ชื่อเรื่อง ยังไม่มี

 

 

 

พอตื่นเช้ามาผมก็ลากกระเป๋าลงมาข้างล่างแล้วก็เดินไปหาฮารุที่ห้องอาหาร

 

 

ฮารุ-ที่รัก จะไปหาคุณแม่กี่โมงหรอคะ

ผม-นั่นสินะครับ ผมเองก็ว่างจนไม่รู้จะทำอะไรเลยนะครับเฮ้ออออออ

ฮารุ-ฮิฮิ ก็ที่รักไม่ค่อยได้หยุดนี่คะ ถ้าเป็นคุณพ่อนะ ต่อให้ไม่ได้หยุดงานก็คงจะโดดงานไปหาพวกทาเคดะซัง

ผม-หรอครับ 3คนนั้นเค้าสนิทกันจังเลยนะครับ

ฮารุ-ก็ทั้ง3คน เคยเรียนมาด้วยกันนี่คะ เหมือนที่รักกับชิโระนั่นแหละค่ะ บางทีอีก10-20ปี ตอนที่รักโตขึ้น ก็คงไม่ต่าง

อะไรกับ พวกคุณพ่อไม่ใช่หรอคะ มีทั้ง บิกคุซัง ชิโระ และ ริวจัง

 

ผม-เอ๊ะ อืมมมม….นะ นะ นั่นสินะครับ

ฮารุ-ที่รักคะ ปีใหม่นี้ห้ามทำให้คุณแม่ดุอีกนะคะ

ผม-เฮ้ออออ สำหรับผมแล้วอะไรก็ได้ในญี่ปุ่น แต่….เรื่องอาหารปีใหม่กับพวกของดิบๆ นี่สิ

พลอย-มีอะไรกันหรอคะพี่ฮารุ

ฮารุ-ก็บิกคุคุงน่ะสิจ๊ะ มาอยู่ที่นี่ตั้งหลายปีแล้ว ไม่ชินกับอาหารปีใหม่สักทีก็เลยโดนคุณแม่ดุไปหลายรอบเลยล่ะจ๊ะ

พลอย-อย่างงั้นหรอคะ

ผม-ยะ ยัยพลอย แกก็เตรียมใจไว้ล่ะ นี่คือปีใหม่ครั้งแรกของแกสะด้วย

ฮารุ-ที่รักคะ พวกเราไปกันเลยเถอะนะ

ผม-อะ อื้มมม

 

 

หลังจากพวกเรากินข้าวกันเสร็จก็ให้นิชิโนะขับรถมาส่งที่บ้านโอคะวะซัง

 

 

โอคะวะซัง-ไงมากันแล้วหรอ

ฮารุ-คุณพ่อไม่ไปทำงานหรอคะ

สึคุยะซัง-แม่ให้หยุดเองจ๊ะ นานๆครั้งพวกเรา ก็ควร มาฉลอง ปีใหม่กันให้ครบ ทุกคนนะจ๊ะ

ผม-สวัสดีครับ คุณพ่อคุณแม่

พลอย-สวัสดีค่ะ

สึคุยะซัง-บิกคุคุง ลูกยังแอบไปทำงานอยู่รึป่าวจ๊ะ

ผม-มะ มะ ไม่ได้ทำงานเลย ครับ ตอนนี้ผมรู้สึกว่างมากๆ จนไม่รู้จะทำอะไรดีครับ ถะ ถะ ถ้าคุณแม่ อนุญาต ผมก็อยากจะขอไปดูเอกสาร สักหน่อยครับ 

สึคุยะซัง-หรอจ๊ะ แต่แม่ไม่อนุญาตนะ

ผม-คะ ครับ คุณแม่

ฮารุ-คุณแม่ คะ ช่วงปีใหม่แบบนี้ทำไม ถึงชวนไป เกียวโตอีกหรอคะ ไปตอนนี้ รถก็ติดคนก็เยอะนะคะ

สึคุยะซัง-เอ๋ แต่แม่อยากไปนี่นาฮารุจัง และที่เกียวโตมีวัดมีศาลเจ้าสวยๆเยอะเลยนะ

โอคะวะซัง-คุณก็รู้นี่นาว่าปีใหม่คนจะเดินทางกลับบ้าน เกิดกัน เพราะงั้น ทั้งรถบนถนน รถไฟ เครื่องบิน หรือแม้แต่

โรงแรมก็เต็มเกือบหมดแล้วนะ

 

สึคุยะซัง-แต่ที่เกียวโตมีอาหารปีใหม่แบบดั้งเดิมด้วยนี่นา

(อาหารปีใหม่ โอเซจิ ส่วนใหญ่เป็นอาหารที่สามารถเก็บได้นานเพราะความเขื่อที่ว่ากลัวเทพเจ้าไฟจะโมโหก็เลยจะไม่

ใช้ไฟ บลาๆ มันจึงเป็นอาหารที่ต้องเตรียมการล่วงหน้าประมาณ3วัน อาหารในกล่องจะแตกต่างกันไปตามแต่ละพื้นที่

เช่นถั่วดำ กินแล้วจะทำให้แข็งแรง เกาลัดหวาน กุ้ง ไข่ม้วน ไข่ปลาแฮริ่ง และปลาไท)

 

 

โอคะวะซัง-นี่คุณ ถ้าดั้งเดิมเกินไป บิกคุคุงกับพลอยจังจะทานไม่ได้เอานะ

สึคุยะซัง-ทั้ง2คนต้องชอบอยู่แล้ว ใช่มั้ยจ๊ะ บิกคุคุง

ผม-เอ๊ะ คะ คะ ครับ

ฮารุ-คุณแม่คะ พวกเรา ฉลองที่ใก้ลๆบ้านดีมั้ยคะ

ผม-นะ นั่นสิครับคุณแม่

สึคุยะซัง-แต่ แม่เตรียมแผนการท่องเทียวเกียวโตไว้แล้วนี่นา

 

 

แล้วสึคุยะซังก็เอาหนังสือท่องเที่ยวเกียวโตที่ พร้อมกับมีการทำ ลิสท์รายการไว้หมดแล้วว่าจะพักที่ไหน ไปวัดไหนกิน

อะไรร้านไหน

 

 

ผม-อะ เอ่อ

ฮารุ-คุณแม่…

โอคะวะซัง-นี่คุณ เกียวโตไว้พวกเราไปกัน ครั้งอื่นก็ได้นะ

พลอย-งั้น พวกเราไปเกียวโตกันตอน เดือนเมษา ดีมั้ยคะ

สึคุยะซัง-แต่ว่า…

ฮารุ-จริงด้วยสิ ไปตอนเดือนเมษากันเถอะนะคุณแม่

ผม-คะ คือว่า ผมจองตั๋วเครื่องบินให้ พ่อกับแม่และพี่ชายผมมาเที่ยวญี่ปุ่นตอนเดือนเมษาครับ ผมก็เลยกะว่าจะพาไปเที่ยวด้วยกัน

 

โอคะวะซัง-ดีนี่ คุณ ไว้เดือนเมษา พวกเราพา พ่อแม่บิกคุคุงไปเที่ยวเกียวโตกันเถอะนะ

ผม-นะครับคุณแม่ แล้วในเดือนเมษา ผมจะจัดปาร์ตี้เปิดบ้าน ด้วยนะครับ ถึงตอนนั้นพ่อกับแม่ผมก็มาร่วมงานได้แล้ว

ครับ

 

สึคุยะซัง-ก็ได้จ๊ะ

ผม-งะ งั้น เด๋วผมเอากระเป๋า ของทุกคนไปเก็บที่บ้าน ก่อนนะครับ

ฮารุ-จะเอาไปเก็บทำไมละคะ ไหนๆก็เอามาแล้ว

ผม-ตะ แต่ เด๋วเราฉลองกันที่บ้านก็ได้นี่ครับ

โอคะวะซัง-นี่ลูก เคยเข้าไปดูโรงแรมที่ สาขา โยะโกะฮะมะ บ้างรึยัง

ผม-เอ๊ะ สาขาที่เราสั่งเค้กกันวันนั้นหรอครับ ยะ ยังไม่เคยไปเลยครับ

โอคะวะซัง-หรอ นี่คุณพวกเราไปฉลองกันที่โรงแรมสาขาโยะโกะฮะมะดีมั้ย

ฮารุ-จริงด้วยนะคะ คุณแม่ พวกเราไม่ได้ทานเค้ก ปีใหม่ของร้านนั้นมานานแล้วนะคะ

สึคุยะซัง-ก็ได้ค่ะ งั้นเด๋ว ขอไปโทรศัพท์ก่อนนะคะ

 

 

แล้วคุณแม่ก็ออกไปพวกผม4คนก็นั่งคุยกันเรื่องที่ว่าพวกเราจะทำอะไรกันดี เพราะ วันนี้ก็เพิ่งจะวันที่30 ถ้าจะไปแค่ตรง

นี้ พวกเราออกจากบ้านวันพรุ้งนี้ ตอนเย็นยังทันเลย แต่ก็ดีกว่าต้องไปเกียวโตละนะ ไม่ใช่ไม่สวยนะ แต่ผมแค่ รู้สึกว่า

อาหารปีใหม่แบบดั้งเดิม มันเป็นปัญหาระดับชาติ

 

 

สึคุยะซัง-รถ มาจอดรอที่หน้าบ้านพร้อมแล้วนะทุกคน

โอคะวะซัง-ป่ะไปกันเถอะ

 

 

แล้วพวกเราก็ออกมาหน้าบ้านขนของเข้ารถตู้  นั่งรถมาสักพักก็ถึงโรงแรม พอรถจอดก็มีคนมาเปิดประตูรถให้ พอสึคุยะ

ซังกับโอคะวะซังลงไป พนง. ก็แห่กันวิ่งมาต้อนรับ แล้วฮารุลงไปกับยัยพลอยก็ได้รับการต้อนรับอย่างดี และผมก็ต้อง

ขนกระเป๋า ลงจากรถ

 

 

ผจก.รร.-สวัสดีค่ะ ท่านประธาน

โอคะวะซัง-อ่า

สึคุยะซัง-เตรียมห้องไว้เรียบร้อยรึยังจ๊ะ

ผจก.รร.- เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วค่ะคุณนาย คุณหนูสบายดีนะคะ

ฮารุ-สบายดีค่ะ

ผจก.รร.- แล้ว2ท่าน นี้คือ มาด้วยกันหรอคะ

ผม-อ๊ะ ใช่ครับผมชื่อ

สึคุยะซัง-นี่คุณคะ

โอคะวะซัง-เฮ้ออออ

 

แล้วโอคะวซังก็เดินมากอดคอผม

 

โอคะวะซัง-คือว่า คนนี้ๆก็คือ รองประธานบริษัท ชื่อ บิกคุ และก็คุณหนูตรงนั้นชื่อ พลอยจัง เป็นน้องสาว

ผจก.รร.-เอ๋!!!!! บะ บะ บิกคุซังหรอคะ ขะ ขะ ขะ ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ ดิฉัน คะ คะ เคยเห็นแต่ ลายเซ็น

ในเอกสารเท่านั้น

 

ผม-มะ ไม่เป็นไรครับ คุณพ่อ คุณแม่ พวกเราเข้าไปชม ข้างในกันเถอะนะครับ

สีคุยะซัง-นั่นสินะ

ผจก.รร.-ชะ ชะ เชิญทางนี้เลยค่ะ

 

 

 

พอพวกเราเดินเข้าในตัวโรงแรม ชั้นล่างสุดก็เป็นแผนกต้นรับ มีที่นั่งเล่น มีบาร์กาแฟ เล็กๆไว้บริการ ถ้าใครขี้เกียจทำ

เองก็สามารถซื้อได้ในนี้มีร้าน กาแฟและร้านอาหาร รวมๆกัน7ร้าน แล้วทาง ผจก.รร.ก็พาเราเดินเลยจุดแผนกต้อนรับ

แล้ว ก็ขึ้นลิฟต์ ไป  ผมได้ห้องสไตล์ผสม คือ มีเสื่อทาทามิ แต่ก็มีเตียง แต่โซน แช่น้ำร้อน ได้เป็นอ่างไม้กลมๆ ขนาด

ใหญ่ และตั้งไว้ไม่ได้เจาะพื้น ผมชอบแบบนี้มากกว่า แบบ บ่อที่พื้นอีก

แล้วผม ฮารุ และก็ยัยพลอย พวกเราก็เดินดู ห้องกัน สักพักพวกเราก็เลย ลงมาเดินเล่นแถวท่าเรือ พอเย็นๆ ก็กลับ

โรงแรม และขึ้นไปหาโอคะวะซังกับ สึคุยะซัง ที่ร้านอาหาร พอพวกเรากินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันกลับไปที่ห้อง ผม ฮารุ

และ ยัย พลอย เราก็นอนดูหนังกันจนผมหลับไป ตื่นมาอีกทีตอนเช้า ผมก็ลุกไปอ่าบน้ำแต่งตัว ปลุกฮารุ กับ ยัยพลอย

ไปกินอาหารเช้าของโรงแรม พอลงไปถึง ก็จะมี พนง. ต้อนรับยืนรออยู่ด้านหน้า

หลังจากที่กินอาหารเช้ากันเสร็จ พวกเราก็ไปเดินเล่นที่สวนสนุก เพราะใก้ลโรงแรม หลังจากนั้นก็ไปchaina town หา

อะไรกินกันช่างบ่าย แต่ หลายๆร้านก็ปิดช่วงปีใหม่ พอตกเย็นก็กลับมาที่โรงแรม ขึ้นไปหาโอคะวะซังกับสึคุยะซัง ที่ร้าน

อาหารนานาชาติ เพราะเค้าจะมีการจุดพลุ ฉลองปีใหม่กันมุมนั้น พอพวกเราไปถึง คนยังไม่ค่อยเยอะ พนง. ก็พาเดินไป

หา พวกโอคะวะซัง

 

 

 

สึคุยะซัง-วันนี้ไปเที่ยวที่ไหนกันมาจ๊ะ

ฮารุ-พวกหนูไปสวนสนุกกับ chaina town มาค่ะ

โอคะวะซัง-พวกลูกจะทานอะไรกันหน่อยมั้ย

พลอยจัง-พวกหนูทานกันมาแล้วค่ะ

ผม-นี่ ยัยพลอย ที่นี่ของหวานก็น่าอร่อยออก สั่งของหวานมาสิ

 

 

ผมก็หันไปมองหน้ายัยพลอย ประมาณว่าอย่าพูดเยอะสั่งๆไปเถอะน่าาา

 

 

พลอย-ค่ะ

ผม-ฮารุซังพวกเราสั่งของว่างมาทานกันเถอะนะครับ

สึคุยะซัง-นี่ลูกพวกเราไม่ใช่คนนอกสะหน่อยไม่ต้องเรียกฮารุซังหรอกนะ

 

 

มะ ไม่ทันไรก็โดนดุสะแล้ว หาเรื่องชิ่งดีกว่าแบบนี้

 

 

ผม-คะ ครับคุณแม่

ฮารุ-ที่รัก อยากทานอันไหนหรอคะ

ผม- ผะ ผมอยากทานเค้กผลไม้ ครับ

พลอย-งั้นหนูลงไปซื้อให้นะคะ

 

 

ช๊ะ!!!! เห้ยยย ดะ ดะ โดนยัยพลอยตัดหน้าไปสะแล้ว

 

 

สึคุยะซัง-ไม่ต้องไปหรอกนะ เด๋วแม่จะให้เค้าเอาขึ้นมาให้ พวกเรามานั่งคุยกันเถอะนะ

ผม-คะ ครับ คุณแม่

 

 

 

คือหลังๆมาผมไม่รู้ไปทำอะไร ผมโดนสึคุยะซังดุ บ่อยมาก สักพักทางรร้านก็เอาเค้กขึ้นมาให้ พวกเราก็นั่งกินเค้กกันไป

คุยกันไปพอช่วงมึดๆพวกเราก็สั่งอาหารมานั่งกินรอดูพลุพอเที่ยงคืนปุ๊บเค้าก็จุดพลุฉลองกันอย่างยิ่งใหญ่ พอพลุเริ่มไป

ได้สักพัก

 

 

 

สึคุยะซัง-ช่วยเอา โซบะปีใหม่มาให้5ที่ด้วยนะจ๊ะ

พนง.-ค่ะ

 

 

ระหว่างที่คนอื่นนั่งดูพลุกันอยู่ ยัยพลอยก็มากระซิบอยู่ข้างหู

 

 

พลอย-อาหารปีใหม่ที่พี่ชายไม่ชอบคือโซบะหรอ

ผม-ยัยโง่ นี่มันเพิ่งจะเริ่มต้น ขะ ของจริงมันต้องพรุ้งนี้

พนง.-โซบะปีใหม่5ที่มาแล้วครับ

 

 

จะพูดอย่างไงดีมันเป็นโซบะ ที่มีทั้ง กุ้งหวาน กุ้งอิเสะ หอยเชล ทาโกะ แล้วเอาไปทำเป็นเทมปุระ คือ ถ้าไอ้แบบเนี่ย

สบาย 3จานยังไหว แต่พรุ้งนี้นี่สิ ผมได้แต่ร้องไห้อยู่ในใจหลังจากที่พวกเรากินกันเสร็จ สึคุยะซังก็ให้รถของโรงแรมไป

ส่งพวกเราที่ศาลเจ้า เพื่อขอพรปีใหม่ หลังจากขอพรเสร็จก็กลับมาที่โรงแรมแล้วย้ายย้ายกันไปนอน