สามี

8.0

เขียนโดย พลอยแก้ว

วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2565 เวลา 07.13 น.

  46 ตอน
  2 วิจารณ์
  16.28K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน พ.ศ. 2565 09.30 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

22) ลงโทษคนโกหก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

สามี(22)

 

ถุงกระดาษสกรีนชื่อยี่ห้อสีน้ำตาล ถูกยื่นไปตรงหน้าแนนโดยที่คนยื่นให้ไม่ได้พูดอะไร นอกจากจ้องมองเท่านั้น

 

"อะไรคะ?" แนนที่นั่งป้อนเกี๊ยวกุ้งให้เด็กหญิงไอติมเงยหน้ามองคนที่ตัวสูง

 

"ว๊าว...คูมพ่อซื้อให้พี่แนน" เด็กหญิงปากกำลังเคี้ยวเกี๊ยวกุ้งตุ้ย ๆ จนเต็มปากเอ่ยทักขึ้นด้วยแววตาลุกวาว

 

"เสื้อ...เอาไปเปลี่ยนสิ จะใส่เสื้อขาดแบบนี้ทำงานทั้งวันหรือไง" คุณพ่อเจเอ่ยบอกพร้อมกับวางถุงเสื้อลงกับโต๊ะเมื่อแนนนั้นไม่รับถุงเสียที

 

"แต่แนน....."

 

"เอาไปเปลี่ยนแล้วก็ออกไปเตรียมตัวกับพี่แจง วันนี้พี่มีนัดคุยงานกับลูกค้าข้างนอกตอนสิบเอ็ดโมง" เขาพูดสวนขึ้นทันทีทั้งที่แนนยังพูดไม่จบประโยค

 

ขายาวก้าวเดินมายังโต๊ะทำงานพร้อมปากที่เอ่ยพร่ำอย่างสั่งการ โดยไม่สนใจว่าแนนนั้นจะมีอาการอย่างไร

 

"คูมพ่อดุพี่แนนอีกแล้วนะคะ" เด็กหญิงที่เห็นท่าทางผู้เป็นพ่อซึ่งผิดแปลกไป เธอจึงทักท้วงขึ้นอย่างเดียงสา

 

"แล้วไอติมคิดว่าคนที่ โกหก!...สมควรถูกลงโทษยังไง?" ผู้เป็นพ่อพูดขึ้นอย่างเน้นหนักคำว่าโกหก กับลูกสาวที่เดียงสา อย่างสื่อความหมายไปหาอีกคนที่นั่งข้าง ๆ มือวางปากกาที่ขีดเขียน นั่งเอนหลังพิงไปกับพนักเก้าอี้ สายตาเพ่งมองไปยังหญิงสาวที่ตอนนี้นั่งก้มหน้าไม่กล้าสบตาเขา

 

"อืม~~~~ ลงโทษคนโกหกอย่างนั้นเหรอคะ...ต้องลงโทษยังไงน้า" เด็กหญิงทำท่าครุ่นคิดอย่างน่ารัก แต่คนที่นั่งเคียงข้างนั้นกังวลใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ครู่สายตาที่เงยมองประจวบเหมาะสบสายตาเข้มที่จ้องมายังเธอพอดิบพอดี

 

"ใช่ครับบทลงโทษคนโกหก น้องไอติมคิดว่าควรทำไงดี" ผู้เป็นพ่อเอ่ยย้ำอีกครั้ง ปากพูดกับลูกสาว แต่สายตามองไปยังอีกคนที่นั่งนิ่งเคียงข้าง

 

"อ่าคิดออกแล้ว...ตีมือค่ะคูมพ่อ ตีมือแปะ ๆ " เด็กหญิงเสนอด้วยความคิดตามประสาเด็ก

 

"ตีมือเหรอคะไอติม?" ผู้เป็นพ่อย้อนย้ำในสิ่งที่เด็กน้อยว่ากล่าว

 

"ใช่ค่ะ คูมพ่อใช้อันนี้ตีก็ได้ค่ะ...อันนี้เรียกว่าอะไรน้า" เด็กหญิงที่ช่างเจรจาลุกเดินไปหาผู้เป็นพ่อ ปากก็พร่ำพูดสาธยายเป็นนกแก้วเจี้ยวจ้าว ก่อนที่มือป้อม ๆ จะหยิบฟุตเหล็กชี้บอกว่ามันคือเครื่องมือที่ใช้ลงโทษในความคิดของเธอ...

 

"อันนี้เหรอ...อืมคงเจ็บหน้าดูเลยเนอะไอติม" ผู้เป็นพ่อหยิบฟุตเหล็กจากมือลูกสาวขยับโยกไปมา แต่สายตากลับจ้องมองอีกคนที่ตอนนี้นั่งนิ่งมองมาที่เขา ดวงตาสวยจ้องมองแววตาที่สื่อ สัมผัสได้เหมือนเธอรู้สึกผิดที่โกหกเขา

 

"คูมพ่อลองตีตัวเองดูสิคะว่าเจ็บไหม?"

 

"คิก~~" เสียงขำเค่นในลำคอของแนนเมื่อเด็กหญิงไอติมนั้นพูดย้อนผู้เป็นพ่ออย่างเดียงสา....แต่กลับมีสายตาดุพิฆาตจ้องมายังเธอ จนต้องเก็บเสียงหัวเราะคืนแล้วปรับสีหน้านิ่งเรียบ แม้จะนึกขำไม่หายอยู่ก็ตามที

 

"พี่แนนขำอะไรเหรอคะ....ไอติมขำด้วยสิ" เด็กหญิงเลิกสนใจผู้เป็นพ่อ...เดินมายังจุดเดิมที่มีแนนนั้นนั่งอยู่

 

"พี่แนนเปล่าขำค่ะ...งั้นพี่แนนไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ เดี๋ยวคุณพ่อน้องไอติมจะดุ" แนนหันไปพูดกับเด็กหญิงพร้อมกับหยิกแก้มกลมนั้นเบา ๆ อย่างเอ็นดู

 

"น้องไอติมไปด้วยค่ะ...." เด็กหญิงจับมือแนนรั้งไว้ ส่งสายตาอ้อนปริบ ๆ อย่างวิงวอน

 

"เอ่อ~~~" แนนที่กระอักกระอวลเมื่อเด็กหญิงนั้นออดอ้อน เธอมองไปยังผู้เป็นพ่อของเด็กหญิงที่นั่งนิ่งมองดูโดยไม่ปริปากพูด

 

"นะคะพี่แนนคนฉวย ไปด้วยน้า...นะ" เด็กหญิงเขย่าแขนแนนอย่างร้องขอ

 

"ก็ได้ค่ะ...งั้นไปกัน" คนหน้านิ่งพยักหน้าตอบรับเธอจึงเอ่ยปากอนุญาตแล้วเดินออกจากห้องทำงานไปพร้อมเด็กหญิงที่มีอาการดีใจอย่างกับได้ขนมที่ต้องการ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา