สองแฝดกามเทพ

สองแฝดกามเทพ

บทที่9ความสุขชั่วครู่

"เอาอันนี้ๆๆๆๆๆๆ"สองแฝดชี้เมนูจนพี่พนักงานจดไม่ทัน

"พอแล้วเอาแค่วนิลามาสองที่ค่ะ"มุกดาจับมือแก้วตาและดวงใจไว้และหันไปบอกน้องพนักงานที่รับเมนูและหันมาดุลูก

"สั่งมาเยอะกินหมดหรือเรา"มุกดาว่าเจ้าแฝดตอนนี้เธอกับเรียวกิพาลูกมากินไอติมและเดินเล่นห้างตามสัญญาที่ให้ไว้กับลูกแม้ไม่ชอบหน้าเขาและไม่อยากให้เขามาด้วยแต่เห็นสีหน้าเจ้าสองแฝดมีความสุขเธอก็ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย

"ป๊ะป๋ากินไอติมสิคะ"เมื่อไอติมมาเสริฟเด็กน้อยก็ตักป้อนป๊ะป๋าของเขาทันทีตักป้อนป๊ะป๋าแล้วก็ตักใส่ปากตัวเอง

"แม่มุกก็กินด้วยเยี๋ยวยวงใจ(ดวงใจ)ป้อนนะ"พูดพร้อมตักไอติมป้อนแม่มุกเธอยิ้มรับไอติมกับลูกแล้วก็เหลือบไปมองหน้าเรียวกิที่มองอยู่หน้าตายิ้มๆเธอถลึงตาใส่เขาอย่างรู้สึกหมั่นไส้กับหน้าตายียวนกวนประสาทเสียเหลือเกิน

"ฮะโหลครับ"เรียวกิหยิบโทรศัพทขึ้นมาแล้วรับสายเมื่อรู้สึกสั่นมาพักหนึ่ง

"เรียวกิลูกอยู่ไหนบ้านช่องไม่ยอมกลับเลยนะ"เสียงคุณดวงแก้วแม่ของเรียวกิพูดมาตามสายเมื่อลูกชายตัวดีรับโทรศัพท์เรียวกิเหลียวมองมุกดาก็เห็นหญิงสาวมองไปทางอื่นเหมือนไม่สนใจแต่ที่จริงหญิงสาวหูผึ่งได้ยินชัดเจนกับปลายสายทางนู้นว่าพูดอะไร

"ตั้งแต่แกมาจากญี่ปุ่นบ้านช่องไม่ยอมอยู่หายหัวไปทั้งเจ้านายและลูกน้องเลยนะ"เสียงคุณดวงแก้วโวยวายมาอีกไม่รู้ว่าตอนนี้ลูกชายตัวดีนั้นอยู่ที่ไหนยิ่งใกล้วันหมั้นแล้วด้วย

"นี่มันใกล้วันหมั้นแล้วนะแกอยากให้แม่และหนูพลอยใสอกแตกตายหรือไง"ดวงแก้วพูดมาอีกเรียวกินิ่งไม่พูดอะไรกดตัดสายไปเลย เขาเหลียวมองหน้ามุกดาที่มองเขาอยู่มุกดาได้ยินทุกคำที่ปลายสายพูดเรียวกิมีคู่หมั้นอยู่แล้วอย่างที่เธอบอกไว้ตั้งแต่แรกเพียงแค่ตอนนั้นผู้ใหญ่ทั้งสองคุยกันไว้เฉยๆไม่ได้มีพิธีอะไรแต่ก็ถือว่าหมั้นกัน

"มุกดา"เรียวกิเรียกขึ้นแล้วหันไปมองเจ้าแฝดที่กำลังกินไอติมอย่างอร่อยโดยไม่ได้รู้เรื่องอะไรจะรับรู้แค่ผู้ใหญ่สองคนที่รู้ว่าตอนนี้บรรยากาศมันกรุ่นๆ

"กลับกันเถอะ"มุกดาชวนกลับเมื่อเห็นเจ้าแฝดอิ่มแล้วเจ้าแฝดมองหน้าเธอเหมือนอยากอยู่เล่นต่อ

"แม่มุกขาอยู่เล่นอีกนิดนะคะ"ดวงใจออดอ้อนมุกดาพร้อมกับกอดไว้เพื่อให้มุกดาใจอ่อน

"นะคะแม่มุกอยู่เล่นอีกนิดนะคะแจ้วจา(แก้วตา)ยังม่ายอยากกลับ"แก้วตาออดอ้อนบ้างเรียวกิได้แต่ยิ้มที่เห็นเจ้าแฝดออดอ้อนแม่ของเขาอย่างน่ารัก" ทำดีมากลูกเขาได้แต่พูดและกระหยิ่มยิ้มย่องในใจเขารู้ว่าเธอเคืองเขามากแน่ๆกับที่ได้ยินจากโทรศัพทเมื่อกี้และที่ชวนกลับบ้านพอเขาส่งถึงบ้านเสร็จก็คงจะไล่เขากลับกรุงเทพใช่ไหมล่ะเขารู้ทันหรอกแต่โชคดีที่เจ้าแฝดไม่ยอมเพราะอยากอยู่เล่นต่อมันเลยต่อเวลาให้เขาใช้เวลาพ่อแม่ลูกอีกนิด

"ก็ได้"เมื่อมุกดาเห็นหน้าอ้อนๆของเจ้าแฝดก็อดใจอ่อนไม่ได้เลยตอบตกลงไปพร้อมกับหันหน้าไปมองเรียวกิที่กำลังฉีกยิ้มกว้างอย่าดีใจที่เธอตอบตกลง ฉันอยากชกหน้าเขาข้อหาหมั่นไส้ฮึยเราออกจากร้านไอติมและพาเจ้าแฝดเดินห้างโดยที่ฉันจูงมือดวงใจส่วนเขาอุ้มแก้วตาใครเห็นก็อดยิ้มกับภาพพ่อแม่ลูกไม่ได้แต่ใครจะรู้ข้างในมันไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนเห็น

"เรียวกิ"ในขณะที่กำลังเดินอยู่นั้นก็มีเสียงเรียกเรียวกิดังขึ้นทำให้ทั้งฉันและเขาชะงักหยุดเดินและหันไปมองตามเสียงเรียก

"นี่มันอะไรกันอ่ะเรียวกิ"หญิงสาวถามขึ้นเมื่อเห็นเรียวกิอุ้มเด็กและเดินเคียงข้างผู้หญิงและผู้หญิงคนนั้นก็จูงมือเด็กอีกคนเด็กทั้งสองหน้าตาคล้ายกันเพราะเป็นแฝดและถ้าสังเกตุลึกเข้าไปอีกเด็กทั้งสองก็มีละหม้ายคล้ายทั้งพ่อและแม่

"พลอยมาอยู่นี่ได้ไง"เรียวกิไม่ตอบคำถามแต่ย้อนถามอีกฝ่ายแล้วกระชับเด็กน้อยในอ้อมอกมากขึ้น พลอยใสมองด้วยความมึนงงตกใจสับสนว่าคืออะไร

"พลอยมาเที่ยวกับเพื่อนแต่ก็ไม่คิดเลยว่าจะเจอเรียวกิที่เชียงใหม่แทนที่จะเป็นที่บ้านเพราะนี้ใกล้ถึงงานหมั้นของเราแล้ว"พลอยใสพูดพร้อมกับมองหน้าเรียวกิและหันไปมองผู้หญิงข้างๆอย่างพิจารณาเธอก็ต้องเบิกตาโตเมื่อหัวสมองเธอคิดได้

"มุกดานางบำเรอขี้ขโมย"เธอพูดพร้อมกับชี้หน้าอีกฝ่ายที่ยืนนิ่งอยู่ ผู้คนรอบข้างเมื่อได้ยินดังนั้นก็หันมามองเหตุการณ์เพราะพลอยใสพูดดังเหลือเกินเหมือนกะจะให้เธอได้อาย

"ฉันไม่เคยขโมย คุณหญิงดวงแก้วให้ฉันเอง"มุกดาพูดออกมาปกป้องตัวเองบ้างแต่อีกฝ่ายก็ไม่เชื่อ

"อย่าโกหกเลยแม่ดวงแก้วบอกฉันเองครอบครัวเธอติดหนี้พี่เรียวกิถึงกับให้เธอเอาตัวมาขัดหนี้บำเรอพี่เรียวแต่ก็ยังใช้ไม่หมดกับหนีแถมขโมยเงินแม่ดวงแก้วมาอีก"พลอยใสพูดขึ้นอีกให้ดังเมื่อเห็นหญิงสาวหน้าชีดเผือดและผู้คนเริ่มสนใจ

"แม่มุกม่ายเคยขโมย"ดวงใจกางปีกปกป้องแม่อย่างกล้าหาญและไม่กลัวบุคคลที่อยู่ตรงหน้าเด็กน้อยไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรแม่เขาได้

"ช่ายแม่มุกม่ายเคยขาโมยคูณป้าปากแดงอย่ามาส่ายย้ายแม่มุกนะ"แก้วตากางปีกปกป้องแม่บ้างพร้อมกับเหน็บพลอยใสเรื่องริมฝีปากแดงแจ๊ดแจด้วยมุกดามองลูกด้วยความชึ้งใจพร้อมกับหันไปมองหน้าเรียวกิด้วยสายตาตัดพ้อไหนบอกว่าจะปกป้องเธอกับลูกไงพอเห็นหน้ายัยพลอยขุ่นคู่หมั้นถึงกับนิ่งเงียบไม่พูดอะไร. ก็ดีแต่ปากเธอพูดและอดน้อยใจเขาไม่ได้

"ตายแล้วเจ้าหนูแฝดนรกนี้เก่งจังเลยนะปกป้องแม่ด้วยแต่ปกป้องยังไงแม่มุกของพวกหนูก็คือขโมย"พลอยใสจ้องหน้าเด็กแฝดสายตาถากถางเยาะเย้ยเด็กหนอเด็กคิดจะสู้กับผู้ใหญ่ยังหลายชั้นนัก

"หยุดว่าลูกเมียผมได้แล้ว"เรียวกิที่ยืนนิ่งอยู่นานเอ่ยปากขึ้นแม้เขาจะเชื่อคำที่แม่บอกว่าเธอขโมยเงินแม่แต่เขาก็ทนไม่ได้ที่จะให้ใครมาประจานเธอ มุกดาหันไปมองเรียวกิด้วยความตกใจ. แต่คนที่ตกใจกว่าก็คงเป็นพลอยใสที่ยืนอ้าปากค้างช็อคตัวแข็งทื่อที่ได้ยินประโยคของเรียวกิที่ว่านางบำเรอและเด็กแฝดนรกคือลูกเมียมันไม่จริงใช่ไหม...