ชื่อเรื่อง ยังไม่มี

 
 
ตื่นมาอีกทีก็เช้า ผมก็อ่าบน้ำแต่งตัวเดินลงมาข้างล่าง
 
 
ริน-อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณท่าน
ผม-ฮารุซังล่ะครับ
ริว-คุณผู้หญิงอยู่ที่ห้องอาหาร กำลังรับประทานอาหารเช้ากันอยู่ค่ะ
ผม-ครับ
 
 
ผมก็เดินไปที่ห้องอาหารพร้อมกับริน
 
 
ฮารุ-ตื่นแล้วหรอคะที่รัก
สึคุยะ-ขอรบกวนหน่อยนะจ๊ะ
ผม-คะ คุณแม่!!! มะ มะ มะ มีอะไรหรอครับ
ฮารุ-พูดอะไรแบบนั้นล่ะคะ ที่รักเป็นคนชวนคุณแม่มาที่บ้านพวกเราทุกวันเองไม่ใช่หรอคะ
ผม-เอ๊ะ นะ นั่นสินะครับ
ฮารุ-ขอโทษด้วยนะคะคุณแม่ ช่วงนี้ ลูกชายสุดที่รักของคุณแม่กำลังมีเรื่องเครียดอยู่เต็มหัว
 
ผม-ฮารุซังพอเถอะนะครับ จริงสิ ชิสึซังครับ วันนี้รบกวน ทำเค้กผลไม้เยอะๆเลยได้มั้ยครับเด๋วจะได้ให้คุณแม่เอากลับ
บ้านไปฝากคุณพ่อด้วย
 
ชิสึ-ทราบแล้วค่ะ
สึคุยะ-ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้นะจ๊ะ
ผม-ไม่เป็นไรหรอกนะครับคุณแม่ เพราะวันนี้ ฮารุซังกับยัยพลอยจะเป็นคนลงมือทำให้พวกเราทานกันเลยนะครับ
สึคุยะ-จริงหรอจ๊ะงั้นเด๋วแม่จะไปช่วยด้วยอีกคนนะ
ผม-ตะ แต่ว่าคุณแม่นั่งพักผ่อนเฉยๆไม่ดีกว่าหรอครับ
สึคุยะ-ก็แม่เบื่อนี่จ๊ะ
ผม-ขะ เข้าใจแล้วครับ มิจัง คอยช่วยคุณแม่ด้วยนะครับ
มิจัง-ค่ะ ขอฝากตัวด้วยนะคะท่านสึคุยะ
สึคุยะ-จ๊ะ
ผม-จริงสิฮารุซัง ผมอยากจะหาเมดและพ่อบ้านเพิ่ม จะได้รึป่าวครับ
ฮารุ-ได้สิคะ แต่ว่าที่รักไม่จ้างพ่อครัวแล้วหรอคะ
สึคุยะ-จะจ้างพ่อครัวให้มาอยู่ที่บ้านหรอ
ฮารุ-ค่ะ เป็นความคิดของบิกคุคุงค่ะคุณแม่
 
ผม-ผมมองว่า การมีพ่อครัวคอยจัดการ เรื่องเมนูอาหารของพวกเราทุกคนในบ้านก็เป็นเรื่องที่ดีนะครับ ถ้าเป็นไปได้ ผม
ก็อยากจะได้พ่อครัวด้วยครับ
 
สึคุยะ-แบบนั้นก็ดีเหมือนกันนะ จะได้ทานของอร่อยเหมือนอยู่ร้านอาหารทุกวัน
ผม-ทานากะซังช่วยจัดการให้ผมด้วยนะครับ ที่สำคัญ
ทานากะ-ต้องไว้ใจได้ใช่มั้ยครับ กระผมทราบแล้วครับคุณท่าน
พลอย-อ๊ะ!!!!ลืมไปเลย พะ พี่ชายคะ ให้นิชิโนะซังพาหนูไปซื้อผลไม้สดก่อนได้มั้ยค่ะ
ผม-นี่แกไม่ไปซื้อของมาเตรียมไว้ก่อนอีกแล้วหรอยัยพลอย
ฮารุ-ที่รักอย่าดุพลอยจังเลยนะคะ
ผม-เฮ้อออออ เข้าใจแล้วล่ะครับ ทานากะซัง ช่วยไปบอกนิชิโนะซังให้เตรียมรถด้วยนะครับ
ทานากะ-ทราบแล้วครับ
 
 
 
แล้วทานากะก็เดินออกจากห้องอาหารไป
 
 
 
ฮารุ-คุณแม่ค่ะ พวกเราก็ออกไปเดินเล่นข้างนอกกันด้วยดีมั้ยคะ
สึคุยะ-ดีสิจ๊ะ แม่ก็เบื่ออยู่แต่ที่บ้าน
ผม-เอ๊ะ ฮารุซังกับคุณแม่จะไปด้วยหรอครับ ตะ แต่ว่า
โทชิโระ-ท่านบิกคุ เด๋วผมจะไปด้วยเองครับ
ผม-จะดีหรอครับ
โทชิโระ-ดีสิครับ ขอแค่ท่านบิกคุสั่งมาผมจะทำให้ทุกอย่างเลยครับ
ผม-รบกวนด้วยนะครับ
ทานากะ-รถมารอที่หน้าบ้านแล้วครับคุณท่าน
ฮารุ-คุณแม่ พลอยจัง พวกเราไปกันเถอะนะจะได้รีบไปซื้อผลไม้สดกัน
พลอย-ค่ะ
ผม-ชิสิซังก็ไปกับฮารุซังด้วยนะครับ
ชิสึ-ทราบแล้วค่ะ
ผม-โทชิโร่ซัง ผมขอฝากทุกคนที่ผมรักด้วยนะครับ
โทชิโร่-ผมจะไม่ทำให้ท่านบิกคุต้องผิดหวังแน่นอนครับ
ผม-ครับ
 
 
แล้วพวกฮารุก็พากันเดินไปขึ้นรถที่หน้าบ้าน สักพักไอ้ชิโระก็เดินมากับริว
 
 
ผม-ไงไอ้คนขี้เมาได้สติรึยัง
ชิโระ-เออๆ อย่าพูดเสียงดังจะได้มั้ยปวดหัวอยู่
อายะ-ยกอาหารเช้ามาให้แล้วค่ะ ท่านชิโระ ท่านริว
ริว-ชิคุง มีเรื่งอะไรดีๆอย่างงั้นหรอ ถึงได้เมาขนาดนี้เนี่ย
ชิโระ-เฮ้ออออ ก็แค่ทะเลาะกับริกะจังนิดหน่อย
ผม-แกก็เลยไปกินเหล้ากับสาวๆงั้นหรอ ชิโระแกนี่นะถ้าเกิดริกะจังเค้ารู้ เค้าขอเลิกกับแก แกจะทำยังไง ได้คิดบ้างรึป่าว
ชิโระ-ห๊ะ  ทะ ทะ ทะ ทำยังไงดี
ผม-เฮ้ออออ จะไปรู้หรอ จะทำอะไรก็คิดให้ดีก่อนล่ะกัน
ริว-เราก็รู้กันแค่นี้ไงพี่ใหญ่แค่นี้ชิคุงก็
 
ผม-นี่ริว เมื่อคืนแกคิดว่าคนในบ้านนี้กี่คนที่เห็นชิโระในสภาพนั้น ทั้งเมาไม่ได้สติ แถมโดนซ้อมมาอีกและมันเดินเมาไป
ทั่วเมืองกับสาวๆแบบนั้นคิดว่าจะไม่มีใครเห็นบ้างเลยหรอโดยเฉพาะฮารุ ริกะจังเป็นเพื่อนสนิทฮารุ ถ้าเกิดฮารุบอก
ทุกอย่างไม่มีใครหน้าไหนช่วยแกได้หรอกนะชิโระ เออชิโระแกโดนใครซ้อมมากันแน่ ตำรวจงั้นหรอ
 
ชิโระ-จำไม่ได้เลยสักนิด ตะ แต่ว่านะ บิกคุคุง ตำรวจที่ไหนจะมาซ้อมคนทั่วไปกันล่ะ
ผม-ถ้าเป็นตำรวจทั่วไปก็คงจะจริงอย่างที่แกพูดล่ะนะ
ชิโระ-แกหมายความว่ายังไง คนสติไม่ดีเค้าไม่ให้มาเป็นตำรวจหรอกนะ
ผม-ช่างเถอะ ช่วงนี้แกกับริวจะทำอะไรก็ได้ในบ้านนี้แต่ ห้ามออกจากบ้าน อยากได้อะไรก็บอกทานากะซังล่ะกัน
ชิโระ-แค่อยู่ในบ้านเฉยๆใช่มั้ย เข้าใจแล้วล่ะ โอยย ปวดหัว
ผม-เฮ้อออออ ไปเดินเล่นหน่อยดีกว่า นานๆจะได้อยู่บ้านว่างๆสักที
 
 
ผมก็เดินออกมาจากห้องอาหารเดินไปหลังบ้าน
 
 
ผม-อายะซัง ทานากะซัง เดินตามผมมาทำไมหรอครับ
ทานากะ-การอยู่ใก้ลตัวคุณท่านก็เป็นงานนะครับ
อายะ-ดิฉันก็ได้รับอนุญาตให้เป็นเมดส่วนตัวของคุณท่านเวลาอยู่บ้านแล้วนี่คะ
ผม-เฮ้อออออ โอ้!!! ทำหลังคาป้องกันต้นองุ่นของผมจากหิมะด้วยหรอเนี่ย
ทานากะ-ผลไม้โปรดของคุณท่าน พวกกระผมไม่มีทางปล่อยให้มันตายแน่นอนครับ
ผม-จริงสิทานากะซัง ก่อนที่ดอกซากุระจะบาน ผมอยากให้เอาไฟมาติดที่พื้นแล้วส่องขึ้นไปที่ยอดต้นไม้
ทานากะ-คุณท่านอยากได้ไฟกี่ดวงดีครับ
ผม-เอามาสัก4ดวงก็ได้ครับผมอยากให้มันมีไฟรอบต้นซาซากุระ
ทานากะ-ทราบแล้วครับ
ผม-ในช่วงเดือนเมษา พวกเรามานั่งปิคนิคกันที่ใต้ต้นซากุระเอามั้ยครับ
ทานากะ-แต่ว่าคุณท่านเดือนนั้นคุณท่านจะต้องจัดงานเลี้ยงเปิดบ้านน่ะครับ
ผม-นั่นสินะ
อายะ-คุณท่านลองชวนเพื่อนๆมาที่บ้านดีมั้ยคะ
ผม-เอ๊ะ!!
ทานากะ-เป็นความคิดที่ดีเหมือนกันนะครับอายะซัง คุณท่านลองชวนเพื่อนๆดูก็ดีนะครับ
ผม-อืมมม ผมจะลองชวนทุกคนดูล่ะกันนะครับ จริงสิทานากะซังรถที่ผมให้ไปซื้อมา อยู่ในโรงรถใช่มั้ยครับ
ทานากะ-ครับ รถทั้ง2คัน อยู่ในโรงรถที่3 ครับ
ผม-อายะซังทานากะซัง ไปทำงานตามปกติได้เลยนะครับ ผมขอไปที่โรงรถก่อน
อายะ-ตะ แต่ว่า
ผม-ถ้าอายะซังยังมาเดินตามผมอยู่แบบนี้แล้วงานในบ้าน ใครจะเป็นคนดูแลกันละครับ
อายะ-ทะ ทราบแล้วค่ะ
ทานากะ-อายะซังเด๋วผมจะเป็นคนดูแลคุณท่านต่อให้เองนะครับ
อายะ-รบกวนด้วยนะคะ ทานากะซัง
ทานากะ-ด้วยความยินดีครับ อายะซัง
 
 
 
แล้วอายะก็เดินเข้าไปในบ้าน ส่วนผมกับทานากะก็เดินออกมาที่โรงรถ
 
 
ผม-จริงสิดอกไม้หน้าบ้านเอาเหมือนเดิมก็ได้นะครับ แต่ผมอยากให้มันมีสีสันเยอะๆหน่อยครับ
ทานากะ-ทราบแล้วครับ
ริว-พี่ใหญ่จะเดินไปไหนหรอครับ
ผม-กำลังจะไปที่โรงรถ ไอ้ชิโระล่ะ
ริว-ชิคุง ขอตัวกลับไปนอนที่ห้องแล้วครับ
ผม-หรอ นี่ก็บ่ายกว่าๆแล้วนี่นะ พวกฮารุ หน้าจะกลับบ้านกันมาได้แล้วนะ
ทานากะ-ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกครับนะครับคุณท่านท่านโทชิโร่ก็อยู่ด้วย
ริว-นั่นสิพี่ใหญ่
ผม-โทษทีนะ แต่อดห่วงไม่ได้จริงๆ
 
 
และผมก็หยิบมือถือขึ้นมา ฮารุ คุณแม่ ยัยพลอย 3คนนี้โทรไปหาใครแล้วปัญหาจะน้อยที่สุดกันนะ เอ้อ ยังไงซะเลือด
ต้องข้นกว่าน้ำ หวยก็เลยออกที่ยัยพลอย ผมก็กดโทรหายัยพลอย
 
 
 
พลอย-ค่ะพี่ชาย
ผม-นี่!!จะเดินซื้อของจนถึงเย็นเลยมั้ย ถ้างั้นวันนี้คงไม่ต้องทำแล้วมั้งเค้กเนี่ยซื้อจากร้านขายเค้กกลับมาแทนก็ได้ นี่
มันบ่ายโมงกว่าแล้วนะ
 
ฮารุ-ฮะ ฮารุขอโทษค่ะที่รัก
ผม-ฮารุ!!
ฮารุ-ที่รักตกใจอะไรคะ พลอยจังบอกว่า ที่รักโทรมาหาฮารุนี่นา
ผม-กะ กลับบ้านได้แล้วนะครับฮารุ นี่มันบ่ายโมงกว่าแล้วนะ
ฮารุ-ค่า!!! คุณแม่คะ ลูกชายคุณแม่ดุแล้วค่ะ บอกว่าให้กลับบ้านกันได้แล้ว
สึคุยะ-เอ๋!!!!ขอแม่เดินต่ออีกหน่อยไม่ได้หรอจ๊ะ
ฮารุ-ไม่ได้ค่ะ
สึคุยะ-ค่า!!! บิกคุคุงใจร้ายย
ผม-เฮ้ออออ ฮารุ ผมขอคุยกับยัยพลอยหน่อยได้มั้ยครับ
ฮารุ-ได้ค่ะ พลอยจังพี่ชายจะคุยด้วยค่ะ
พลอย-พี่ฮารุวางสายไปเลยค่ะ
ผม-ยัยพลอยได้ยินนะพูดอะไรอ่ะ
พลอย-แฮ่ๆ
ผม-ถ้าทำแบบนี้อีก กลับไปเรียนต่อที่บ้านนะจะไม่จ่ายเงินให้อีกต่อไป
พลอย-เอ๋!!!! พะ พี่ชาย
ผม-เข้าใจแล้วนะ
พลอย-ค่ะ
 
 
 
แล้วผมก็วางสายไปและเดินเข้าไปในโรงรถ ในนั้นมีรถจอดอยู่2คันโดยที่มีผ้าคลุมเอาไว้
 
 
 
ผม-ทานากะซัง รบกวนตามทาคุยะซังมาหาผมทีนะครับ
ทานากะ-ทราบแล้วครับ
ผม-ริวเปิดผ้าคลุมและเปิดฝากระโปรงรถซะ มาดูกันสิว่า คุณพ่อโดนขายรถอะไรไปกันนะ
ริว-ครับ
 
 
พอริวกับผมดึงผ้าที่คลุมรถออก ใต้ผ้าคลุมนั้น มีSupraและ Rx7
 
 
ผม-ชิบหายแล้ว
ริว-มีอะไรหรอครับพี่ใหญ่
 
 
ผมก็รีบวิ่งไปสตาร์ทเครื่องรถ Rx7ก่อนเลย พอเสียบกุญแจเข้าไปบิดออนก็จะมีเสียง ตี๊ดยาวมากจนเสียงเงียบไปผมก็
บิดกุญแจเพื่อสตาร์ทเครื่องยนต์ อึ๊ด อี๊ด อี๊ด อี๊ด  อี๊ด
 
 
ผม-ไม่ติดแหะ เวรเอ๊ย
ทานากะ-กระผมพาทาคุยะซังมาแล้วครับคุณท่าน
ทาคุยะ-คุณท่านมีอะไรหรอครับ
ผม-เด๋วค่อยคุย
 
 
ผมก็เดินไปดูหน้าห้องเครื่อง ลองจับ ลองขยับ ขั้วอะไรก็ตามที่มันพอจะขยับได้ เช่น ขั้วหัวเทียน แล้วก็เดินกลับไป
สตาร์ทรถใหม่ เหมือนเดิมไม่ติดอีกละ เอาใหม่ เสียบกุญแจ รอเสียงตี๊ดเงียบ ก็ สตาร์ทรถ อี๊ด อี๊ด อี๊ด อี๊ด บรืนนนนน
ในที่สุดมันก็ติดคิดว่าต้องลากไปอู่ซะแล้วสิ เสียงท่อนี่ดังลั่นโรงรถเลยแต่ก็ยังถือว่าเบากว่าR33ของผม
 
 
ผม-เฮ้ออออ ติดสักที ทานากะซัง เปิดโรงรถหน่อยครับ
ทานากะ-ครับ!!!!
 
 
ผมก็ลองเอาออกมาวน รอบน้ำพุในบ้าน พอลองกด กระแทกคันเร่งดูทีเดียว เสียงเครื่องยนต์เวลารอบมันฟาดขึ้นมา 8-
9000รอบต่อนาที เสียงท่อนี่หวานมาก พร้อมกับเสียงบูสเทอร์โบ เมื่อแรงม้ามา ตูดรถก็แถออก ทันที สะใจวะ ไม่อยาก
คืน คุณพ่อแล้วสิ แล้วผมก็วนเข้าไปจอดในโรงรถ เพราะกลัวคุณแม่และฮารุกลับมาเห็น  ถ้า2คนนั้นมาเห็นละ ก็เรื่องนี้
จบไม่สวยชัวร์ป๊าบ โดนขายอีกรอบแน่ๆ
 
 
ผม-ฮ่ะๆๆๆ สะใจจริงๆ
ทานากะ-คุณท่านปลอดภัยรึป่าวครับ
ผม-ผมไม่เป็นไรครับ
ริว-พี่ใหญ่ พอได้ขับรถแรงๆพี่ใหญ่ก็อารมณ์ดีขึ้นทันทีเลยนะครับ
ผม-นั่นสินะ รถอาจจะเป็นเพียงไม่กี่อย่างที่ทำให้ข้าผ่อนคลายได้ละมั้งนะ
ทานากะ-คุณท่านครับ ท่านโอคะวะ โทรมาหาครับ
ผม-อ๊ะ ขอบคุณครับ
 
 
ผมก็รับมือถือจากทานากะมาคุยต่อ
 
 
ผม-สวัสดีครับคุณพ่อ
โอคะวะ-เป็นไงบ้างลูก เห็นฮารุบอกว่าไม่สบายอาการดีขึ้นบ้างรึยัง
ผม-ดะ ได้พักผ่อนไปก็เริ่มดีขึ้นแล้วล่ะครับ
โอคะวะ-เอ้อจริงสิวันนี้ลูกพอจะออกมาหาพ่อได้มั้ยพอดีพ่ออยู่ที่บ้านเพื่อนเก่าคนนึง เค้ามีของที่ลูกอยากได้มากๆอยู่นะ
ผม-เอ๊ะ ของที่ผมอยากได้มากๆหรอครับ
โอคะวะ-ใช่ รถ Ford  Mustang ปี65 แต่ถ้าลูกยังออกมาดูไม่ไหว
ผม-ผมจะรีบไปหาคุณพ่อตอนนี้เลยครับ
โอคะวะ-ตะ แต่ จะดีหรอ ไม่ต้องห่วงนะยังไงรถคันนี้ก็ต้องเป็นของลูกอยู่ดี
ผม-ผมจะรีบไปให้เร็วที่สุดครับ
โอคะวะ-อะ โอ้ แล้วพ่อจะรอนะ
 
 
 
ผมก็รีบวิ่งไปเปิดโรงรถแล้วบิดกุญแจสตาร์ทรถ R33 รีบพุ่งออกไปหาโอคะวะซังเลย ขับมาไม่นาน ก็ถึงบ้านของเพื่อน
โอคะวะซัง พอเข้าไปถึงก็เจอ พวกโอคะวะซัง ยืนคุยกันอยู่ ผมก็ขับรถไปจอดแล้วรีบวิ่งไปหาพวกโอคะวะซัง
 
 
 
ผม-สวัสดีครับคุณพ่อ
โอคะวะ-โอ้ มาถึงแล้วหรอ มาจะแนะนำคนนี้ให้รู้จักนะ คนนี้ชื่อ ทากะ ชิเงรุ เป็น ประธาน บริษัท นำเข้าสินค้าและส่ง
ออกไป อเมริกา ส่วนนี่คือ บิกคุคุง เป็น รองประธานที่บริษัทโอคะวะ และก็เป็นประธานบริษัทโอคะวะฟู๊ด
 
ทากะ-คนนี้เองหรอที่ได้ หัวใจของฮารุจังไป
โอคะวะ-ฮ่ะๆ ใช่แล้วล่ะนะ
ผม-สะ สวัสดีครับ ทากะซัง ผมบิกคุ ครับ
ทากะ-จริงสิ พาบิกคุคุงไปดูรถก่อนมั้ย
โอคะวะ-นั่นสินะ
 
 
และทั้งคู่ก็พาผมเดินไปในโรงเก็บของเปิดขึ้นมา ในนั้น มีรถ ที่ผมอยากได้จอดนอนอยู่ พร้อมกับ ของแต่ง และอะไหล่
เดิม จากโรงงาน
 
 
ผม-ว้าวววว ทากะซัง นะ นี่มัน ขุมทรัพย์ชัดๆเลยนะครับ
ทากะ-ฮ่ะๆ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกนะ
ผม-นี่รถทากะซังหรอครับ
ทากะ-ใช่แล้วล่ะนะซื้อตอนที่ได้ไปเรียนอเมริกา พอจะขายก็ขายมันไม่ลงสรุปเลยเอากลับมาด้วย
ผม-จริงหรอครับ
ทากะ-พูดอะไรอย่างนั้น จะให้ทิ้งมันลงได้ยังไงละ
โอคะวะ-ตอนที่กลับมาที่ญี่ปุ่นด้วยกันใหม่ๆทากะคุงเอาออกมาขับเล่นประจำเลยนะ
ผม-ว้าวววว!!!! เท่ากับว่าคันนี้ก็อยู่กับทากะซังมา ร่วม30ปีกว่าๆแล้วสินะครับ
ทากะ-ฮ่ะๆ ก็แบบที่เข้าใจนั่นแหละ
โอคะวะ-นี่ทากะคุงพวกเรามาคุยกันเรื่องราคารถเถอะนะ
ทากะ-นั่นสินะ เอาเป็น รถR33ที่จอดตรงนั้นมา และก็เพิ่มเงินอีกสักหน่อยเป็นงัย
โอคะวะ-น่าสนใจนะ นี่ลูกเอามั้ย
ผม-เอ๊ะ คะ คือว่า ผมก็อยากได้นะครับคุณพ่อแต่รถคันนี้มันมีความทรงจำดีๆเยอะเกินที่ผมจะเอามาทำแล้วล่ะครับ
โอคะวะ-แล้วรถมันมาอยู่กับลูกไม่ดียังไงล่ะ
 
ผม-คือว่า ผมจะเอามาทำ โหลดเตี้ย ผ่าซุ้มล้อใหม่ทั้งหมด และ จะวางเครื่องใหม่ ซึ่ง ทุกอย่างจะสั่งจากford racing
ทั้งหมด และผมก็จะ เอาเครื่อง v8นั่น มาโมต่อครับ
 
โอคะวะ-นะ นี่ลูกมันไม่แรงไปหน่อยหรอ เอาแบบ ปกติก็พอแล้วนะ อย่าให้มันแรงไปกว่าr33เลยนะ
ผม-ตะ แต่ว่า
ทากะ-ฮ่าๆๆๆๆ น่าสนใจจริงๆ นี่ถ้าสนใจจะสั่งเครื่องจากอเมริกาละก็จะ ลดราคาให้เป็นพิเศษด้วยเลยนะ ว่าไง
 
ผม-เอาครับแต่ผมไม่ให้ R33นะครับผมให้ไม่ได้จริงๆครับเพราะคันนี้ฮารุซังเป็นคนเลือกให้ผม แต่ผมจะใช้เงินสดจ่าย
ส่วนที่เหลือเองครับ
 
ทากะ-เฮ้อออ ก็ได้
ผม-ขอบคุณครับ ทากะซัง
ทากะ-นี่ ยูคิคุง ไม่คิดว่าถึงเวลาแล้วหรอที่จะปลุกเจ้าdodge charger r/t ปี 70ของแกน่ะ
ผม-เอ๊ะ!!!
ทากะ-อะไรกันยังไม่ได้พาไปดูอีกหรอ ยูคิคุง
โอคะวะ-ฮ่ะๆนั่นสินะ โทษทีนะลูกที่ไม่ได้บอก
ผม-มะ ไม่เป็นไรครับคุณพ่อ
ทากะ-สั่งเครื่องมาพร้อมกันเลยดีมั้ยล่ะยูคิคุง
โอคะวะซัง-ก็ดีเหมือนกันนะ
ทากะ-แล้วจะเอาเครื่องแบบไหนดีละ
โอคะวะ-อยากได้เครื่องเดิมๆ พอจะสั่งประกอบใหม่ได้มั้ย
 
ทากะ-เฮ้อออ เอาเป็นว่าจะหาอะไหล่เครื่องใหม่ทั้งหมดมาให้แล้วกันนะ เครื่องที่ติดมากับรถ เป็นตัวHemi อยู่แล้วไม่รู้
จะหาได้มั้ยแต่ถ้าหาได้จะหามาให้ละกันนะ แล้วของบิกคุคุงล่ะอยากได้เครื่องแบบไหน
 
โอคะวะ-ขอบใจนะ
 
ผม-ผะ ผมมีรายการของที่อยากได้ทุกชิ้นอยู่แล้วล่ะครับสามารถส่งอีเมลได้เลยครับ แต่ผมอยากจะสั่งพวก โช๊คช่วงล่าง
ล้อและของแต่งรอบคันอีกครับ พอจะสั่งได้มั้ยครับและผมก็ยื่นรายการของทั้งหมดที่ต้องใช้ให้ทากะซังดู
 
ทากะ-โฮ่!! เตรียมตัวมาดีนี่
โอคะวะ-นะ นี่ลูกจะสั่งทั้งหมดเลยจริงๆหรอ
ผม-ครับ
โอคะวะ-ถะ ถ้าฮารุจังรู้เข้าพวกเราจะแย่นะลูก
ผม-เอ๊ะ ดะ เด๋วผมจะไปคุยกับฮารุซังอีกทีนะครับ
โอคะวะ-เฮ้ออก็ได้ แต่ถ้าแม่บ่นล่ะก็ตัวใครตัวมันนะลูก
ทากะ-ก็จริงนะบิกคุคุง รวมทั้งหมดทุกรายการที่สั่งมาน่าจะเกิน3ล้านเยนไปแล้วนะ ไม่คุยกับฮารุจังก่อนจะดีหรอ
ผม-อะ อาจจะไม่เป็นครับ
โอคะวะ-ทากะคุงไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนะ ที่เป็นห่วงน่ะคือความแรงต่างหาก
ทากะ-นั่นสินะรวมๆแล้วน่าจะ600แรงม้าแล้วนะเนี้ย
 
ผม-คะ คือว่าที่ผมเตรียมไว้น่าจะ ประมาณ8-900แรงม้าครับ ละ แล้วผมจะเอามายัดเทอร์โบเพิ่มตอนวางเครื่องเข้ากับ
ตัวรถแล้วอีกทีครับ
 
ทากะ-ห๋า!!!!!
โอคะวะ-ดะ เด๋วก่อนนะบิกคุคุง ทำแบบนี้มันไม่ดีนะมันแรงเกินไปมากแล้วนะ ยังจะเพิ่มแรงม้าเข้าไปอีกหรอ
ทากะ-นี่ บิกคุคุง มันขับไม่ได้หรอกนะ เวลาออกตัวทีล้อฟรีตลอดเลยนะแบบนั้นน่ะรถมันจะหมุนอยู่กับที่นะ
ผม-อ่อคือผมจะแปลงระบบขับเคลื่อนเป็น ขับเคลื่อน4ล้อตลอดเวลาเลยครับ ผมคิดว่ามันน่าจะเอาอยู่และปลอดภัย
โอคะวะ-เฮ้ออออ ครั้งนี้ก็ต้องปิดเป็นความลับกับฮารุจังจนกว่าจะเสร็จอีกแล้วสินะ
ผม-คะ คือว่าเรื่องความแรงของรถคันนี้ผมอยากจะขอให้ปิดเป็นความลับตลอดไปเลยจะได้มั้ยครับคุณพ่อ
ทากะ-ได้ลูกเขยที่น่าสนใจดีนะ ยูคิคุง
โอคะวะ-เฮ้อออออ ใช่มั้ยล่ะ แต่เรื่องแต่งรถแรงเกินไปนี่สิ๊ จะทำยังไงดีนะ
ผม-ขะ ขอโทษครับคุณพ่อ
 
 
 
หลังจากตกลงกันเสร็จผมก็โทรเรียกรถยกมาเอารถไปที่อู่พร้อมกับอะไหล่แต่งและของเดิมที่อยู่โกดังนั้น แล้วผมก็ส่ง
แบบให้กับทางอู่ว่าผมอยากได้บอดี้ออกมาแบบไหนนี่เป็นการทำรถครั้งแรกที่เครื่องยนต์และตัวรถจะแยกกันทำพอเสร็จ
แล้วถึงจะเอามาประกอบรวมร่างกันอีกทีดูเหมือนง่ายแต่ความเป็นจริงนั้น แค่วัดช่องใส่เกียร์มาผิดก็แก้กันไม่ไหวแล้วแต่
คันนี้จะถูกดัดแปลงบอดี้ใหม่เกือบทั้งหมดครั้งนี้เลยเป็นงานยากมากๆ แต่ผมก็ช่วย เรื่องแบบ ที่ส่งไปให้ก็มีหลายมุม
ส่วนเครื่องยนต์ผมก็ส่งอีเมล จากที่บ้านทากะซังนั้นเลยว่าต้องการอะไรแบบบนั้น ทีเหลือก็แค่รอซึ่งสมัยนี้สมารถ เลือก
ให้ของส่งมาทางเครื่องบินก็ได้ ของก็จะถึงไวหน่อยแต่ค่าใช้จ่ายก็เยอะ ก็เป็นการตลาดล่ะนะ ซึ่งการตลาดแบบนี้ใช้ได้
ผลกับผมดีนัก ไม่อยากเสียเวลารอก็เลยต้องยอมจ่าย หลังจากนั้นผมก็ชวนคุณพ่อมาทานข้าวที่บ้านผมด้วย เพราะคุณ
แม่ก็อยู่ที่บ้านผมและให้คนขับรถเค้าเอารถกลับไปเก็บที่บ้านก่อน พอมาถึงบ้านผมก็ไปจอดหน้าบ้านส่งคุณพ่อแล้วผมก็
ถอยหลังเข้าไปจอดในโรงรถแล้วเดินเข้าบ้านไป