สาปสายฝน (เดอะซีรีย์)

ปัง! ประตูรถปิดลง

“เฮ้อ...ค่อยยังชั่วหน่อย”  ชานนท์อุทานออกมาอย่างโล่งอก เช่นเดียวกับฉันที่ก็รู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมากทีเดียว

พวกเรากระพุ่มมือไหว้คุณอาสุบรรณ ชายชราผิวขาววัยประมาณห้าสิบปีหน้าตาใจดีอิ่มเอิบ และมีพุงกลมโตราวซานตาคลอส ซึ่งนั่งอยู่หน้าพวงมาลัย

ที่จริงแล้วคุณอาผู้มีบุคลิกที่แสนใจดีและมีรอยยิ้มละไมไม่ได้เป็นญาติอะไรกับฉันหรอก เพียงแต่เมื่อตอนยังเด็ก ครอบครัวของฉันกับครอบครัวของคุณอาก็ไปมาหาสู่กันบ้างบางครั้งบางคราว จึงนับถือสนิทสนมกันพอประมาณ

“นี่ยัยแก้ว...และเอกค่ะเพื่อนของริณ” ฉันเอ่ยแนะนำทั้งสองอย่างเรียบง่าย

“พาเพื่อนมาด้วยเหรอริณ” อาสุบรรณมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าให้และพูดเชิงติดตลกว่า

“เกาะแน่นๆ นะเด็กๆ”

‘นี่คุณอานึกว่ารถของเขาเป็นพวกรถแข่ง หรือจรวดความเร็วสูงหรือยังไงนะ’ ฉันนึกขัน ระหว่างที่ความดีใจไหลท่วมท้น

หลังจากนั้นอาสุบรรณจึงขยับเกียร์ดังกุกกัก แล้วจึงกลับรถย้อนเข้าไปสู่เส้นทางที่เขาเพิ่งจะขับออกมา

แม้เวลาจะเลยล่วงมาไม่นานนัก แต่ก็ดูเหมือนว่าความมืดและราตรีกาลจะโรยตัวลงมาอย่างรวดเร็ว ฉันมองวิวทิวทัศน์ภายนอกกระจกรถซึ่งเต็มไปด้วยต้นไม้สูงชะลูดที่เรียงรายหนาแน่นอยู่เต็มสองฟากฝั่ง พื้นดินลูกรังมีหลุมมีบ่อ ทำให้รถยนต์โยกตัวขึ้นลงบ้างเล็กน้อยในบางครั้ง ชานนท์และแสงพลอยนั่งกันเงียบกริบ ฉันรู้สึกถึงบรรยากาศที่ชวนอึดอัดวิเวกวังเวงอย่างไรชอบกลจึงเอ่ยปากถามคุณอาเพื่อเป็นการเปิดบทสนทนา

“ทำไมคุณอาถึงเพิ่งออกมาเหรอคะ?” ฉันถามขณะยังคงทอดมองออกไปนอกหน้าต่าง แลเห็นต้นไม้แต่ละต้นผ่านสายตาไป เหมือนภาพที่เวียนวน ซ้ำๆ

“อีกหกวัน ซ่า ซ่า คนไทยจะได้ วี้ดดด~ชื่นชมกับปรากฏการณ์ จันทร์ วี้ดดด~ วี้ดดด~ ราคา น่าตื่นเต้นจังเลยนะคะ ซ่าาา”

 ผู้ใหญ่บ้านที่กำลังหมุนปุ่มปรับคลื่นวิทยุอยู่ออกอาการหัวเสียจากสัญญาณที่ขาดๆ หายๆ แล้วจึง เคาะนิ้วปิดวิทยุไปในท้ายที่สุด

 “ไม่เคยจะได้เล้ยยย จริงๆ นะ” เขาบ่นพึมพำ จากนั้นจึงนิ่งคิดนิดหนึ่ง ก่อนจะตอบว่า

“พอดีเมื่อตะกี้ฝนตกน่ะ อาเลยออกมาไม่ได้”  

ในตอนนั้น ฉันคิดว่าคุณอาคงหมายถึงฝนตกหนัก เลยไม่ได้คิดเอะใจอะไร 

“แล้วคุณพ่อเป็นอย่างไรบ้างคะ?” คราวนี้ฉันหันไปมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของแกเพื่อรอฟังคำตอบที่ตนเองอยากรู้มากที่สุด 

คุณอาส่ายหัวเบาๆ ก่อนที่เรียวหนวดเข้มจะขยับ

“อาการของธินกรดูไม่ค่อยจะดีนัก แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะ สายทิพย์เค้าดูแลพ่อหนูอยู่” เขากล่าวแล้วจึงเปลี่ยนเรื่องราวกับไม่อยากจะพูดถึงมัน