ยัยดอกไม้ของนายตะวัน sunflower (เดอะซีรีย์ Flower of love)

~คุกเข่า~
               “ทานตะวัน ผมขอโทษ ทานตะวันตื่นขึ้นมาเถอะนะที่รักของผม” ผมได้แต่นั่งกุมมือของเธอ และได้แต่ภาวนากับผู้เป็นเจ้าว่าให้เธอปลอดภัย
นี่ก็เป็นเวลา 2 วันแล้วที่เธอยังไม่ฟื้นหลังจากผ่าตัด คุณหมอบอกว่าถึงไม่โดนจุดสำคัญแต่ก็อันตราย เพราะทานตะวันเสียเลือดมาก
            วันนี้ผมรีบเข้าไปเคลียงานที่บริษัท เพื่อที่จะได้มาเฝ้าทานตะวันได้อย่างเต็มที่ “พี่อาทิตย์ กลับไปก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวพวกหนูสองคนเฝ้าพี่ทานตะวันเองคะ” น้องสาวทั้งสองของทานตะวันบอกกับผม “ไม่เป็นไร พี่จะอยู่เฝ้าเอง พวกเธอกลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ แค่กิจกรรมที่มหาลัยก็เหนื่อยแล้ว พี่อยากให้ทานตะวันเห็นหน้าพี่เป็นคนแรก” ผมตอบพร้อมกับส่งรอยยิ้มกลับไป “พี่ขอโทษนะที่ไม่สามารถดูแลพี่สาวของเราได้”ผมกล่าวคำขอโทษแก่น้องสาวของทานตะวัน “พี่อาทิตย์ พี่พูดเป็นครั้งที่ 108 แล้วนะคะ พวกเราเข้าใจดีว่ามันเป็นอุบัติเหตุ พี่ไม่ต้องเสียใจนะ แล้วพี่ทานตะวันก็ปลอดภัยแล้วด้วย” ลิลลี่บอกผม พร้อมกับลากลับบ้าน
            “หิวน้ำจัง” เสียงกระซิบแผ่วเบาในกลางดึก เสียงของทานตะวันทำให้ผมตื่นขึ้นมา “ทานตะวัน คุณได้ยินผมไหม” ผมรีบลุกขึ้นมาเพื่อจับมือของทานตะวัน ทานตะวันค่อยๆลืมตาขึ้นมา “เจ้านายบ้าอำนาจนี่เอง” เธอพูดพร้อมหัวเราะออกมา
            ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาภาพที่เห็นคือที่นี่ไม่ใช่ห้องของฉัน นี่เราอยู่ที่ไหนนะ ทำไมรู้สึกคอแห้งจังเลย ขยับตัวก็เจ็บแปล้บๆ สิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้คือนายอาทิตย์กำลังจะถูกทำร้าย อยู่ๆฉันก็รู้สึกถึงความอบอุ่นที่มาสัมผัสมือของฉัน นายอาทิตย์ใบหน้าเปื้อนน้ำตาพร้อมกับสีหน้าตื่นตะหนก ทำให้ฉันยิ้มออกมา “เจ้านายบ้าอำนาจนี่เอง” ประโยคแรกที่ฉันเอ่ยขึ้นมา ฉันยิ้มพร้อมกับนำมือไปลูบที่ศรีษะของนายอาทิตย์ “ไม่ต้องร้องไห้นะ เห็นไหมทานกลับมาแล้วไง” นายอาทิตย์เข้ามาสวมกอดฉัน พร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรั่งพรูออกมาเรื่อยๆ
            3 วันต่อมา ฉันก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว นายอาทิตย์มาหาฉันที่บ้านทุกวัน จนน้องๆของฉันพากันส่ายหน้าให้กับความคลั่งรักของนายอาทิตย์
“ทานตะวันคุณหายดีแล้ว เราไปหาพ่อ แม่ของคุณกันนะ ผมว่าผมต้องไปขอโทษพวกท่าน ที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้กับคุณ” นายอาทิตย์พูดพร้อมกับกอดฉันอย่างอบอุ่น ฉันยิ้มออกมาพร้อมกับพยักหน้าตอบรับ
 

บ้านสวนของทานตะวัน

            ฉันค่อยลดหน้าต่างของรถลงขณะที่รถวิ่ง นานเท่าไรแล้วนะที่ฉันไม่ได้กลับบ้าน ฉันปล่อยให้ใบหน้าสัมผัสสายลมไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็ถึงสักทีบ้านของฉันขณะที่รถจอดคุณพ่อคุณแม่ก็ออกมายืนรอเรา “คุณพ่อ คุณแม่ คิดถึงจังเลย” ฉันวิ่งเข้าไปกอดท่านทั้งสอง “ทานตะวันระวังสิลูก” แม่บ่นแต่ก็กอดฉันไว้อย่างอบอุ่น
            “นี่คงจะเป็นคุณอาทิตย์ ใช่ไหมคะ” แม่ของฉันถามออกมา นายอาทิตย์เดินเข้ามาพร้อมกับสีหน้าที่รู้สึกผิด และคุกเข่าลงที่พื้น “คุณพ่อ คุณแม่ครับ ผมขอโทษที่มาแนะนำตัวช้า และขอโทษด้วยที่ทำให้ทานตะวันต้องบาดเจ็บ” พ่อของฉันเดินมาตบไหล่นายตะวันและพยุงตัวเขาขึ้นมา “ในเมื่อเรื่องมันผ่านมาแล้ว และมันยังเป็นอุบัติเหตุ นายก็ไม่ต้องโทษตัวเองหรอกนะ” พ่อฉันยิ้มออกมา “ไหน ไอ้ตัวแสบ มาเล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อกับแม่ฟังสิ” พ่อพูดพร้อมกับเดินเขามาหาฉัน เราพากันเดินไปที่ศาลานั่งเล่น “เรื่องก็เป็นแบบที่เล่านี่ละคะ” ฉันเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ พ่อกับแม่ฟัง ท่านทั้งสองเข้าใจเราอย่างดี และไม่ได้คิดให้เราทั้งสองต้องเลิกคบกัน “จากนี้พ่อก็ฝากดูแลน้องด้วยละ อาทิตย์พ่อกับแม่ก็เดินทางบ่อย ไม่ค่อยได้อยู่ที่บ้าน ยังไงก็ฝากน้องด้วยนะ ไปเราไปทานข้าวกันดีกว่า” พ่อพูดพร้อมกับชวนพวกเราไปทานข้าว
            อากาศที่นี้เย็นสบายกว่าที่กรุงเทพมาก หลังจากที่เราทานข้าวเย็นกันเสร็จ ฉันกับนายอาทิตย์แยกย้ายกันกลับไปที่ห้องพัก ติ้ง!! เสียงข้อความของฉันดังขึ้น “นอนหรือยัง ออกไปนั่งดูดาวกันไหม” นายอาทิตย์ส่งข้อความมาหาฉัน “โอเค เจอกันข้างล่างนะ” ฉันตอบกลับข้อความ
            “ที่นี่อากาศดีมากเลยนะ แล้วดอกไม้ที่คุณพ่อ คุณแม่ปลูกก็กลิ่นหอมมากด้วย” อาทิตย์พูดขึ้นมา สายลมพัดผ่านมาเรื่อย วันนี้อากาศกำลังเย็นสบายพอดี ท้องฟ้าเปิดทำให้เห็นดาวบนท้องฟ้ามากมาย ฉันกับอาทิตย์นั่งคุยกันไปเรื่อยๆเกี่ยวกับเรื่องราวที่ผ่านมา
 “ขอบคุณนะที่ช่วยฉันในวันนั้น” อาทิตย์พูดพร้อมกับยื่นมือมาลูบที่ศีรษะของฉัน ฉันยิ้มตอบกลับเขา ก่อนที่จะลุกขึ้นและเดินไปอยู่ตรงที่หน้าของเขา ฉันค่อยๆโน้มตัวลงไปจูบที่หน้าผากของนายอาทิตย์ สองมือประคองแก้มของนายอาทิตย์ให้เชิดหน้าขึ้นมา ก่อนที่จะบรรจงจูบลงไปบนริมฝีปากที่คุ้นเคย ฉันจูบนายอาทิตย์อย่างแผ่วเบา ราวกับกลัวเขาแตกสลาย ขณะเดียวกันนายอาทิตย์ก็ใช้มืออุ้มฉันขึ้นมานั่งที่ตักของเขา
นายอาทิตย์กอดฉันแน่น เหมือนกลัวฉันจะหายไป เราทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่ม จนลืมไปแล้วว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ขอบคุณนายนะที่เข้ามาป่วนในใจของฉัน เจ้านายบ้าอำนาจของฉัน
 

ทานตะวัน

            ฉันไม่รู้หรอกว่าการตัดสินใจช่วยชีวิตเขาในวันนั้น ฉันจะต้องสูญเสียอะไรไปบ้างสถานการณ์นั้นฉันรู้แค่ว่านายอาทิตย์ต้องไม่เป็นอะไรในหัวของฉันขาวไปหมดก่อนที่ฉันจะหลับตาลง และตื่นขึ้นมาในที่ที่ไม่คุ้นเคย แต่สิ่งที่คุ้นเคยและทำให้ฉันสบายใจในตอนที่ฟื้นมาก็คงเป็นสีหน้าเปื้อนน้ำตาของชายที่ฉันรัก ที่เขาอยู่ข้างฉันมาตลอดขอบคุณนายมากนะ นายอาทิตย์ที่คอยอยู่ข้างๆกันในวันที่ฉันลำบาก ฉันรักนายมากนะ เจ้านายบ้าอำนาจของฉัน