Grim(จากนักประดิษฐ์ตกอับ สู่เจ้าของฟาร์มมอนสเตอร์)

"นั่นมันถ้ำอะไรเหรอกริม?"
"ไม่รู้สิครับ แต่เหมือนว่ามันจะทะลุไปอีกฝั่งได้นะ"
"นายรู้ได้ไงอ่ะ ชั้นยังมองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความมืด"
"สังเกตุจากลมที่พัดออกมาไงครับ "
    วิ้ว.........ว~
"จริงด้วยสิ เธอนี่ช่างสังเกตุจังนะ"
     (มันก็เรื่องพื้นฐานไม่ใช่เหรอ-..-)อริสยกมือขึ้นอังลมเย็นที่พัดเอื่อยๆออกมาจากปากถ้ำในตอนเช้าของวันใหม่ โดยมีกริมยืนอยู่ข้างๆคอยใช้สมาธิสั่งการเจ้าสไลม์ตัวสีแดงเพื่อขอเนื้อย่างชิ้นโตสำหรับมื้อเช้าของวัน
 "อุ๊งๆๆๆ"
"อ้าว หมดแล้วเหรอ กินจุจริงแหะหมูตัวเบ้อเร่อ"
"อุ๊งๆๆ(^∆^)"
     ดูเหมือนว่าจะมีปัญหาเรื่องปากท้องเสียแล้วสำหรับวันนี้ ถ้าหากโรสซึ่งก็คือชื่อของแม่หมาที่อริสตั้งให้ไม่วิ่งกระโจนออกมาจากพุ่มไม้พร้อมกับคาบกระต่ายป่าขนาดโตเต็มวัย3ตัวมาทิ้งลงไว้ตรงหน้า มันนั่งกระดิกหางพร้อมกับมองมาราวกับว่าจะให้เขาเชยชมผลงาน 
"หงิงๆๆ"
"โห ขอบใจมากเลยโรส"
"หงิง"
    กริมเพ่งสมาธิไปที่เจ้าสไลม์สีแดงทันที โดยในคราวนี้เขานึกภาพขึ้นในหัวอย่างระวังเพราะซากต้นไม้ตรงหน้าที่โดนเผาจนวอดเมื่อคืนนี้คือบทเรียนชิ้นสำคัญ
"อุ๊งๆๆๆ " ดึ๋ง...~ ตุบๆๆ!
    ได้ผล และแล้วมื้อเช้าของวันนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดี กริมจึงตัดสินใจนำคณะเดินทางฝ่าเข้าไปในถ้ำตอนช่วงสาย ซึ่งในตอนแรกอริสนั้นคัดค้านหัวชนฝาแต่เมื่อลองเดินสำรวจดูรอบๆแล้วกลับพบว่าไม่มีทางอื่นให้ไปเลยนอกจากต้องผ่านเข้าไปในถ้ำแห่งนี้ หล่อนจึงยอมแต่โดยดีและหวังว่าเมื่อเดินทะลุพ้นจนถึงปากถ้ำอีกฝั่งมันก็คงจะพบเส้นทางสำหรับออกจากป่า
 "กริม"
"ครับ"
"มันมืดนะ นายมองเห็นทางเหรอ?"
"นั่นสิ ถ้าอย่างนั้น ..."
"อุ๊งๆๆๆ" 
    สไลม์สีขาวกระโจนพุ่งออกหน้า ทันใดแสงสีขาวนวลก็สว่างจ้าขึ้นมาจากตัวของมันในทันที กริมใช้สายตามองสำรวจตามพื้นและผนังถ้ำโดยรอบเพื่อระวังสัตว์มีพิษและอันตรายจากอุบัติเหตุในด้านอื่นๆ ขณะเดียวกันอริส หล่อนก็ยังเดินตามมาติดๆเช่นเคยพร้อมกับใช้มือจิกเสื้อของเขาไว้แน่นเพราะกลัวหลง ส่วนโรสกับลูกน้อยเดินตามมาห่างๆคอยระวังภัยจากด้านหลัง ดูเหมือนว่าหมาป่าแห่งบลัดฟลอเรสจะไม่มีปัญหาในการมองเห็นในที่มืด เพราะถึงแม้ว่าจะเดินรั้งท้ายอยู่ห่างๆแต่มันก็สามารถตามมาถูกได้โดยไม่หลงเลยแม้แต่ครั้งเดียว
"เอ่อ..เหมือนว่าทางข้างหน้าจะขาดนะ"
"จริงด้วย ทำยังไงดีล่ะทีนี้"
    คนทั้งคู่หยุดยืนอยู่หน้าเหวลึกภายในถ้ำ เมื่อลองชะโงกหน้าลงไปก็ไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความว่างเปล่าบวกกับความมืด กริมลองเดินสำรวจด้านอื่นๆดูแล้วปรากฎว่าไม่มีทางให้ไปต่อเลยนอกจากจะต้องข้ามทางขาดแห่งนี้ทางเดียวเท่านั้น
   เขาตระหนักภายในใจว่า ถ้ากระโดดคงจะข้ามไปไม่ถึงอีกฝั่งเป็นแน่ อริสยิ่งแล้วใหญ่เพราะนอกจากชุดของพวกขุนนางที่มันดูจะพะรุงพะรังอยู่ก่อนแล้ว สรีระร่างกายที่ตัวเล็กบางของเธอยิ่งไม่เอื้ออำนวยในการกระโดดเข้าไปใหญ่
"โฮ่ง..!!!"
    ตุบๆๆๆๆๆๆ ฟิ้ว...~ ตุบ!!!!
 
    เหมือนว่าการรับโรสมาเข้าร่วมทีมจะส่งผลดีเกินคาดก็ในคราวนี้ เมื่อคุณหมาป่าแม่ลูกอ่อนย่อตัวและกระโดดข้ามทางขาดไปอีกฝั่งได้อย่างง่ายดาย เมื่อมันปล่อยลูกๆลงไปนั่งคอยอยู่ตรงมุมหินในถ้ำฝั่งตรงข้ามแล้ว จึงกระโดดกลับมาพร้อมกับย่อตัวเป็นสัญลักษณ์ว่าขึ้นมาสิเราจะพาข้ามไปอีกฝั่งเอง
"หงิง หงิง"
"นี่ไงล่ะ อย่างน้อยโรสก็ช่วยเราได้ในยามคับขันนะ จริงมั้ย"
"หงิง (>..<)"
    อริสได้ทีถึงกับมองค้อนมายังกริมพร้อมกับอวยพันธมิตรใหม่ของเธอชุดใหญ่ เหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะวันนี้ลูกับเขียวอี๋ไม่ยอมเกาะอยู่บนตัวของเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว หลังจากที่พยายามใช้มือช้อนขึ้นมาอุ้มอยู่หลายครั้ง แต่มันก็ไม่ได้ผลเพราะสไลม์ทั้งคู่พยายามดิ้นออกและกระโดดกลับไปเกาะอยู่บนตัวของกริมอยู่ดี
 
"จงนับ3แล้วสั่นมันพร้อมกัน หื้ม....ม "(บ๊อก บ๊อก)
" เมื่อเสียงของมันกังวาลขึ้นเราจะทำสัญญาไว้ร่วมกัน หื้ม..ม "(บ๊อก บรู้ว..ว)
   อริสและลูกหมาทั้ง3ร้องฮัมเพลงพื้นบ้านอย่างอารมณ์ดีหลังจากขึ้นมานั่งอยู่บนหลังของโรสขณะเดินตามกริมมาติดๆอยู่ด้านหลัง ทางข้างหน้าเหมือนจะเริ่มกว้างขึ้นเรื่อยๆบวกกับมีแสงอะไรบางอย่างที่ค่อยๆสว่างขึ้นอยู่ตรงมุมลับตา กริมไม่รอช้าเขาเร่งฝีเท้าขึ้นพร้อมกับสั่งเจ้าสไลม์สีขาวให้กระโดดนำไปตรงต้นทางที่แสงนั้นสว่างลอดออกมาทันที
"อุ๊งๆๆๆๆ"
"โหกริม นั่นมันผลึกแร่เคออสใช่ไหม"
    ดูเหมือนว่ากริมจะพาเดินมาเจอบ่อแร่เคออสเข้าโดยบังเอิญ มันมีลักษณะเป็นแท่งเรืองแสงงอกขึ้นมาจากพื้น ตั้งขึ้นเด่นเรียงรายอยู่ตลอดแนวทั้ง2ข้างของทางเดินเยอะจนดูมากมายนับไม่ถ้วน
 
   อุ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ในขณะที่กริมยังตกตะลึงกับภาพเบื้องหน้า เจ้าสไลม์ที่เกาะอยู่บนตัวของเขาก็เกิดปฏิกิริยาผิดปกติขึ้นในทันที มันพากันกระโดดออกจากตัวของเขาแล้วกระจายแยกกันไปคนละมุม 
 
"อุ๊งๆๆๆๆๆ (>..<)"
   กริมและอริสมองไปยังสไลม์หลากสีพวกนั้น ที่ตอนนี้พากันกระโดดขึ้นไปเกาะอยู่บนแท่งของแร่เคออส ทันใดแท่งที่โผล่พ้นดินขึ้นมาทั้งหมด ก็ทยอยถูกกลืนโดยพวกสไลม์ทันทีจนไม่เหลือทิ้งไว้แม้แต่ก้อนธุลีเดียว
"เหมือนว่าจะค้นพบคำตอบแล้วล่ะนะ"
"หมายความว่ายังไงเหรอ กริม"
"จำได้ไหม ว่าลูเคยคายแก้วกับเหยือกที่มีลักษณะเป็นผลึกเคออสบริสุทธิ์ออกมาจากตัว"
"อื้ม จำได้สิ เหมือนว่ามันจะมีราคาแพงด้วยนะ"
"นั่นแหล่ะ และที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้มันก็คงเป็นคำตอบที่ดีเลยหล่ะ"
"อุ๊งๆๆๆๆๆ" เร่อ....~ เอิ้ก!
    สไลม์ทั้งหมดหลังจากกลืนแร่เคออสจนอิ่มกันถ้วนหน้า(อันที่จริงมันไม่มีให้กินแล้วต่างหาก)จึงพากันมาหยุดนิ่งอยู่ตรงหน้าของกริมแล้วกำลังจะกระโดดขึ้นเกาะบนตัวของเขาต่อ แต่ดูเหมือนทั้งหมดจะไม่รู้ตัวเลยว่า ในขณะนี้มีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องมองมายังพวกเขาทั้งหมดพร้อมกับขยับกายเคลื่อนตัวเข้าหาอย่างช้าๆจากมุมมืดด้านในสุดของตัวถ้ำ
 
    ครึ่ก...ครึ่ก....ครึ่กๆๆๆๆๆ.....!!!
 
  ใครกันที่บุกเข้ามาเยือนถึงด้านในที่พักของข้า.......!!!!!!