ชีวิตใหม่ของผู้กล้าจอมปลอม

•อลิซ แอชคลาส•

 

เมื่อฉันมองไปยังเด็กน้อยข้างหน้า กลับทำให้รู้สึกร้อนรุ่มในอก หรือฉันจะเป็นบราค่อน อย่างที่ท่านแม่พูดกันนะ?

 

ผมสีดำสลวยยาวปะบ่า สันจมูกโด่ง ริมฝีปากเล็กสีชมพูอ่อนๆ ที่โดดเด่นคือดวงตากลมโต นัยตาสีทองอำพัน มีลวดลายดอกคอนโซลิดาหกกลีบ [เนตรสวรรค์] ดวงตาที่สามารถมองเห็นความจริงทุกสิ่งบนโลก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีฟ้าอ่อน ใบหน้าที่งดงามราวอิสตรี

 

ผิวสีขาวราวหิมะ รูปร่างค่อนข้างเล็ก

 

โนอา แอชคลาส น้องชายร่วมสายเลือดที่ทำให้ผู้หญิงหลายคนต้องอิจฉาในรูปลักษณ์ของเจ้าตัว

 

 

 

โตขึ้นจะงดงามแค่ไหนกันนะ? หรืออาจจะมีกล้ามเนื้อบึกบึนเหมือนท่านพ่อก็ได้ เจ้าตัวเคยบอกไว้ว่าอยากมีรูปร่างน่าเกรงขามเหมือนท่านพ่อ

 

ไม่ได้ๆ แบบนั้นเสียของหมด ดังนั้นหลายคนจึงพยายามประคบประหงมโนอาอยากมาก แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะอึดอัดที่ถูกประคบปหงมเสียมากกว่า

 

โนอาถูกเรียกว่า อัจฉริยะหลายร้อยปีจะมีครั้ง! เพราะเกิดมาพร้อมของขวัญจากสวรรค์ [เนตรสวรรค์]

 

ซึ่งทำให้ผู้มีอำนาจหลายคนตาแดงกำ

 

โชคดีที่ตระกูลแอชคลาสมีกฎที่สืบทอดมาตั้งแต่บรรพบุรุษว่า ลูกหลานตระกูลแอชคลาสจะไม่มีการแต่งงานทางการเมือง ความรักเป็นเรื่องส่วนบุคคล เจ้าตัวมีสิทธิ์เลือกเส้นทางชีวิตของตนเอง

 

แต่ถึงอย่างนั้นตัวฉันกลับไม่รู้สึกอิจฉาเลยซักนิด

 

ถึงขั้นหลงไหลน้องชายมากกว่าปกติด้วยซ้ำ

 

"ท่านพี่อลิช ช่วยแสดงพลังทางสายเลือดให้ผมดูหน่อยได้หรือไม่ครับ" ดวงตากลมโตสีฟ้าอ่อน มองมาด้วยความคาดหวัง ฉันแพ้ให้กลับท่าทางออดอ้อนเหมือนลูกแมวของน้องชาย จึงยอมจำนนทันที

 

[ชื่อ: อลิช แอชคลาส

 

เผ่า: มนุษย์

 

เพศ: หญิง

 

อายุ: 14 ปี

 

สายเลือด: สายเลือดระดับหายาก (A)

 

ระดับ: อัศวินขั้นต้น (D)

 

ฉายา: ผู้ใช้เวทย์ขั้นต้น (ซ่อน)

 

ทักษะพิเศษ: พลังขีดจำกัดสายเลือด (สมบูรณ์) ,เวทย์มนต์ธาตุลมขั้นต้น ,อัญเชิญภูติ ,ประเมินขั้นต้น ,ปิดกั้นประเมินขั้นต้น

 

ความต้านทาน: ต้านทานเวทย์ขั้นต้น ,ต้านทานกายภาพขั้นต้น]

 

 

 

•โนอา แอชคลาส•

 

เธอกำลังแสดงหน้าจอสเตตัสในหัว ปกติแล้วผู้อื่นจะไม่สามารถมองเห็นสเตตัสคนอื่นได้ ยกเว้นต้องใช้หินประเมิน

 

ในตอนอายุ7ปี ผู้คนในจักรวรรดิมิสลูน่า จะเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อเข้ารับการประเมินจากผู้คนทางศาสนจักร

 

ซึ่งเรียกว่า 'พิธีรับพร' พิธีนี้จะทำให้ได้รับทักษะพิเศษจากเทพธิดาเชียอีกด้วย

 

และกรณีพิเศษ สามารถใช้ทักษะ [ประเมิน]

 

เพื่อดูสเตตัสของผู้อื่น แต่ถ้าผู้นั้นมีทักษะ

 

[ปิดกั้นการประเมิน] ระดับสูงกว่าก็จะไม่สามารถใช้ได้

 

แต่ปัญหานี้ไม่เกิดขึ้นกับผมเลย เพราะทักษะขี้โกงอย่าง [เนตรสวรรค์] สามารถมองทะลุปรุโปร่ง

 

ไม่มีสิ่งใดที่สามารถซ้อนจากสายตาได้

 

***

 

•โนอา แอชคลาส•

 

"นี่คือพลังทางสายเลือดของพี่ ที่ได้รับสืบทอดมาจากท่านแม่"

 

แสงสีเขียวมรกตอ่อนๆ แผ่ขยายออกมาจากร่างกายของพี่สาว ทำให้พลังเวทย์ของเธอพุงขึ้นสูงมาก กลิ่นอายความแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก

 

 

 

"ระดับอัศวินขั้นสูง" ผมเบิกตาโพลงมองไปยังพี่สาวอย่างไม่น่าเชื่อ

 

เธอมีสีหน้าประหลาดใจครู่หนึ่ง ก่อนจะกลับมายิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง

 

"มองออกด้วยหรอจ๊ะ" ท่านแม่ที่นั่งดูอย่างเงียบๆ

 

ก็มีท่าทีตกใจเช่นกัน ผมพยักหน้าตอบรับท่านแม่

 

และเริ่มอธิบายสิ่งที่ผมเห็น

 

"พลังที่ท่านพี่อลิชแสดงให้เห็น เป็นพลังที่ดูดซับพลังเวทย์ธาตุลมรอบๆ มาเป็นของตัวเอง เพื่อเพิ่มระดับให้ตัวเองสูงขึ้นช่วงเวลาหนึ่ง

 

ซึ่งที่ท่านพี่ดูดซับก็คือ พลังเวทย์ธาตุลมที่ภูติธาตุลมระดับกลางปล่อยออกมา "

 

ท่านพี่อลิชกลับมาอยู่ในสภาพเดิม เธอยิ้มอย่างพอใจแล้วพยักหน้ารับ

 

"ถูกต้องแล้วจ๊ะ" เธอยื่นมือมารูปหัวผมเบาๆ

 

"แต่ปกติแล้ว ไม่สามารถมองออกได้ง่ายๆ หรอกนะจ๊ะ"

 

ใช่แล้วคนปกติไม่สามารถมองออกได้ง่ายๆ หรอก

 

แต่เพราะผมมี [เนตรสวรรค์] จึงสามารถทำได้ง่ายๆ

 

ดั่งผลิกฝามือ

 

"แต่ดวงตาของผมมันไม่ปกตินะครับ" ผมทำท่าทางอย่างพึงพอใจ ท่านพี่อลิชและท่านแม่หัวเราะอย่างพอใจแต่ก็ไม่ซักถามอะไรมากความ

 

ก่อนที่พี่อลิชจะกลับไปศึกษาต่อที่อาณาจักรแห่งการศึกษา เธอก็ร้องห่มร้องไห้ แต่นั้นก็ไม่อาจรั้งเธอไว้ได้

 

"ลูกจะต้องเป็นเด็กดีนะจ๊ะ"

 

ส่วนท่านแม่ก็ต้องกลับไปทำงานที่เมืองหลวง ทำให้ตอนนี้ตัวผมต้อง อยู่ที่คฤหาสน์กับเหล่าคนรับใช้

 

***

 

สถานที่ห่างไกลในความมืดมิด

 

มีหญิงสาว2คนกำลังนั่งคุยกัน

 

คนหนึ่งมีผมหยักโศกยาวปะบ่าสดำปลายๆ สีน้ำตาล ดวงตากลมโตนัยน์ตามีสีเขียวงดงามราวกับอัญมณีสีมรกต

 

ผิวของเธอมีสีขาว รูปร่างสมส่วน เธอสวมชุดเดรสสีขาวยาว

 

"เธอจะไปจริงไปหรือ"

 

ข้างหน้าเธอมีหญิงสาวผมทองอื่นๆ ดวงตากลมโตสีไพลิน รูปโฉมของเธอเหมือนเด็กอายุ14-15ปี แต่เธอกับงดงามราวกับหลุดออกมาจากภาพวาด

 

เทพธิดาผู้ชั่วร้าย

 

"ใช่ ข้าไปถึงระดับมหาภูติศักดิ์สิทธิ์แล้ว สามารถตามไปรับใช้เจ้านายของข้าได้แล้ว"

 

"ถึงจะทำให้สูญเสียพลังระดับพระเจ้าที่ ที่เจ้าพยายามมาตลอดนั้นนะรึ"

 

"สำหรับตัวข้า ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการได้อยู่รับใช้คนผู้นั้น"

 

"ซื่อสัตย์จังเลยนะเธอนะ" หญิงสาวผมสีทองยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

 

"ได้สิ ฉันจะช่วย การเดินทางข้ามโลกเจ้าจะต้องลำบากในภายหน้าแน่นอน"

 

"ไม่มีปัญหา ขอบคุณท่านมากเทพธิดาเชีย" เธอตอบรับโดยไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย แสดงให้เห็นถึงการเตรียมใจ

 

จากนั้นวงเวทย์ขนาดมหึมาก็ส่องแสงเริ่มทำงาน

 

ไม่กี่อึดใจหญิงสาวผมน้ำตาลก็หายไป

 

"หุหุหุ เอาเถอะจะยอมให้คนหนึ่งละกัน การที่สามารถทำให้ระดับมหาภูตศักด์สิทธิ์ตนหนึ่งยอมสูญเสียพลังที่ต้องใช้เวลาบำเพ็ญมากกว่า 1000ปี ช่างเป็นคนบาปอะไรอย่างนี้ ที่รักของข้า"

 

เสียงหัวเราะอย่างพอใจดังกึกก้องก่อนจะค่อยๆ ไปหายในความมืดมิด