CHESS:พลิกกระดานเทพ

    หลังจากเดินกลับมาได้ไม่ไกล ทุกคนก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเสียงฝีเท้าหนักและกลิ่นสาบคาวโชยลอยมากับสายลม พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นร่างของก็อบลินห้าตัวโผล่มาจากโถ่งทางเดินอันมืดมิด มันวิ่งกรูกันเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยความหิวกระหาย ร่างกายเต็มไปด้วยรอยสกปรกและเลือดแห้งเกรอะ เหมือนสัตว์ป่าที่ถูกปลุกเร้าด้วยสัญชาตญาณดิบเถื่อน คงไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันตามกลิ่นของเมิ่งซินมา 

 

 

 

    "ทุกคน:!!!"

 

 

 

    ลีน่าที่เห็นก็รีบง้างสายธนูจนตึง ดวงตาจับจ้องไปยังศัตรูเบื้องหน้าอย่างตั้งใจ ปลายลูกศรสั่นเล็กน้อยตามแรงดึง แต่ยังคงเล็งตรงเป้า ทว่าก่อนที่เธอจะได้ปล่อยลูกศรออกไป เงาร่างของอากิก็พุ่งแซงขึ้นมาหน้าสุด เขาเอาออกกริชมาจากช่องเก็บและถือขึ้นมือแล้วสะบัดขว้างออกไปอย่างรวดเร็ว

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลใจเย็น เปิดใช้งานสกิลสมาธิ เปิดใช้งานเล็งเป้า ใช้งานสกิลขว้างปา]

 

 

 

    "ฟึ่บ! ฉึก! ตุบ!!"

 

 

 

    เสียงกริชแหวกอากาศดังวาบ ราวกับฟันแสงอาทิตย์ออกเป็นเส้นบาง มันพุ่งตรงเข้าเสียบขาของก็อบลินตัวหนึ่งอย่างแม่นยำ เลือดสดพุ่งกระเซ็น ส่วนมันนั้นก็ล้มหน้าฟาดพื้นอย่างแรง ก่อนที่มันจะกรีดร้องโหยหวน

 

 

 

    "ก็อบลิน:กว๊ากกกกกกกก!!!"

 

 

 

    เสียงกรีดร้องแหลมเล็กดังสะท้อนทั่วทางโถงทางเดิน ก็อบลินดิ้นพล่าน มือสั่นเทาโอบขาที่ถูกกริชปัก เลือดสีแดงคล้ำทะลักออกมาไหลนองพื้น กลิ่นคาวเข้มข้นตีจมูกทุกคน แต่ตัวอื่นๆ กลับไม่สนใจเสียงเพื่อนแม้แต่น้อย พวกมันยังคงวิ่งกรูกันเข้ามา ราวกับสัตว์ป่าที่ไร้ซึ่งสติ

 

 

 

    อากิไม่ลังเล เขาเอากริชอีกเล่มออกมาขว้างต่อทันที

 

 

 

    "ฟิ่ว!!!"

 

 

 

    ใบมีดพุ่งทะลุอากาศด้วยความเร็วเป็นเส้นแสงสีเงิน ทว่าก็อบลินตัวที่ถูกเล็งกลับเบี่ยงตัวหลบฉับไวผิดคาด กริชเฉียดผ่านตัวมันไปเพียงเสี้ยวเซนติเมตร ก่อนจะปักลงพื้นอย่างแรง

 

 

 

    "ก็อบลิน:คิคิคิ"

 

 

 

    มันหัวเราะออกมาอย่างพอใจที่สามารถหลบกริชของอากิได้สำเร็จ เสียงหัวเราะนั้นเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย แต่ยังไม่ทันจะได้ซึมซับชัยชนะเล็กๆ ของมัน ดวงตาก็พลันเบิกกว้าง เมื่อเห็นเงาร่างของอากิที่พุ่งตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว

 

 

 

    "ก็อบลิน:กี้!!!"

 

 

 

    มันร้องลั่นด้วยความตกใจ รีบยกแขนขึ้นมากันโดยสัญชาตญาณ ส่วนอากินัันก็เอาโล่ออกมาก่อนจะยกขึ้นและฟาดลงเต็มแรง

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลเร่งความเร็ว ใช้งานสกิลทุบ]

 

 

 

    "ตึงงง!! เปรี๊ยะะ!! พรึ่ดดด!!"

 

 

 

    แรงกระแทกดังก้องราวกับฟ้าผ่า โล่ของอากิทุบแขนและหัวของเจ้าก็อบลินจนบิดเบี้ยวแบนราบ ส่วนลูกตาก็หลุดออกจากเบ้า เลือดสีคล้ำทะลักออกมาตามแรงบดขยี้ ก่อนที่ร่างมันจะทรุดลงไปอย่างไร้ชีวิต

 

 

 

    [อลิส:ท่านสังหารก็อบลินเลเวล 14 ได้รับ EXP 80

 

ได้รับเหรียญทองแดง 2 เหรียญ]

 

 

 

    อากิแทบไม่มีเวลาแม้แต่จะหายใจ ก็อบลินอีกตัวพุ่งเข้ามาจะแทงเขาด้วยดาบสนิมที่ส่องแสงสะท้อนจากคบเพลิงข้างทาง

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลเร่ง ใช้งานสกิลป้องกัน]

 

 

 

    อากิกัดฟันแน่น ยกโล่ขึ้นรับแรงแทงอย่างฉับพลัน

 

 

 

    "ปั้กก!! เกร็งงง!!"

 

 

 

    เสียงโล่ปะทะดาบดังสนั่น แรงสะท้อนทำให้ดาบหลุดออกจากมือก็อบลิน มันชะงักตาเบิกโพลงทันที อากิไม่รอช้า คว้าคอมันด้วยมือเปล่าก่อนจะสะบัดโยนออกไปเต็มแรง

 

 

 

    "อากิ:ฮึบ!!"

 

 

 

    "ก็อบลิน:กี้!!!"

 

 

 

    เสียงร้องของมันดังลั่นในขณะที่ร่างลอยคว้างกลางอากาศ ก่อนจะไปชนเข้ากับอีกตัวที่กำลังกำลังวิ่งมา

 

 

 

    "ตุ้บบบ!! กั่กก!! อั่กก!! ครืดดด!!"

 

 

 

    ร่างของตัวที่ชนกันก็กลิ้งระเนระนาดกับพื้น เสียงกระดูกหักและเนื้อกระแทกดังระงม ความโกลาหลชั่วพริบตานั้นกลายเป็นช่องว่างให้กับอากิที่พุ่งตามไป แต่ในเวลาเดียวกัน ก็อบลินอีกตัวที่หลบได้ก็ตั้งดาบพร้อมโล่ พุ่งทะยานตรงเข้าหาเขาด้วยสายตาเคียดแค้น

 

 

 

    "ก็อบลิน:กี้!!!"

 

    (ตาย!!!)

 

 

 

     อากิหรี่ตาเล็กน้อย ก่อนจะเก็บโล่เข้าช่องเก็บอย่างฉับพลัน ก่อนจะเอา ดาบยาวแห่งการลงทัณฑ์ ออกมา ดาบส่องประกายสว่างในแสงสลัว ราวกับประกาศการพิพากษา เขายกดาบขึ้นเหนือศีรษะ แรงกดดันหนักหน่วงแผ่ซ่านจนเจ้าก็อบลินถึงกับเผลอหยุดฝีเท้า ดวงตาของมันมองขึ้นตามคมดาบด้วยความตระหนก เพราะระยะที่มันวิ่งเข้ามานั้นใกล้เกินกว่าจะหลบได้แล้ว

 

 

 

    "ฟุบบบ!!!"

 

 

 

    เสียงคมดาบผ่าอากาศกรีดดังขึ้น ก่อนที่มันจะผ่าร่างก็อบลินพร้อมโล่จนแตกกระจาย

 

 

 

    "ฟุบบบ!! กร๊อบบ!! ฉัวะะะ!! กร็อบบบ!! ตึงงงง!!"

 

 

 

    เลือดสาดกระเซ็นบนพื้น ร่างของก็อบลินถูกผ่าเป็นสองส่วน แถมดาบยังเองก็ฝังลงพื้นเล็กน้อยก่อนอากิจะดึงมันออกมา

 

 

 

     [อลิส:ท่านสังหารก็อบลินวอริเออร์เลเวล 29 ได้รับ EXP 226

 

    ได้รับเหรียญทองแดง 4 เหรียญ

 

    ได้รับของดรอป มันฝรั่ง 2 หัว]

 

  

 

    บรรยากาศเงียบลงไปชั่วขณะ เหลือเพียงเสียงหอบหายใจหนักๆ ของอากิ กับหยดเลือดที่ร่วงกระทบพื้นดัง ติ๋ง…ติ๋ง… ความเงียบที่คลุมอยู่ราวกับเวลาได้หยุดเดิน ส่วนคนอื่นๆก็ได้แต่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เพราะเหตุการณ์ทั้งหมดมันเกิดขึ้นรวดเร็วเกินไป รวดเร็วเสียจนถ้าจะบอกว่ามันกินเวลาแค่ไม่ถึงหนึ่งนาที ก็คงไม่มีใครเถียงได้ ก่อนที่อากิจะหันมาและพูดว่า

 

 

 

     "อากิ:ขอโทษที เผลอฆ่าไป 2 ตัว"

 

 

 

     "ทุกคน:..."

 

 

 

     น้ำเสียงที่เรียบง่ายของอากิ กลับยิ่งทำให้ความเงียบรอบข้างหนักอึ้งขึ้น ทุกสายตามองเขาเหมือนยังไม่อาจตามทันสิ่งที่เพิ่งเห็นเมื่อครู่ อากิเหลือบตามองพวกพ้อง ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้แล้วเอ่ยเสียงราบแต่หนักแน่น

 

 

 

    "อากิ:ฝากจัดการที่เหลือด้วย ขอดูแลดาบนิดหน่อยนะ"

 

 

 

    "คริส:คะ-ครับ"

 

 

 

    เสียงตอบรับสั้นๆ จากคริสยังเต็มไปด้วยความลังเล แต่ร่างกายของเขากับคนอื่นๆก็ขยับออกไปตามคำขอของอากิ ส่วนอากิเองก็ยกดาบขึ้นมาพิจารณา

 

 

 

    [อลิส:ปิดการใช้งานสกิลทั้งหมด

 

เปิดใช้งานสกิลดูแลอาวุธ เปิดใช้งานสกิลลับคมอาวุธ]

 

 

 

    ปลายดาบที่ยังอาบไปด้วยเลือดและเศษกระดูก อากิที่เห็นก็เก็บเศษกระดูกออก ก่อนจะล้างเลือดออกด้วยน้ำ ก่อนที่จะดูอีกครั้ง หลังจากดูเขาก็เห็นว่ามีร่องบิ่นเล็กๆปรากฏอยู่ อากิจึงหยิบหินลับมีดที่โจเซฟเคยมอบให้ขึ้นมา ใช้แรงที่พอดีค่อยๆ ลบลอยบิ่นและไล้ความคมกลับคืนให้ใบดาบ เสียงหินเสียดสีกับโลหะดังแผ่ว ครืดด…ครืดด… แทรกอยู่ในความเงียบ อีกด้านหนึ่ง พวกเพื่อนๆ ก็ตรงเข้าหาก็อบลินที่เหลือ

 

 

 

    "โจเซฟ:เอาละมี 3 ตัวใครจะฆ่าดี"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:พวกนายฆ่าเถอะฉันขอผ่าน"

 

 

 

    "โจเซฟ:โอเค งั้นฆ่าคนละตัวละลีน่า คริส"

 

 

 

    "ลีน่า/คริส:ครับ/ค่าา~"

 

 

 

    สิ้นคำ ทั้งสามก็ลงมืออย่างระมัดระวัง ใช้เวลาไม่นานก็กำจัดก็อบลินได้หมด จากนั้นช่วยกันเก็บอาวุธเก่าๆ ของมันและผ่าเอาคริสตัลมานาที่ซ่อนอยู่ ก่อนจะเดินกลับมาหาอากิที่ยังคงนั่งสงบ ลับคมดาบด้วยสมาธิไม่ไหวเอน

 

 

 

    "ลีน่า:พี่คะ นี้ของทั้งหมดที่ได้มาคะ"

 

 

 

    อากิไม่ได้หันมามอง เสียงลับดาบยังคงดังต่อเนื่อง แต่ก็ตอบออกมาโดยไม่ลังเล

 

 

 

    "อากิ:พี่เอาแค่ตัวที่พี่ฆ่าพอ เอาที่เหลือไปได้เลย"

 

 

 

    "คริส:งั้นผมว่างไว้ตรงนี้นะครับ"

 

 

 

    "อากิ:อืม"

 

 

 

    คำตอบสั้นๆ ตัดบทไป ทุกคนได้แต่พยักหน้าแล้วหันไปมองกัน ก่อนจะแยกออกมายืนคุยกันห่างๆ

 

 

 

    "ลีน่า:เมื่อกี้พี่อากิเร็วมากเลยนะคะ เร็วจนหนูตกใจเลย"

 

 

 

    "คริส:ใช้พี่อากิเขาเร็วมาก แต่แรงก็มากเหมือนกันดูสิ่งที่พี่อากิทำสิ"

 

 

 

    สายตาของทั้งคู่หันไปยังศพก็อบลินที่ถูกบดบี้แหลกเหลว เศษโล่แตกกระจัดกระจาย ศพที่โดนผ่าครึ่งและรอยดาบที่ผ่าลึกลงพื้นอย่างน่าสะพรึง ทำให้ทุกคนเงียบไปอีกรอบ

 

 

 

    "ทุกคน:..."

 

 

 

    โจเซฟถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะหันไปถามเมิ่งซิน

 

 

 

    "โจเซฟ:เมิ่งซินเธอคิดว่าตามเขาทันไหม"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:วิ่งยังไม่รู้ แต่ถ้าแบบเมื่อกี้ไม่ทันหรอก"

 

 

 

    "โจเซฟ:..."

 

 

 

    "เมิ่งซิน:แล้วนายละ รับแรงนั้นไหวไหม"

 

 

 

     "โจเซฟ:ฮึ ถ้าฉันรับก็ไม่ต่างกับเจ้าก็อบลินตัวนั้นหรอก"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ก็ไม่ต่างกันนิหว่า"

 

 

 

    "โจเซฟ:...แม่งเอ้ย เถียงไม่ออกว่ะ"

 

 

 

    ทั้งคู่สบตากัน ก่อนจะหลุดยิ้มบางๆ คลายบรรยากาศตึงเครียดลงเล็กน้อย

 

 

 

    ทางด้านอากิ หลังจากลับคมจนพอใจแล้ว เขาวางหินลับมีดลง ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะหันไป เห็นดาบโลหะ 2 เล่ม กริชที่ขว้างไปและคริสตัลมานา 2 ก้อนที่วางรออยู่ เขาเดินเข้าไปเก็บมันขึ้นมาอย่างเงียบๆ แล้วหันหลังกลับไปหาทุกคน

 

 

 

    [อลิส:ปิดการใช้งานสกิลทั้งหมด]

 

 

 

    [อลิส:ได้รับดาบโลหะ 2 เล่ม ได้รับกริช 2 เล่ม ได้รับมานาคริสแรงค์ F- 1 อัน และแรงค์ F 1 อัน]

 

 

 

    "อากิ:ฉันเสร็จแล้ว ไปกันต่อเลยไหม"

 

 

 

    "โจเซฟ:โอเค แต่นายนำไปเลย"

 

 

 

    "อากิ:หืม? ทำไมฉันนำละ"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:สิ่งที่นายทำไปเมื่อกี้ไม่มีใครตามทันหรอกนะ เชิญลุยเดี่ยวตามสบายเลย"

 

 

 

    อากิยกมือขึ้นเกาหัวเบาๆ อย่างไม่เข้าใจนัก แต่เมื่อเขาหันไปมองคริสกับลีน่า ก็เห็นว่าทั้งคู่แอบขยับไปยืนหลบอยู่ด้านหลังอย่างเงียบๆ สายตาที่เต็มไปด้วยความเกรงใจผสมความเกรงขาม ทำให้อากิได้แต่ถอนหายใจยาว

 

 

 

    "อากิ:เฮ้อ~ ว่าไง ก็ว่างั้น"

 

 

 

    หลังจากตกลงกันได้ อากิก็เริ่มก้าวนำออกไป ทว่าก้าวแรกยังไม่ทันพ้นเสียงฝีเท้า กลับมีเสียงกรีดร้องแหลมสูงดังสะท้อนมาจากความมืด

 

 

 

     "ก็อบลิน:กี้!!!!"

 

    (อยู่นั้น!!!!)

 

 

 

    สายตาทุกคู่เหลือบไปเห็นเงาดำเคลื่อนที่มารวดเร็ว ก่อนที่จะเห็นก็อบลินนับสิบกำลังวิ่งกรูกันเข้ามา

 

 

 

    "อากิ:ทุกคนเตรียมตัว"

 

  

 

    คำสั่งนั้นเหมือนจุดไฟให้ทุกคน พวกเขารีบคว้าอาวุธออกมาในทันที ลีน่าขึ้นธนู ส่วนอากิเองก็เอาธนูขึ้นมาตั้งใจยิงสกัดจากระยะไกลเพื่อลดจำนวน

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลใจเย็น เปิดใช้งานสมาธิ เปิดใช้งานสกิลการใช้ธนู เปิดใช้งานสกิลเล็งเป้า]

 

    อากิง้างสายธนูอย่างรวดเร็วด้วยแรงเกินปกติ แต่ทันใดนั้นเสียงเส้นสายขาดก็ดังสนั่น

 

 

 

    "เปรี๊ยะะะ!!!"

 

 

 

    สายธนูที่ขาดดีดสะบัดฟาดเข้าที่หน้าอย่างแรง

 

 

 

    "เพียะะะะะ!!!"

 

ื 

 

    "อากิ:อ็ากกก!!"

 

 

 

    เสียงร้องของอากิดังลั่น เขาเซถอยหลังไป ใบหน้าปรากฏรอยแดงจัดเหมือนถูกแส้หวดเต็มแรง คริสที่เห็นรีบวิ่งพรวดเข้ามาดูด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

 

 

 

    "คริส:เป็นอะไรไหมพี่"

 

 

 

    "อากิ:โอ้ย~ เจ็บซิบหายเลยว่ะ"

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลต้านทานความเจ็บปวด]

 

 

 

    โจเซฟเห็นสถานการณ์ก็ก้าวเข้ามาอย่างฉับไว ยกโล่ขนาดใหญ่ขึ้นบังร่างอากิไว้จากฝูงก็อบลินที่กำลังใกล้เข้ามา ขณะเดียวกันเมิ่งซินก็ก้มลงตรวจแผลอย่างรวดเร็ว

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ไหนฉันดูหน่อย"

 

 

 

    เธอใช้มือยันใบหน้าอากิให้หันไปทางแสง รอยแผลนั้นพาดยาวจากเหนือคิ้วซ้ายเฉียงลงข้างแก้มขวา ผ่านจมูกและริมฝีปาก ร่องรอยสดแดงชัดเจน

 

 

 

    "เมิ่งซิน:โอเค โอเค เหมือนจะโชคดีไม่โดนตาแต่รอยนี้น่าจะอยู่อีกนานเลย"

 

 

 

    ในระหว่างนั้น เสียงสายธนูของลีน่าก็ดังขึ้น

 

 

 

    "ฟิ่ว! ตรึงง!"

 

 

 

    ลูกศรปักเข้าที่ตัวก็อบลิน ทำให้มันล้มไปทันที 2 ตัว พวกที่เหลือก็รีบยกโล่ไม้ขึ้นกัน ลีน่าจึงเปลี่ยนเป้าหมายเล็งไปที่ขา ยิงซ้ำเข้าไปอีก 3 ตัวจนพวกมันโซเซ แต่ก็ยังมีอีก 5 ตัวที่วิ่งเข้ามา ลีน่าที่เห็นก็ตะโกนขึ้น

 

 

 

    "ลีน่า:ทุกคนมันมาแล้ว ฝากจัดการด้วย"

 

 

 

    เธอถอยออกมารักษาระยะ ปล่อยให้คริสกับเมิ่งซินเข้ามาช่วยโจเซฟคุมแนวหน้า อากิเองยังนั่งหอบ ดึงสติกลับมาจากแรงฟาดที่บาดหน้า

 

 

 

    "โจเซฟ:มันมาแล้วเตรียมตัว!"

 

 

 

    เสียงคำรามของก็อบลินดังแข่งกับฝีเท้า

 

 

 

    "ก็อบลิน:กี้!!!"

 

 

 

    โจเซฟรอจังหวะมันมาใกล้ก่อนจะพุ่งเข้ากระแทกด้วยโล่ใหญ่ 

 

    "ตุบ! ปั้ง!"

 

 

 

    ร่างก็อบลิน 2 ตัวกระเด็นกระเด่นออกไป ส่วนอีกตัวก็ล้มลงตรงหน้าโล่ แต่ก็มีอีกตัว 2 ที่หลบได้ก่อนจะตัวอ้อมออกมาทางด้านข้างทันที ทว่ามันกลับต้องชะงัก เพราะเบื้องหน้าไม่ใช่พื้นที่ว่าง แต่เป็นเงาของคริสและเมิ่งซินที่รออยู่แล้ว

 

 

 

    "ทรว้กกก! ซึกกก!"

 

 

 

    "ก็อบลิน:กรี้!!!!"

 

 

 

    เสียงกรีดร้องดังลั้น เมื่ออาวุธทั้งสองเสียบเข้าร่างอย่างแม่นยำ จนเลือดสาดกระเซ็น โจเซฟที่เห็นแบบนั้น ก็ยกโล่ขึ้นกระแทกใส่ก็อบลินอีกตัวที่ยังล้มตรงหน้า

 

 

 

    "โจเซฟ:ฮึบ!!!"

 

 

 

    "ตุ้ม!!! แพละ!!!"

 

 

 

    มันถูกอัดจนแหลกเละกับพื้น ส่วนอีกตัว 2 ตัวก็พยายามจะลุกขึ้น แต่ยังไม่ทันตั้งหลัก เสียงลมที่แหวกเข้ามา ก่อนจะตามมาพร้อมแสงสะท้อนของคมดาบ

 

 

 

    "ฉัวะะะ!!!"

 

 

 

    ศีรษะของมันปลิวตกลงมากลิ้งกับพื้น เลือดพุ่งเป็นสาย

 

 

 

    [อลิส:ท่านสังหารก็อบลินวอร์ริเออเลเวล 22 ได้รับ EXP 177

 

ได้รับ 5 เหรียญทองแดง]

 

 

 

    และผู้ที่ตัดคอมันคืออากิตอนนี้เขาลุกขึ้นมาพร้อมดาบในมือ ดวงตาแดงก่ำ ก่อนพุ่งไปซ้ำอีกตัวที่ยังเสียหลักกับพวกที่ลีน่ายิงไว้พร้อมคริส และ เมิ่งซิน

 

 

 

    [อลิส:ท่านสังหารก็อบลินวอริเออร 2 ตัว เลเวล 21/21/13/18 ได้รับ EXP 515

 

    เลเวลอัพ 31 > 32 HP รักษาบาดแผลทั้งหมดพร้อมเพิ่ม HP และ MP จนเต็ม HP เพิ่ม 30 หน่วย มานา เพิ่ม 15 หน่วย ได้รับ 5 พอย

 

ท่านได้รับ 8 เหรียญทองแดง

 

    ได้รับของดรอป เห็ด 2 ต้น]

 

 

 

    หลังจากจัดการศัตรูได้ทั้งหมด อากิก็หันมาพูดกับทุกคน น้ำเสียงยังคงสงบ แต่แฝงด้วยความเหนื่อยล้าเล็กน้อย

 

 

 

    "อากิ:ดูเหมือนว่าเราต้องหาของกันอีกแล้วนะ"

 

 

 

    "คริส:ครับ"

 

 

 

    "โจเซฟ:อืม"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:เฮ้อ หวังว่าจะไม่มีอะไรอีกนะ"

 

 

 

    "ลีน่า:หนูชอบเวลานี้ที่สุดเลย"

 

 

 

    ทุกคนยิ้มบางๆ ก่อนจะแยกย้ายออกไปเก็บของจากซากศัตรู ท่ามกลางกลิ่นคาวเลือดที่ยังลอยฟุ้งไปทั่วอากาศ พื้นเปียกชุ่มด้วยคราบเลือดและคริสตัลมานาที่ถูกดึงออกมาเป็นประกายวาววับ ลีน่าเป็นคนที่เดินออกไปไกลที่สุดเพื่อเก็บของ แต่ในขณะที่เธอกำลังย่อตัวลงเก็บอาวุธเก่าของก็อบลิน เสียงหวีดแหลมของลูกศรก็ฉีกอากาศเข้ามา

 

 

 

    ฟิ้วววว!! ซึกกก!!!

 

 

 

    "ลีน่า:อึก!!!"

 

 

 

    ร่างเล็กของเธอสะดุ้งเฮือก ก่อนที่เธอจะก้มมองลูกศรที่ปักเข้าที่สีข้าง เลือดสดไหลทะลักเปื้อนเสื้อผ้าด้านข้าง เธอเงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบาก ดวงตาสั่นไหวด้วยทั้งความตกใจและความเจ็บปวด ก่อนตะโกนออกมาอย่างสิ้นเสียงสั่นเครือ

 

 

 

    !!!"ลีน่า:ทุกคน! เราโดนโจมตี"!!!

 

 

 

    ทุกคนชะงัก หันขวับไปทางเธอทันที ใบหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความตกใจ อากิที่อยู่ใกล้ที่สุดก็ตัวสั่นสะท้าน ก่อนพุ่งตัวออกไปแทบจะพร้อมกับเสียงตะโกน

 

 

 

    !!!"อากิ:ลีน่า!!!"!!!

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลเร่ง เปิดใช้งานสกิลเร่งความเร็ว]

 

 

 

    ร่างของอากิพุ่งฉิวเหมือนสายลม แต่ก็ยังไม่ทันการณ์ลูกศรอีกสามดอกพุ่งมาถึงก่อน

 

 

 

    ฟิ้ววว! ฟิ้ววว! ฟิ้ววว!

 

 

 

    ลีน่าพยายามเบี่ยงตัวหลบสุดแรงจนรอดจากดอกที่พุ่งตรงหัวที่ได้ แต่สองดอกที่เหลือยังปักเข้าที่ต้นแขนและต้นขา เลือดพุ่งกระเซ็น เธอร้องเสียงหลงก่อนจะทรุดลง

 

 

 

    "ลีน่า:กรี๊ดดดดด!!"

 

 

 

    อากิสไลด์เข้ามาทันเวลา ชูโล่ไม้ขึ้นบังอย่างรวดเร็ว

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลป้องกัน]

 

 

 

    "บักก! ปึกก! ปึกก!"

 

 

 

    ลูกศรหลายดอกปะทะกับโล่อย่างรุนแรง เสียงไม้ดังสะท้อนก้อง อากิจิกสายตาไปตามทิศทางที่ลูกศรพุ่งมา และนั่นเองที่เขามองเห็นเงาของศัตรู ฝูงโคลโบลจำนวนมากกำลังโผล่จากความมืด เรียงหน้ากระดานยิงธนูมาหาเขา

 

 

 

    !!!"อากิ:พวกมันคือฝูงโคลโบล!!! ระวังด้วย"!!!

 

 

 

    ลูกศรถูกระดมใส่อย่างต่อเนื่อง โล่ไม้ในมือของอากิสั่นสะเทือนทุกครั้งที่รับแรงปะทะ เขาขบฟันแน่น เส้นเลือดที่แขนปูดขึ้นขณะพยายามตรึงโล่ไว้กับแรงกดดันที่โหมกระหน่ำ ทว่ามีเสียงหนึ่งดังเสียงแหลกอากาศเข้ามาก่อนจะปะทะกับโล่ของอากิ

 

 

 

    "ฟิ้ววว!!! ปักกกก!! ฉึก!!!"

 

 

 

    ตามมาด้วยความรู้สึกเจ็บจี๊ดที่แขนซ้าย

 

 

 

    "อากิ:!!!"

 

 

 

    อากิหันขวับไปมอง โล่ไม้ของเขาก็เห็นว่าถูกลูกศรทะลุเข้ามาจนปักลึกถึงแขน เลือดไหลซึมผ่านรอยแตกของโล่ไม้ ส่วนโล่ของเขานั้นก็ถูกเจาะราวกับของเล่นราคาถูก เขาหรี่ตาลงอย่างจริงจัง มองฝูงโคลโบลอีกครั้ง คราวนี้เขาเห็นชัดหลายสิบตัวกำลังระดมยิงธนู ส่วนด้านหลังมี 2-3 ตัวที่แบกหน้าไม้ขนาดใหญ่เท่าตัวมันเอง กำลังรีโหลดด้วยท่าทางใจเย็น

 

 

 

    'อากิ:นั้นหน้าไม้เหรอว่ะ…แค่โล่ไม้แบบนี้เอาไม่อยู่แน่!!'

 

 

 

    เลือดที่ไหลซึมไม่ทำให้เขาหยุดคิด เขาตะโกนออกมาทันที

 

 

 

    !!!"อากิ:โจเซฟ! มาบังด่วนๆเลย!!!"!!!

 

 

 

    "โจเซฟ:จะถึงแล้ว! อดทนไว้"

 

 

 

    โจเซฟที่กำลังวิ่งฝ่าฝนลูกธนูก็เผชิญแรงกดดันไม่ต่างกัน โล่ใหญ่ของเขาถูกถล่มด้วยลูกศรจนดังระรัว เสียงปักไม้ปะทะโลหะก้องไปทั่ว เขาเดินได้เชื่องช้าเหมือนถูกถ่วงน้ำหนักไว้ทุกย่างก้าว และนั่นก็ช้าเกินไปเพราะได้มีเสียง

 

 

 

    "ฟิ้ววว!!"

 

 

 

    ดังอีกครั้ง ลูกศรจากหน้าไม้พุ่งตรงมา อากิรู้ในเสี้ยววินาทีว่าโล่ของตนกันไม่อยู่ เขาจึงขยับเล็กน้อย หันเอาส่วนที่ไม่มีแขนเข้ารับแทน

 

 

 

    "ปึกก! เพล้งง! ปึกก! เพล้งง!"

 

 

 

    ลูกศรเจาะทะลุโล่ไม้อย่างง่ายดาย แต่โชคยังดีที่ลูกศรหยุดลงแค่ตรงนั้น ไม่ได้ทะลุถึงตัว อากิขบฟันแน่น ทนแรงสะท้อนมหาศาลไว้ จนกระทั่งเสียงฝีเท้าหนักๆ ของโจเซฟดังใกล้เข้ามา

 

 

 

    "โจเซฟ:โอเค ฉันขึ้นมาแล้ว ฝากดูแลน้าด้วย"

 

 

 

    โล่ใหญ่ของโจเซฟถูกยกขึ้นแทนที่ราวกับกำแพงเหล็กบดบังสายลูกศรที่ยังพุ่งมาอย่างต่อเนื่อง เสียง ปัก! ปัก! ดังก้องไม่หยุด อากิที่เห็นว่าหน้าแนวมีคนกันไว้แล้ว ก็หันไปหาลีน่าทันที เขาเห็นเมิ่งซินกับคริสกำลังช่วยประคองลีน่าที่นอนดิ้นด้วยความเจ็บปวด เลือดไหลนองเต็มพื้นแดงราวกับบ่อน้ำ อากิรีบพุ่งเข้าไปโดยไม่ลังเล

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลรักษาพยาบาลเบื้องต้น]

 

 

 

    อากิทรุดตัวลงอย่างรวดเร็ว มือเปื้อนเลือดเอื้อมไปสำรวจลูกศรที่ปักลึกเข้าที่สีข้างของลีน่า เมิ่งซินที่เห็นเขามาถึงก็รีบถอยให้พื้นที่ อากิชักกริชออกมา กรีดเสื้อที่ปิดบังบาดแผลออกทันที

 

 

 

    'อากิ:ลูกศรเข้าไปลึกมาก… คงเป็นของหน้าไม้แน่ ถ้าดึงออกตอนนี้ เลือดคงทะลักจนเอาไม่อยู่… ต้องหาทางห้ามเลือดก่อน แต่เลือดมันไหลเยอะเกินไป… ทำไงดีวะ…'

 

 

 

    เขากัดฟันแน่น มือกดลงบนปากแผลเพื่อหยุดเลือด แต่แรงกดนั้นทำให้ลีน่าร้องโหยหวน

 

 

 

    "ลีน่า:อ๊าา อึกกกก!!!"

 

 

 

    ร่างกายเล็กของเธอกระตุกเกร็ง แขนขาสั่นระริก น้ำตาเอ่อคลอเบ้าในทันที เธอกัดฟันแน่นพยายามไม่ร้อง แต่เสียงครางสั้นๆ ก็ยังเล็ดลอดออกมา อากิหันหน้าหนีเล็กน้อย พยายามข่มใจไม่ให้หวั่นไหว แต่หัวใจก็เต้นแรงจนเจ็บอก เขากัดฟันสบทออกมาไม่หยุดราวกับจะระบายความอัดอั้น

 

 

 

    "อากิ:แม่งเอ้ย แม่งเอ้ย! แม่งเอ้ย!!!"

 

 

 

    เลือดยังคงไหลไม่หยุด ทั้งมือและแขนเขาเต็มไปด้วยความอุ่นเหนียวเหนอะหนะ จนกระทั่งเสียงของอลิสดังขึ้นท่ามกลางความโกลาหล

 

 

 

    [อลิส:ท่านอากิ เอากริชลนไฟและปาดเปิดปากแผลออก ก่อนจะค่อยๆ ดึงลูกศรออก พอดึงออกแล้วให้เทน้ำยาฟื้นฟู HP ต่อเนื่องลงไปที่แผล จากนั้นให้เธอกินและใช้ผ้าที่ชุบน้ำยาโพชั่นพันแผล วิธีนี้ดีที่สุดในตอนนี้แล้วค่ะ]

 

 

 

    'อากิ:…วิธีนี้มันจะทรมานเกินไปสำหรับลีน่า… แต่ถ้าไม่ทำ...เธอคงไม่รอดแน่…'

 

 

 

    อากิหายใจถี่ มือที่กดแผลสั่นระริกไปหมด ลีน่าที่เจ็บจนแทบหมดแรงก็หันหน้ามาหาเขา ดวงตาสั่นไหวเต็มไปด้วยน้ำตา แต่ยังคงมีแววเชื่อมั่น

 

 

 

    "ลีน่า:หนะ หนูเชื่อใจพี่เสมอนะคะ…"

 

 

 

    คำพูดนั้นเหมือนฟาดเข้าใจกลางอกของอากิ เขากำหมัดแน่

 

 

 

    'อากิ:จะคิดมากทำไมวะ… ตอนนี้ต้องช่วยน้องก่อนสิ ไอ้โง่!'

 

 

 

    เขาสูดลมหายใจแรง ก่อนตวาดเสียงกร้าวใส่เมิ่งซิน

 

 

 

    "อากิ:มากดแผลแทนฉัน เดี๋ยวนี้!!!"

 

 

 

    เสียงนั้นก้องดังจนเมิ่งซินสะดุ้ง ก่อนรีบพยักหน้าแล้วกดแผลแทนโดยไม่อิดออด ส่วนอากิถอยออกไป หันไปจัดการกับแผลของตัวเองที่ยังมีลูกศรปักทะลุแขน เขากัดฟันแน่น ดึงลูกศรออกอย่างแรง

 

 

 

    "อากิ:ซูด! อ๊ากกกกกกก!!!"

 

 

 

    เลือดพุ่งกระเซ็นทันทีที่ลูกศรถูกดึงออก อากิหน้าซีดเผือด แต่ยังฝืนสติ เอาคบเพลิงออกมา แล้วเอากริชลนไฟจนแดง ก่อนจะนาบลงกับแผลสด

 

 

 

    "อากิ:อืมมม!! หือออออ!!"

 

 

 

    กลิ่นไหม้ฉุนของเนื้อสดลอยฟุ้งไปทั่ว เส้นเลือดที่แขนเขาปูดขึ้น ใบหน้าบิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความเจ็บ แต่เขายังคงกดจนแน่ใจว่าเลือดหยุด ก่อนจะหันไปหาคริสทันที

 

 

 

    "อากิ:เอาผ้ามา! เอามาเยอะๆ!!!"

 

 

 

    คริสที่ยังตกใจอยู่ก็รีบวิ่งเข้ามา มือสั่นๆ ควักผ้าออกจากช่องเก็บของยื่นให้

 

 

 

    "คริส:นะ…นี้ครับพี่ นะ นี่ผ้าครับ"

 

 

 

    "อากิ:นี้โพชั่น เอาไปชุบผ้าให้ได้มากที่สุดซะ"

 

 

 

    [อลิส:เปิดร้านค้า ค้นหาโพชั่นฟื้นฟู HP แบบต่อเนื่อง ทำการซื้อ… หัก 150 เหรียญ]

 

 

 

    อากิยืนโพชั่นให้คริส คริสที่ยืนรออยู่รีบรับไปทันที มือของเขาสั่นเล็กน้อยแต่ก็ไม่ปล่อยให้ขวดหล่น ก่อนจะฉีกผ้าออกมาเป็นผืนๆและรีบราดโพชั่นลงไปจนชุ่ม ทางด้านอากิหันกลับไปมองลีน่า ดวงตาเขาหรี่ลงด้วยความกังวลทันทีที่เห็นสีหน้าซีดเผือดของเธอ ริมฝีปากที่เคยมีสีเลือดกลับขาวซีด สายตาเริ่มพร่าเลือนเพราะเสียเลือดมากเกินไป ความกดดันทำให้อากิไม่รอช้า เขาควักหินลับมีดออกมา ลับกริชให้คมที่สุดเท่าที่จะคมได้ เสียงโลหะเสียดสีกับหินดัง แกร๊ง… แกร๊ง… ก้องท่ามกลางเสียงลูกธนูที่ยังคงกระแทกโล่ของโจเซฟอยู่ไม่ขาดสาย เมื่อได้คมมีดพอใจ เขาเอากริชลนไฟเพื่อฆ่าเชื้อ เขาสูดลมหายใจแรงเพื่อเรียกสมาธิก่อนจะเอ่ยถามทันที

 

 

 

    "อากิ:ผ้าเสร็จรึยัง"

 

 

 

    "คริส:สะ เสร็จแล้วครับ"

 

 

 

    "อากิ:ดีเอามาให้พี่ และก็เอาผ้าผืนอื่นออกมาอีกและก็เอาไปให้ลีน่ากัดซ่ะ"

 

 

 

    "คริส:คะ ครับ"

 

 

 

    คริสแม้จะหน้าซีดและมือไม้สั่นเพราะความตื่นตระหนก แต่เขาก็ทำตามคำสั่งอย่างไม่ลังเล เขายื่นผ้าที่ชุ่มโพชั่นให้อากิ ก่อนจะรีบหยิบผ้าอีกผืนหนึ่งแล้วบิดให้เป็นหนาๆแล้วหันไปหาลีน่า

 

 

 

    "คริส:พี่อากิบอกให้กัดนี้ไว้"

 

 

 

    ลีน่าซึ่งแทบไม่มีแรงเหลืออยู่แล้ว แต่ก็ยังฝืนอ้าปากออกช้าๆ แววตาเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา คริสค่อยๆ สอดผ้าเข้าไปให้เธอกัดไว้แน่น เพื่อไม่ให้เธอเผลอร้องจนกัดลิ้นตัวเอง อากิที่เห็นว่าทุกอย่างพร้อมแล้วก็รีบขยับเข้ามาข้างๆ เมิ่งซิน

 

 

 

    "อากิ:เอาละ ช่วยเอามือเปิดปากแผลให้หน่อย"

 

 

 

    เมิ่งซินที่ได้ยินก็เม้มปากแน่น กดความกลัวไว้ เธอค่อยๆ เอามือที่กดแผลออก และใช้นิ้วแยกปากแผลออกเล็กน้อย เลือดสีแดงสดทะลักออกมามากขึ้นทันทีจนเปรอะนิ้วเธอ อากิกัดฟันแน่นแล้วใช้กริชเชือดเปิดปากแผลช้าๆ ทีละนิด

 

 

 

    "ลีน่า:หืออออ! อืออออ!!!"

 

 

 

    เสียงกรีดร้องอู้อี้ดังลอดผ่านผ้าที่ถูกกัดจนเปียกน้ำตา ลีน่ากระตุกตัวเกร็งแรง แต่เขาก็ยังไม่หยุด ความเจ็บปวดทำให้เธอแทบจะสลบ แต่ดวงตายังเบิกโพลงเพราะแรงกระตุ้นจากความทรมาน อากิเหงื่อไหลท่วมขมับ แต่ก็ไม่ลังเล เขาขยายแผลจนเห็นว่าด้ามลูกศรเริ่มคลายออกแล้ว จึงค่อยๆ จับมันแน่นและดึงออกช้าๆ

 

 

 

    "ลีน่า:อือออออ!!!!"

 

 

 

    เสียงร้องสั่นสะท้านดังออกมาพร้อมกับแรงกัดที่ทำให้ผ้าแทบขาด คริสเห็นว่าผ้ากำลังจะหลุดจากปากจึงรีบใช้มือตรึงไว้ แต่ผลคือเขาโดนกัดไปด้วย ฟันของลีน่ากัดลงบนข้อนิ้วจนเลือดซึมออกมา แต่คริสไม่เปล่งเสียงแม้แต่น้อย เพียงเม้มปากแล้วให้เธอกัดต่อไป เมื่อหัวลูศรหลุดออกมา อากิรีบออกแรงดึงออกทันที

 

 

 

    "ฉึก!!!"

 

 

 

    "ลีน่า:อือออ!!!"

 

 

 

    เลือดพุ่งทะลักออกมาทันทีจนไหลนอง อากิไม่รอช้า รีบเอาผ้าที่ชุ่มโพชั่นกดทับลงไป เขายกมืออีกข้างขึ้นเหมือนกำลังถือขวดโพชั่น อลิสตอบสนองทันที

 

 

 

    [อลิส:ทำการซื้อ โพชั่นฟื้น HP แบบต่อเนื่อง หัก 150 เหรียญ]

 

 

 

    โพชั่นปรากฏในมือ อากิรีบเปิดปากขวดด้วยปากก่อนจะดึงผ้าออกแล้วเทของเหลวสีแดงใส่ลงบนบาดแผลโดยตรง เลือดที่ทะลักเริ่มชะลอลง จากนั้นรีบใช้ผ้าพันทับให้แน่น ก่อนจะทำมืออีกครั้งเพื่อเรียกโพชั่น

 

 

 

    [อลิส:เปิดร้านค้า ค้นหาโพชั่นฟื้นฟู HP ทำการซื้อ โพชั่นฟื้น HP หัก 100 เหรียญ]

 

 

 

    เมื่อได้มา เขารีบเอาผ้าออกจากปากลีน่าพร้อมกับนิ้วของคริสก่อนจะพยามให้เธอกินโพชั่น แต่ร่างกายเธออ่อนแรงเกินไป ศีรษะสั่นคลอน น้ำยาที่เทไปก็ไหลย้อนออกมา อากิเม้มปากแน่น หันขวับไปทางเมิ่งซิน

 

 

 

    "อากิ:ป้อนเธอด้วยปาก"

 

 

 

    ก่อนจะยื่นขวดโพชั่นให้ เมิ่งซินรับมันมาด้วยมือที่สั่นเครือ สายตาเต็มไปด้วยความลังเล

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ละ แล้วนายละ"

 

 

 

    "อากิ:ฉันจะไปจัดการต้นต่อของปัญหา"

 

 

 

   คำพูดนั้นเต็มไปด้วยน้ำเสียงแห่งโทสะ

 

 

 

    [อลิส:ทำการซื้อ โพชั่นฟื้น HP 4 ขวด หัก 400 เหรียญ]

 

 

 

    อากิวางขวดโพชั่นอีก 3-4 ขวดลงข้างลีน่าเพื่อให้พวกเขาใช้ต่อ ก่อนจะลุกขึ้นยืน เลือดของเขายังคงซึมออกจากแผลที่แขน แต่สายตากลับแข็งกร้าว ดวงตาสีเข้มวาววับไปด้วยความเดือดดาลและโทสะ เขาหันไปมองโจเซฟที่ยังยืนต้านลูกศรอยู่ข้างหน้า โล่ใหญ่สะท้อนเสียง ปึก! ปึก! ดังไม่ขาดสาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                  จากผู้แต่ง

 

    ขอโทษที่ลงช้าเพราะไม่ว่างคัฟ ส่วนถ้าเว้นวรรคแปลกๆ ก็ขออภัยด้วยเพราะตัวอักษรเกินเลยต้องทำให้ชิดๆกันเพื่อเนื้อหาที่ครบถ้วนที่สุด