love story คนจะหวานก็ห้ามไม่ได้

-

เขียนโดย คนชิคๆ

วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2565 เวลา 21.43 น.

  7 ตอน
  1 วิจารณ์
  4,126 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2565 21.45 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) ตอนที่5 ความฝันที่อยากเป็น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

"กรี้ด หล่อจังเลย ดูสิ" 

 

ไม่ต้องสนใจนะครับ เธอกำลังบ้าหนุ่มเกาหลีอยู่ ตอนนี้เรามานั่งอยู่หน้าทีวีรอสายรุ้งดูหนุ่มของเธอจบแล้วจะไปกินข้าว เธอบอกว่าถ้าไม่ดูจะกินข้าวไม่อร่อย

 

บ้าทีผมก็อิจฉานะครับ มองหน้าพวกเขาบ่อยกว่ามองหน้าแฟนตัวเองอีก งอน

 

"ทำไมทำหน้า อย่างนั้นละ งอนหรอ จับมือมา"เธอหันมามองผมก่อนจะจับมือผมแล้วดูไปด้วย ผมไม่อยากให้เธอมองหนุ่มคนไหนเลย แถมความฝันเธอคือเป็นผู้จัดการศิลปินชาย!! เธอเน้นคำว่าชาย 

 

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงผมไม่หึงตายเลยหรอเนี่ย แต่ว่า พอจับมือแล้วก็หายโกรธ เพราะผู้ชายที่เธอดูพวกนั้นทำไม่ได้ ขิงสักหน่อย

 

"อะไรของนายอีกละ เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวงอน ฉันมีแฟนเป็นคนยังไงกันเนี่ย"เธอเอ่ยแซวเขา ดูเขาทำหน้าทำตา น่ารักที่สุดเลย ฉันกอดฟาโรห์แน่น ฟาโรห์เองก็กอดกลับเหมือนกัน

 

"ฉันรักนายนะ"

 

"ฉันก็รักเธอเหมือนกัน"

 

"แล้วตกลงพี่จะไปเรียนต่ออะไร"รุ้งถามอีกครั้ง เธอถามเขามาหลายรอบแล้วคำตอบเดียวที่ได้

 

'เรียนที่ไหนก็ได้ที่เธอจะเรียนต่อ'

 

ทุกครั้งที่ถาม จนตอนนี้เขาจะจบแล้ว ฉันก็ยังไม่ได้คำตอบ

 

"เรียนที่ไหนก็ได้ที่เธอจะเรียนต่อ/เรียนที่ไหนก็ได้ที่เธอจะเรียนต่อ"ฉันพูดพร้อมกับเขา คำตอบเหมือนเดิม

 

"เอาดีๆสิ"

 

"หรือว่า พนักงานร้านคาเฟ่ผันตัวมาเป็นประธานบริษัท!?!?"ฉันเอ่ยแซวไป เพราะยังไงเขาก็ต้องสืบทอดธุรกิจครอบครัวอยู่ดีไม่จะเรียนอะไร

 

"ใช่ แล้วเธอก็เป็นภรรยาประธานบริษัทไง"ฟาโรห์เองก็เล่นด้วย แถมยังเอาหน้ามาใกล้จนจะจูบอยู่แล้ว ฉันเลยดันตัวเองออกแล้วตบไหล่เขา

 

"นิสัยไม่ดี"

 

"ถ้าฉันดี เธอจะแต่งงานกับฉันใช่ไหม"

 

"ยังไม่จบกับเรื่องแต่งงานอีกหรอ"

 

"จนกว่าเธอตะตอบตกลงแต่งกับฉัน"

 

ไม่ไหวแล้วแม่ หนูโดนแซวอีกแล้ว 

 

ตอนนี้เราก็ออกมากินข้าวกัน พี่ฟาโรห์ก็เลี้ยงอีกเช่นเคย

 

จากนั้นเราก็เดินเล่นย่อยอาหาร และเตรียมตัวกลับบ้าน ตอนนี้เราติดไฟเขียว พี่ฟาโรห์ก็กุมมือฉันไม่ปล่อย

 

ไฟแดงแล้ว

 

พี่ฟาโรห์จูงมือฉันข้ามถนน แต่อยู่ก็มีรถจากที่ไหนไม่รู้โผล่ออกมาจะชนเราสองคน

 

ฉันรีบผลักพี่ฟาโรห์ไปอีกทางเพื่อไม่ให้โดนชน ฉันหลับตาเพราะรถเกือบจะมาถึงฉันแล้ว

 

ยังไม่ทันได้ส่งพี่เข้ามหาลัยเลยเลย หนูขอโทษนะ

หนูรู้ว่าหนูงี่เงาและงอแง แต่พี่ก็เป็นฝ่ายปลอบและขอโทษตลอด

 

ถ้าจะให้คิดในแง่ดี รถชนหนูอาจไม่ตายแต่พิการแทน แต่ถ้าคิดในความเป็นจริง ชนขนาดนี้ตายแน่นอน

 

ลาก่อนนะคะ

 

เอื้อด

 

"รุ้ง"ฟาโรห์รีบลุกขึ้นมาทันที 

 

ยัง ไม่โดนชน แต่รู้สึกเหมือนโดนกอดมากกว่า

 

"เธอทำอะไรของเธอเนี่ย ยัยบ้าเอ้ย"

 

"ผลักฉันแล้วโดนชนเองเนี่ยนะ ถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมาฉันจะทำยังไง"

 

"แล้วใครจะมาแต่งงานกับฉัน อย่าทำอะไรแบบนี้อีกนะ"ฟาโรห์กอดพร้อมกับร้องไห้ออกมา น้ำตาที่ไหล่ก็ไหล่ลงมาตรงหลังของรุ้ง 

 

เธอเองก็ไม่อยากตาย แต่ถ้าปกป้องเขาได้ก็จะทำ

 

"ไม่ร้องนะคะ หนูไม่เป็นอะไรแล้ว"

 

ส่วนรถคันนั้น เพราะว่าหลับในเลยไม่รู้ มารู้อีกทีตอนที่กำลังจะชน โชคดีที่เบรคทัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา