สามี

8.0

เขียนโดย พลอยแก้ว

วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2565 เวลา 07.13 น.

  46 ตอน
  2 วิจารณ์
  16.28K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน พ.ศ. 2565 09.30 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

32) เพื่อนตัวแสบ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

สามี(32)

 

"วันนี้ให้ใครมารับดีคะ" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามขณะเดินจับมือลูกสาวเข้ามาส่งในอาคารอนุบาล

 

"ให้พี่แนนมารับค่ะ" เด็กหญิงตอบ

 

"ไม่ได้สิ แค่พ่อหรืออาไฟ .... พี่เเนนทำงาน แล้วขับรถไม่เป็น" ผู้เป็นพ่อว่าขึ้นพรางก้มมองลูกสาวที่เดินเท้าเคียงข้าง

 

"อ้าว~~~" เด็กหญิงตอบอย่างคนผิดหวัง ปากเล็กยู่ย่นชนจมูก

 

"ทำไมทำหน้าแบบนั้นคะ" ผู้เป็นพ่อย้อนถาม

 

"เสียใจอยากให้พี่แนนมารับค่ะ" เด็กหญิงตอบกลับอย่างฉะฉาน พร้อมเก็บกระเป๋าเข้าตู้ของตัวเอง

 

"เข้าห้องเรียนนะ ตั้งใจเรียนนะคะ...ตอนเย็นพ่อจะมารับ" ผู้เป็นพ่อนั่งยอง ๆ ลงตรงหน้า มือหนาลูบหัวลูกสาวอย่างแสนรัก

 

"ค่ะ....จูจุ๊บ ม๊วฟ" เด็กหญิงตอบรับด้วยน้ำเสียงสดใสและจุ๊บแก้มผู้เป็นพ่ออย่างคุ้นชิน

 

((ไอติม)) เสียงเรียกชื่อของเด็กหญิงดังข้ามฝั่ง จนพ่อและลูกนั้นต้องหันไปมอง เด็กชายผมสีทองกำลังโบกมือและวิ่งมาทางเด็กหญิง

 

"เจท" เด็กหญิงตอบรับเมื่อเจทนั้นมาถึงตัวเธอ

 

"วันนี้เจทมีขนมมาฝากไอติมด้วยนะ" เด็กชายบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นมีความสุข พรางนั่งลงกับพื้นกระเบื้องรูดซิบกระเป๋า หยิบขนมออกมาอวดอ้าง

 

การกระทำของเด็กทั้งสอง...ทำเอาผู้เป็นพ่อนั้นมองด้วยรอยยิ้ม การมาโรงเรียนที่เด็กหญิงนั้นเริ่มดูมีความสุขกว่าแต่ก่อน

 

"งั้นพ่อกลับก่อนนะคะ" ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นเพราะเห็นลูกสาวนั้นมีเพื่อนเล่นแล้ว

 

"เดี๋ยวสิคะ...เจทพ่อไอติม" เด็กหญิงพูดขึ้น

 

"สวัสดีครับ" เด็กชายยกมือไหว้อย่างน่ารัก เมื่อเด็กหญิงไอติมพูดแนะนำ

 

"ครับผม...เล่นด้วยกันดีๆ นะลูก" ผู้เป็นพ่อว่ากล่าวทิ้งท้ายและเดินจากไป สายตาหันกลับมองพฤติกรรมของเด็กทั้งสองที่กำลังแบ่งปันขนมกัน ท่าทางสนิทสนมและลูกสาวมีรอยยิ้มก็ทำให้ผู้เป็นพ่อยิ้มตาม

 

"ไอติมกินข้าวมาหรือยัง" เด็กชายผมสีทองเอ่ยถามหลังจากที่พ่อเจนั้นออกไปได้สักครู่

 

"กินแล้ว" เด็กหญิงที่กำลังลากตะกร้าของเล่นก็ตอบทันที

 

"กินขนม อ่ะเจทเอามาฝากไอติม" ซองขนมสีทองถูกยื่นไปตรงหน้า พร้อมกับรอยยิ้มของเด็กชายที่ดูมีความสุขและสดใส

 

"ว๊าว ไอติมก็ชอบขนมอันนี้" เด็กหญิงตาวาวเมื่อห่อขนมที่เด็กชายยื่นให้ เธอก็โปรดปรานเหมือนกัน

 

"เอาไปสิเจทมีสองห่อ"

 

เด็กชายผมสีทองดีใจที่เห็นเธอนั้นชอบ ขนมอยู่ในมือของเด็กหญิง เธอกำลังแกะมันกินและหยิบเข้าปาก เคี้ยวขนมที่เจทให้อย่างมีความสุข พร้อมกับมือก็เล่นของเล่นไปด้วย

 

"เจทต่อช่วย" เจทที่มีความสุขไม่ต่างกัน การเพื่อนกับเด็กหญิงทำให้เขามีรอยยิ้มและมีเรื่องราวไปเล่าสู่ที่บ้านฟังบ่อย ๆ

 

"ไอติมต่อตึกได้สูงไหมเจท" เด็กหญิงถามความเห็นกับของเล่นที่เธอสร้าง มือก็หยิบขนมแสนอร่อยเข้าปากไปพราง

 

"สูงมาก ไอติมต่อเก่งจัง" เด็กชายเจทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส เขามักมีคำชมให้เด็กหญิงเสมอ และคำชมของเจทก็ทำให้เด็กหญิงนั้นยิ้มจนตาหยี

 

โครม!!!! ตัวต่อที่เด็กหญิงพยายามนั่งต่อจนสูง ล้มลงระเนระนาดไม่เป็นท่า เมื่อเพื่อนหญิงคนเดิมนั้นเดินมาชน

 

"ตึกไอติมล้มแล้ว ฮ่าฮ่า"

 

"ก็น้ำหอมชนของไอติมล้ม" เป็นเสียงของเด็กชายผมสีทองทักท้วง

 

เด็กหญิงไอติมที่นั่งหน้าเหวอมองของเล่นที่เธอนั้นตั้งใจก่ออย่างเศร้าหมอง มองหน้าของเด็กหญิงน้ำหอมที่กำลังหัวเราะร่าชอบใจที่ได้กลั่นแกล้งเธอ

 

"ขนมขอกินด้วยสิไอติม" เด็กหญิงน้ำหอมที่มองเห็นถุงขนมวางข้างตัวของไอติม เธอไม่รอให้เจ้าของขออนุญาตก่อน หยิบขนมนั้นเข้าปากทันที

 

เด็กหญิงไอติมนั่งมองการกระทำของน้ำหอมด้วยดวงตาที่เริ่มสั่นระริก แค่สิ่งที่เธอพยายามก่อสร้างพังทลายลงก็เสียใจแล้ว เพื่อนยังมาแย่งขนมของโปรดกินอีก

 

"ไอติมกินกับเจทก็ได้...เดี๋ยวตึกของไอติมเจทจะต่อช่วย" เด็กชายที่เห็นไอติมหน้าเศร้า เขาจึงยื่นขนมของตัวเองให้ ขยับมานั่งใกล้เด็กหญิงแล้วหยิบขนมกินด้วยกัน เลยทำให้เด็กหญิงนั้นมีรอยยิ้มอีกครั้งกับคำพูดของเด็กชาย...

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา