สามี

สามี(33)

"น้องไอติมคุณพ่อมารับแล้วค่ะ" เสียงของครูประจำชั้นเอ่ยเรียกเมื่อสายตามองเห็นคุณพ่อเจเดินมาในบริเวณอาคารนักเรียนอนุบาล

"ไอติมกลับก่อนนะเจท" เด็กหญิงที่ได้ยินเสียงเรียกของครู รีบสะพายกระเป๋าแล้วลุกจากแถว โบกมือลาเพื่อนใหม่อย่างเจทที่กำลังนั่งรอผู้ปกครองมารับเช่นกัน

"บ๊ายบายไอติม" เด็กชายผมสีทองตอบรับพร้อมโบกมือลาเช่นกัน

"สวัสดีค่ะครูไอซ์" เด็กหญิงเดินเข้าใกล้แล้วยกมือไหว้อย่างน่าเอ็นดู

"สวัสดีค่ะ...กลับบ้านดี ๆ นะคะ...สวัสดีคุณพ่อด้วยนะคะ" เสียงหวาน ๆ ของครูไอซ์เอื้อนเอ่ยอวยพร

"สวัสดีค่ะคูมพ่อ" เด็กหญิงรีบวิ่งเข้าประชิดตัวผู้เป็นพ่อที่ยืนรอรับ

"สวัสดีค่ะ...กลับบ้านกันเดี๋ยวพ่อไปส่งที่บ้านอยู่กับพี่จอย" ผู้เป็นพ่อบอกกล่าวพร้อมเดินจับมือลูกสาวตรงไปยังรถยนต์ที่จอดรออยู่

"คูมพ่อไม่กลับบ้านเหรอคะ?" เด็กหญิงย้อนถาม

"พ่อต้องไปทำงานต่อ งานพ่อเยอะมาก ๆ เลยอาจจะกลับมืดหน่อยนะคะ" ผู้เป็นพ่อพูดบอกเมื่อลูกสาวนั้นเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"น้องไอติมไปด้วยได้ไหมคะ?....อยากไปหาพี่แนน น้องไอติมสัญญาว่าจะไม่ซน ไม่ดื้อ น้องไอติมจะไม่พูดมาก จะอยู่นิ่ง ๆ ค่ะ" เด็กหญิงหยุดเดิน แล้วเงยหน้ามองผู้เป็นพ่อพูดพร่ำร่ายยาวอย่างร้องขอ...

"พ่อกลัวหนูง่วง...ต้องรีบอาบน้ำแต่หัววันนะคะ เดี๋ยวไม่สบาย" ผู้เป็นพ่อให้เหตุผล

"อาบที่ทำงานคูมพ่อได้ไหม? เสื้อชุดอยู่ในรถคูมพ่อหนึ่งชุด เปลี่ยนได้ค่ะ" เด็กหญิงยังคงต่อรองต่อผู้เป็นพ่อ

"อ้อนจังเลย...ห้ามงอแงนะคะ โอเคไหม?" ผู้เป็นพ่อยอมปรนเมื่อลูกสาวนั้นออดอ้อนออเซาะจนเขาใจอ่อน

"โอเคมาก ๆ ๆ เลยค่ะ ไม่งอแงแน่นอน" เด็กหญิงยิ้มร่าอย่างดีใจเมื่อผู้เป็นพ่อนั้นอนุญาต "จะได้เล่นกับพี่แนนอีกแล้ว เย้ เย้"

"นั่นไง...อะไรก็พี่แนนตลอดเลยนะ....ไม่ได้อยากอยู่กับพ่อใช่ไหมล่ะ" ผู้เป็นพ่อที่เดินจับมือลูกสาวจนมาถึงรถยนต์ เปิดประตูให้เธอได้ขึ้นไปนั่งปากก็พร่ำพูดอย่างแซว ๆ ลูกสาวที่มีความเจ้าเล่ห์ในตัวอย่างน่ารัก

"ไม่ใช่ค่ะ...น้องไอติมอยากอยู่กับคูมพ่อ แต่ก็อยากเล่นกับพี่แนนด้วย พี่แนนใจดีไอติมรัก...คูมพ่อไม่รักพี่แนนเหรอ" เด็กหญิงพูดจาฉะฉานแม้จะไม่ค่อยชัดถ้อยคำ แต่เธอนั้นก็ช่างสรรหาคำพูดหลากหลายออกมา จนบางครั้งผู้ใหญ่ยังคิดไม่ถึงและตะลึงไปตาม ๆ กัน...อย่างเช่นกับประโยคหลังที่ลูกสาวถาม จนผู้เป็นพ่อนนั้นแทบไปไม่เป็น

"เอ่อ~~~ปากหวานจริง ๆ เลยลูกสาวพ่อ...หื้ม ฟอด" ผู้เป็นพ่ออดไม่ได้เลยที่จะกดปลายจมูกคมสันฝังลงพวงแก้มกลม ๆ ของลูกสาว หลังจากที่นั่งตรงฝั่งคนขับเรียบร้อยแล้ว

"แก้มน้องไอติมหอมไหมคะคูมพ่อ" เด็กหญิงส่งยิ้มตาหยี พูดกับผู้เป็นพ่ออย่างเป็นคำถาม

"หอมค่ะ หอมที่สุดเลย" ผู้เป็นพ่อพูดอย่างเอาใจ พร้อมกับการออกรถยนต์เหยียบคันเร่งบังคับพวงมาลัย

"ของพี่แนนก็หอมนะคะ....คูมพ่อหอมแล้ววันนั้น น้องไอติมเห็นเต็มฉองตาเลย คิก คิก คิก" เด็กหญิงหันไปพูดกับผู้เป็นพ่อถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา เหตุการณ์ที่ทำผู้ใหญ่ทั้งสองนั้นแทบเสียหลัก ต่างเคอะเขินไปตาม ๆ กัน จนหน้าดำหน้าแดงลามไปจนถึงใบหู แค่คำถามที่พยายามไม่สนใจก็ทำผู้เป็นพ่อเขินเเทบเเย่ เเล้วยังจะมาจี้ต่อมความเขินผู้เป็นพ่อย้ำอีก