CHESS:พลิกกระดานเทพ

    "ปัก ปึก ปัก ปัก"

 

 

 

    เสียงห่าลูกศรยังดังไม่ขาดสาย โล่ของโจเซฟรับแรงกระแทกจนสั่นสะเทือน อากิที่หลบอยู่ด้านหลังพลางตะโกนถามเสียงนิ่งแต่หนักแน่น

 

 

 

    "อากิ:ดันเข้าไปได้ไหม"

 

 

 

    "โจเซฟ:ดันเข้าไปได้ แต่คงยากมาก"

 

 

 

    "อากิ:ทำไมถึงยาก"

 

 

 

    "โจเซฟ:มันยากตรงตัวหน้าไม้ พลังทำลายของมันมากเกินไป ถ้าฝืนดันเข้าไปใกล้กว่านี้มีโดนยิงทะลุโล่แน่"

 

 

 

    'อากิ:ก็คิดไว้แล้วว่าหน้าไม้นั้นคงแรงจริงๆ แต่ไม่คิดเลยว่าจะแรงขนาดนี้'

 

 

 

    เสียงลูกศรที่ปะทะโล่ยังคงดังรัว เสียงโลหะเสียดสีกับไม้และหินสะท้อนก้องในโถงทางเดิน กลิ่นไหม้จากแรงเสียดสีคละคลุ้งในอากาศ อากิขมวดคิ้วแน่น พยายามหาทางออกในหัว

 

 

 

    'อากิ:ถ้าทนอยู่แบบนี้ต่อไปคงไม่ดีแน่ๆ ทำไงดี'

 

 

 

    แต่ทันใดนั้น เสียงห่าลูกศรก็เริ่มเบาลง ก่อนจะหยุดไปในที่สุด ความเงียบอึดอัดเข้ามาแทนที่

 

 

 

    "อากิ:เกิดอะไรขึ้น"

 

 

 

    "โจเซฟ:ไม่รู้ลูกศรมันหมดมั้ง"

 

 

 

    โจเซฟพูดด้วยน้ำที่ที่ดูไม่แน่ใจก่อนที่จะโผล่หน้าออกไปดูและพูดว่า

 

 

 

    "โจเซฟ:พะ-พวกมันกำลังจะบุกเข้ามา"

 

 

 

    อากิที่ได้ยินรีบโผล่หน้าออกไปมอง เห็นพวกโคลโบลเก็บหน้าไม้และพลธนูไว้ด้านหลัง และกำลังเตรียมแนวรบใหม่ พวกมันถือดาบและโล่ พร้อมคำรามก้องสะเทือนเตรียมพร้อมบุกเข้ามา

 

 

 

    !!!"โคลโบล:หูวววววว~~~~"!!!

 

 

 

    "อากิ:ดีเลยแบบนี้ กำลังคิดไม่ออกเลยว่าจะทำไงต่อดี"

 

 

 

    "โจเซฟ:ดีบ้าอะไร แบบนี้ยิ่งอันตรายไม่ใช่หรือไง"

 

 

 

    "อากิ:ไม่ต้องห่วง หลังจากนี้จะไม่มีคนเจ็บอีกแล้ว"

 

 

 

    "โจเซฟ:ห่ะ?"

 

 

 

    คำพูดของอากิทำให้โจเซฟขมวดคิ้วด้วยความสับสน แต่ยังไม่ทันถามต่อ เสียงฝีเท้าโคลโบลหลายสิบตัวก็ดังสะเทือนพื้นหิน

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลอะดรีนาลีน ขั้นที่ 1]

 

 

 

    อากิที่เห็นศัตรูกำลังกรูเข้ามาก็พุ่งออกไปทันทีโดยไม่ลังเล ร่างทั้งร่างพุ่งทะยานไปข้างหน้าเหมือนลูกศรที่ถูกยิงออกจากคันธนู

 

 

 

    !!"โจเซฟ: หะ เห้ยย!!"!!

 

 

 

    โจเซฟที่เห็นเหตุการณ์ตรงหน้าได้แต่ตะโกนตามหลังสุดเสียง แต่แม้เสียงนั้นจะดังเพียงใด อากิที่ได้ยินกลับไม่สนใจแม้แต่น้อย เขายังคงเร่งฝีเท้าวิ่งตรงไปจนถึงระยะ ก่อนจะชะงักหยุด หยิบดาบที่สะสมไว้จากช่องเก็บของจากการจัดการมอนสเตอร์ตัวก่อนๆ ออกมา แล้วจับด้ามแน่นและขว้างมันออกไปด้วยแรงมหาศาลราวกับหอก

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลขว้าง]

 

 

 

    "ฟิ้วววว!!! วู่วววว!! ฉัวะะะ!! กร๊อบบ!! ตึงงง!!"

 

 

 

    เสียงลมแหวกก้องไปพร้อมกับดาบที่พุ่งทะลุอากาศด้วยความเร็วสูง ก่อนจะเสียบเข้ากลางลำตัวของเจ้าโคลโบลตัวหนึ่ง แรงปะทะรุนแรงจนร่างมันถูกกระชากติดไปกับดาบและปักแน่นกับพื้น มันพยายามดิ้น ข่วนพื้นอย่างสิ้นหวัง แต่ในที่สุดก็ทนความเจ็บและแผลฉกรรจ์ไม่ไหว เลือดที่ไหลไม่หยุดค่อยๆ นองพื้น ก่อนร่างจะนิ่งไป

 

 

 

    [อลิส:ท่านสังหารโคลโบลเลเวล 19 ได้รับ EXP 108

 

ได้รับเหรียญทองแดง 3 เหรียญ]

 

 

 

    เหล่าโคลโบลตัวอื่นที่เห็นภาพนั้นต่างนิ่งค้าง ความหวาดระแวงแผ่กระจายทั่วฝูงและอากิไม่รอให้โอกาสนั้นผ่านไป เขาคว้าดาบอีกเล่ม ขว้างต่อไปในทันที

 

 

 

    "ฟิ้วววว! เปล่ง!!"

 

 

 

    เสียงโลหะกระทบกันดังขึ้น ดาบที่ขว้างออกไปถูกปัดไว้กลางอากาศโดยใครบางคนหรือบ้างตัวและตัวที่กันปัดออกไปมันก็คือตัวโคลโบลที่ใช้ดาบคู่ อลิสรีบพูดขึ้นมาทันที

 

 

 

    [อลิส:ท่านอากิ นั่นคือตัวที่เราเคยเจอค่ะ]

 

 

 

    อากิขมวดคิ้วทันใด

 

 

 

    'อสกิ:ตัวที่เราปล่อยมันไปสินะ…’

 

 

 

    เขาไม่รอช้า ดึงดาบอีกเล่มออกมาและขว้างต่ออย่างแม่นยำ

 

 

 

    "ฟิ้ววว!! เปล่ง!"

 

 

 

    ดาบที่พุ่งออกไปถูกสกัดได้อีกครั้ง ทว่าครั้งนี้อากิราวกับคาดไว้แล้ว เขาขว้างดาบอีกเล่มตามออกไปอย่างต่อเนื่อง

 

 

 

    "ฟิ้วววว!!"

 

 

 

    โคลโบลดาบคู่ที่พึ่งปัดดาบแรกเตรียมจะยกอาวุธขึ้นป้องกันอีกครั้ง แต่ดาบเล่มหลังไม่ได้พุ่งใส่มัน ทว่าพุ่งตรงไปหาตัวโคลโบลที่อยู่ข้างหลังแทน

 

 

 

    "ฉัวะะะ!! กร๊อบบ!! ตึงงง!!"

 

 

 

    เสียงโลหะฝังในเนื้อดังชัด ดาบเล่มนั้นปักทะลุร่างอีกตัวจนร่วงแน่นิ่งทันทีจนเลือดไหลเป็นทาง

 

 

 

    [อลิส:ท่านสังหารโคลโบลเลเวล 19 ได้รับ EXP 108]

 

 

 

    เจ้าโคลโบลดาบคู่ที่เห็นดังนั้นก็แสยะฟันคำรามออกมาอย่างเดือดดาล

 

 

 

    "โคลโบล:กรรร!!"

 

 

 

    เสียงคำรามต่ำถูกปล่อยออกมาพร้อมแรงอาฆาต ก่อนที่มันจะเห่าออกมารัวๆ

 

 

 

    "โคลโบล:โห่ง เห่าเห่า กรร!"

 

    (ถอยไป และตั้งโล่ไว้)

 

 

 

    ทันทีที่สิ้นเสียงคำสั่ง เหล่าโคลโบลที่อยู่ด้านหลังต่างถอยกรูดออกไปพร้อมยกโล่ขึ้นตั้งกำแพงแน่นหนา ขณะที่อากิที่เห็นภาพนั้นก็ไม่รอช้า เขาเอาโล่ขนาดกลางออกมาพร้อมกับ ดาบแห่งการเสี่ยงโชค ที่สะท้อนแสงวาวใต้แสงไฟสลัว

 

 

 

    [อลิส:พาสซีพสกิลการใช้ดาบทำงาน]

 

 

 

    สายตาของอากิกับเจ้าโคลโบลดาบคู่สบกันแน่น ทั้งคู่ไม่กะพริบ ไม่ละสายตา มีเพียงเสียงลมหายใจที่ดังอยู่ในบรรยากาศตึงเครียด ก่อนที่ทั้งสองจะพุ่งเข้าใส่กันในเวลาเดียวกัน!

 

 

 

    อากิพุ่งเข้าพร้อมยกโล่ขึ้นบัง ส่วนเจ้าโคลโบลกระโจนขึ้นสูงพร้อมเงื้อดาบคู่ฟาดลงมาเต็มแรง

 

 

 

    "ปึ๊กกก!!"

 

 

 

    แรงปะทะสะเทือนโล่จนแขนอากิชาวาบ เขาไม่รอให้จังหวะผ่านไป แทงสวนกลับไปทันที

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลแทง]

 

 

 

    แต่โคลโบลกลับดีดตัวถีบโล่ออกอย่างฉับไว ก่อนจะกระเด้งตัวถอยหลังหลบดาบของอากิได้เฉียดฉิว

 

 

 

    "ทุบ!"

 

 

 

    เสียงเท้าแตะพื้นดังขึ้นพอดีกับที่อากิเปลี่ยนเอากริชอาบพิษของเมิ่งซินออกมาขว้างสวนไปแทบจะในเสี้ยววินาทีเดียว

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลขว้าง]

 

 

 

    กริชพุ่งแหวกอากาศ

 

 

 

    "ฟิ้วว!"

 

 

 

    แล้วปักเข้าที่หัวไหล่ของโคลโบล แม้มันจะเบี่ยงตัวหลบได้บางส่วน แต่ก็ยังไม่พ้น มันคำรามออกมาแล้วกระชากกริชออกจากตัวอย่างโมโห ก่อนจะพุ่งกลับเข้ามาอีกครั้ง

 

 

 

    มันเหวี่ยงดาบในมือซ้ายฟันเข้าใส่ อากิรีบยกโล่ขึ้นรับ

 

 

 

    "ฉึบ!"

 

 

 

    โล่กระแทกกับคมเหล็กจนเกิดเสียงแหลมสะท้อน แต่ในจังหวะเดียวกัน ดาบอีกข้างของมันก็แทงเข้ามาจากด้านข้างในมุมบอด

 

 

 

    [อลิส:ท่านอากิระวัง!]

 

 

 

    อากิที่ยังยกโล่ค้างอยู่ไม่ทันหลบ ถูกดาบเสียบเข้าเต็มสีข้าง

 

 

 

    "ฉั้ว!"

 

 

 

    "อากิ:อึก!"

 

 

 

    แต่ในเสี้ยววินาทีนั้น เขาก็ไม่ยอมแพ้ ใช้แรงแทงสวนกลับไปทันที

 

 

 

    "ฉั้ว!!"

 

 

 

    "โคลโบล:อึก!"

 

 

 

    ทั้งคู่ต่างชะงักเมื่อคมเหล็กปักเข้าเนื้ออีกฝ่าย ก่อนจะถอยออกห่างพร้อมกัน เลือดไหลหยดลงบนพื้นอย่างต่อเนื่อง

 

 

 

    [อลิส:HP เหลือ 67% เปิดใช้งานสกิลอะดรีนาลีนขั้นที่ 2

 

ติดสถานะเลือดไหล ขั้น 2

 

เปิดใช้งานสกิลต้านทานเลือดไหล]

 

 

 

    ทั้งสองฝ่ายหอบหายใจถี่ เสียงหัวใจเต้นแรงดังประสานกับบรรยากาศที่หนักอึ้ง ต่างจับตากันไม่วางราวกับรู้ดีว่าการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปอาจหมายถึงความตาย

 

 

 

    ทว่าไม่นานโคลโบลก็มีอาการแปลกๆ มันเริ่มมีอาการโซเซอย่างเห็นได้ชัด อบิสที่เห็นก็พูดขึ้นมาว่า

 

 

 

    [อลิส:ท่านอากิ พิษอัมพาตเริ่มแสดงผลแล้ว เข้าไปเลยค่ะ!]

 

 

 

    อากิที่ได้ยินเสียงของอลิสในหัวก็ไม่รอช้า เขาตั้งโล่ขึ้นอย่างมั่นคง ก่อนจะพุ่งทะยานเข้าใส่ทันที แรงกระแทกจากการออกตัวสะเทือนพื้นหินจนฝุ่นปลิวว่อน

 

 

 

    เจ้าโคลโบลที่รู้ตัวว่าพิษเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายมันทิ้งดาบคู่ลงพื้น

 

 

 

    “กึง!”

 

 

 

    ก่อนจะเงยหน้าขึ้นห่อนเสียงดัง

 

 

 

    "โคลโบล:อา หู้ววววว!!"

 

 

 

    ร่างของมันเริ่มเปลี่ยนไปในทันใด กล้ามเนื้อพองโตจนเห็นได้ชัด ขนทั่วตัวเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม เล็บยาวและหนาขึ้นราวกรงเล็บปีศาจ แววตาของมันส่องประกายด้วยความบ้าคลั่ง ก่อนจะกระโจนง้างกรงเล็บเข้าปะทะกับอากิเต็มแรง

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลป้องกัน เปิดใช้งานสกิลการใช้ดาบ]

 

 

 

    "ปัก!!!"

 

 

 

    เสียงโล่ปะทะกรงเล็บดังสะเทือน อากิเอาโล่ปัดกรงเล็บมันไปได้ทัน ก่อนจะเหวี่ยงดาบสวนกลับอย่างเฉียบไว

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลฟัน]

 

 

 

    แต่โคลโบลกลับยกกรงเล็บอีกข้างขึ้นรับไว้ได้อย่างแม่นยำ เสียงเหล็กเสียดสีกับกรงเล็บของมันดังแสบหู ก่อนที่มันจะยกกรงเล็บขึ้นสูง เตรียมจะควนลงมาอีกครั้ง

 

 

 

    อากิที่เห็นก็รีบยกโล่ขึ้นกัน แต่ในจังหวะเดียวกันนั้นเอง กรงเล็บของมันก็เปล่งแสงสีแดงเข้มขึ้นมาอย่างน่าขนลุก

 

 

 

    [อลิส:ท่านอากิอย่ารับกรงเล็บนั้นนะคะ]

 

 

 

    คำเตือนดังขึ้นทันที แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วกว่าที่จะหลบได้ เจ้าโคลโบลใช้สกิลเสริมกรงเล็บของมัน ก่อนจะควนลงมาเต็มแรง เสียงโล่ถูกผ่า

 

 

 

    “ฉึก!”

 

 

 

    ดังสนั่น โล่ของอากิแตกกระจายพร้อมแรงอัดมหาศาลที่ทะลุเข้ามาถึงแขน กรงเล็บคมผ่าผ่านแขนของอากิจนเลือดสาด

 

 

 

    "อากิ:อ็ากกก!"

 

 

 

    ความเจ็บแผ่ซ่านไปทั้งแขนจนเกือบชา เขารีบพุ่งถอยหลังอย่างสัญชาตญาณ แต่โคลโบลไม่ปล่อยโอกาส มันคำรามต่ำในลำคอ ก่อนจะพุ่งตามเข้ามาอีกครั้งอย่างเร็วราวกับสัตว์ร้ายที่ไล่ตะครุบเหยื่อ

 

 

 

    แต่เหมือนว่ามันจะตามอากิไม่ทันเนื่องจากความเร็วออกตัวที่น้อยกว่า แต่ในจังหวะนั้นอยู่ดีๆตัวของเข้าโคลโบลก็สไลด์เข้ามาอย่างผิดธรรมชาติ ตัวของมันนั้นเกิดภาพซ้อนกันและพุ่งจนเข้ามาถึงตัวอากิ อากิเบิกตากว้างเมื่อเห็น ก่อนที่มันจะเอากรงเล็บของมันตะปบเข้าที่ต้นแขน ล็อกตัวเขาไว้แน่นจนขยับแทบไม่ได้ ก่อนที่มันจะอ้าปากกว้าง เตรียมงับลงที่ลำคอ

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลเร่ง]

 

 

 

    ทันใดนั้น อลิสก็เปิดใช้งานสกิลให้อากิจนทำให้เขาสามารถขยับร่างกายได้อย่างรวดเร็วในเวลาเสียววิ จนหักหลบการกัดทร่อาจเข้าคอได้เฉียดฉิว แต่การหลบนี้ก็ยังไม่พ้นอยู่ดีฟันแหลมคมของมันยังฝังเข้าที่หัวไหล่แทนอยู่ดี

 

 

 

    "อากิ:อ็ากกกกกก!!!"

 

 

 

    เสียงร้องเสียงหลุดออกมาจากเจ็บปวด เลือดอุ่นทะลักออกจากบาดแผลที่หัวไหล่จนเสื้อชุ่มแดง

 

 

 

    [อลิส:HP เหลือ 35% เปิดใช้งานสกิลอะดรีนาลีนขั้น 3]

 

 

 

    เสียงอลิสดังขึ้นพร้อมหน้าจอสถานะแจ้งเตือน สายตาของอากิเริ่มพร่าเลือน แต่ทันใดนั้น หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ จนแทบระเบิด พลังบางอย่างพุ่งทะลักออกมาจากภายใน

 

 

 

    ร่างกายสั่นสะท้านด้วยพลังมหาศาล กล้ามเนื้อตึงแน่น สายตาคมขึ้นจนเห็นทุกการเคลื่อนไหวของศัตรูอย่างชัดเจน แม้รู้ดีว่าสกิลนี้จะทำให้สภาพร่างกายทรุดหลังใช้ แต่ตอนนี้… อลิสไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว

 

 

 

    อากิกัดฟันแน่น กำดาบในมือจนเส้นเลือดปูด พร้อมเผชิญหน้ากับเจ้าโคลโบลอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้ เขาเหนือกว่ามันแล้ว

 

 

 

    "โจเซฟ/คริส/:อากิ!!/พี่อากิ"

 

 

 

    คนอื่นๆ ที่ยืนดูอยู่ก็พลันตะโกนตามหลังเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ส่วนเมิ่งซินเองที่กำลังจะพุ่งเข้าไปช่วยก็ชะงักเท้า เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น... มันเกินกว่าจะเชื่อ

 

 

 

    อากิที่เหมือนจะหมดแรงเมื่อครู่กลับกางแขนออก ฝืนแรงจับของโคลโบลจนหลุด แล้วถีบมันกระเด็นออกไปสุดแรง! แต่ตอนถีบออกไปมันก็ยังงับอากิอยู่ทำให้แผลตรงหัวไหล่เปิดจากคมเขี้ยวของมัน แต่ตอนนี้นี้นั้นอากิแทบจะไม่รู้สึกเจ็บแล้ว

 

 

 

    "ทุบ! ตึง!"

 

 

 

    เสียงกระแทกดังสนั่น เจ้าโคลโบลร่างใหญ่ปลิวไปกระแทกผนังจนพื้นสะเทือน

 

 

 

    ‘อากิ:รู้สึกได้ถึงกำลังที่เพิ่มขึ้นเลย...นี่สิน่ะอะดรีนาลีนขั้นที่ 3’

 

 

 

    อากิหอบหายใจแรง มองมือของตัวเองราวกับไม่อยากเชื่อในพลังที่พลุ่งพล่านอยู่ภายใน เส้นเลือดที่แขนเต้นชัดจนเห็นได้ ขณะเดียวกันเจ้าโคลโบลที่โดนถีบไปก็เริ่มขยับตัว ลุกขึ้นพร้อมส่งเสียงหอนโหยหวน

 

 

 

    "โคลโบล:หูวววววว!!!"

 

 

 

    มันกระโจนเข้ามาอีกครั้งในท่าวิ่งสี่ขา ก่อนจะกระโดดขึ้นสูง ง้างกรงเล็บหมายจะฟาดลงใส่อากิเต็มแรง

 

 

 

    แต่ในสายตาของอากิ... ทุกอย่างกลับช้าลงจนเหมือนภาพเคลื่อนไหวช้าอย่างผิดธรรมชาติ

 

 

 

    ‘อากิ:อะไรกัน...มันขยับช้าขนาดนี้เลยเหรอ’

 

 

 

    เขาหลบได้อย่างง่ายดาย มือคว้าแขนของโคลโบลไว้แน่น ก่อนจะเหวี่ยงมันฟาดลงกับพื้นราวกับตุ๊กตาของเล่น

 

 

 

    "อากิ:อย็ากกก!"

 

 

 

    "ตุบ! ตึก!! ตุบ!! ตึก!!"

 

 

 

    แรงกระแทกแต่ละครั้งทำให้พื้นสั่นสะเทือน ฝุ่นกระเด็นฟุ้งไปทั่ว แต่ถึงอย่างนั้น อากิก็ยังไม่หยุด เขายกมันขึ้นฟาดซ้ำอีกหลายครั้งจนเสียงดังสะท้อนทั่วห้อง

 

 

 

    "ตุบ! ตึก!! ตุบ!! ตึก!!"

 

 

 

    "อากิ:ฮึม! ฮือ ฮึม!! ฮือ!!"

 

 

 

    เสียงหอบหายใจของเขาหนักและถี่ราวกับเครื่องจักรที่ทำงานเต็มกำลัง อากิหยุดมองสิ่งที่อยู่ในมือ เจ้าโคลโบลร่างยักษ์ที่ตอนนี้หมดสภาพ ไม่ขยับแม้แต่น้อย

 

 

 

    ก่อนที่เขาหมุนตัวอย่างรวดเร็ว ใช้แรงทั้งหมดเหวี่ยงร่างมันออกไปสุดแรง

 

 

 

    "ฟุบ! ฟุบฟุบ! ฟุบฟุบฟุบ! ตู้ม!"

 

 

 

    ร่างของโคลโบลกระเด็นเข้าไปกระแทกกลุ่มพวกเดียวกันที่กำลังตั้งโล่แน่นหนา เสียงกระแทกดังระงม โล่แตกกระจายกันเป็นแถว

 

 

 

    ทันใดนั้น อากิก็พุ่งตามเข้าไปพร้อม ดาบแห่งการลงทัณฑ์ ในมือ ฟันกวาดไปทั่วราวพายุหมุน เสียงดาบเฉือนอากาศดัง

 

 

 

    “ฟู่ววว!”

 

 

 

    ทุกตัวที่อยู่ในรัศมีล้มตายแทบจะทันที แรงฟันมหาศาลบวกกับความเร็วเหนือมนุษย์ทำให้พวกมันแทบไม่มีโอกาสตอบโต้

 

 

 

    [อลิส:ท่านสังหารโคลโบล 8 ตัว เลเวล 18/27/13/22/23/23/25/11

 

ได้รับ EXP 1051

 

ได้รับเหรียญทองแดง 14 เหรียญ

 

ตึด! ไม่สามารถเก็บไอเทมดรอปได้เนื่องจากช่องเต็ม]

 

 

 

    ทันทีที่ข้อความแจ้งเตือนจางหาย การต่อสู้รอบตัวก็ระเบิดขึ้นอีกครั้ง ตัวที่ล้มลงไปก็เริ่มฟันสวนกลับ

 

 

 

    [อลิส:ขาซ้ายระวัง]

 

 

 

    เสียงเตือนดังขึ้นในหัว เขาหันไปเห็นดาบที่ฟันเข้ามา เขารีบยกขาหลบอย่างเฉียดฉิวก่อนจะเหวี่ยงเท้าเตะสวนเข้าที่แขนของมันเต็มแรง

 

 

 

    แต่ยังไม่ทันหายใจเข้า ลูกธนูดอกหนึ่งก็แหวกอากาศพุ่งตรงเข้ามาทางหน้าอก!

 

 

 

    [อลิส:ธนู หน้าอกซ้าย!]

 

 

 

    อากิหันไปเห็น แต่ระยะใกล้เกินไป เขาเบี่ยงตัวสุดแรงจนลูกธนูเฉียดหน้าอกไปปักเข้าที่หัวไหล่แทน

 

 

 

    "ฟุบ! ฉึก!"

 

 

 

    "อากิ:หือ!"

 

 

 

    เขาขบกรามแน่น ปล่อยดาบในมือขวาทันที แล้วชักกริชออกมาขว้างสวนโดยไม่ลังเล

 

 

 

   [อลิส:ใช้งานสกิลขว้าง]

 

 

 

    "ทรวก!!"

 

 

 

    กริชพุ่งทะลุอากาศเข้าเป้าอย่างแม่นยำ ปักเข้ากลางลำตัวศัตรูจนมันทรุดฮวบลงไป

 

 

 

    แต่ขณะเดียวกัน อากิก็อยู่ในจุดอันตรายเกินไป เพราะตอนนี้เขาอยู่กลางฝูงศัตรู

 

 

 

    พวกโคลโบลที่เหลือกรูกันเข้ามารุมโจมตี เสียงเหล็ก เสียงคำราม และแรงปะทะดังระงมไปทั่ว อากิฟันสวนทุกจังหวะที่รับได้ และเมื่อไม่อาจหลบได้ เขาก็บิดตัวให้โดนเฉียดเฉพาะจุดที่ไม่สำคัญ

 

 

 

    เลือดสาดกระเซ็น ทว่าเขายังคงไม่หยุด

 

 

 

    คนอื่นๆ ในทีมเห็นดังนั้นก็รีบเข้ามาช่วยทันที เสียงดาบ เสียงธนู เสียงโล่กระแทกและปะทะผสานกันเป็นจังหวะสู้สุดขั้ว ใช้เวลาไม่นาน พวกเขาก็จัดการโคลโบลทั้งหมดเกือบสามสิบตัวได้สำเร็จ

 

 

 

    [อลิส:ท่านสังหารโคลโบล 9 ตัว เลเวล 23/24/25/21/11/12/29/14/28

 

ได้รับ EXP 1105

 

    ท่านเลเวลอัพ 32 > 33

 

รักษาบาดแผลทั้งหมดที่ได้รับ พร้อมเพิ่ม HP และ MP จนเต็ม

 

HP เพิ่มขึ้น 30 หน่วย MAMN เพิ่มขึ้น 15 หน่วย ได้รับ 5 พอย

 

ได้รับเหรียญทองแดง 12 เหรียญ

 

    ตึด! ไม่สามารถเก็บไอเทมดรอปได้เนื่องจากช่องเต็ม

 

    ตึด! สกิลอะดรีนาลีนหยุดทำงานเนื่องจากไม่ตรงเงื่อนไข

 

    ตึด! ผลกระทบของสกิลอะดรีนาลีนขั้นที่ 3 ทำงาน ท่านได้รับสถานะ ปวดหัว ปวดกล้ามเนื้อรุนแรง ตัวเกร็ง อ่อนแรง อ่อนล้า]

 

 

 

    เสียงแจ้งเตือนสุดท้ายดังขึ้นพร้อมกับที่อากิทรุดลงคุกเข่า เหงื่อแบะเลือดไหลอาบใบหน้า หัวใจเต้นแรงไม่หยุด พลังที่เมื่อครู่เหนือมนุษย์ได้หายไป เหลือไว้เพียงร่างกายที่แทบจะขยับไม่ได้อีกต่อไป...

 

 

 

    "อากิ:!!!!"

 

 

 

    'อากิ:อ็ากกกก รู้สึกเหมือนตัวจะแตกเป็นเสี่ยงๆเลย ปวดทั้งตัวเลย อ็ากกกก!!!!'

 

 

 

     อากิได้แต่กรีดร้องภายใน เพราะแรงที่จะร้องออกมาจริงๆ เขาก็แทบไม่มี แต่ในจังหวะนั้น เจ้าโคลโบลดาบคู่ที่เหมือนจะเริ่มได้สติ ก็เริ่มส่งเสียง

 

 

 

    "โคลโบล:กรร!"

 

 

 

    อากิหันไปดู เห็นมันกำลังจะรู้สึกตัว เขาจึงลุกขึ้นด้วยแรงกายและแรงใจเฮือกสุดท้าย

 

 

 

    'อากิ:ลุกสิว่ะ ลุก กูต้องฆ่ามัน กู ต้อง ฆ่า มัน!! ลุก!!! สิ!!! ว่ะ!!!'

 

 

 

    อากิที่ยืนขึ้นมาได้เดินเซๆ เข้าไปหาเจ้าโคลโบลดาบคู่ ตัวมันหดเล็กลงแล้ว แต่เหมือนกำลังได้สติ อากิเอาดาบยาวแห่งการลงทัณฑ์ออกมาก่อนจะยกดาบขึ้นด้วยแขนที่สั่นระริก แล้วตะโกนออกมาสุดเสียงด้วยแรงเฮือกสุดท้าย

 

 

 

    !!!!"อากิ:อ็ากกกกกกก!!!!"!!!!

 

 

 

    [อลิส:ท่านสังหารกาเดี้ยนโคลโบล เลเวล 45 ได้รับ EXP1080

 

ปิดการใช้งานสกิลส่วนหนึ่ง]

 

 

 

    หลังตัดคอมันได้ อากิก็ล้มทับลงบนศพของกาเดี้ยนโคลโบลตรงนั้นเลย คนอื่นๆที่เห็นรีบเข้ามาดูทันที

 

 

 

    "โจเซฟ:อากิ เห้ย อากิเป็นอะไรวะ"

 

 

 

    โจเซฟรีบเข้ามาจับอากิเพื่อดึงให้ลุกนั่ง แต่เมื่อสัมผัสถึงตัวเขา ก็รู้สึกได้ว่าอากิอ่อนยวบอย่างมาก เพราะเขาแทบตั้งคอเองไม่ได้ ราวกับแรงทั้งหมดถูกรีดออกจนแห้ง โจเซฟพยายามปลุกเท่าไรก็ไม่เป็นผล จนเมิ่งซินเข้ามาช่วย

 

 

 

    "เมิ่งซิน:เอาเขานอนลง ฉันดูเอง"

 

 

 

    "โจเซฟ:แต่ตรงนี้มันเต็มไปด้วยเลือ-"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:จะสนทำไมละ ดูตัวเขาก่อน ตอนนี้มันก็เต็มไปด้วยเลือดไม่ใช่หรือไง"

 

 

 

    โจเซฟมองแล้วค่อยๆ วางอากิลงบนพื้นที่เปื้อนเลือด เมิ่งซินรีบจับแขนอากิเพื่อตรวจชีพจร แต่เมื่อยกแขนขึ้นมากลับรู้สึกว่าอากิไม่มีแรงต้านเลย แขนอ่อนแรงเหมือนก่อนเนื้อ

 

 

 

    "เมิ่งซิน:...นี้มันเหี้ยอะไรเนี่ย"

 

 

 

    หลังพยายามวัดชีพจรที่ข้อมือและคอเป็นเวลานาน เมิ่งซินก็สบถออกมาพร้อมทำท่าไม่เข้าใจ โจเซฟที่ยืนข้างๆ จึงถาม

 

 

 

    "โจเซฟ:อะไร เกิดอะไรขึ้น"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:เขาเป็นอะไรไม่รู้ ชีพจรเขาเดี๋ยวเร็ว เดี๋ยวเบา เดี๋ยวช้า ตอนนี้เหมือนร่างกายของเขาหาจุดสมดุลไม่ได้และกำลังปั่นป่วน"

 

 

 

    "โจเซฟ:ละ แล แล้วเราทำอะไรได้ไหม"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ฉันไม่รู้ ฉันทำได้แค่เบื้องต้น จะไปรู้ได้ไงว่าเขาเป็นอะไร"

 

 

 

    เมิ่งซินขมวดคิ้วอย่างหนักใจ โจเซฟยืนนิ่งไม่รู้จะทำอย่างไร เช่นเดียวกับคนอื่นๆ จนคริสที่ฟังอยู่พูดขึ้น

 

 

 

    "คริส:ก่อนจะทำอะไร อย่างแรกเราพาพี่อากิออกไปจากตรงนี้ไหมครับ ตรงนี้มัน...แย่เกินไป"

 

 

 

    เมิ่งซินกับโจเซฟสบตากันครู่หนึ่ง ก่อนจะมองไปรอบๆ และตอบตกลง

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ก็จริง พาเขาออกไปจากกองเนื้อและกองเลือดพวกนี้เถอะ เพื่อมันจะดีขึ้น"

 

 

 

    "โจเซฟ:เดี๋ยวฉันอุ้มเขาไปเอง"

 

 

 

    โจเซฟย่อตัวแล้วอุ้มอากิขึ้นอ้อมแขน ในตอนนั้นเขารับรู้ได้ชัดถึงเลือดอุ่นๆ ที่ยังไหลและการหายใจที่ผิดปกติของอากิ ที่เดี๋ยวเร็ว เดี๋ยวช้า ก่อนที่จะเดินไปหาลีน่าที่กำลังหลับจากความเหนื่อยล้าและบาดแผล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                จากผู้แต่ง

 

    รอบนี้ลงช้าจริงคัฟ เนื่องจากทำงานและก็เหนื่อย แถมตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกไฟน้อยลงแล้วด้วยเพราะไม่ได้อะไรจากตรงนี้เลย เพราะทำด้วยใจล้วนๆ ถ้าใครอ่านมาถึงตอนนี้แล้วฝากเม้นให้กำลังใจกันหน่อยนะคัฟ เพื่องานนี้จะได้ไปต่อยาวๆ ขอบคุณคัฟ