ชีวิตใหม่ของผู้กล้าจอมปลอม

•เทพมังกรพฤกษาวัลเทีย•

 

 

 

"ทำไมยัยนี่ถึงมาอยู่ในที่แบบนี้กันนะ"

 

เทหวัตถุในเอกภพที่มีแรงโน้มถ่วงสูงมาก สุสานของทุกๆสิ่งที่หลงเข้าไปใกล้รัศมีแรงโน้มถ่วงของมัน ไม่มีสิ่งใดในจักรวาลที่จะหนีพ้นแรงดึงดูดมหาศาลของมันได้แม้แต่แสงสว่างที่ขึ้นชื่อว่าเร็วที่สุด เปรียบเสมือนเรือนจำชั่วนิรันดร์แห่งเอกภพ แบล็คโฮลหรือหลุมดำ

 

แต่พอข้าเข้ามาใกล้ มิติรอบๆก็เริ่มบิดตัวแยกหลุมดำออกเป็นสองส่วนเผยให้แสงสว่างบนทางเข้าขนาดมหึมา เมื่อเทียบข้าในร่างเทพมังกรพฤกษาวัลเทียแล้วยังเล็กกว่าหลายเท่า

 

"เข้ามาสิคะ!"

 

เสียงเรียบเฉยดังมาจากข้างในหลุมดำ ซึ่งเป็นประโยคที่ไม่รู้ว่าเป็นการเชื้อเชิญข้า หรือเป็นคำสั่ง ข้าได้แต่ทำตาม ร่างมังกรกลายเป็นร่างหญิงสาวและเดินตามเส้นทางเข้าไปข้างใน

 

"ไม่ได้เจอกันนานนะคะเทีย"

 

ในพื้นที่หลุมดำมีห้องเล็กขนาดเพียงเท่าห้องนั่งเล่นหรือนอนห้องหนึ่งเท่านั้น ข้างในห้องนั้นเรียบง่ายซึ่งมีเพียงเตียงนอนสีขาวกับชุดเครื่องนอน และโต๊ะสำหรับดื่มน้ำชาเพียงเท่านั้น

 

หญิงสาวงดงามนั่งอยู่บริเวณโต๊ะน้ำชา รูปร่างส่วนสูงของเธอเหมือนเด็กวัย16ปี ผิวกายขาวราวหิมะ เส้นผมสีทองยาวสลวยถึงสะโพก นัยน์ตาสีฟ้าอ่อน เธอสวมชุดนอนแขนยาวสีขาว เพียงแค่เสื้อก็ปกปิดรูปร่างเอวบางยาวไปถึงต้นขา ติดกระดุมเสื้อสุดเซ็กซี่เผยให้เห็นหน้าอกที่แบนราบเล็กน้อย

 

เธอเอ่ยข้าทักพร้อมกับยื่นถ้วยน้ำชากลิ่นหอมยวน มาให้ข้า

 

"ไม่ได้เจอกันนาน เธอไม่ได้เปลี่ยนไปเลยนะเชีย"

 

ข้านั่งลงตรงข้ามกับตัวเธอ เอ่ยตอบกลับพลางยกน้ำชาที่เธอรินให้ขึ้นมาดื่ม เธอยังคงงดงามเหมือนเด็กสาว และหน้าอกนั้นก็ยังไม่โตขึ้นเลยสักนิด

 

"เสียมารยาทค่ะ ฉันกำลังอยู่ในวัยเจริญเติบโตอยู่นะคะ"

 

เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แก้มสองข้างพองขึ้นใกล้จะระเบิดเต็มทน

 

"เอาน่าๆ ด้วยรูปลักษณ์และพลังของเจ้าก็เพียงพอที่จะคว้าหัวใจชายใดที่เจ้าปราถนามาครองแล้ว"

 

ข้ากล่าวชมเชยเธอจากใจจริง แม้ว่าข้าจะมีความมั่นใจในพลังและรูปลักษณ์ของตน แต่ก็ยังไม่อาจเทียบเคียงเธอได้

 

"ปากหวานจริงนะคะ เดินทางมาไกลเช่นนี้ มีอะไรหรือป่าวคะ"

 

เธอเข้าประเด็นทันที แน่อยู่แล้วนานเท่าไหร่แล้วหนาที่ตัวข้าเอาแต่นอนจำศีลอยู่บนโลกมนุษย์

 

"ข้าไปเจอลูกแมวน้อย น่าสนใจมานะ"

 

ข้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง คิดจะพูดให้เธอตกใจสักหน่อย แต่เธอยังคงเยือกเย็น ยกถ้วยชาและจิบเบาๆ

 

"เป็นเด็กผู้ชายที่มีเนตรสวรรค์เหมือนกับเจ้า"

 

ภาพของเด็กชายผมสีดำ ที่เคยพบในป่าไอน์ปรากฏขึ้นในหัว เด็กชายผมดำ ครอบครองเนตรสวรรค์ เด็กชายตัวน้อยผู้ทนงตนดั่งราชสีห์ แม้อยู่ต่อหน้าเทพมังกรก็ไม่อาจทำให้ยอมคุกเข่าลง โนอา แอชคลาส

 

"เอ๋...มีคนแบบนั้นด้วยหรือคะ..."

 

เชียเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเซ้าเย้าแหย่ สีน่าดูตกใจมาก แต่นี้เป็นเพียงการแสดงของเธอเท่านั้น

 

"ข้าขอได้ไหม?"

 

ข้าเอ่ยออกไปโดยไม่ได้คิดจริงจังอะไร เพียงแต่ว่าเทพธิดาอาเทเชียตรงหน้ากับมีบรรยากาศเปลี่ยนไป

 

"เธอคงจะมีชีวิตอยู่มานานเกินไปแล้วมั้งคะ"

 

ดวงหน้างดงามเปลี่ยนเป็นเย็นชา แววตาที่มองข้าราวกับมดแมลง ดวงตาสองข้างเปลี่ยนเป็น [เนตรสวรรค์] นัยน์ตามีกลีบดอกคอนโซลิดาสีทองมากถึงข้างละ10กลีบ

 

เธอปลดปล่อยออร่า [ระดับเทพเจ้า] ออกมาทำให้ อากาศรอบๆแข็งตัว แค่เพียงจิตสังหารที่เธอปลดปล่อยออกมากลับทำข้าหนาวสะท้านถึงหัวใจ รู้สึกหวานในลำคอ เพียงแค่คำพูดประโยคเดียวของข้าเกือบทำให้ชีวิตเกือบสูญสิ้น ข้าไม่เคยเห็นเธอมีโทสะมากขนาดนี้มาก่อน

 

"ใจเย็นก่อนเชีย! ข้าแค่พูดเล่นไม่ได้จริงจังอะไร"

 

บรรยากาศรอบข้างกลับมาเป็นปกติ อาเทเชียที่เสียการควบคุมกลับมาได้สติอีกครั้ง

 

"ฉะ...ฉันขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ"

 

เธอก้มศีรษะลงเล็กน้อย พร้อมเอ่ยขอโทษข้าด้วยท่าทางรู้สึกผิดจริงๆ นี้ขนาดตัวเจ้ายังไม่ตั้งใจ ตัวข้ายังเกือบได้ตายจริงๆ เฮ้อ... ข้าถอนหายใจเฮือก ด้วยพลังฟื้นฟูเผ่าพันธ์มังกร แค่อึดใจเดียวก็กลับมาเป็นปกติแล้ว

 

ข้ากับเชีย เรารู้จักและสนิทกันมานาน ข้าจะไม่ถือสาเอาความละกัน นี้เป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นเธอบันดาลโทสะได้ขนาดนี้ เพียงแค่ข้าเอ่ยประโยคเดียว

 

เทพธิดาแห่งปัญญาและชัยนะ อาเทเชีย เดิมทีเธอจะมีภาพลักษณ์ที่งดงามสูงส่งและเย็นชาเสมอ มีเหล่าเทพหนุ่มมากมายในดินแดนเทพคอยพยายามเข้าหานาง แต่นางไม่เคยแม้จะชายตามองเทพเหล่านั้น

 

เธอเคยให้เหตุผลที่ว่า เธอชอบผู้ที่อ่อนแอกว่าเธอแต่สามารถเอาชนะเธอได้ เพียงประโยคเดียวก็ทำให้เหล่าเทพหนุ่มทั้งหลายต่างต้องหัวใจแตกสลาย ก็จะชนะเธอได้นั้นอย่างน้อยก็คงต้องมีพลัง [ระดับเทพชั้นโท] เป็นอย่างต่ำซึ่งนั้นก็เทียบเท่าหรือมากกว่าเธอแล้ว

 

ส่วนระดับพลังที่ต่ำกว่าเธอนั้น ไม่มีค่าให้พูดถึงเลยสักนิด แต่ที่น่าแปลกเธอกับเด็กชายผมสีดำคนนั้น หรือว่าจะ....!

 

"เด็กชายผมสีดำคนนั้น เป็นลูกของเธอหรือ?"

 

"ห่ะ!"

 

ใบหน้าเธอมีความฉงนสงสัย ดวงตาสีฟ้าจ้องมองข้าราวกับคนโง่ เหมือนอยากจะเอ่ยถามว่ายัยบ้านี้พูดอะไรออกมา

 

"กะ...ก็นะ เธอกับเด็กคนนั้นครอบครองเนตรสวรรค์เหมือนกัน แถมนิสัยก็ค่อนข้างจะคล้ายคลึงกันด้วย"

 

"ยะ...อย่าจ้องมองข้าด้วยสายตาแบบนั้นสิ!"

 

ข้ารู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้า พยายามอธิบายความคิดออกมา แต่เชียกับมีท่าทีแปลกไปจากเดิม ร่างบางของเธอสั่นเทิ้มเล็กน้อย ดวงหน้าขึ้นสีแดงราวกับเปื้อนสี มีประโยคแปลกๆหลุดออกมาจากปากน้อยๆ

 

"คล้ายคลึงกัน! เหมือนกัน! เนื้อคู่กัน! ระ...รักกัน!"

 

เธอทำท่าทางเขินอาย ยิ้มแย้มอย่างมีความสุข นะ...นี้มันหญิงสาวในห้วงความรักไม่ใช่หรือไง

 

"วัลเทีย เธอพูดได้ดีมากค่ะ อย่างได้อะไรว่ามาเลยคะ?"

 

เอ๋... ตัวข้ามึนงงไปหมด ในหัวขาวโพลน ปรับอารมณ์ตามไม่ทันเธอ เมื่อครู่ยังเกือบถูกเธอฆ่าตายอยู่เลย คราวนี้เหมือนจะได้รางวัลซะงั้น ขออะไรดี ขอเด็กนั้นดีไหมนะ? ไม่ดีกว่า คราวนี้คงไม่รอดแน่

 

"ข้าอยากรู้เรื่องราวของเจ้ากับเด็กชายผมสีดำคนนั้น"

 

"เขาเป็นของฉันคะ!"

 

เธอเอ่ยเสียงแข็ง ท่าทางมีความมั่นอกมั่นใจ ภาพลักษณ์ของเทพธิดาแห่งปัญญาและชัยชนะที่ข้ารู้จักมาเป็นเวลานานถูกทำลายสิ้น หรือนี้จะเป็นตัวตนจริงๆของเธอกัน ข้าพลางแค่นึกในใจ

 

"สั้นไปหน่อยแล้ว"

 

"งะ...งั้นหรือ? มะ...มันยาวมากเลยนะคะ"

 

"ข้ามีเวลาว่างกว่าจะถึงเวลานอนนั้นอีกนาน"

 

เธอจึงเริ่มเล่าเรื่องราวของเธอกับเด็กชายผมสีดำให้ข้าฟัง ตัวเธอในตอนนี้ราวกับสาวน้อยในห้วงแห่งความรัก ดูเธอมีความสุขมาก แต่เนื้อหาที่เธอเล่านี้มัน ข้าได้แต่กุมขมับ

 

มีที่ไหนกัน หญิงสาวถึงขั้นลงมือสังหารคนรักของตนเพียงเพราะต้องการจะอยู่ด้วยกันตลอดไป

 

ในตอนนี้ข้ารู้สึกสงสารเจ้าเด็กนั่นแล้วสิ ไม่รู้ว่าตัวเองโชคดีที่ได้รับความรักมากล้นจากเทพธิดาผู้งดงามหรือโชคร้ายกันแน่

 

มิน่าเล่า เจ้านั่นถึงเรียกเธอว่า เทพธิดาผู้ชั่วร้าย...

 

ข้าได้แต่ถอนหายใจ ความรักมันเป็นสิ่งที่ห้ามกันไม่ได้ เรื่องนี้ข้าขอเพียงดูอยู่ห่างๆดีกว่า