ชีวิตใหม่ของผู้กล้าจอมปลอม

•อลิซ แอชคลาส•
 
เมื่อฉันมองไปยังเด็กน้อยข้างหน้า กลับทำให้รู้สึกร้อนรุ่มในอก หรือฉันจะเป็นบราค่อน อย่างที่ท่านแม่พูดกันนะ?
 
ผมสีดำสลวยยาวปะบ่า สันจมูกโด่ง ริมฝีปากเล็กสีชมพูอ่อนๆ ที่โดดเด่นคือดวงตากลมโต นัยตาสีทองอำพัน มีลวดลายดอกคอนโซลิดาหกกลีบ [เนตรสวรรค์] ดวงตาที่สามารถมองเห็นความจริงทุกสิ่งบนโลก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีฟ้าอ่อน ใบหน้าที่งดงามราวอิสตรี
 
ผิวสีขาวราวหิมะ รูปร่างค่อนข้างเล็ก
 
โนอา แอชคลาส น้องชายร่วมสายเลือดที่ทำให้ผู้หญิงหลายคนต้องอิจฉาในรูปลักษณ์ของเจ้าตัว
 
 
 
โตขึ้นจะงดงามแค่ไหนกันนะ? หรืออาจจะมีกล้ามเนื้อบึกบึนเหมือนท่านพ่อก็ได้ เจ้าตัวเคยบอกไว้ว่าอยากมีรูปร่างน่าเกรงขามเหมือนท่านพ่อ
 
ไม่ได้ๆ แบบนั้นเสียของหมด ดังนั้นหลายคนจึงพยายามประคบประหงมโนอาอยากมาก แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะอึดอัดที่ถูกประคบปหงมเสียมากกว่า
 
โนอาถูกเรียกว่า อัจฉริยะหลายร้อยปีจะมีครั้ง! เพราะเกิดมาพร้อมของขวัญจากสวรรค์ [เนตรสวรรค์]
 
ซึ่งทำให้ผู้มีอำนาจหลายคนตาแดงกำ
 
โชคดีที่ตระกูลแอชคลาสมีกฎที่สืบทอดมาตั้งแต่บรรพบุรุษว่า ลูกหลานตระกูลแอชคลาสจะไม่มีการแต่งงานทางการเมือง ความรักเป็นเรื่องส่วนบุคคล เจ้าตัวมีสิทธิ์เลือกเส้นทางชีวิตของตนเอง
 
แต่ถึงอย่างนั้นตัวฉันกลับไม่รู้สึกอิจฉาเลยซักนิด
 
ถึงขั้นหลงไหลน้องชายมากกว่าปกติด้วยซ้ำ
 
"ท่านพี่อลิช ช่วยแสดงพลังทางสายเลือดให้ผมดูหน่อยได้หรือไม่ครับ" ดวงตากลมโตสีฟ้าอ่อน มองมาด้วยความคาดหวัง ฉันแพ้ให้กลับท่าทางออดอ้อนเหมือนลูกแมวของน้องชาย จึงยอมจำนนทันที
 
[ชื่อ: อลิช แอชคลาส
 
เผ่า: มนุษย์
 
เพศ: หญิง
 
อายุ: 14 ปี
 
สายเลือด: สายเลือดระดับหายาก (A)
 
ระดับ: อัศวินขั้นต้น (D)
 
ฉายา: ผู้ใช้เวทย์ขั้นต้น (ซ่อน)
 
ทักษะพิเศษ: พลังขีดจำกัดสายเลือด (สมบูรณ์) ,เวทย์มนต์ธาตุลมขั้นต้น ,อัญเชิญภูติ ,ประเมินขั้นต้น ,ปิดกั้นประเมินขั้นต้น
 
ความต้านทาน: ต้านทานเวทย์ขั้นต้น ,ต้านทานกายภาพขั้นต้น]
 
 
 
•โนอา แอชคลาส•
 
เธอกำลังแสดงหน้าจอสเตตัสในหัว ปกติแล้วผู้อื่นจะไม่สามารถมองเห็นสเตตัสคนอื่นได้ ยกเว้นต้องใช้หินประเมิน
 
ในตอนอายุ7ปี ผู้คนในจักรวรรดิมิสลูน่า จะเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อเข้ารับการประเมินจากผู้คนทางศาสนจักร
 
ซึ่งเรียกว่า 'พิธีรับพร' พิธีนี้จะทำให้ได้รับทักษะพิเศษจากเทพธิดาเชียอีกด้วย
 
และกรณีพิเศษ สามารถใช้ทักษะ [ประเมิน]
 
เพื่อดูสเตตัสของผู้อื่น แต่ถ้าผู้นั้นมีทักษะ
 
[ปิดกั้นการประเมิน] ระดับสูงกว่าก็จะไม่สามารถใช้ได้
 
แต่ปัญหานี้ไม่เกิดขึ้นกับผมเลย เพราะทักษะขี้โกงอย่าง [เนตรสวรรค์] สามารถมองทะลุปรุโปร่ง
 
ไม่มีสิ่งใดที่สามารถซ้อนจากสายตาได้
 
***
 
•โนอา แอชคลาส•
 
"นี่คือพลังทางสายเลือดของพี่ ที่ได้รับสืบทอดมาจากท่านแม่"
 
แสงสีเขียวมรกตอ่อนๆ แผ่ขยายออกมาจากร่างกายของพี่สาว ทำให้พลังเวทย์ของเธอพุงขึ้นสูงมาก กลิ่นอายความแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก
 
 
 
"ระดับอัศวินขั้นสูง" ผมเบิกตาโพลงมองไปยังพี่สาวอย่างไม่น่าเชื่อ
 
เธอมีสีหน้าประหลาดใจครู่หนึ่ง ก่อนจะกลับมายิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง
 
"มองออกด้วยหรอจ๊ะ" ท่านแม่ที่นั่งดูอย่างเงียบๆ
 
ก็มีท่าทีตกใจเช่นกัน ผมพยักหน้าตอบรับท่านแม่
 
และเริ่มอธิบายสิ่งที่ผมเห็น
 
"พลังที่ท่านพี่อลิชแสดงให้เห็น เป็นพลังที่ดูดซับพลังเวทย์ธาตุลมรอบๆ มาเป็นของตัวเอง เพื่อเพิ่มระดับให้ตัวเองสูงขึ้นช่วงเวลาหนึ่ง
 
ซึ่งที่ท่านพี่ดูดซับก็คือ พลังเวทย์ธาตุลมที่ภูติธาตุลมระดับกลางปล่อยออกมา "
 
ท่านพี่อลิชกลับมาอยู่ในสภาพเดิม เธอยิ้มอย่างพอใจแล้วพยักหน้ารับ
 
"ถูกต้องแล้วจ๊ะ" เธอยื่นมือมารูปหัวผมเบาๆ
 
"แต่ปกติแล้ว ไม่สามารถมองออกได้ง่ายๆ หรอกนะจ๊ะ"
 
ใช่แล้วคนปกติไม่สามารถมองออกได้ง่ายๆ หรอก
 
แต่เพราะผมมี [เนตรสวรรค์] จึงสามารถทำได้ง่ายๆ
 
ดั่งผลิกฝามือ
 
"แต่ดวงตาของผมมันไม่ปกตินะครับ" ผมทำท่าทางอย่างพึงพอใจ ท่านพี่อลิชและท่านแม่หัวเราะอย่างพอใจแต่ก็ไม่ซักถามอะไรมากความ
 
ก่อนที่พี่อลิชจะกลับไปศึกษาต่อที่อาณาจักรแห่งการศึกษา เธอก็ร้องห่มร้องไห้ แต่นั้นก็ไม่อาจรั้งเธอไว้ได้
 
"ลูกจะต้องเป็นเด็กดีนะจ๊ะ"
 
ส่วนท่านแม่ก็ต้องกลับไปทำงานที่เมืองหลวง ทำให้ตอนนี้ตัวผมต้อง อยู่ที่คฤหาสน์กับเหล่าคนรับใช้
 
***
 
สถานที่ห่างไกลในความมืดมิด
 
มีหญิงสาว2คนกำลังนั่งคุยกัน
 
คนหนึ่งมีผมหยักโศกยาวปะบ่าสดำปลายๆ สีน้ำตาล ดวงตากลมโตนัยน์ตามีสีเขียวงดงามราวกับอัญมณีสีมรกต
 
ผิวของเธอมีสีขาว รูปร่างสมส่วน เธอสวมชุดเดรสสีขาวยาว
 
"เธอจะไปจริงไปหรือ"
 
ข้างหน้าเธอมีหญิงสาวผมทองอื่นๆ ดวงตากลมโตสีไพลิน รูปโฉมของเธอเหมือนเด็กอายุ14-15ปี แต่เธอกับงดงามราวกับหลุดออกมาจากภาพวาด
 
เทพธิดาผู้ชั่วร้าย
 
"ใช่ ข้าไปถึงระดับมหาภูติศักดิ์สิทธิ์แล้ว สามารถตามไปรับใช้เจ้านายของข้าได้แล้ว"
 
"ถึงจะทำให้สูญเสียพลังระดับพระเจ้าที่ ที่เจ้าพยายามมาตลอดนั้นนะรึ"
 
"สำหรับตัวข้า ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการได้อยู่รับใช้คนผู้นั้น"
 
"ซื่อสัตย์จังเลยนะเธอนะ" หญิงสาวผมสีทองยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วพยักหน้าอย่างพึงพอใจ
 
"ได้สิ ฉันจะช่วย การเดินทางข้ามโลกเจ้าจะต้องลำบากในภายหน้าแน่นอน"
 
"ไม่มีปัญหา ขอบคุณท่านมากเทพธิดาเชีย" เธอตอบรับโดยไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย แสดงให้เห็นถึงการเตรียมใจ
 
จากนั้นวงเวทย์ขนาดมหึมาก็ส่องแสงเริ่มทำงาน
 
ไม่กี่อึดใจหญิงสาวผมน้ำตาลก็หายไป
 
"หุหุหุ เอาเถอะจะยอมให้คนหนึ่งละกัน การที่สามารถทำให้ระดับมหาภูตศักด์สิทธิ์ตนหนึ่งยอมสูญเสียพลังที่ต้องใช้เวลาบำเพ็ญมากกว่า 1000ปี ช่างเป็นคนบาปอะไรอย่างนี้ ที่รักของข้า"
 
เสียงหัวเราะอย่างพอใจดังกึกก้องก่อนจะค่อยๆ ไปหายในความมืดมิด