สาปสายฝน (เดอะซีรีย์)

“ริณแล้วเรื่องงานล่ะ เธอบอกพี่ชาญเค้ารึยัง” เสียงของชานนท์ดึงฉันให้กลับมาสู่โลกแห่งความเป็น

จริงอีกครั้ง

“อืม...เรียบร้อยแล้วล่ะ” ฉันดึงหูฟังออกแล้วจึงตอบก่อนจะปิดหน้าจอ

เมื่อวานก่อนที่จะเลิกงานพิเศษกะเช้าตอนบ่ายสาม ฉันได้เอ่ยปากบอกเรื่องนี้กับพี่ชาญ ผู้จัดการร้านไอศกรีมแถวๆ ทาวเฮาส์ที่ฉันและคุณน้าอาศัยอยู่ 

แดดร้อนๆ ยามบ่ายทำให้มีลูกค้าเข้าร้านไอศกรีมและค๊อฟฟี่ช็อปเล็กๆ แห่งนี้แน่นขนัดเป็นพิเศษ ตอนนั้นเขากำลังง่วนอยู่กับการตักไอศรีมรสส้มในถัง ใส่ถ้วยแก้วเล็กๆ  ที่วางอยู่บนถาดพลาสติกทรงกลมสีน้ำตาล

“พี่คะ หนูขอลาหยุด 3 วันนะคะ” ฉันซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ เขา พูดขึ้นขณะที่กำลังปลดสายผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลแดงซึ่งมีตัวอักษรชื่อร้าน ‘Flavor Ice-cream’ สีขาวเป็นลายเส้นตวัดๆ ภาษาอังกฤษเหมือนลายเซ็นขนาดใหญ่กลางผืน

“ช่วงปิดเทอมแบบนี้คนเยอะนะริณ ริณจะไปไหนเหรอ?” ผู้จัดการร้านร่างผอมวัยหนุ่มแน่น ผิวสีแทน คิ้วสั้นดกดำ ตาโต จมูกเป็นสัน ริมฝีปากบาง หวีผมเรียบเปล้ ตัวสูงกว่าฉันหน่อยนึงถามถึงเหตุผล ก่อนจะโน้มตัวลงไปใช้ที่ตักไอศกรีมขูดเนื้อไอศกรีมเป็นก้อนกลมสวยอย่างชำนิชำนาญ  

“พ่อริณป่วยหนักค่ะ เลยต้องกลับบ้าน” ฉันตอบพลางสอดเก็บผ้ากันเปื้อนไว้ในตู้ด้านล่าง  

“เอ้ากุ๊ก เอาไปเซริฟ์ให้โต๊ะ 8” พี่ชาญเจ้าของร้านยื่นถาดที่มีถ้วยไอศกรีมอยู่ 3 ถ้วยให้แก่เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม ทำผมไฮไลท์และมัดช่อผมทั้งหมดเอียงไปข้างหนึ่งด้วยสายรัดผมสีเขียวแก่และมีผ้าปักรูปแมลงปอติดอยู่

“ค่า~”  กุ๊กขานรับอย่างอารมณ์ดี ฉันสังเกตเห็นเหล็กดัดฟันสีเงินวาว ยามเมื่อเธอแย้มยิ้ม

พี่ชาญดูจะเป็นห่วงเป็นใยฉันไม่น้อยเมื่อได้ยินเหตุผลที่ฉันขอลาหยุด

 “แล้วนี่ไปยังไง” เขาถามขณะเช็ดไม้เช็ดมือบนผ้าขนหนูสีขาวสะอาดซึ่งแขวนอยู่ตรงชั้นเก็บอุปกรณ์จำพวกถ้วยแก้ว จานรอง ช้อน ส้อมที่อยู่ใกล้มือ  ‘อิง’ เพื่อนร่วมงานอีกคนซึ่งเป็นเด็กสาวผิวขาวร่างท้วมแต่ดูคล่องแคล่วกำลังสาละวนอยู่กับการชงกาแฟแก้วแล้วแก้วเล่าจากออร์เดอร์ที่มีมาอย่างต่อเนื่อง กลิ่นเมล็ดกาแฟที่ลอยฟุ้งออกมาจากเครื่องปั่นหอมอวลไปทั่วเคาน์เตอร์

“ไปรถทัวร์ค่ะ พรุ่งนี้ 11 โมง” ฉันกล่าวพร้อมกับฉวยเอาสายคล้องเป้สีฟ้าครามขนาดย่อมที่วางไว้กับพื้นขึ้นสะพายหลัง

“ก็เดินทางดีๆ นะครับน้อง แล้วก็ขอให้คุณพ่อหายเร็วๆ” เขาอวยพร “แล้วรีบกลับมาช่วยพี่ล่ะ”

“ค่ะพี่ แล้วหนูจะรีบกลับนะคะ” ฉันตอบสั้นๆ ก่อนจะก้าวเท้าเดินออกมา

                                                            ________________________