CHESS:พลิกกระดานเทพ

    "ปัก ปึก ปัก ปัก"
 
 
 
    เสียงห่าลูกศรยังดังไม่ขาดสาย โล่ของโจเซฟรับแรงกระแทกจนสั่นสะเทือน อากิที่หลบอยู่ด้านหลังพลางตะโกนถามเสียงนิ่งแต่หนักแน่น
 
 
 
    "อากิ:ดันเข้าไปได้ไหม"
 
 
 
    "โจเซฟ:ดันเข้าไปได้ แต่คงยากมาก"
 
 
 
    "อากิ:ทำไมถึงยาก"
 
 
 
    "โจเซฟ:มันยากตรงตัวหน้าไม้ พลังทำลายของมันมากเกินไป ถ้าฝืนดันเข้าไปใกล้กว่านี้มีโดนยิงทะลุโล่แน่"
 
 
 
    'อากิ:ก็คิดไว้แล้วว่าหน้าไม้นั้นคงแรงจริงๆ แต่ไม่คิดเลยว่าจะแรงขนาดนี้'
 
 
 
    เสียงลูกศรที่ปะทะโล่ยังคงดังรัว เสียงโลหะเสียดสีกับไม้และหินสะท้อนก้องในโถงทางเดิน กลิ่นไหม้จากแรงเสียดสีคละคลุ้งในอากาศ อากิขมวดคิ้วแน่น พยายามหาทางออกในหัว
 
 
 
    'อากิ:ถ้าทนอยู่แบบนี้ต่อไปคงไม่ดีแน่ๆ ทำไงดี'
 
 
 
    แต่ทันใดนั้น เสียงห่าลูกศรก็เริ่มเบาลง ก่อนจะหยุดไปในที่สุด ความเงียบอึดอัดเข้ามาแทนที่
 
 
 
    "อากิ:เกิดอะไรขึ้น"
 
 
 
    "โจเซฟ:ไม่รู้ลูกศรมันหมดมั้ง"
 
 
 
    โจเซฟพูดด้วยน้ำที่ที่ดูไม่แน่ใจก่อนที่จะโผล่หน้าออกไปดูและพูดว่า
 
 
 
    "โจเซฟ:พะ-พวกมันกำลังจะบุกเข้ามา"
 
 
 
    อากิที่ได้ยินรีบโผล่หน้าออกไปมอง เห็นพวกโคลโบลเก็บหน้าไม้และพลธนูไว้ด้านหลัง และกำลังเตรียมแนวรบใหม่ พวกมันถือดาบและโล่ พร้อมคำรามก้องสะเทือนเตรียมพร้อมบุกเข้ามา
 
 
 
    !!!"โคลโบล:หูวววววว~~~~"!!!
 
 
 
    "อากิ:ดีเลยแบบนี้ กำลังคิดไม่ออกเลยว่าจะทำไงต่อดี"
 
 
 
    "โจเซฟ:ดีบ้าอะไร แบบนี้ยิ่งอันตรายไม่ใช่หรือไง"
 
 
 
    "อากิ:ไม่ต้องห่วง หลังจากนี้จะไม่มีคนเจ็บอีกแล้ว"
 
 
 
    "โจเซฟ:ห่ะ?"
 
 
 
    คำพูดของอากิทำให้โจเซฟขมวดคิ้วด้วยความสับสน แต่ยังไม่ทันถามต่อ เสียงฝีเท้าโคลโบลหลายสิบตัวก็ดังสะเทือนพื้นหิน
 
 
 
    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลอะดรีนาลีน ขั้นที่ 1]
 
 
 
    อากิที่เห็นศัตรูกำลังกรูเข้ามาก็พุ่งออกไปทันทีโดยไม่ลังเล ร่างทั้งร่างพุ่งทะยานไปข้างหน้าเหมือนลูกศรที่ถูกยิงออกจากคันธนู
 
 
 
    !!"โจเซฟ: หะ เห้ยย!!"!!
 
 
 
    โจเซฟที่เห็นเหตุการณ์ตรงหน้าได้แต่ตะโกนตามหลังสุดเสียง แต่แม้เสียงนั้นจะดังเพียงใด อากิที่ได้ยินกลับไม่สนใจแม้แต่น้อย เขายังคงเร่งฝีเท้าวิ่งตรงไปจนถึงระยะ ก่อนจะชะงักหยุด หยิบดาบที่สะสมไว้จากช่องเก็บของจากการจัดการมอนสเตอร์ตัวก่อนๆ ออกมา แล้วจับด้ามแน่นและขว้างมันออกไปด้วยแรงมหาศาลราวกับหอก
 
 
 
    [อลิส:ใช้งานสกิลขว้าง]
 
 
 
    "ฟิ้วววว!!! วู่วววว!! ฉัวะะะ!! กร๊อบบ!! ตึงงง!!"
 
 
 
    เสียงลมแหวกก้องไปพร้อมกับดาบที่พุ่งทะลุอากาศด้วยความเร็วสูง ก่อนจะเสียบเข้ากลางลำตัวของเจ้าโคลโบลตัวหนึ่ง แรงปะทะรุนแรงจนร่างมันถูกกระชากติดไปกับดาบและปักแน่นกับพื้น มันพยายามดิ้น ข่วนพื้นอย่างสิ้นหวัง แต่ในที่สุดก็ทนความเจ็บและแผลฉกรรจ์ไม่ไหว เลือดที่ไหลไม่หยุดค่อยๆ นองพื้น ก่อนร่างจะนิ่งไป
 
 
 
    [อลิส:ท่านสังหารโคลโบลเลเวล 19 ได้รับ EXP 108
 
ได้รับเหรียญทองแดง 3 เหรียญ]
 
 
 
    เหล่าโคลโบลตัวอื่นที่เห็นภาพนั้นต่างนิ่งค้าง ความหวาดระแวงแผ่กระจายทั่วฝูงและอากิไม่รอให้โอกาสนั้นผ่านไป เขาคว้าดาบอีกเล่ม ขว้างต่อไปในทันที
 
 
 
    "ฟิ้วววว! เปล่ง!!"
 
 
 
    เสียงโลหะกระทบกันดังขึ้น ดาบที่ขว้างออกไปถูกปัดไว้กลางอากาศโดยใครบางคนหรือบ้างตัวและตัวที่กันปัดออกไปมันก็คือตัวโคลโบลที่ใช้ดาบคู่ อลิสรีบพูดขึ้นมาทันที
 
 
 
    [อลิส:ท่านอากิ นั่นคือตัวที่เราเคยเจอค่ะ]
 
 
 
    อากิขมวดคิ้วทันใด
 
 
 
    'อสกิ:ตัวที่เราปล่อยมันไปสินะ…’
 
 
 
    เขาไม่รอช้า ดึงดาบอีกเล่มออกมาและขว้างต่ออย่างแม่นยำ
 
 
 
    "ฟิ้ววว!! เปล่ง!"
 
 
 
    ดาบที่พุ่งออกไปถูกสกัดได้อีกครั้ง ทว่าครั้งนี้อากิราวกับคาดไว้แล้ว เขาขว้างดาบอีกเล่มตามออกไปอย่างต่อเนื่อง
 
 
 
    "ฟิ้วววว!!"
 
 
 
    โคลโบลดาบคู่ที่พึ่งปัดดาบแรกเตรียมจะยกอาวุธขึ้นป้องกันอีกครั้ง แต่ดาบเล่มหลังไม่ได้พุ่งใส่มัน ทว่าพุ่งตรงไปหาตัวโคลโบลที่อยู่ข้างหลังแทน
 
 
 
    "ฉัวะะะ!! กร๊อบบ!! ตึงงง!!"
 
 
 
    เสียงโลหะฝังในเนื้อดังชัด ดาบเล่มนั้นปักทะลุร่างอีกตัวจนร่วงแน่นิ่งทันทีจนเลือดไหลเป็นทาง
 
 
 
    [อลิส:ท่านสังหารโคลโบลเลเวล 19 ได้รับ EXP 108]
 
 
 
    เจ้าโคลโบลดาบคู่ที่เห็นดังนั้นก็แสยะฟันคำรามออกมาอย่างเดือดดาล
 
 
 
    "โคลโบล:กรรร!!"
 
 
 
    เสียงคำรามต่ำถูกปล่อยออกมาพร้อมแรงอาฆาต ก่อนที่มันจะเห่าออกมารัวๆ
 
 
 
    "โคลโบล:โห่ง เห่าเห่า กรร!"
 
    (ถอยไป และตั้งโล่ไว้)
 
 
 
    ทันทีที่สิ้นเสียงคำสั่ง เหล่าโคลโบลที่อยู่ด้านหลังต่างถอยกรูดออกไปพร้อมยกโล่ขึ้นตั้งกำแพงแน่นหนา ขณะที่อากิที่เห็นภาพนั้นก็ไม่รอช้า เขาเอาโล่ขนาดกลางออกมาพร้อมกับ ดาบแห่งการเสี่ยงโชค ที่สะท้อนแสงวาวใต้แสงไฟสลัว
 
 
 
    [อลิส:พาสซีพสกิลการใช้ดาบทำงาน]
 
 
 
    สายตาของอากิกับเจ้าโคลโบลดาบคู่สบกันแน่น ทั้งคู่ไม่กะพริบ ไม่ละสายตา มีเพียงเสียงลมหายใจที่ดังอยู่ในบรรยากาศตึงเครียด ก่อนที่ทั้งสองจะพุ่งเข้าใส่กันในเวลาเดียวกัน!
 
 
 
    อากิพุ่งเข้าพร้อมยกโล่ขึ้นบัง ส่วนเจ้าโคลโบลกระโจนขึ้นสูงพร้อมเงื้อดาบคู่ฟาดลงมาเต็มแรง
 
 
 
    "ปึ๊กกก!!"
 
 
 
    แรงปะทะสะเทือนโล่จนแขนอากิชาวาบ เขาไม่รอให้จังหวะผ่านไป แทงสวนกลับไปทันที
 
 
 
    [อลิส:ใช้งานสกิลแทง]
 
 
 
    แต่โคลโบลกลับดีดตัวถีบโล่ออกอย่างฉับไว ก่อนจะกระเด้งตัวถอยหลังหลบดาบของอากิได้เฉียดฉิว
 
 
 
    "ทุบ!"
 
 
 
    เสียงเท้าแตะพื้นดังขึ้นพอดีกับที่อากิเปลี่ยนเอากริชอาบพิษของเมิ่งซินออกมาขว้างสวนไปแทบจะในเสี้ยววินาทีเดียว
 
 
 
    [อลิส:ใช้งานสกิลขว้าง]
 
 
 
    กริชพุ่งแหวกอากาศ
 
 
 
    "ฟิ้วว!"
 
 
 
    แล้วปักเข้าที่หัวไหล่ของโคลโบล แม้มันจะเบี่ยงตัวหลบได้บางส่วน แต่ก็ยังไม่พ้น มันคำรามออกมาแล้วกระชากกริชออกจากตัวอย่างโมโห ก่อนจะพุ่งกลับเข้ามาอีกครั้ง
 
 
 
    มันเหวี่ยงดาบในมือซ้ายฟันเข้าใส่ อากิรีบยกโล่ขึ้นรับ
 
 
 
    "ฉึบ!"
 
 
 
    โล่กระแทกกับคมเหล็กจนเกิดเสียงแหลมสะท้อน แต่ในจังหวะเดียวกัน ดาบอีกข้างของมันก็แทงเข้ามาจากด้านข้างในมุมบอด
 
 
 
    [อลิส:ท่านอากิระวัง!]
 
 
 
    อากิที่ยังยกโล่ค้างอยู่ไม่ทันหลบ ถูกดาบเสียบเข้าเต็มสีข้าง
 
 
 
    "ฉั้ว!"
 
 
 
    "อากิ:อึก!"
 
 
 
    แต่ในเสี้ยววินาทีนั้น เขาก็ไม่ยอมแพ้ ใช้แรงแทงสวนกลับไปทันที
 
 
 
    "ฉั้ว!!"
 
 
 
    "โคลโบล:อึก!"
 
 
 
    ทั้งคู่ต่างชะงักเมื่อคมเหล็กปักเข้าเนื้ออีกฝ่าย ก่อนจะถอยออกห่างพร้อมกัน เลือดไหลหยดลงบนพื้นอย่างต่อเนื่อง
 
 
 
    [อลิส:HP เหลือ 67% เปิดใช้งานสกิลอะดรีนาลีนขั้นที่ 2
 
ติดสถานะเลือดไหล ขั้น 2
 
เปิดใช้งานสกิลต้านทานเลือดไหล]
 
 
 
    ทั้งสองฝ่ายหอบหายใจถี่ เสียงหัวใจเต้นแรงดังประสานกับบรรยากาศที่หนักอึ้ง ต่างจับตากันไม่วางราวกับรู้ดีว่าการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปอาจหมายถึงความตาย
 
 
 
    ทว่าไม่นานโคลโบลก็มีอาการแปลกๆ มันเริ่มมีอาการโซเซอย่างเห็นได้ชัด อบิสที่เห็นก็พูดขึ้นมาว่า
 
 
 
    [อลิส:ท่านอากิ พิษอัมพาตเริ่มแสดงผลแล้ว เข้าไปเลยค่ะ!]
 
 
 
    อากิที่ได้ยินเสียงของอลิสในหัวก็ไม่รอช้า เขาตั้งโล่ขึ้นอย่างมั่นคง ก่อนจะพุ่งทะยานเข้าใส่ทันที แรงกระแทกจากการออกตัวสะเทือนพื้นหินจนฝุ่นปลิวว่อน
 
 
 
    เจ้าโคลโบลที่รู้ตัวว่าพิษเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายมันทิ้งดาบคู่ลงพื้น
 
 
 
    “กึง!”
 
 
 
    ก่อนจะเงยหน้าขึ้นห่อนเสียงดัง
 
 
 
    "โคลโบล:อา หู้ววววว!!"
 
 
 
    ร่างของมันเริ่มเปลี่ยนไปในทันใด กล้ามเนื้อพองโตจนเห็นได้ชัด ขนทั่วตัวเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม เล็บยาวและหนาขึ้นราวกรงเล็บปีศาจ แววตาของมันส่องประกายด้วยความบ้าคลั่ง ก่อนจะกระโจนง้างกรงเล็บเข้าปะทะกับอากิเต็มแรง
 
 
 
    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลป้องกัน เปิดใช้งานสกิลการใช้ดาบ]
 
 
 
    "ปัก!!!"
 
 
 
    เสียงโล่ปะทะกรงเล็บดังสะเทือน อากิเอาโล่ปัดกรงเล็บมันไปได้ทัน ก่อนจะเหวี่ยงดาบสวนกลับอย่างเฉียบไว
 
 
 
    [อลิส:ใช้งานสกิลฟัน]
 
 
 
    แต่โคลโบลกลับยกกรงเล็บอีกข้างขึ้นรับไว้ได้อย่างแม่นยำ เสียงเหล็กเสียดสีกับกรงเล็บของมันดังแสบหู ก่อนที่มันจะยกกรงเล็บขึ้นสูง เตรียมจะควนลงมาอีกครั้ง
 
 
 
    อากิที่เห็นก็รีบยกโล่ขึ้นกัน แต่ในจังหวะเดียวกันนั้นเอง กรงเล็บของมันก็เปล่งแสงสีแดงเข้มขึ้นมาอย่างน่าขนลุก
 
 
 
    [อลิส:ท่านอากิอย่ารับกรงเล็บนั้นนะคะ]
 
 
 
    คำเตือนดังขึ้นทันที แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วกว่าที่จะหลบได้ เจ้าโคลโบลใช้สกิลเสริมกรงเล็บของมัน ก่อนจะควนลงมาเต็มแรง เสียงโล่ถูกผ่า
 
 
 
    “ฉึก!”
 
 
 
    ดังสนั่น โล่ของอากิแตกกระจายพร้อมแรงอัดมหาศาลที่ทะลุเข้ามาถึงแขน กรงเล็บคมผ่าผ่านแขนของอากิจนเลือดสาด
 
 
 
    "อากิ:อ็ากกก!"
 
 
 
    ความเจ็บแผ่ซ่านไปทั้งแขนจนเกือบชา เขารีบพุ่งถอยหลังอย่างสัญชาตญาณ แต่โคลโบลไม่ปล่อยโอกาส มันคำรามต่ำในลำคอ ก่อนจะพุ่งตามเข้ามาอีกครั้งอย่างเร็วราวกับสัตว์ร้ายที่ไล่ตะครุบเหยื่อ
 
 
 
    แต่เหมือนว่ามันจะตามอากิไม่ทันเนื่องจากความเร็วออกตัวที่น้อยกว่า แต่ในจังหวะนั้นอยู่ดีๆตัวของเข้าโคลโบลก็สไลด์เข้ามาอย่างผิดธรรมชาติ ตัวของมันนั้นเกิดภาพซ้อนกันและพุ่งจนเข้ามาถึงตัวอากิ อากิเบิกตากว้างเมื่อเห็น ก่อนที่มันจะเอากรงเล็บของมันตะปบเข้าที่ต้นแขน ล็อกตัวเขาไว้แน่นจนขยับแทบไม่ได้ ก่อนที่มันจะอ้าปากกว้าง เตรียมงับลงที่ลำคอ
 
 
 
    [อลิส:ใช้งานสกิลเร่ง]
 
 
 
    ทันใดนั้น อลิสก็เปิดใช้งานสกิลให้อากิจนทำให้เขาสามารถขยับร่างกายได้อย่างรวดเร็วในเวลาเสียววิ จนหักหลบการกัดทร่อาจเข้าคอได้เฉียดฉิว แต่การหลบนี้ก็ยังไม่พ้นอยู่ดีฟันแหลมคมของมันยังฝังเข้าที่หัวไหล่แทนอยู่ดี
 
 
 
    "อากิ:อ็ากกกกกก!!!"
 
 
 
    เสียงร้องเสียงหลุดออกมาจากเจ็บปวด เลือดอุ่นทะลักออกจากบาดแผลที่หัวไหล่จนเสื้อชุ่มแดง
 
 
 
    [อลิส:HP เหลือ 35% เปิดใช้งานสกิลอะดรีนาลีนขั้น 3]
 
 
 
    เสียงอลิสดังขึ้นพร้อมหน้าจอสถานะแจ้งเตือน สายตาของอากิเริ่มพร่าเลือน แต่ทันใดนั้น หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ จนแทบระเบิด พลังบางอย่างพุ่งทะลักออกมาจากภายใน
 
 
 
    ร่างกายสั่นสะท้านด้วยพลังมหาศาล กล้ามเนื้อตึงแน่น สายตาคมขึ้นจนเห็นทุกการเคลื่อนไหวของศัตรูอย่างชัดเจน แม้รู้ดีว่าสกิลนี้จะทำให้สภาพร่างกายทรุดหลังใช้ แต่ตอนนี้… อลิสไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว
 
 
 
    อากิกัดฟันแน่น กำดาบในมือจนเส้นเลือดปูด พร้อมเผชิญหน้ากับเจ้าโคลโบลอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้ เขาเหนือกว่ามันแล้ว
 
 
 
    "โจเซฟ/คริส/:อากิ!!/พี่อากิ"
 
 
 
    คนอื่นๆ ที่ยืนดูอยู่ก็พลันตะโกนตามหลังเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ส่วนเมิ่งซินเองที่กำลังจะพุ่งเข้าไปช่วยก็ชะงักเท้า เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น... มันเกินกว่าจะเชื่อ
 
 
 
    อากิที่เหมือนจะหมดแรงเมื่อครู่กลับกางแขนออก ฝืนแรงจับของโคลโบลจนหลุด แล้วถีบมันกระเด็นออกไปสุดแรง! แต่ตอนถีบออกไปมันก็ยังงับอากิอยู่ทำให้แผลตรงหัวไหล่เปิดจากคมเขี้ยวของมัน แต่ตอนนี้นี้นั้นอากิแทบจะไม่รู้สึกเจ็บแล้ว
 
 
 
    "ทุบ! ตึง!"
 
 
 
    เสียงกระแทกดังสนั่น เจ้าโคลโบลร่างใหญ่ปลิวไปกระแทกผนังจนพื้นสะเทือน
 
 
 
    ‘อากิ:รู้สึกได้ถึงกำลังที่เพิ่มขึ้นเลย...นี่สิน่ะอะดรีนาลีนขั้นที่ 3’
 
 
 
    อากิหอบหายใจแรง มองมือของตัวเองราวกับไม่อยากเชื่อในพลังที่พลุ่งพล่านอยู่ภายใน เส้นเลือดที่แขนเต้นชัดจนเห็นได้ ขณะเดียวกันเจ้าโคลโบลที่โดนถีบไปก็เริ่มขยับตัว ลุกขึ้นพร้อมส่งเสียงหอนโหยหวน
 
 
 
    "โคลโบล:หูวววววว!!!"
 
 
 
    มันกระโจนเข้ามาอีกครั้งในท่าวิ่งสี่ขา ก่อนจะกระโดดขึ้นสูง ง้างกรงเล็บหมายจะฟาดลงใส่อากิเต็มแรง
 
 
 
    แต่ในสายตาของอากิ... ทุกอย่างกลับช้าลงจนเหมือนภาพเคลื่อนไหวช้าอย่างผิดธรรมชาติ
 
 
 
    ‘อากิ:อะไรกัน...มันขยับช้าขนาดนี้เลยเหรอ’
 
 
 
    เขาหลบได้อย่างง่ายดาย มือคว้าแขนของโคลโบลไว้แน่น ก่อนจะเหวี่ยงมันฟาดลงกับพื้นราวกับตุ๊กตาของเล่น
 
 
 
    "อากิ:อย็ากกก!"
 
 
 
    "ตุบ! ตึก!! ตุบ!! ตึก!!"
 
 
 
    แรงกระแทกแต่ละครั้งทำให้พื้นสั่นสะเทือน ฝุ่นกระเด็นฟุ้งไปทั่ว แต่ถึงอย่างนั้น อากิก็ยังไม่หยุด เขายกมันขึ้นฟาดซ้ำอีกหลายครั้งจนเสียงดังสะท้อนทั่วห้อง
 
 
 
    "ตุบ! ตึก!! ตุบ!! ตึก!!"
 
 
 
    "อากิ:ฮึม! ฮือ ฮึม!! ฮือ!!"
 
 
 
    เสียงหอบหายใจของเขาหนักและถี่ราวกับเครื่องจักรที่ทำงานเต็มกำลัง อากิหยุดมองสิ่งที่อยู่ในมือ เจ้าโคลโบลร่างยักษ์ที่ตอนนี้หมดสภาพ ไม่ขยับแม้แต่น้อย
 
 
 
    ก่อนที่เขาหมุนตัวอย่างรวดเร็ว ใช้แรงทั้งหมดเหวี่ยงร่างมันออกไปสุดแรง
 
 
 
    "ฟุบ! ฟุบฟุบ! ฟุบฟุบฟุบ! ตู้ม!"
 
 
 
    ร่างของโคลโบลกระเด็นเข้าไปกระแทกกลุ่มพวกเดียวกันที่กำลังตั้งโล่แน่นหนา เสียงกระแทกดังระงม โล่แตกกระจายกันเป็นแถว
 
 
 
    ทันใดนั้น อากิก็พุ่งตามเข้าไปพร้อม ดาบแห่งการลงทัณฑ์ ในมือ ฟันกวาดไปทั่วราวพายุหมุน เสียงดาบเฉือนอากาศดัง
 
 
 
    “ฟู่ววว!”
 
 
 
    ทุกตัวที่อยู่ในรัศมีล้มตายแทบจะทันที แรงฟันมหาศาลบวกกับความเร็วเหนือมนุษย์ทำให้พวกมันแทบไม่มีโอกาสตอบโต้
 
 
 
    [อลิส:ท่านสังหารโคลโบล 8 ตัว เลเวล 18/27/13/22/23/23/25/11
 
ได้รับ EXP 1051
 
ได้รับเหรียญทองแดง 14 เหรียญ
 
ตึด! ไม่สามารถเก็บไอเทมดรอปได้เนื่องจากช่องเต็ม]
 
 
 
    ทันทีที่ข้อความแจ้งเตือนจางหาย การต่อสู้รอบตัวก็ระเบิดขึ้นอีกครั้ง ตัวที่ล้มลงไปก็เริ่มฟันสวนกลับ
 
 
 
    [อลิส:ขาซ้ายระวัง]
 
 
 
    เสียงเตือนดังขึ้นในหัว เขาหันไปเห็นดาบที่ฟันเข้ามา เขารีบยกขาหลบอย่างเฉียดฉิวก่อนจะเหวี่ยงเท้าเตะสวนเข้าที่แขนของมันเต็มแรง
 
 
 
    แต่ยังไม่ทันหายใจเข้า ลูกธนูดอกหนึ่งก็แหวกอากาศพุ่งตรงเข้ามาทางหน้าอก!
 
 
 
    [อลิส:ธนู หน้าอกซ้าย!]
 
 
 
    อากิหันไปเห็น แต่ระยะใกล้เกินไป เขาเบี่ยงตัวสุดแรงจนลูกธนูเฉียดหน้าอกไปปักเข้าที่หัวไหล่แทน
 
 
 
    "ฟุบ! ฉึก!"
 
 
 
    "อากิ:หือ!"
 
 
 
    เขาขบกรามแน่น ปล่อยดาบในมือขวาทันที แล้วชักกริชออกมาขว้างสวนโดยไม่ลังเล
 
 
 
   [อลิส:ใช้งานสกิลขว้าง]
 
 
 
    "ทรวก!!"
 
 
 
    กริชพุ่งทะลุอากาศเข้าเป้าอย่างแม่นยำ ปักเข้ากลางลำตัวศัตรูจนมันทรุดฮวบลงไป
 
 
 
    แต่ขณะเดียวกัน อากิก็อยู่ในจุดอันตรายเกินไป เพราะตอนนี้เขาอยู่กลางฝูงศัตรู
 
 
 
    พวกโคลโบลที่เหลือกรูกันเข้ามารุมโจมตี เสียงเหล็ก เสียงคำราม และแรงปะทะดังระงมไปทั่ว อากิฟันสวนทุกจังหวะที่รับได้ และเมื่อไม่อาจหลบได้ เขาก็บิดตัวให้โดนเฉียดเฉพาะจุดที่ไม่สำคัญ
 
 
 
    เลือดสาดกระเซ็น ทว่าเขายังคงไม่หยุด
 
 
 
    คนอื่นๆ ในทีมเห็นดังนั้นก็รีบเข้ามาช่วยทันที เสียงดาบ เสียงธนู เสียงโล่กระแทกและปะทะผสานกันเป็นจังหวะสู้สุดขั้ว ใช้เวลาไม่นาน พวกเขาก็จัดการโคลโบลทั้งหมดเกือบสามสิบตัวได้สำเร็จ
 
 
 
    [อลิส:ท่านสังหารโคลโบล 9 ตัว เลเวล 23/24/25/21/11/12/29/14/28
 
ได้รับ EXP 1105
 
    ท่านเลเวลอัพ 32 > 33
 
รักษาบาดแผลทั้งหมดที่ได้รับ พร้อมเพิ่ม HP และ MP จนเต็ม
 
HP เพิ่มขึ้น 30 หน่วย MAMN เพิ่มขึ้น 15 หน่วย ได้รับ 5 พอย
 
ได้รับเหรียญทองแดง 12 เหรียญ
 
    ตึด! ไม่สามารถเก็บไอเทมดรอปได้เนื่องจากช่องเต็ม
 
    ตึด! สกิลอะดรีนาลีนหยุดทำงานเนื่องจากไม่ตรงเงื่อนไข
 
    ตึด! ผลกระทบของสกิลอะดรีนาลีนขั้นที่ 3 ทำงาน ท่านได้รับสถานะ ปวดหัว ปวดกล้ามเนื้อรุนแรง ตัวเกร็ง อ่อนแรง อ่อนล้า]
 
 
 
    เสียงแจ้งเตือนสุดท้ายดังขึ้นพร้อมกับที่อากิทรุดลงคุกเข่า เหงื่อแบะเลือดไหลอาบใบหน้า หัวใจเต้นแรงไม่หยุด พลังที่เมื่อครู่เหนือมนุษย์ได้หายไป เหลือไว้เพียงร่างกายที่แทบจะขยับไม่ได้อีกต่อไป...
 
 
 
    "อากิ:!!!!"
 
 
 
    'อากิ:อ็ากกกก รู้สึกเหมือนตัวจะแตกเป็นเสี่ยงๆเลย ปวดทั้งตัวเลย อ็ากกกก!!!!'
 
 
 
     อากิได้แต่กรีดร้องภายใน เพราะแรงที่จะร้องออกมาจริงๆ เขาก็แทบไม่มี แต่ในจังหวะนั้น เจ้าโคลโบลดาบคู่ที่เหมือนจะเริ่มได้สติ ก็เริ่มส่งเสียง
 
 
 
    "โคลโบล:กรร!"
 
 
 
    อากิหันไปดู เห็นมันกำลังจะรู้สึกตัว เขาจึงลุกขึ้นด้วยแรงกายและแรงใจเฮือกสุดท้าย
 
 
 
    'อากิ:ลุกสิว่ะ ลุก กูต้องฆ่ามัน กู ต้อง ฆ่า มัน!! ลุก!!! สิ!!! ว่ะ!!!'
 
 
 
    อากิที่ยืนขึ้นมาได้เดินเซๆ เข้าไปหาเจ้าโคลโบลดาบคู่ ตัวมันหดเล็กลงแล้ว แต่เหมือนกำลังได้สติ อากิเอาดาบยาวแห่งการลงทัณฑ์ออกมาก่อนจะยกดาบขึ้นด้วยแขนที่สั่นระริก แล้วตะโกนออกมาสุดเสียงด้วยแรงเฮือกสุดท้าย
 
 
 
    !!!!"อากิ:อ็ากกกกกกก!!!!"!!!!
 
 
 
    [อลิส:ท่านสังหารกาเดี้ยนโคลโบล เลเวล 45 ได้รับ EXP1080
 
ปิดการใช้งานสกิลส่วนหนึ่ง]
 
 
 
    หลังตัดคอมันได้ อากิก็ล้มทับลงบนศพของกาเดี้ยนโคลโบลตรงนั้นเลย คนอื่นๆที่เห็นรีบเข้ามาดูทันที
 
 
 
    "โจเซฟ:อากิ เห้ย อากิเป็นอะไรวะ"
 
 
 
    โจเซฟรีบเข้ามาจับอากิเพื่อดึงให้ลุกนั่ง แต่เมื่อสัมผัสถึงตัวเขา ก็รู้สึกได้ว่าอากิอ่อนยวบอย่างมาก เพราะเขาแทบตั้งคอเองไม่ได้ ราวกับแรงทั้งหมดถูกรีดออกจนแห้ง โจเซฟพยายามปลุกเท่าไรก็ไม่เป็นผล จนเมิ่งซินเข้ามาช่วย
 
 
 
    "เมิ่งซิน:เอาเขานอนลง ฉันดูเอง"
 
 
 
    "โจเซฟ:แต่ตรงนี้มันเต็มไปด้วยเลือ-"
 
 
 
    "เมิ่งซิน:จะสนทำไมละ ดูตัวเขาก่อน ตอนนี้มันก็เต็มไปด้วยเลือดไม่ใช่หรือไง"
 
 
 
    โจเซฟมองแล้วค่อยๆ วางอากิลงบนพื้นที่เปื้อนเลือด เมิ่งซินรีบจับแขนอากิเพื่อตรวจชีพจร แต่เมื่อยกแขนขึ้นมากลับรู้สึกว่าอากิไม่มีแรงต้านเลย แขนอ่อนแรงเหมือนก่อนเนื้อ
 
 
 
    "เมิ่งซิน:...นี้มันเหี้ยอะไรเนี่ย"
 
 
 
    หลังพยายามวัดชีพจรที่ข้อมือและคอเป็นเวลานาน เมิ่งซินก็สบถออกมาพร้อมทำท่าไม่เข้าใจ โจเซฟที่ยืนข้างๆ จึงถาม
 
 
 
    "โจเซฟ:อะไร เกิดอะไรขึ้น"
 
 
 
    "เมิ่งซิน:เขาเป็นอะไรไม่รู้ ชีพจรเขาเดี๋ยวเร็ว เดี๋ยวเบา เดี๋ยวช้า ตอนนี้เหมือนร่างกายของเขาหาจุดสมดุลไม่ได้และกำลังปั่นป่วน"
 
 
 
    "โจเซฟ:ละ แล แล้วเราทำอะไรได้ไหม"
 
 
 
    "เมิ่งซิน:ฉันไม่รู้ ฉันทำได้แค่เบื้องต้น จะไปรู้ได้ไงว่าเขาเป็นอะไร"
 
 
 
    เมิ่งซินขมวดคิ้วอย่างหนักใจ โจเซฟยืนนิ่งไม่รู้จะทำอย่างไร เช่นเดียวกับคนอื่นๆ จนคริสที่ฟังอยู่พูดขึ้น
 
 
 
    "คริส:ก่อนจะทำอะไร อย่างแรกเราพาพี่อากิออกไปจากตรงนี้ไหมครับ ตรงนี้มัน...แย่เกินไป"
 
 
 
    เมิ่งซินกับโจเซฟสบตากันครู่หนึ่ง ก่อนจะมองไปรอบๆ และตอบตกลง
 
 
 
    "เมิ่งซิน:ก็จริง พาเขาออกไปจากกองเนื้อและกองเลือดพวกนี้เถอะ เพื่อมันจะดีขึ้น"
 
 
 
    "โจเซฟ:เดี๋ยวฉันอุ้มเขาไปเอง"
 
 
 
    โจเซฟย่อตัวแล้วอุ้มอากิขึ้นอ้อมแขน ในตอนนั้นเขารับรู้ได้ชัดถึงเลือดอุ่นๆ ที่ยังไหลและการหายใจที่ผิดปกติของอากิ ที่เดี๋ยวเร็ว เดี๋ยวช้า ก่อนที่จะเดินไปหาลีน่าที่กำลังหลับจากความเหนื่อยล้าและบาดแผล
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                จากผู้แต่ง
 
    รอบนี้ลงช้าจริงคัฟ เนื่องจากทำงานและก็เหนื่อย แถมตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกไฟน้อยลงแล้วด้วยเพราะไม่ได้อะไรจากตรงนี้เลย เพราะทำด้วยใจล้วนๆ ถ้าใครอ่านมาถึงตอนนี้แล้วฝากเม้นให้กำลังใจกันหน่อยนะคัฟ เพื่องานนี้จะได้ไปต่อยาวๆ ขอบคุณคัฟ