Grim(จากนักประดิษฐ์ตกอับ สู่เจ้าของฟาร์มมอนสเตอร์)

"นี่กริม"

"ครับ?"

"มันมืดแล้วนะ "

"อื้ม ทำไมหรอ?"

"ก็มันมืดไง มองไปรอบๆสิ น่ากลัวชะมัด"

    กริมผงกหัวขึ้นทำตามในขณะที่เขายังนอนเอนกายอยู่ที่เดิม มันก็จริงอย่างที่อริสว่าเพราะบรรยากาศโดยรอบนั้นมืดสลัวจนมองแทบจะไม่เห็น ส่วนคุณแม่หมาป่ากับลูกน้อยเหมือนว่าจะไม่มีปัญหา เพราะเขาเพ่งมองไปก็พบว่าเจ้าตูบทั้ง4นอนขดตัวนิ่ง หลับอยู่โคนไม้อีกมุมหนึ่งไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

     สไลม์ทั้งหมดยังไม่หลับ มันค่อยๆกระดึ๊บพาตัวเองมาล้อมรอบกายของเขาพร้อมกับจ้องตาแป๋ว ลูกับเขียวอี๋ก็มาด้วยเช่นเดียวกัน กริมไม่รู้ว่าความต้องการของพวกมันคืออะไร จึงทำได้แค่นั่งนิ่งมองเฉยๆไปที่พวกมันอยู่แบบนั้น

 " อุ๊ง ๆๆๆ"

"เอ่อ..?"

"อุ๊งๆๆๆ"

"อ่า...อุ๊งๆ?"

    อริสหัวเราะลั่นในขณะที่หล่อนเดินมาหย่อนกายนั่งลงใกล้ๆ 

"หากิ่งไม้มาก่อไฟก่อนมั้ย แล้วค่อยนั่งคุยกับพวกมัน"

    เขาลืมเรื่องพื้นฐานแบบนี้ไปซะสนิท เมื่อตระหนักได้เช่นนั้นจึงลุกขึ้นเพื่อเตรียมจะเดินหากิ่งไม้ตามที่อริสเปรยไว้ แต่ทว่าชายหนุ่มอยากทดลองอะไรอีกซักอย่างตามจิตสำนึกที่เขามักจะมีติดตัวอยู่เสมอ จึงหันไปหาพวกสไลม์ แล้วเพ่งจิตใช้สมาธิสร้างภาพของบางอย่างขึ้นมาในหัว

   อุ๊งๆๆๆๆๆ

   ได้ผล คราวนี้เจ้าสไลม์ตัวสีแดงกระโจนออกหน้า มันค่อยๆกระดึ๊บพาตัวเองไปหยุดอยู่ตรงโคนต้นไม้ที่หมาป่าแม่ลูกอ่อนนอนอยู่ มันนิ่งแบบนั้นอยู่ชั่วอึดใจ แล้วสิ่งที่ทำให้คนทั้ง2บวกกับอีก4ตัวถึงกับสะดุ้งก็อุบัติขึ้นในทันที

   อุ๊งๆๆๆๆๆ ฟู่........ พรึ่บ!!!!!

     สไลม์สีแดงพ่นไฟออกมาจากปาก เปลวความร้อนสีส้มอมแดงของมันพุ่งขึ้นสู่ยอดไม้จนไหม้และเกิดความสว่างจ้าไปทั่วบริเวณ

   เอ๋งๆๆๆๆๆ....หงิงๆๆ

   คุณแม่หมาป่าคาบลูกๆขึ้นหลังแล้วเผ่นหางจุกตูดครางหงิงๆออกมาด้วยความรวดเร็ว กริมและอริสยืนอึ้งอยู่แบบนั้น ในขณะที่เจ้าตัวสีแดงกระโจนกลับมาหยุดอยู่ตรงหน้า จ้องตาแป๋วพร้อมกระเพื่อมตัวเองไปมา ยิ้มตาหยีแสดงอาการว่าอยากได้คำชม

"อุ๊งๆๆๆๆๆ เรออออ อึก ฟู่ ฟู่ ^..^"

"หงิง หงิง T..T"

    มันอ้าปากเรอปล่อยควันสีดำออกมาพร้อมสะเก็ดไฟลูกเล็กๆอีก2-3ลูก คุณแม่หมานั่งคอตกอยู่ด้านหลัง ร้องหงิงๆราวกับเป็นการฟ้องว่ามันและลูกๆโดนกลั่นแกล้ง

"เกือบเผาน้องหมาแล้วไหมล่ะ"

"อุ๊งๆๆๆ"

    ท่าทางวิธีนี้คงไม่ดีแน่ เมื่อตระหนักได้เช่นนั้นจึงลองเปลี่ยนวิธีการดูใหม่ โดยในคราวนี้เขาจินตนาการถึงภาพความสว่างในตอนกลางวัน พลางใช้สมาธิแล้วหันกลับไปจ้องที่สไลม์ตัวอื่นๆ

   อุ๊งๆๆๆๆๆ

   ได้ผล คราวนี้เป็นเจ้าสไลม์ตัวสีขาว มันกระโจนพุ่งตัวออกหน้าแล้วนิ่งอยู่สักพัก กริมจึงพยายามเพ่งสมาธิไปที่มันมากยิ่งขึ้น คราวนี้เจ้าสไลม์แสดงปฏิกิริยาเกร็งตัวหลับตาหยีจนผิวภายนอกของมันสั่นไหวไปมา 

   ดึ๋ง ๆๆๆๆๆๆๆๆ.....!!!!!!!

  สะเก็ดเรืองแสงสีขาวสว่างดูนวลตาลูกขนาดเท่ากำปั้นพุ่งทะลักออกมาจากตัวของมัน มันค่อยๆลอยขึ้นสูงแล้วกระจายตัวออกไปยังพื้นที่โดยรอบ ทำให้บรรยากาศของป่ายามค่ำคืนดูสว่างและไม่น่ากลัวอีกต่อไป

 "โห..... สวยมากเลยกริม"

      อริสนั่งมองสะเก็ดเรืองแสงลูกแล้วลูกเล่า ที่ทยอยพุ่งออกมาจากสไลม์ตัวนั้นด้วยความตื่นตาตื่นใจ มันอาจจะเป็นครั้งแรกของหล่อนที่มีโอกาสได้เห็นของสวยๆงามๆที่ไม่ได้มาจากธรรมชาติและฝีมือของมนุษย์แบบนี้ 

"ของที่คล้ายๆแบบนี้คุณไม่เคยเห็นตอนอยู่ในอาณาจักรหรอกเหรอ?"

"ไม่เคย ส่วนใหญ่ชั้นชอบนอนอ่านตำราอยู่ในห้องซะมากกว่า"

อุ๊งๆๆๆๆๆๆ

    อริสตอบพลางใช้มือช้อนร่างของเจ้าสไลม์ตัวสีขาวขึ้นมากอด แต่ทว่ามันไม่ได้สนใจในตัวของหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย เพราะทันทีที่ถูกวางอยู่ในอ้อมแขนมันก็ดิ้นพร้อมสปริงตัวออก ลอยไปเกาะนิ่งอยู่บนไหล่ของกริมทันทีพร้อมกับจ้องตาแป๋ว

" อุ๊งๆๆๆๆๆ ^..^"

"อื้ม..เก่งมาก อุ๊งๆ"

    อริสเริ่มจะมีอารมณ์อิจฉาขึ้นมาอีกรอบ หล่อนยืนขึ้นกอดอกพร้อมกับมองค้อนเข้าใส่ด้วยความขัดใจ

"ประจบกันจังเลยนะ ทั้งเจ้านายกับลูกน้อง ไม่จูบกันซะเลยล่ะถ้าจะรักกันเกินหน้าเกินตาขนาดนี้ เนอะคุณแม่หมา"

"หงิง -..-"

    เมื่อไม่มีใครสนใจอริสจึงหันไปหาพันธมิตรตัวใหม่ คือหมาป่าแม่ลูกอ่อนที่ยืนคอตกอยู่ด้านหลังทันที กริมฉุกคิดในคำพูดประชดของหญิงสาวขึ้นมาได้ จึงทดลองทำตามทันทีโดยเริ่มจากเจ้าตัวที่เกาะอยู่บนไหล่

"จุ้ฟ นอนได้แล้ว"

"อุ๊งๆๆๆๆ"

   ได้ผล เจ้าสไลม์ตัวสีขาวกระโดดลงจากไหล่แล้วหลับตานอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น ทว่าเหมือนงานจะเข้ากริมซะแล้ว เพราะตัวอื่นๆก็กระโดดตามมาแล้วเกาะอยู่บนตัวหมายจะให้เขาจุมพิตส่งเข้านอนด้วยเช่นกัน

  อุ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

"ทีละตัวเถอะ ขอล่ะ -..-'"