สองแฝดกามเทพ

สองแฝดกามเทพ

  บทที่7เด็กเกเร

"ครูน้ามทิพย์ขาหนูมีป๊ะป๋าแย้วค่ะ"สองแฝดตื่นเต้นดีใจจนอดเล่าให้ครูน้ำทิพย์ครูประจำชั้นที่สนิทฟังไม่ได้  ครูน้ำทิพย์เลยอดยิ้มดีใจกับเจ้าสองแฝดศิษย์รักไม่ได้เพราะในขณะที่เล่าแววตาเป็นประกายดีใจจนใครเห็นก็อดยินดีไม่ได้

"เหรอจ๊ะครูดีใจด้วยนะ"เธอพูดพร้อมกับลูบหัวเจ้าแฝดอย่างเอ็นดู

"ยวงใจ(ดวงใจ)ดีจายที่สูดดดที่มีป๊ะป๋า"ดวงใจพูดขึ้นบ้างชึ่งเธอดีใจที่มีพ่อแม่ครบเหมือนเพื่อนคนอื่นสักทีจะได้ไม่โดนเพื่อนล้ออีกแล้ว

"วันนี้ป๊ะป๋าก็บอกว่าจามารับพร้อมแม่มุกด้วย"แก้วตาพูดขึ้นบ้างเมื่อนึกถึงคำพูดเมื่อเช้าที่ป๊ะป๋าของเด็กน้อยได้บอกไว้

"เดี๋ยวเย็นนี้พ่อกับแม่มุกไปรับและเราไปเดินเที่ยวห้างดีไหม"เรียวกิพูดกับเด็กๆและเหมือนจะมัดมือชกมุกดาโดยใช้ลูกเป็นตัวล่อด้วย

"ดีค่ะเย้ๆๆๆๆๆแม่มุกป๊ะป๋ามารับไวๆนะคะพวกหนูจารอ"เด็กน้อยตอบอย่างตื่นเต้นและไม่ลืมกำชับด้วย

"จ้า"คนทั้งสองได้ตอบลูกคนหนึ่งตอบอย่างยิ้มแย้ม ส่วนคนหนึ่งตอบอย่างอารมณ์ไม่ค่อยจอยเท่าไหร่ แต่เมื่อมองเห็นหน้าลูกมีความสุขก็ขัดไม่ได้

"ครูดีใจด้วยที่ได้มีทั้งพ่อและแม่นะ"ครูน้ำทิพย์ตอบเด็กน้อยอีกครั้งอย่างดีใจ จริงๆเธอไม่เคยเห็นพ่อของเด็กๆเลยพึ่งแต่เห็นเมื่อเช้านี้เหมือนกันแถมเป็นคนที่มุกดาวิ่งหนีวันนั้นด้วย เลยอดตื่นเต้นดีใจกับเด็กๆไม่ได้

พอถึงเวลาเลิกเรียน เจ้าสองแฝดแก้วตาและดวงใจก็นั่งรอแม่มุกกับป๊ะป๋ามารับอย่างใจจดใจจ่อวันนี้สองแฝดไม่วิ่งเล่นเลยแต่กับนั่งรออย่างสงบ

"เฮ้เอามานะเราจะเล่นอันนี้"เสียงเจ้านัดเพื่อนเกเรประจำห้องดังขึ้น

"ไม่ให้เราเล่นก่อน"เสียงหนูเดือนเพื่อนอีกคนดังขึ้นอีก แก้วตาดวงใจสองฝาแฝดขี้สงสัยเลยเดินไปดูกำลังเห็นเด็กทั้งสองแย่งของเล่นกันอยู่

"หยูดนะ"แก้วตาส่งเสียงดังขึ้นทำให้เพื่อนทั้งสองชะงักหันมามอง

"นัดแย่งของเล่นเรา"หนูเดือนพูดขึ้นมือก็ยังจับของเล่นอยู่

"ก็เราจะเล่นอันนี้"นัดพูดขึ้นบ้าง

"ของเล่นตั้งเยอะแยะแย่งทามมาย"ดวงใจถามขึ้นบ้างไม่เข้าใจว่านัดจะแย่งของหนูเดือนทำไม. ในเมื่อหนูเดือนเล่นอยู่ก่อนแล้วตามที่เธอเห็น

"เราม่ายอยากเล่นอันอื่นเราอยากเล่นอันนี้"นัดพูดขึ้นอีกครั้ง

"อย่างนี้อานตะพานนิ"แก้วตาพูดขึ้นอีก

"เกเยช้ายไม่ด้าย"ดวงใจพูดเสริม

"ออกไป"นัดผลักหนูเดือนล้มลงแล้วแย่งของเล่นไปทำให้แก้วตาทนไม่ได้ถึงความเกเร สองแฝดพยุงเพื่อนขึ้นแล้วก็........

"พลักตุ๊บแงๆๆ.."ผลักนัดคนเกเรล้มลงบ้างแล้วนัดก็ร้องให้

"ช้ายม่ายด้ายพอตัวเองโดนบ้างย้องห้าย". ดวงใจพูดขึ้นเมื่อเห็นนัดร้องให้แต่ตอนที่นัดผลักหนูเดือนล้มหนูเดือนยังไม่ร้องเลย

"เราจะฟ้องพ่อฮือๆๆๆ"นัดพูดออกมาพร้อมกับชักดิ้นชักงอพร้อมกับเสียงร้องให้ที่อยู่ในสายตาของเด็กผู้หญิงทั้งสามที่มองอย่างเอือมๆ

"อ้าวเฮ้ยลูกนัด"พ่อของนัดเดินมาแล้วเห็นลูกชายตนร้องให้ชักดิ้นชักงอก็เลยรีบไปเอาลูกขึ้น

"พ่อคร๊าบแจ้วจา(แก้วตา)ยวงใจ(ดวงใจ)ยังแกนัด"เด็กชายเมื่อเห็นพ่อก็ฟ้องทันที

"อ้าวหนูเป็นเด็กกำพร้าพ่อและยังนิสัยไม่ดีอีกเหรอจ๊ะ"พ่อของนัดได้ยินลูกชายพูดแบบนั้นก็หันไปเอาเรื่องคู่กรณีของลูกทันที

"เรามีป๊ะป๋า"แก้วตาทนไม่ได้เท้าสะเอวทำหน้าทมึงทึงแล้วเถียงกลับไปอย่างเอาเรื่องทันที

"เราม่ายช่ายเด็กกำพร้า"ดวงใจพูดขึ้นบ้างท่าทางไม่ต่างกับคนเป็นพี่

"ออเหรอแต่ลุงก็เห็นมีแต่แม่ของหนูคอยรับส่งไม่เห็นมีป๊ะป๋าอย่างที่หนูว่าเลย"พ่อของนัดพูดอย่างไม่ยอมแพ้เขาเป็นผู้ใหญ่นะจะมาแพ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมได้ยังไงแถมเด็กแฝดสองคนยังมารังแกลูกนัดลูกชายสุดรักสุดหวงของเขาอีก

"มีอะไรกันคะ"ครูน้ำทิพย์ถามขึ้นเมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำก็ได้ยินเสียงดังและก็เห็นพ่อของนัดลูกศิษย์ของเธออีกคนกำลังทำท่าทางไม่พอใจเจ้าสองแฝดอยู่และท่าทางเจ้าแฝดก็เหมือนกัน

"ก็เด็กแฝดปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนี่สิครับรังแกลูกนัดของผมแถมยังมาต่อล้อต่อเถียงกับผมด้วย.นี้ละหนาเด็กกำพร้าไม่มีพ่อก็ยังงี้แหละมีแต่แม่ทำงานงกๆไม่มีเวลาสั่งสอน"พ่อของนัดบอกครูน้ำทิพย์และยังไม่วายย้อนจิกเด็กแฝดที่ยังหน้าตาทมึงทึงอยู่

"นัดรังแกหนูเดือนแจ้วจา(แก้วตา)เลยเข้ามาช่วย"แก้วตาบอกครูน้ำทิพย์บ้าง

"แต่คูณลุงม่ายพอจายว่าเราม่ายมีพ่อ"ดวงใจบอกครูน้ำทิพย์บ้าง

"จริงๆค่ะ"หนูเดือนช่วยเพื่อนเพราะเพื่อนแฝดทั้งสองพูดความจริงมีแต่ผู้ใหญ่ที่รังแกเด็ก

"คุณพ่อค่ะคุณพ่อพูดแบบนี้ไม่ได้นะคะมันกระทบใจเด็กนะคะ"ครูน้ำทิพย์พูดบอกออกไปเมื่อได้ฟังเรื่องราวและเธอเชื่อว่าลูกศิษย์ของเธอไม่โกหกเพราะเธอรู้นิสัยลูกศิษย์ดี

"ก็เด็กมันไม่มีพ่อจริงๆนิครูนิสัยถึงได้เกเรแบบนี้"คุณพ่อของนัดพูดอย่างไม่ยอมแพ้ เขาไม่ยอมรับหรอกว่าลูกเขาผิดที่ไปรังแกเพื่อนก่อนและเขาก็จะไม่ยอมแพ้เด็กด้วย

"ใครบอกล่ะครับว่าแก้วตาและดวงใจลูกแฝดของผมไม่มีพ่อ"เสียงดังขึ้นด้านหลังทำให้คนที่กำลังผยองอยู่ถึงกับชะงัก เมื่อได้ยินเสียงหนักแน่นเอาเรื่องดังขึ้น....