สองแฝดกามเทพ

สองแฝดกามเทพ

   บทที่8ปกป้อง

เมื่อได้ยินคำพูดที่ดังเอาเรื่องนั้นแก้วตาและดวงใจก็ยิ้มกว้างขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นใคร

"ป๊ะป๋าแม่มุก"สองแฝดเรียกพร้อมกับเข้าไปกอดพ่อกับแม่ของตน

"ไหนเมื่อกี้คุณว่าใครไม่มีพ่อครับ"เรียวกิอุ้มลูกขึ้นแล้วเดินไปจ้องหน้าคนที่ว่าลูกแฝดของตนกล้าดียังไงมาว่าลูกเขา

"คูณลุงคนนี้ล่ะค่ะป๊ะป๋า"แก้วตาพูดบอกป๊ะป๋าเขาเองทำให้คนที่ถูกกล่าวหาหน้าชีดเผือดทันที

"คุณเป็นพ่อ...ข..ของ..ด..เด็ก..หรือ..ครับ"พ่อของนัดถามขึ้นเมื่อโดนจ้องหน้าเขาถึงกับขาสั่นเสียงสั่นเหมือนมีพลังบางอย่างพุ่งออกมาจากคนอยู่ตรงหน้า

"ใช่ผมเป็นพ่อของสองแฝดคุณมีอะไรไหมกล้าดียังไงมาว่าลูกผม"เรียวกิถามอย่างฉุนๆไม่สบอารมณ์

"ก็ผมไม่เคยเห็น"พ่อของนัดพูดอย่างไม่ยอมแพ้ทำให้เรียวกิถึงกับฉุนยิ่งขึ้น

"มากเกินไปแล้วคุณไม่เห็นไม่ได้หมายความว่าไม่มีหัดนึกถึงจิตใจเด็กบ้างให้ผมว่าลูกคุณคืนบ้างว่าเด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอน ไร้มารยาทชอบแกล้งคนอื่นเหมือนไม่ได้รับการอบรมจะเป็นยังไง"เรียวกิว่าขึ้นและมิวายว่ากระทบอีกฝ่ายด้วยทำให้อีกฝ่ายพูดอะไรไม่ออกเงียบเลย

"นี่หนู"เรียวกิเรียกเด็กชายในอ้อมกอดพ่อ

"ทำผิดแล้วรู้จักขอโทษเขาว่าเด็กน่ารักนะ"เรียวกิบอกเด็กชายหน้าตาเลิกลักมองพ่อตัวเองมองหน้าหนูเดือนสลับกับมองเรียวกิและสองแฝด

"ถ้าลูกตัวเองยังไม่ดีก็ไม่ควรว่าลูกคนอื่นรู้จักสอนลูกเสียบ้างก่อนจะแก้ไขไม่ได้"เรียวกิว่าขึ้นอีกเมื่อเห็นเด็กน้อยยังเลิกลักจนกระทั่งเด็กชายเห็นพ่อพยักหน้าจึงยกมือไหว้ขอโทษ

"ขอโทษครับ"เด็กชายนัดขอโทษทุกคนเมื่อได้ยินดังนั้นเรียวกิยิ้มอย่างพอใจวางแก้วตาลงมุกดาก็จูงดวงใจเข้ามาพร้อมพูดว่า

"ลูกทั้งสองก็ต้องขอโทษเหมือนกันที่ไปล่วงเกินคุณลุงเขา"มุกดาบอกลูกทั้งสองแม้จะโดนผู้ใหญ่ว่าแล้วลูกก็ปกป้องตัวเองก็ตามแต่อีกฝ่ายเป็นผู้ใหญ่เธอไม่อยากให้ลูกเป็นเด็กไม่มีมารยาท

"ขอโทษค่ะ"สองแฝดยกมือแล้วกล่าวขอโทษแล้วก็พูดว่า

"คูณลุงก็ต้องขอโทษเหมือนกานเพราะคูณลุงก็ว่าหนู"แก้วตาพูดอย่างไม่ยอมแพ้

"แก้วตา"มุกดาปรามลูก

"ก็จริงอย่างที่ลูกว่า เด็กขอโทษแล้วผู้ใหญ่ทำผิดกับเด็กก็ต้องขอโทษเหมือนกันจะได้เท่าเทียมกัน"เรียวกิพูดเสริมคำพูดลูกไม่สนใจคำพูดของมุกดาพร้อมจ้องหน้าอีกฝ่ายแสดงความกดดันจนอีกฝ่ายเหงื่อแตกพลักๆอย่างไร้สาเหตุเมื่อโดนสายตาอันดุดันจ้องทำให้เขาต้องเอ่ยขอโทษสองแฝดเสียไม่ได้

"ลุงขอโทษนะ"พูดพร้อมกับจูงมือลูกเดินออกไปโดยไม่กล่าวลาใครเพราะรู้สึกเสียหน้าที่แพ้เด็กทำให้สายตาที่มองจากคนด้านหลังรู้สึกเอือมๆ

"ป๊ะป๋าเก่งที่สูดดดดดแจ้วจา(แก้วตา)รักป๊ะป๋า"เด็กน้อยชมป๊ะป๋าอย่างจริงใจถ้าป๊ะป๋าของเธอมาไม่ทันเด็กน้อยคงโดนผู้ใหญ่หาเรื่องอีกมาก

"ยวงใจ(ดวงใจ)ก็รักป๊ะป๋า"ดวงใจพูดขึ้นบ้าง

"ต่อไปนี้ลูกไม่ต้องกลัวว่าใครจะล้อลูกอีกแล้วนะเพราะลูกมีป๊ะป๋าและป๊ะป๋าจะปกป้องพวกหนูและแม่มุกของหนูเอง"เรียวกิพูดบอกลูกอย่างจริงใจและส่งคำพูดไปให้มุกดาได้ยินด้วย มุกดาได้ฟังถึงกับหน้าแดงเล็กน้อย. ครูน้ำทิพย์ยืนอมยิ้มกับภาพที่เห็นตรงหน้าภาพลูกศิษย์ตัวน้อยมีความสุขที่มีทั้งพ่อและแม่...