้องนั่นตัวแดงเถือก ไม่รู้ไปตกถังเลือดหมูที่ไหน สภาพยังกะศพไร้ญาติตะครุบปิดปากสกัดเสียงกรี๊ดหวาดผวา อีกมือถือกุหลาบเยี่ยมไข้ช่อเบ้อเร่อมูฟออนเป็นวงกลม แดงแจ๋แล๋ทั้งตัวยันพรอพประกอบ…Wait! WTF!!! หรือว่า!?! O[]o
 
ไอ้ถ่อยหัวแดงเห็นฉันเงียบไปเลยยอมผละมือเปื้อนเลือดออกจากปาก
 
“ถุ้ย! แหว๊ะๆ >.<” 
 
ฉันขากถุยเลือดเค็มที่เผลอเล็ดเข้าปาก
 
“ยี้~ อุบาท! อย่าแพร่เชื้อในโรงบาลดิวะ -[]-*” 
 
โอ้โห คนพูด…ไม่ดูตัวเองเลยไอ้งั่ง! ละคือนายจะเข้าไปเยี่ยมในสภาพนี้เนี่ยนะ!? 
 
นังเพิ้งเอวาฉันไม่สนหรอกย่ะว่ามันจะเป็นตายร้ายดียังไง! แต่อย่ามาแพร่เชื้อใส่ (อดีต) สุดที่ร้ากของช้านน้าา~ >o<
 
หมับ!
 
“เฮ้ยๆ แต๊ะอั๋งอ่อ?”
 
“สภ๊าพพพ~” 
 
ฉันเบะปากมองเหยียดตั้งแต่หัวจรดเท้า
 
“ยัย..อุ๊บ!/ Shut up! >0<”
 
ฉันรีบฮุบปิดปากฟาร์มสุนัข ถึงไอ้เหี้ยมนี่จะหล่อ แต่อย่าให้มันขยับปากเชียว สาวแกร่งใจหินอย่างฉันเคยถึงขั้นน้ำตาซึมมาแล้ว T^T
 
ดังคำป๋าท่านว่า ‘ใครขัดใจก็เอาเงินฟาดหัวแม่ม!’ ฉันเลยสอดเศษทิปเท่าขี้เล็บเข้ากระเป๋าเสื้อหนุ่มร่างสูง
 
“อะ นี่ Black card ตามมาเงียบๆ เข้าใจ๊”
 
“…”
 
ฮั่นแน่ ช่วงนี้ถังแตกล่ะซี้ เชื่องเชียว~ 
 
เอ…แต่สภาพชุ่มเลือดเบอร์นี้ ไม่มีใครเค้ารับขึ้นรถแน่ =_=;
 
“นายมาไง?” 
 
“อ๋อ~ เหาะมา -o-”
 
เนี่ย! ฤทธิ์ปากมัน เผยอปุ๊บกวนส้นปั๊บ
 
“เป็นโกสไรเดอร์เหรอยะ”
 
“เออ”
 
ฉันประชด แต่ไม่คิดว่าเค้าจะตอบจริง…สรุปคือหมอนี่ขี่มอไซมา -_-
 
เยี่ยม! ฉันคิดแผนล่อซื้อได้ละ
 
“ไปส่งหน่อย”
 
“เรื่องดิ! -*-”
 
ละต้องชักสีหน้าเบอร์นั้นเลย…?
 
จะว่าไปฉันไม่เคยลองใช้ท่าไม้ตายใส่ตานี่เลยนี่หว่า บรื๋อ~ แค่คิดยังขนลุก >~< 
 
ฮึ๊บ! เอาวะ ดีกว่าขวดซอสแหละน่า
 
“นะค้าาา~ สุดหล่อออ~~ ^3<”
 
“=_=”
 
อี๋!~ แขยงตัวเอง คันเนื้อตัวดิ๊บๆ! สีหน้าฉันภายใต้หน้ากากแม่เสือสาวสุดเอ็กซ์ก็ไม่ต่างจากนายตอนนี้หรอกย่ะ >[]<
 
“เชี่ย…อุบาทว่ะ”
 
ToT ม่ายน้าา น้ำตาฉันจะไหลแล้วว ละนายจะรีบคร่อมมอไซหนีไปไหน!? กลับมาก๊อน!!!
 
ตุ๊บ
 
หมวกกันน็อคสีดำเหม็นคาวเลือดถูกโยนให้ฉันรับไว้ทันพอดี
 
‘แม็กม่า’ *o* มีน้ำใจแบบนี้ค่อยน่าเรียกชื่อหน่อย
 
“อย่าเอ๋อเด้!”
 
แปะๆ
 
ท่าตบเบาะเรียกสก๊อยว่าซ่าน
 
หน็อยแน่ -*- ไอ้-หัว-แดง! ไม่ได้ด่าคนนายจะลงแดงตายรึไง?
 
แบร่ :p ฉันแค่หลอกใช้นายเฉยๆ หรอกย่ะ! ผูกดวงเสร็จก็จบ พอท่านยม Calm down ฉันจะรีบให้ป้าจี๊ด ตัดด้ายแดงให้ขาดเลยชับๆๆ! 
.
 
แง้นนนนนน
 
“กรี๊ดดดดด!!!!”
 
นางเอกเรื่องนี้ใช้ลูกคอเปลืองมาก! เชื่อละว่าเหาะมาจริง ยิ่งตอนเจอทางหลังเต่า นมฉันแทบกระเพื่อมฟาดคางตัวเอง!
ป้าจี๊ด Help me!!! TOT~ เอาบ้านฉันไปเลยก็ได้ ช่วยส่งควายธนูมาเบรกไอ้เถื่อนนี่ที!
 

(จบตอน)