Love Wayo รักสุดใจเจ้าชายสายลม

ฉันสลัดมือหนาที่จับแขนออกทันที
“เฮ้ย…นี่นาย!!!O[]O”
“เฮ้ย…นี่เธอ…-_-”
ฉันตกใจอยู่คนเดียวรึไงเนี่ย…?
“นายมันไอ้ต้มตุ๋นนี่! นายมาที่นี่ได้ไง? ถ้าตามมาทวงค่าโน้ตบุ๊คฉันไม่มีให้หรอกนะ~ > <”
“นี่มันห้องผม -_-” เอ๊ะ…นี่ฉันหูฝาดไปรึไง?!
“นี่อ่ะนะห้องนายO_O”
“(- -)(_ _)(- -)(_ _)” หมอนั่นพยักหน้า 2 ที
“ม…ไม่จริง! ก..ก็คุณลุงโทนัสบอกว่าให้นอนกับหลานน้อยสุดคูตี้นี่นา >~< ” ฉันโวยวายเพ้อพกไปเรื่อย
“เธอโดนหลอกแล้วล่ะ”ไอ้หน้าตายพูดแล้วโยนเสื้อมาให้ฉัน
“โดนหลอก…? เฮ้~ แล้วนายเป็นใครกันแน่ ทำไมมาอยู่ในบ้านหลังนี้ได้?!” เสียงแหลมของฉันทำให้เค้าหันมา
“ออกไปได้แล้ว -_-” ร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบ
“ฉันจะไม่ออกไปจนกว่านายจะตอบคำถามฉัน! -^- +”
“ให้เวลา 3วิ -_-^”
“-*-” ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง! ยังไงฉันก็ไม่ออกไปย่ะ
 “ 3…”
“=_=*” มันนับจริงๆด้วยแฮะ
“ 2…”
“=^=”ฉันยังคงจ้องหน้าหล่อๆนั่นต่อไป
“ 1…”
“=^=  ฮึ!...หวะ…หว๋า~!>/////<”
จู่ๆไอ้บ้านั่นก็ใช้แขนอันแข็งแรงช้อนตัวฉันขึ้นมาทั้งผ้าห่มที่ใช้ห่อตัว แล้วจับไปโยนหน้าห้อง จากนั้นก็ปิดประตู
ปัง!
 T_T นี่ฉันโดนไล่ออกจากห้องเหรอเนี่ย? แถมยังอยู่ในสภาพสยิวกิ้วยามลมพัดผ่าน~ แบบนี้ฉันจะทำยังไงดี!อ่อ…ใช่แล้วลุงโทนัส! ฮึ! ฉันจะต้องไปฟ้องลุงโทนัสให้ด้ายยยย ~
“คอยดูเหอะ! ฉันจะฟ้องลุงโทนัส แบร่ >P<”
ฉันตะโกนหวังจะให้อีตานั่นได้ยิน แต่พบว่า…หมอนั่นไม่ตอบอะไรกลับมาเลย ฉันจึงเดินในชุดผ้าห่มไปหาลุงโทนัสทันที
โชคดีที่ตอนนี้เย็นมากแล้ว นักเรียนส่วนใหญ่ก็น่าจะเข้าหอพักกันหมดแล้ว ฉันเลยเดินไปห้องครูใหญ่ในสภาพผ้าห่มได้สบายปรื๋อ~ v(^_^)
พลั่ก !
โอ๊ย~ ใกล้จะถึงแล้วนะแค่ขึ้นบันไดไปอีกขั้นเอง แล้วฉันชนกับอะไรเข้าเนี่ย!? สาธุ..ขออย่าให้เป็นคนเลยเพราะฉันต้องอับอายมากแน่ๆ
“เฮ้…เป็นอะไรมากรึเปล่า ?” ส…เสียงผู้ชายO_O !
ฉันรีบเอาผ้าห่มผืนยักษ์คลุมหน้าทันที อ๊ะ…ฉันคิดอะไรดีๆออกแล้ว! 
“…” ฉันเริ่มสั่นเป็นเจ้าเข้า
“นี่เธอ…”
“ไอ้เจ้ามนุษย์โสมม!”ฉันดัดเสียงให้ดูแหบๆ
“(- - ?)…”
“อย่ามาบังอาจแตะท่านผีพรายอย่างข้านะ! ถ้าไม่อยากโดนกินตับจงรีบไปซะ! แบร่~~> <”ฉันทำหน้าตาน่ากลัวกะจะให้ไอ้บ้านี่วิ่งกระเจิงไปเลย แต่หมอนั่นยังยืนอยู่ที่เดิม
“…”  เอ่อ…ดูเหมือนฉันจะแป๊กนะ(=_= ;;;)
“อ…เอ่อ จะให้ว่าไงดีล่ะ? กลัวเธอเสียใจจัง…ทำไปได้เนอะ ว๊ากก~~ ผีพรายหลอก! กลัวๆๆๆๆ! > < แค่นี้พอใจยัง - -;” เค้าแกล้งทำท่าติ๊งต๊องให้ฉันดู
“-///-” ไอ้บ้าฉันเสียเซลล์กว่าเดิมอีกโว้ย~~
ไม่ได้แล้วต้องหนี~~~
“อ้าว…เฮ้ย! เดี๋ยวสิเธอ!?”
ถึงจะเรียกก็เถอะ แต่หน้าฉันไม่ได้ทำจากยางราดถนนนะ จะให้อายกว่านี้ได้อย่างไร>///< 
“ลุงคะ~TTATT”
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมหนูถึงนุ่งผ้าห่มลากดินแบบนี้?!” ลุงโทมัสทำท่าตกอกตกใจ ฉันจึงเล่าทุกอย่างให้ลุงฟังว่า มีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มาเข้าห้องที่ฉันพัก
“ใช่เด็กที่ตัวสูงประมาณ 180 ซม. ผิวซีดๆ ผมสีดำ หน้าหล่อๆรึเปล่า ?” นั่นไม่เด็กแล้วม้างงงง…
“ใช่ๆ ลุงรู้จักไอ้บ้ากามนั่นเหรอคะ? TT^TT”
“แหมๆ ก็คนนั้นอ่ะแหละ หลานที่ลุงบอก -.,-” แล้วลุงจะทำหน้าหื่นทำไมที่สำคัญ…
“ลุงจะให้หนูนอนกับผู้ชายได้ยังไงคะ >///<”
“อ้าว…ไหนทีแรกว่าไม่มีปัญหาไง อีกอย่างมันตายด้านไปแล้วคงไม่ทำอะไรหนูหรอก =o=”
ตายด้าน…หมายถึงโดนทำหมันไปแล้วรึเปล่าหว่า ?...
“ขอโทษค่ะ…แต่ว่าเค้าเป็นคนโยนหนูออกมานะ แล้วอีกอย่าง ถ้าให้นอนห้องเดียวกันหนูคงไม่…” ไม่สามารถสะกดต่อมหื่นของตนเองได้อีกต่อไปน่ะสิคะ =.,= (ล้อเล่น)  
“ยังไงหาเสื้อผ้าเปลี่ยนก่อนเถอะ แล้วลุงจะให้มาคุยเรื่องนี้อีกทีดีไหม? ^__^” แล้วลุงก็ยิ้มแบบไม่ดูสถานการณ์หลังจากที่เปลี่ยนชุดเสร็จโดยการที่ลุงไปเคลียร์กับอีตาหน้านิ่งนั่นให้ ฉันก็ได้มานั่งกินข้าวกับลุงโทนัสและหลานชายหน้าปลาตาย(ไม่ทราบชื่อ)
-_- อีตาหลานสุดคูตี้ของคุณลุงก็นั่งทานนิ่งเป็นผีจูออนซวกเครื่องเซ่น แถมยังปล่อยรังสีอำมหิมานิดๆอีก
“ง่ำๆๆๆ อร่อยไหม ? หลานปู่ ^_^” ลุงหันมาถามไอ้หน้านิ่งนั่น
“ครับ o- -o” ตอบคำเดียวแล้วเคี้ยวแก้มตุ่ยไม่พูดอะไร
“แล้วหนูล่ะ ^_^” คราวนี้ถามฉันเหรอ?
“ก็อร่อยมากเลยค่ะ d(^o^;)” แต่จะดีมากถ้าไม่มีหมอนั่นมาร่วมวงกิน ทำเอามาคุน่าดู…
“กินเยอะๆเลยนะ จะได้อวบๆ ^o^” คุณลุงล้อ
“แหม…งั้นหนูก็หาแฟนไม่ได้สิคะ ฮ่าๆๆๆ ^[ ]^”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ…^[ ]^”<<คุณลุง
“ (- -;)…”<< อีตาผีจูออน
แล้วฉันก็ชวนคุณลุงคุยต่ออีกหลายต่อหลายเรื่อง เราคุยกันสนุกมาก แต่ที่ดูจะเฉยกับทุกสถานการณ์จนขวางโลกคือ อีตาหลานของคุณลุง
“อิ่มแล้วครับ” เค้าลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องตัวเอง สงสัยฉันคงพูดมากไปจนหมอนั่นรำคาญรึเปล่าเนี่ย ?= =
“อ้า~พวกเราก็รีบกินกันเถอะ” คุณปู่พูด
“จริงสิคะ…แล้วตกลงหนูจะพักที่ไหนคะ? ToT” ฉันถามหลังจากเรากินข้าวเสร็จ
“ก็ห้องเดิมนั่นแหละ^_^” คุณลุงยิ้มตอบ
“แล้วหลานคุณลุงล่ะคะ?” ฉันทำหน้างงนิดๆ
“ก็พักกับหนูไง ^__^” คุณลุงยิ่งยิ้มหนักกว่าเดิม
“หา!? ว่าไงนะคะ? หนูเคยบอกคุณลุงแล้วไงว่า!...”
“โฮ~กระซิกๆๆ TT^TT” จู่ๆน้ำตาของคุณลุงก็ไหลปานเขื่อนแตก
เอ๊ะ?! รึว่าฉันจะทำให้เค้าเสียใจเพราะเสียงดังใส่
“ค…คุณลุง น…หนู ขอโทษค่ะ T^T คุณลุงเป็นอะไรไปคะ?”
“ฮ..โฮ~ลุง…ลุงกำลังจะตายในอีกไม่ช้า TT[ ]TT”
“ว…ว่าไงนะคะ? o_O” ฉันไม่แน่ใจว่าหูฝาดรึเปล่า?
“เรื่องจริง…ลุงเป็นโรคหัวใจระยะสุดท้าย มีชีวิตอยู่ได้แค่อีก 4 เดือนเท่านั้น T^T” คุณลุงพูดพร้อมเช็ดน้ำตาป่อยๆ
“จ...ใจเย็นก่อนค่ะ แล้วลุงร้องไห้ทำไม? ^ ^;” ฉันยิ้มปลอบ
“มันเป็นเรื่องของหลานลุง…” ลุงค่อยๆเล่าให้ฉันฟัง
“เมื่อ 10 ปีก่อน…พ่อแม่ของเด็กนั่นได้ตายไปเพราะอุบัติเหตุ ลุงเองก็พยายามปลอบประโลมแล้วอยู่ใกล้เค้าคอยเป็นกำลังใจให้ตลอด แต่ยิ่งโตขึ้น….เค้าเองก็ยิ่งเย็นชาและไร้มนุษย์สัมพันธ์ เค้าไม่ค่อยมีเพื่อนแล้วอยู่คนเดียวมาตลอด แถมตอนพูดกับใครก็ไม่เคยจะพูดยาวๆ กับลุงที่นับได้ก็แค่ 5 พยางค์ อย่างมากสุด T^T ลุง…ลุง…กลุ้มใจเหลือหลาย โฮ~~~TT[ ]TT”
“โอ๋ๆ…ไม่เป็นไรนะคะคุณลุง T^T” ฉันค่อยๆปลอบลุงเบาๆ
“อีกไม่นานลุงก็จะตายแล้ว ลุงห่วงว่าหมอนั่นต้องอยู่บนโลกนี้อย่างโดดเดี่ยว T__T” คุณลุงถอนหายใจปลงๆ
“…”
“ดังนั้น ลุงเลยอยากจะขอร้องหนู จะแลกกับอะไรก็ยอม TT^TT”
จู่ๆคุณลุงก็คลานมาตรงเท้าฉันพร้อมทำท่าจะไหว้
“ฮือ~คุณลุงอย่าทำแบบนี้เลยค่ะ > <” ฉันยกมือยกโพยห้ามเอาไว้
“ได้โปรดๆ…ช่วยลุงแค่เรื่องเดียวก่อนตาย T T”
“ค่ะๆ…อะไรก็ได้ค่ะ หนูยอมแล้ว >~<” หลังจากนั้น  2  ชม. 
“เธอ…?” ร่างสูงเผยอหน้าขึ้นถามเป็นเชิงว่า ‘มาทำไม’
“ฉ…ฉ..ฉ..ฉันจะ..ม..มานอนกับนาย >///<”
แล้วไอ้ผิวซีดนั่นก็หันหลังซุกที่นอนตัวเองโดยไม่หันมาสนใจฉันอีกเลย…ฉันจึงค่อยๆสอดขาไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับหมอนั่น
“ฉ…ฉัน ม…ไม่ได้อยากจะ ม…มาหรอกนะ คุณลุงขอมา ต…ต่างหาก >[ ]<///” ฉันพูดตะกุกตะกักก่อนจะเข้าไปนอนและหันหน้าไปตรงขอบเตียง “น..นาย คงไม่คิดอะไรใช่ไหม -////-” ฉันถามแบบอายๆ
“เธอนี่…แก่แดดว่ะ” น้ำเสียงเรียบๆของหมอนั่นทำเอาฉันอยากถีบมันตกเตียงจริงๆเชียว ถ้านายไม่เป็นหลานคุณลุงแล้วมีโอกาสที่ฉันจะโดนถีบกลับล่ะก็…แม่จะเตะให้อ่วมเลย ฮึ่ย! -*-
เราสองคนหันหลังให้กันมาเป็นชม.จนกระทั่งฉันเริ่มเมื่อย… “นี่นาย…หลับรึยังน่ะ?”
“…” ไม่ตอบแปลว่าหลับแล้วสินะ
ฉันหันตะแคงไปทางตานั่นทันทีที่รู้ว่าอีกฝ่ายหลับไปแล้ว…ก็แหงล่ะ…เหน็บมันกินฉันไปครึ่งตัวแล้วนี่  -*-ฉันนอนตะแคงได้ซักพักจนฉันหลับไป…