ชื่อเรื่อง ยังไม่มี

แล้วพวกเราก็นั่งกอดกันมาจนถึงบ้านฮารุ รถก็ไปจอดตรงทางเข้าหน้าบ้าน
 
ฮารุ-ป่ะลงกันเถอะทุกคนน่าจะรอกันอยู่
ผม-ครับ
...-ยินดีต้อนรับจ๊ะ บิกคุคุง
ฮารุ-คุณแม่ ออกมาทำไมคะ
ผม-อ๊ะสวัสดีครับ อะ เอ่อ โอคะวะซัง
สึคุยะซัง-อุ๊ยตายย เรียกว่าคุณแม่สิจ๊ะ บิกคุคุงง
ผม-เอ๋
ฮารุ-คุณแม่ค่ะ!!! บิกคุคุง ไปกันเถอะ
 
แล้วฮารุก็ จูงมือผมเข้าไปข้างในบ้าน แล้วก็พาผมขึ้นไปที่ชั้น2 แล้วก็พาเข้าไปในห้องนอน
 
ผม-เอ่อ เรามาทำอะไรที่นี่หรอครับ
ฮารุ-นี่คือห้องนอน ของฮารุเองค่ะ แล้วก็ ทางนี้คือห้องน้ำค่ะ บิกคุคุง อ่าบน้ำ แล้วแต่งตัว ชุดนี้นะคะ
ผม-เอ๋ให้ผมอ่าบน้ำที่นี่หรอครับ เด๋วๆ
ฮารุ-ไม่เห็นเป็นไรเลยนิ กะ กะ ก็.....พวกเราเป็น ฟะ ฟะ ฟะ แฟน กันแล้วนิ่คะ
ผม-เอ๋!!! เฮ้อออออ
ฮารุ-บิกคุคุงไม่ชอบฮารุหรอ
ผม-มันไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ ผมแค่ ยัง งง กับอะไร หลายๆอย่างอยู่
ฮารุ-หรอออ งั้น ถ้าแบบนี้ละ
พูดเสร็จก็เข้ามา จูบ ผม
ฮารุ-บะ บะ แบบ นี้ยัง งง อยู่อีกไหมคะ
ผม-งะ งั้น.....ผมไปอ่าบน้ำก่อนนะครับ
ฮารุ-ฮิฮิ ค่ะ ที่รัก
 
ผมก็เข้ามาอ่าบน้ำในห้องน้ำแล้วก็แต่งตัว พอแต่งตัวเสร็จ ก็ออกมาเห็นฮารุกำลังนั่งทำงานที่ผมทำค้างไว้อยู่
 
ผม-ช่วยผมทำงานอยู่หรอครับ
ฮารุ-อ่าบน้ำเสร็จแล้วหรอคะ ไหนตัวหอมรึยังคะ
แล้วฮารุก็หันมาหอมแก้มผม
ฮารุ-ตัวหอมแล้วผ่านได้ค่ะ ฮิฮิ
ผม-ทำอะไรแบบนี้กันครับ เด๋วผมขอนั่งทำงานต่ออีกหน่อยนะ
ฮารุ-อะ อื้ม งั้น มานั่งทำโต๊ะทำงานฮารุก็ได้นะ
ผม-เอ๋ แต่ว่า เมื่อกี้ ฮารุยังดุอยู่เลยนิครับที่เข้าไปใช้ห้องทำงานของฮารุซัง
ฮารุ-ถะ ถ้าเป็น บิกคุคุงไม่เป็นไรหรอก แต่คนอื่นห้ามเข้า
ผม-คะ คือ ผมเผลอ พาชิโระเข้าไปนั่งๆนอนๆในห้องทำงานฮารุซังสะแล้วครับ
ฮารุ-ไม่ได้นะคะ ห้ามให้คนอื่นนอกจากบิกคุคุงเข้า รู้มั้ยคะ รวมถึงห้ามให้ผู้หญิงมาเข้าใกล้บิกคุคุงด้วยเข้าใจมั้ยคะ
ผม-เอ๋ !!
ฮารุ-เข้าใจมั้ยคะ
ผม-ขะ เข้าใจแล้วครับ
ฮารุ-งั้นมานั่ง โต๊ะทำงานได้แล้วค่ะ
 
ฮารุก็ลุกให้ผมนั่ง พอผมนั่งปุ๊บ ฮารุ ก็มานั่งตักผมต่อ
 
ผม-นี่เราเล่นเก้าอี้ดนตรีอยู่หรอครับ
ฮารุ-ทำไมหรอ
ผม-ก็ป่าวครับ แต่ ถ้าฮารุซัง นั่งแบบนี้ เวลาผมทำงาน ผมจะต้อง กะ กอด
ฮารุ-หรอคะ
 
แล้วฮารุก็จับมือผมไปกอดที่เอวฮารุ
 
ฮารุ-แบบนี้ทำงานได้รึยังคะ
ผม-ทะ ทำได้แล้วครับ
ฮารุ-เด๋วฮารุจะคอยจับตาดูว่าบิกคุคุงทำงานถูกไหม
ก๊อกๆๆ
โอคะวะซัง-นี่ทั้ง2คน ให้คนมาเรียกหลายรอบแล้วนะ จะจู๋จี๋กันเกินไปหน่อยมั้ย
ผม-อ๊ะโอคะวะซัง สวัสดีครับ ขอโทษครับฮารุซังลุกเร็ว
ฮารุ-ไม่ลุกค่ะ
ผม-แต่ว่า
ฮารุ-คุณพ่อเองก็ผิด ที่เอาบิกคุคุงไปอยู่ที่บริษัทแล้วไม่บอกหนู
โอคะวะซัง-ก็ฮารุจังโดนทำโทษที่หนีออกจากบ้านใช่มั้ยละ
ฮารุ-แต่
ผม-ห้ามหนีออกจากบ้านแล้วนะครับ
ฮารุ- อะ อื้ม ถ้าบิกคุคุงพูดละก็
โอคะวะซัง-หึหึ ป่ะบิกคุคุง เราจะเริ่มงานเลี้ยงแล้วนะ งานน่ะเด๋วค่อยมาทำต่อก็ได้
ผม-ครับ
 
แล้วพวกเราก็เดินมาที่ ห้อง ด้านล่าง เจอชิโระ ทาเคดะซัง แล้วก็แม่ของฮารุ
 
ทาเคดะซัง-ไงบิกคุคุงมาแล้วหรอ
ผม-สวัสดีครับทาเคดะซัง
ทาเคดะซัง-ว่าแต่เป็นไงบ้างทำงาน กับยูคิคุง
ผม-สนุกมากเลยครับ
โอคะวะซัง-งั้นหรอ งั้นเราไปนั่งกินข้าวกันเถอะ นะ ถึงวันนี้ คนจะมี แค่5 คน แต่ก็มาฉลองกันเถอะนะ
 
แล้วพวกเราก็ไปนั่งกินข้าวกัน คุยกัน สนุกมาก พวกเราคุยเรื่องที่พวกผมไปเที่ยวที่ไทยกัน ให้พวก ทาเคดะซังกับโอคะ
วะซัง ฟังและแล้วก็ถึงเวลาจบงานเลี้ยงของผม
 
โอคะวะซัง-เฮ้อออ วันแห่งความสุขนี่ผ่านไปไวจริงๆเลยนะ
ทาเคดะซัง-นั่นสินะ
โอคะวะซัง-อ่ะนี่บิกคุคุง หนังสือรับรอง ตามที่ตกลงกันไว้ ยินดีด้วยนะ
ผม-เอ๋ ผมผ่านหรอครับ
โอคะวะซัง-มันก็ต้องผ่านแน่ๆๆอยู่แล้วไม่ใช่หรอ
ผม-โอคะวะซังหรือว่าคุณ รู้อยู่แล้วว่า
โอคะวะซัง-หึหึ
สึคุยะ-บิกคุคุงจ๊ะ เพราะถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น คนแรกที่จะโดน ฮารุ เฉ่งใส่ ก็คือ โอคะวะซัง นี่แหละจ๊ะ
ชิโระ-บิกคุคุง อณาคตแกจะมาทำงานอยู่ที่นี่แล้วใช่มั้ย
ผม-อ่าใช่แล้วละ ยังไงก็รบกวนด้วยนะชิโระ
ชิโระ-เห๋!!งั้นหรอ ตอนพ่อชวนแกมาทำงาน ที่บ้านไม่เห็นแกจะดีใจแบบนี้เลย
ผม-ใครบอก ดีใจ สิวะ แต่แค่ งานทางด้านนั้น เห็นมาเยอะแล้ว ตอนไปที่ไทย แกก็เห็นแล้วนิ มันก็เลยไม่ค่อยน่าดึงดูดเท่าไหร่
ชิโระ-หร๊อ ดึงดูด งั้นหรอ แล้วสรุป พวกแก 2คน เป็นอะไรกัน
ฮารุ-เด๋วสิ ชิโระ
ผม-ทุกคน ครับ ที่ผ่านมา ตั้งแต่ที่ผมมาเรียนที่นี่ จนถึงวันนี้ ผมได้รบกวนทุกคนมาตลอด เพราะงั้นขอบพระคุณมากครับ
ทุกคน-โอ้ ฮ่าๆๆๆ
ผม-แล้วก็ ฮารุซัง
ฮารุ-ว่าไงจ๊ะ
ผม-อะ เอ่อ ...........ได้โปรดคบกับผมด้วยนะครับ
สึคุยะ-อุ้ยตายยยย หนุ่มสาวนี่ ร้อนแรกกันจังเลยน้าาาา
โอคะวะซัง-มาขอคบลูกสาวชาวบ้านเค้าต่อหน้าพ่อแม่เค้าเนี่ยนะ บิกคุคุง
ทาเคดะซัง-ฮ่ะๆๆ มันต้องอย่างงี้สิ บิกคุคุง ถ้า ฮารุจังไม่รับ ละก็ มาที่บ้านนะ ตำแหน่ง พี่ชาย ไอ้ชิโระมันยังว่างอยู่
ชิโระ-ก็ถ้าเป็นบิกคุคุง ผมก็ไม่ขัดหรอกนะ
ฮารุ-ดะ เด๋วสิ ....ทุกคน
ชิโระ-มีอะไรงั้นหรอฮารุ
ฮารุ-ชิโระ... คือว่างี้นะ...... บิกคุคุงน่ะ...... ฮารุไม่ยกให้ใครหรอกนะ!!!
ผม-เอ๋ งั้น ฮารุซังหมายความว่า
ฮารุ-จ๊ะขอความกรุณาด้วยนะคะ
 
พูดเสร็จฮารุ ก็วิ่งเข้ามากอดผม แล้ว ก็ดันชิโระ ไปนั่งที่อื่น แทน
 
โอคะวะซัง-ว่าแต่บิกคุคุง แล้วต้องใช้เวลากี่วันในการทำเอกสารละ
ผม-คิดว่าอย่างน้อยๆ อาจจะ 1อาทิตย์-1เดือนได้ครับ
โอคะวะซัง-นานขนาดนั้นเลยหรอ
ผม-เอ๊ะ ทำไมหรอครับ เด๋วผมกลับมาทำงานย้อนหลังให้ก็ได้ครับ
โอคะวะซัง-ไม่ได้ห่วงเรื่องนั้นหรอกนะ
ผม-แล้ว
ชิโระ-ก็จะใครสะอีกละ ก็ยัยแฟนตัวดีของแก ไงที่ ทุกคนห่วงน่ะ ครั้งที่แล้วเป็นไง
ผม-อ่อ เรื่องนั้น ไม่ต้องห่วงนะครับ ฮารุซัง สัญญาแล้วว่าจะไม่หนีออกจากบ้านอีก
ฮารุ-ฮารุไม่หนีไปไหนอยู่แล้วถ้าบิกคุคุงอยู่ด้วยนะ
ทาเคดะซัง-แล้วพรุ้งนี้เครื่องออกกี่โมงล่ะ
ผม-11โมงครับ
ฮารุ-ห๊ะ บิกคุคุงจะไปไหนคะ
ผม-พอดีตั๋วที่ซื้อมารอบนี้ มันต้องกลับพรุ้งนี้น่ะครับแล้วอีกอย่าง อยู่แบบ ไม่ได้ขอวีซ่ามันก็อยู่ได้ไม่นานด้วยครับ แต่ไม่
ต้องห่วงนะ รอบนี้กลับไป ทำวีซ่าทำงาน ทีนี้ก็อยู่ได้ นานแล้วละนะ
ฮารุ-แต่ว่า
ผม-สัญญากันแล้วไงครับ น่ะ ผมเองก็จะพยายาม ฮารุซังอยู่ทางนี้ก็ต้อง พยายามด้วยนะครับ แล้วเด๋วผมกลับมาหานะครับ
ฮารุ-กลับมาไวๆนะ
ผม-อื้ม
โอคะวะซัง-จริงสิ บิกคุคุง คืนนี้พักที่นี่สิ เด๋วพรุ้งนี้ให้คนขับรถไปส่งที่สนามบิน
ผม-เอ๊ะ แต่ว่า
ชิโระ-ของแกใช่มั้ย อยู่ในรถก่อนกลับก็ไปแบกลงด้วยนะ
ฮารุ-นะคะ บิกคุคุง
ผม-เข้าใจแล้วครับ งั้นผมขอรบกวนด้วยนะครับ
โอคะวะซัง-งั้นก็ป่ะแยกย้ายกันไปนอนดีกว่า บิกคุคุง ก็ไปพักผ่อนเถอะงานที่เหลือ เด่วมีคนมาทำต่อให้
ผม-เอ๋ แต่ว่า
ฮารุ-ก็ตามที่คุณพ่อบอกนั่นแหละค่ะ เลิกดื้อได้แล้วนะคะ
ผม-ขะ เข้าใจแล้วครับ
 
แล้วผมก็เดินตามชิโระไปเอาของ
 
ชิโระ-รีบๆกลับมาละ เด๋วจะไปรับ แต่ แกคงมีคนไปรับอยู่แล้วละนะ
ผม-นี่ น้อยใจกันหรอวะ
ชิโระ-ช่วงที่แกไม่อยู่ พวกเราเหงากันมากเลยนะ รีบๆจัดการธุระแล้วมาสร้างอณาคต ที่นี่ด้วยกันเถอะ
ผม-อ่า ไว้ใจได้เลย
 
 
หลังจากนั้น พวกชิโระก็กลับไป โอคะวะซังก็ขึ้นห้องไปกับสึคุยะซัง ทีนี้เหลือผม กับฮารุ2คน
 
 
ฮารุ-งั้นเราไปกันเลยมั้ยคะ
ผม-อื้มไปสิ แล้วผมจะไปนอนห้องไหนหรอครับ
ฮารุ-นอนห้องไหน? ยังจะมีห้องอื่นให้นอนได้อีกหรอคะ
ผม-เอ๋!!!!
ฮารุ-เอ๋ อะไรคะ เมื่อกี้ ก็เข้าไปอ่าบน้ำมาแล้วนิ่คะ
ผม-นะ..นั่นมันห้อง ฮารุซัง
ฮารุ-ใช่ห้องฮารเอง
ผม-แล้วฮารุซังจะไปนอนที่ไหนละครับ
ฮารุ-เอ๋ เราก็นอนด้วยกันไงคะ คุณพ่อ เลยทิ้งให้ฮารุ พาบิกคุคุงมานอนไม่ใช่หรอคะ
ผม-เห๋ งะ..งั้นหรอครับ
 
พวกเราก็เดินมาถึงห้องนอน
 
ฮารุ-ถอดเสื้อนอกออก หน่อยเถอะค่ะ
ผม-อะ..อื้ม
 
แล้วฮารุก็เดินมาถอดเสื้อให้แล้วก็เอาไปแขวนในตู้
 
ผม-ฮารุซัง นี่คือเบอร์ที่ไทยของผมนะ โทรมาหาได้ตลอดเลยนะครับ
ฮารุ-อื้ม
 
แล้วฮารุก็มากอดผม
 
ฮารุ-บิกคุคุงไม่ไปได้ไหมคะ ฮารุจะไม่ดื้อแล้วนะ
ผม-ฮารุซังก็รู้ว่าผมไม่ไปไม่ได้ใช่มั้ยละครับ แต่ ไม่ต้องห่วงนะรอบนี้แค่กลับไปทำวีซ่า แล้ว ก็มีหนังสือรับรอง ครบแล้ว
ก็ไม่น่าจะใช้เวลานานหรอกนะครับ
ฮารุ-จริงนะ ไม่โกหกฮารุแบบ ตอนที่สนามบินแล้วนะคะ
ผม-ครับ สัญญาเลยครับ จุ๊บ
 
พอพูดจบ ผมก็เลย จุ๊บฮารุไป1ที
 
ฮารุ-อะ อื้ม ห้ามไปมองสาวๆ อื่นอีกนะคะ มีฮารุแล้ว
ผม-ครับว่าแต่ แม่สาวสวยร้านรองเท้าครับ
ฮารุ-อะไรหรอ?
ผม-ทำไมไม่ยอมบอกผมละครับ
ฮารุ-ฮ่าๆเรื่อง สาวสวยร้านรองเท้าหรอคะ
ผม-ใช่นะสิครับ ผมอายคนอื่นมากเลย ครับ ผมคิดว่าคนอื่นเค้าจะยังไม่รู้ว่าเป็น ฮารุซังสะอีกนะครับ
ฮารุ-ก็เวลาแกล้งบิกคุคุง แล้วฮารุ มีความสุขนี่นา
ผม-กับผมคนเดียวหรอครับ
ฮารุ-แน่นอนสิค่ะ
ผม- งั้นเรานอนกันเถอะนะ
ฮารุ-ค่ะ
ผม-ขอนอนกอดฮารุซังได้มั้ยครับวันนี้
ฮารุ-อะ อื้ม
ผม-แล้วผมจะรีบกลับมานะครับ
ฮารุ-นะ นอนได้แล้วนะคะ เด๋วพรุ้งนี้ต้องตื่นไปสนามบินแต่เช้านะคะ
ผม-ครับ
 
แล้วพวกเราก็หลับกันไปมารู้สึกตัวอีกทีก็คือฮารุมาปลุก
 
ฮารุ-บิกคุคุง เช้าแล้วค่ะ
ผม-หื๋อ ขอนอนต่อ อีกแปปนะครับ
ฮารุ-ไม่ได้ค่ะ!!
ผม-เอ๋ ฮารุซังไม่รักผมแล้วหรอครับ ขอผมนอนต่ออีกหน่อยน้าา
ฮารุ-นี่ ที่รักจะต้องไปขึ้นเครื่องแต่เช้าไม่ใช่หรอคะ
ผม-ห๊ะ เออใช่ ลืมไปเลย
ฮารุ-รีบไปล้างหน้าล้างตา เปลื่ยนชุดได้แล้วฮารุให้รถมารอที่หน้าบ้านแล้วค่ะ
ผม-อ๊ะ ครับ ขอบคุณครับ
 
ผมก็รีบล้างหน้าล้างตาเปลื่ยนชุด ลงมาข้างล่าง ของผมก็โดนขนมาหมดแล้ว
 
ผม-นึกว่าของหายไปไหน
ฮารุ-อ่อฮารุ ให้คน ขนมารอตรงนี้ให้เองค่ะ
ผม-ขอบคุณนะครับ
ฮารุ-ไปขึ้นรถได้แล้วค่ะเด๋วก็ตกเครื่องหรอกนะคะ ที่รัก
ผม-แต่ยังไม่ได้ลา โอคะวะซัง
ฮารุ-ไม่ทันแล้วค่ะ คนอื่นเค้าไปทำงานกันหมดแล้วขึ้นรถได้แล้วค่ะ
ผม-ครับๆ
 
พวกผมก็ขึ้นรถมาที่สนามบินนาริตะ ฮารุมาส่ง มีความสุขสุดๆไปเลย
 
ผม-ไปก่อนนะครับ
ฮารุ-เด๋วสิ
ผม-อะไรหรอครับ
ฮารุ-ถึงที่ไทยแล้วก็ต้องโทรมาบอกฮารุด้วยนะคะ แล้วพอได้วีซ่าก็ต้องโทรมาหาฮารุด้วยนะคะ แล้วจะกลับ มาวันไหนกี่
โมงคะ
ผม-ได้เลยครับ เด๋วผมจะโทรมาหานะครับ
ฮารุ-ถามว่าจะกลับวันไหนคะ
ผม-อืม....ผมไม่แน่ใจเหมือนกันนะครับ
ฮารุ-งั้นฮารุจะให้7วัน ถ้ายังไม่มา ฮารุจะไปตามนะคะ
ผม-ไหนสัญญาว่าจะไม่หนีออกจากบ้านอีกแล้วไงครับ
ฮารุ-ก็ไม่ได้หนีสักหน่อย แต่ฮารุจะไปตามบิกคุคุง กลับบ้านของพวกเราเท่านั้นเอง
ผม-เข้าใจแล้วครับ งั้นผมไปก่อนนะครับ
ฮารุ-เด๋วก่อนสิคะ
ผม-อะไรหรอครับ
ฮารุ-ลืมอะไรไปรึป่าวคะ
ผม-เอ๋ ก็ไม่ได้ลืมอะไรนะ ของก็ครบแล้วของฝากค่อยไปซื้อข้างใน
ฮารุ-เฮ้อออ บิกคุคุงงงง
ผม-เอ๋ ครับ
ฮารุ-ที่บ้านของพวกเราเวลา ที่ใครจะไปทำงาน หรือไปที่ไหนก็ตาม ต้องจุ๊บ ก่อนออกจากบ้านสิคะ
ผม-แต่นี่มันสนามบินนะครับ
ฮารุ-หรือว่ากลัวใครเห็นคะ
ผม-ไม่ใช่แบบนั้นครับ
ฮารุ-งั้นก็จุ๊บสิคะ
ผม- ครับ เข้าใจแล้วครับ
ผมก็เลย เข้าไปจุ๊บเทอ
ฮารุ-เดินทางปลอดภัยนะคะ แล้วก็ รีบๆกลับมาบ้านของพวกเรานะ
ผม-ครับ
ฮารุ-อื้ม
 
ผมก็เดินเข้ามาเช๊คอิน แล้วก็นั่งรอขึ้นเครื่อง ครั้งนี้ อยากจะรีบกลับไปทำเอกสารแล้วรีบกลับมาไวที่สุดเป็นไปได้อยาก
ทำให้เสร็จใน3วัน แต่คงไม่ทันอย่างน้อยก็น่าจะ1อาทิตย์ พอผมนั่งเครื่องถึงที่ไทยปุ๊บผมก็ออกมาเอากระเป่า หาแท๊กซี่
นั่งกลับบ้าน