ชื่อเรื่อง ยังไม่มี

 
ตื่นมาอีกทีก็ บ่ายกว่าๆของอีกวัน  พอลงมาข้างล่างก็เจอพวกทานากะและฮารุกำลังยืนสั่งงานวุ่นอยู่ที่ห้องโถงหน้าประตูบ้าน
 
 
ผม-ฮารุซังทำอะไรกันอยู่หรอครับ
ฮารุ-ฮารุกำลังตกแต่งบ้านให้เข้ากับปีใหม่อยู่น่ะสิคะ
ผม-อ่อ จริงสินี่วันที่29แล้ว
ฮารุ-ที่รักหิวข้าวรึป่าวคะ
ผม-หิวครับ อายะซังเอาข้าวมาให้ผมทีนะครับ
อายะ-ทราบแล้วค่ะ
 
 
อายะก็เดินเข้าไปในครัวผมก็นั่งดูฮารุสั่งงานอยู่หน้าบ้าน
 
 
ผม-ฮารุซัง ตกแต่งบ้านเยอะไปรึป่าวครับ
ฮารุ-เอ๊ะ เยอะไปหรอคะ นี่ฮารุตัดออกไปหลายอย่างแล้วนะคะที่รัก
 
 
นี่ขนาดเอาออกไปหลายอย่างแล้วหรอเนี่ยสภาพที่ผมเห็นคือของตกแต่ง วางกองเต็มพื้นหน้าบ้านไปหมด ถ้าปล่อยให้ตกแต่งเต็มที่ละก็สงสัยจะไม่มีทางเดินแน่ๆเลย
 
 
ผม-นะ นี่ ฮารุซังผมว่าเอาแค่พอสวยงามดีกว่ามั้ยครับ
ฮารุ-เอ๋!!! แต่ฮารุ เตรียมของมาแล้วนี่คะ
ผม-กะ ก็ได้ครับ
อายะ-ข้าวมาแล้วค่ะ จะให้เอาไปที่ห้องอาหารเลยมั้ยคะ
ผม-ขอบคุณครับ
 
 
แล้วผมก็หยิบจานข้าวออกไปหน้าบ้านที่พวกฮารุอยู่กัน แล้วก็นั่งที่พื้นตรงรถ 240z นั่งดูพวกฮารุและก็นั่งกินข้าวไปด้วย พอผมกำลังจะตักข้าวเข้าปากทุกคนก็หันมามองผม
 
 
ทุกคน-เอ๊ะ!!
ผม-เอ๊ะ! มะ มีอะไร ตะ ติดที่หน้าผมอยู่หรอครับ
 
 
แล้วทานากะกับทาคุยะก็วิ่งมาที่ผมแล้วก็ยื่นมือมาหาผม
 
ทานากะ-คะ คุณท่านได้โปรดลุกขึ้นด้วยเถอะนะครับ
ทาคุยะ-คุณท่านไม่ควรนั่งอยู่ที่พื้นนะครับ
 
 
และทั้ง2คนก็มาพยุงตัวผมยืนขึ้น
 
 
ผม-เอ๊ะ ดะ ดะ เด๋ว
ฮารุ-ที่รักคะทำไมไม่ไปนั่งทานข้าวที่ห้องอาหารดีๆละคะ
ผม-กะ กะ ก็ ผมอยากนั่งดูฮารุซังไปด้วยนี่ครับ
ฮารุ-โธ่!! ที่รักคะ
อายะ-คุณท่านยกเก้าอี้มาให้แล้วค่ะ
ผม-ขะ ขอบคุณครับ
ฮารุ-แค่เรียกฮารุให้ไปนั่งที่ห้องอาหารด้วยกันก็ได้ ไม่เห็นจะต้องมานั่งทานข้าวกับพื้นเลยแท้ๆ...
เมดชิสึ-ดิฉันคิดว่าเพราะคุณท่านอยากอยู่ใก้ลๆคุณผู้หญิงมากกว่าค่ะ
ผม/ฮารุ-เอ๋!!
พ่อบ้านทานากะ-โฮ๊ะๆ นั่นสินะครับ เวลาคุณท่านว่างทีไรมักจะนั่งคิดถึงแต่เรื่องของคุณผู้หญิงอยู่เสมอเลยนะครับ
ผม-ดะ ดะ เด๋วสิ ทานากะซัง พะ พะ พูดอะไรน่ะครับ
พ่อบ้านทานากะ-กระผมแค่พูดตามที่เห็นเท่านั้นเองครับคุณท่าน โฮ๊ะๆ
ผม-เฮ้อออ
เมดอายะ-คุณผู้หญิงคะ ตรงนี้ปล่อยให้พวกเราจัดการเถอะนะคะ
เมดริน-ใช่แล้วค่ะ
ฮารุ-งะ งะ งั้น บิกคุซังพวกเราเข้าไปนั่งในห้องอาหารกันเถอะนะคะข้างนอกบ้านหนาวมากเลยนะคะ
ผม-เอ๋ ไม่เอาครับ
ฮารุ-ทำไมละคะ
ผม-ก็แหม๋ ฮารุซังก็รู้ว่าผมชอบอากาศเย็นๆ แบบนี้ แล้วอีกอย่างเวลาฮารุซัง ทำงานดูแลเรื่องในบ้าน ผมว่าฮารุซังน่ารักมากๆเลยละครับฮิฮิ
 
 
แล้วทุกคนก็เงียบกันหมดเลย สักพักฮารุก็ก้มหน้าเดินมาหาผมแล้วก็หยิบจานข้าวออกไปส่งให้ชิสึ ฮารุก็มานั่งตักผมแทนแล้วก็ดึงมือผมทั้ง2ข้างเข้าไป
กอดที่เอวฮารุ แล้วฮารุก็จับมือผมอยู่อย่างงั้น
 
 
ผม-ฮะ ฮะ ฮารุซัง
พ่อบ้านทานากะ-เด๋วกระผมขอไปเอาของตกแต่งจากหลังบ้านมาเพิ่มนะครับ คุณผู้หญิง
ฮารุ-จ๊ะ
พ่อบ้านทานากะ-ทุกคนช่วยมาถือของกันหน่อยนะครับ
 
 
แล้วทุกคนก็เดินไปเหลือแค่ ชิสึกับอายะ
 
 
เมดชิสึ-งั้นขอตัวเอาจานไปเก็บหลังบ้านนะคะ
เมดอายะ-เด๋วจะไปเอาน้ำมาให้นะคะ
ผม-เอ๊ะ
 
ทีนี้เหลือผมกับฮารุ2คน
 
ผม-นะ นี่ฮารุ ปีใหม่อยากจะไปเที่ยวที่ไหนมั้ยครับ
ฮารุ-จะพาฮารุไปหรอคะ
ผม-ครับ ผมได้วันหยุดมาทั้งทีก็อยากจะพาฮารุไปเที่ยวหรือใช้เวลาอยู่กับฮารุก็ได้ครับ
ฮารุ-ที่รักห้ามทำงานอดหลับอดนอนแบบนั้นอีกนะคะ
ผม-คะ ครับ
ฮารุ-ฮารุเป็นห่วงมากเลยนะคะ ฮารุกลัวจริงๆนะคะ
 
 
ผมก็เลยเอามือไปลูปหัวฮารุเบาๆ
 
 
ผม-ขอโทษนะครับที่ทำให้เป็นห่วง
ฮารุ-ค่ะ
ผม-แล้ววันนี้ พลอยจังไปไหนหรอครับ
ฮารุ-พลอยจังออกไปฉลองปีใหม่กันที่บ้าน เนเน่จัง ตั้งแต่เช้าแล้วล่ะค่ะ ฮารุให้นิชิโนะซังไปส่ง
ผม-เอ๊ะ ไปส่งที่บ้านเนเน่จังหรอครับ
ฮารุ-ค่ะ ฮารุให้อยู่รอรับพลอยจังกลับบ้านมาด้วย ไม่ต้องห่วงนะคะ
ผม-เฮ้ออออออ ฮารุไปทำแบบนั้นไม่ดีนะครับ ตอนยัยพลอยกลับบ้าน ไม่มีใครดูแลขนาดนี้หรอกนะครับ
ฮารุ-ก็ให้พลอยจังอยู่ที่นี่ด้วยสิคะ
ผม-เอ๋!!! ยัยพลอยก็มีชีวิตของเค้าเพราะงั้นให้ยัยพลอยเลือกด้วยตัวเองเถอะนะครับ
ฮารุ-กะ ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าพลอยจังอยากอยู่ที่นี่ ที่รักห้ามว่า นะคะ
ผม-ครับ
 
 
 
หลังจากนั้นพวกเราก็นั่งคุยเรื่อง เที่ยวเรื่องซื้อของ เรื่อง อณาคต สักพักพวกทานากะก็เดินมา ทำงานกันต่อ ฮารุก็นั่งสั่งงานอยู่กับผมแทน พอตอนเย็น
ยัยพลอยก็กลับมา พวกเราก็นั่งกินข้าวเย็นกัน สักพักก็แยกย้ายกันกลับมาที่ห้อง ตื่นเช้ามาผมก็ลงไปออกกำลังกายในห้องที่ฮารุทำไว้ให้ พอ8โมงกว่า
ก็ขึ้นไปอ่าบน้ำแต่งตัวลงไปกินข้าวกับพวกฮารุ
 
 
 
ผม-เฮ้ออออ บ้านเงียบดีจริง จริ๊งงงง  ฮ่ะๆ
ฮารุ-ที่รักมานั่งทานข้าวได้แล้วนะคะ
ผม-ครับ ยัยพลอยเมื่อวานไปบ้านเนเน่จัง ได้เอาของฝากไปให้เค้าด้วยรึป่าว
พลอย-เอาไปค่ะ พี่ฮารุเตรียมไว้ให้
ฮารุ-แฮ่ๆ
ผม-ทานากะซัง เด๋วช่วยให้ใครเอากระเช้าปีใหม่ไปให้ทาเคดะซังกับซาซากิซังที่บ้านด้วยนะครับ
พ่อบ้านทานากะ-ทราบแล้วครับคุณท่าน
ชิสึ-คุณผู้หญิงคะ ท่านสึคุยะโทรมาค่ะ
ฮารุ-ขอบใจจ๊ะ
 
 
หลังจากที่ฮารุออกไปพวกผมก็นั่งกินข้าวกันต่อแปปนึงฮารุก็เดินกลับมา
 
 
ผม-ฮารุซัง คุณแม่ว่ายังไงบ้างหรอครับ
ฮารุ-คุณแม่โทรมาบอกว่า พรุ้งนี้ให้พวกเรา 3คนเก็บของ ไปเกียวโตกันค่ะ
ผม-เอ๊ะ ไปเกียวโตพรุ้งนี้หรอครับ
พลอย-ที่เกียวโตมีอะไรหรอคะ
ฮารุ-คุณแม่ แค่ช่วนไปเที่ยวช่วงปีใหม่เฉยๆค่ะ
ผม-หรอครับ จริงๆฉลองอยู่บ้านก็ได้นะครับ
พลอย-หนูว่าไปเกียวโตก็ดีนะคะ
ฮารุ-ใช่แล้วละ เกียวโตมีวัดสวยๆเยอะเลยนะ
ผม-นั่นสินะครับ นานๆทีเราไปเที่ยวกันเถอะนะ ผมก็อยากจะพูดแบบนั้นอยู่แต่ว่าพวกเราเพิ่งจะไปเที่ยวกันมาเมื่อไม่นานนี้เองนะครับ
พลอย-เอ๋
ฮารุ-ไม่ห็นเป็นอะไรเลยนี่คะ ยังไงที่รักก็หยุดอยู่บ้าน
ผม-เข้าใจแล้วละครับ งั้นก็ อายะซัง ช่วยเรียกทุกคนในบ้านมาให้ผมทีสิครับ
อายะ-ทราบแล้วค่ะ
 
 
สักพักทุกคนก็มารวมกันที่ห้องอาหาร
 
 
ฮารุ-เริ่มได้แล้วนะคะที่รัก
ผม-ครับๆ ก่อนอื่นผมมีเรื่องอยากจะบอกนะครับ คือ เรื่องแรก ตั้งแต่นี้ไปผมจะให้ทานากะซังเป็นหัวหน้าพ่อบ้าน และ จะให้อายะซังเป็นหัวหน้าเมด
ทานากะ-กระผมจะทำให้เต็มที่ครับ
อายะ-ขอปฏิเสธค่ะ
ผม-เอ๊ะ
อายะ-คือดิฉันได้รับหน้าที่เป็นเมดประจำตัวคุณท่านอยู่แล้วค่ะ
ผม-มะ เมด ประจำตัวผมหรอครับ
ฮารุ-ใช่ค่ะ
ผม-นะ นี่ ฮารุซังผมอยากให้มีคนจัดการในบ้านมากกว่านะครับ เพราะผมต้องไปทำงานหลายที่มันก็ลำบากนะครับ และผมเองก็ไม่ชอบให้มีคนมาคอยติดตามผมด้วยนะครับ
ฮารุ-งั้นถ้าตอนที่รักอยู่บ้าน อายะซังจะเป็นเมดประจำตัวที่รักนะคะ
ผม-เฮ้ออออ อะ เอาแบบนั้นก็ได้ครับ
อายะ-ทราบแล้วค่ะคุณท่าน
ผม-งั้นต่อไป อันนั้นถือว่าเป็นกรณีพิเศษนะครับ
ฮารุ-นี่ค่ะที่รัก ฮารุใส่ซองเตรียมไว้ให้แล้วค่ะ
ผม-มันอาจจะไม่ได้เยอะ แต่ช่วยรับไว้ด้วยนะครับ เริ่มจากทานากะซัง และเดินต่อมาเรื่อยๆเลยนะครับ
 
 
ผมก็แจกทุกคนให้ครบ จนเหลือแค่ ยัยพลอยกับมิจัง
 
 
ผม-เอาละ  ต่อไปก็ยัยพลอยกับมิจังสินะ
 
แล้วพลอยกับมิจังก็เดินมาหาผม
 
ผม-ยัยพลอย แกอยู่บ้านนี้ แกอาจจะเป็นคุณหนูของทุกคนที่นี่ แต่อย่าลืมเป็นอันขาดว่า นี่ไม่ใช่ที่ของพวกเรา ส่วนมิจัง ถึงยัยพลอยจะเป็นคุณหนู แต่ก็
เป็นพี่ของมิจังด้วยนะ เพราะงั้นทั้ง2คน ต้องช่วยกันดูแลกันและกันนะครับ
 
แล้วผมก็ยื่นซองให้พลอยกับมิจัง
 
พลอย-ค่ะพี่ชาย
มิจัง-ทราบแล้วค่ะคุณท่าน
ผม-นี่ทั้ง2คนต้องรักกันเหมือนพี่น้องนะครับ ในบ้านนี้ คนที่อายุใก้ลกันกับมิจังและพลอยจัง ก็มีกันแค่ 2คนท่านั้นนะครับ เพราะงั้น มีอะไรให้ปรึกษากัน
และกัน ถ้ามิจังมีปัญหาไม่ว่าจะเรื่องเรียนเรื่องเพื่อนเรื่องอณาคต ก็ให้ไปถามที่พลอยจัง ส่วนพลอยจังถ้ามีปัญหาขึ้นมาก็ให้ไปปรึกษามิจังเป็นคนแรก
ทั้ง2คนต้องช่วยกันคนละไม้คนละมือนะครับ ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ไปหาฮารุซังนะ
 
มิจัง-ตะ แต่ว่า
พลอย-เข้าใจแล้วค่ะพี่ชาย มิจังหลังจากนี้ พวกเรามาสนิทกันมากๆเถอะนะ
มิจัง-ตะ แต่ จะดีหรอคะ คุณหนูพลอย
พลอย-ดีสิ เรียกว่าพี่พลอยก็ได้นะ
มิจัง-เอ๋!!!  มะ มะ มะ มะ ไม่ดีหรอกนะคะแบบนั้น
ฮารุ-มิจัง ได้ยินที่คุณท่านบอกแล้วไม่ใช่หรอจ๊ะ
มิจัง- ทะ ทะ ทราบแล้วค่ะ คุณผู้หญิง
ผม-งั้นเอาอย่างงี้นะมิจัง เวลาอยู่กัน2คน สว่นตัว ให้เรียกพี่พลอย แต่ถ้าอยู่ต่อหน้าแขก พี่ชายอนุญาตให้เรียกคุณหนูพลอยแบบปกติได้ครับ
มิจัง-ขะ เข้าใจแล้วค่ะ
ผม-ก่อนใช้เงินก็คิดให้ดีๆกันก่อนนะครับ ทั้ง2คน
พลอย-พี่ฮารุ หนูได้เงินแล้ว เราไปช๊อปกันเถอะค่ะ!!
ผม-เห้ยๆ
มิจัง-คะ คะ คะ คือว่า
ผม-หื๋อ...มีอะไรหรอครับมิจัง
มิจัง-นะ นะ หนูขอเอาเงินที่ได้มาไปต่อคิว ซะ ซะ ซื้อถุงโชคดีตอนปีใหม่ได้มั้ยคะคุณท่าน
ผม-เอ๊ะ!! ถุงโชคดีหรอครับอืมมมมม ..... มิจังอยากได้ของในถุงหรอครับ
มิจัง-คือ หนูจะซื้อมาขายให้เพื่อนๆที่ไม่มีเวลาไปค่ะ
ผม-ซะ ซื้อมาขายหรอครับ
มิจัง-ค่ะ นะ นะ หนูขอไปซื้อได้มั้ยคะ
ผม-อืมมม..... ได้สิครับ แต่อย่าซื้อเยอะจนเกินไปนะ เก็บเงินไว้ใช้อย่างอื่นบ้างนะครับ
มิจัง-ขอบคุณค่ะคุณท่าน
ผม-ทานากะซัง ช่วยไปเป็นเพื่อนมิจังด้วยนะครับ ตอนที่ผมไม่อยู่ ก็ให้สลับกันไปพักผ่อนไปเที่ยว ไปเดินเล่นไปช๊อปปิ้งกันดีๆนะครับ
ทุกคน-ทราบแล้วครับ/ค่ะ
ผม-เอาล่ะ ฮารุซัง พวกเราขึ้นไปเก็บของเตรียมตัวกันเถอะนะครับ
ฮารุ-ค่ะ
 
 
แล้วผม ฮารุ และ ยัยพลอยก็ขึ้นมาเก็บของกัน พอเก็บของเสร็จฮารุก็ออกไปหาพลอยจัง ส่วนผมผมก็นอนต่อตื่นมาอีกที3ทุ่มกว่า ก็เห็นฮารุนอนดูทีวีอยู่
 
 
ผม-ดูอะไรอยู่หรอครับฮารุ
ฮารุ-เอ๊ะ ฮารุทำให้ที่รักตื่นหรอคะ
ผม-นิดหน่อยครับ แล้วคนอื่นละ
ฮารุ-คนอื่นแยกย้ายกันกลับห้องหมดแล้วล่ะค่ะ
ผม-แล้วไอ้พวกบ้ามารึป่าวครับ
ฮารุ-ไม่มาค่ะ
ผม-ครับ
 
 
ผมก็นอนดูทีวีวกับฮารุสักพัก หันไปดูฮารุอีกที กลายเป็นทีวีดูฮารุนอนแทน ผมก็เลยปิดทีวีแล้วนอนต่อ