[My] Forever Love คุณชายตัวร้ายกับนายตัวแสบ [Boy's Love]

7.3

เขียนโดย oKARASUo

วันที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2564 เวลา 12.58 น.

7 ตอน

0 วิจารณ์

4,737 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2564 13.32 น. โดย เจ้าของนิยาย

3) สงสัย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปไวเกิ๊นน

ตอนนี้ผมหายจากอาการไข้แดกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สัปดาห์ที่ผ่านมาอาการผมดีขึ้นแต่ยังรู้สึกมึนๆหัวอยู่บ้าง เลยได้แค่ทำขนมง่ายๆออกมาวางขาย ส่วนพวกทำงานหน้าเคาน์เตอร์เฮียซันเป็นคนจัดการ

มีบางช่วงเวลาที่ผมเดินลงมาข้างล่างเพื่อดูความเรียบร้อย เฮียซันทำให้ผมอึ้งไปเลย เขาเสิร์ฟกาแฟและขนมได้คล่องมาก ลูกค้าหลายคนติดแกมาก ซึ่งผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ทั้งๆที่การแต่งตัวของเฮียแกนี่แบบว่า เอ่อ ก็อย่างที่ทุกคนเห็น ยังไงผมแม่งก็รับไม่ได้ซักที จะล้ำหน้านำโลกไปไหน เกลียดแม่ง และดูหน้าตามันดิ เด็กเห็นนี่ร้องไห้ได้เลยนะ แม่งโจรสัส

"อ้าว ลงมาทำไม ไม่นอนพักล่ะ"เฮียซันที่เดินกลับมาที่เคาน์เตอร์เอ่ยถาม

"ผมหายแล้วน่าเฮีย จะห่วงอะไรนักหนา"

"เอ้า ไอ้นี่ถ้าไม่ให้ห่วงนายแล้วจะให้ฉันไปห่วงหมาที่ไหน ตลกนะเรา" ดูมันพูด ดูเหมือนคำว่าห่วงของไอ้เฮียจะออกจากปากมันมาได้สักพักแล้ว ญาติก็ไม่ใช่ ห่วงยิ่งกว่าญาติกูอีก

"ครับๆ" ผมตอบรับด้วยน้ำเสียงเนือยๆ

"จะกินอะไรมั้ย นี่ก็จะเที่ยงแล้วเดี๋ยวทำอะไรให้กิน"

"ไม่ ไม่เป็นไร ผมขอกาแฟแล้วกัน"

"รอแป๊ปนะ" ผมนั่งมองไปยังคนตัวสูงที่ยืนชงกาแฟอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์ ถ้าเกิดว่าไอ้เฮียมันตัดผม โกนหนวดโกนเคราออก มันจะหน้าตายังไง

"เฮีย.."

"คะ" คะพ่อง ไม่เข้ากับหน้ามึงเล๊ยย

"-_-"

"ดูทำหน้าเข้า ฮ่าๆๆ มีอะไรล่ะครับ"

"เฮียไม่คิดอยากจะตัดเผ้าตัดผมบ้างเหรอ หนวดเครางี้ ยาวอย่างกับสาหร่าย ตอนที่ผมลืมตามาเจอหนวดเฮียตกใจแทบแย่"

"ฮ่าๆ ขอโทษแล้วกัน แต่ว่านะ ฉันอยากจะพิสูจน์อะไรบางอย่างน่ะ เพราะคนเรามักจะมองกันแค่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น อ้อ อีกอย่างเขาก็มองกันที่นิสัยด้วย ส่วนมากคนจะชอบ หล่อๆดูดี มีนิสัยบ้านรวยไรงี้ " ก็จริงที่คนส่วนมากรักสบายกันทั้งนั้น

"แต่ผมก็คิดว่าคนเรามองด้านเดียวคงจะไม่ได้ อย่างเฮียเนี่ย ดูหน้าตาดิ เป็นใครเขาก็คงจะไม่อยากเข้าใกล้ละมั้งนะ อีกอย่างดูเฮียแต่งตัวดิ จะเอาฮาไปไหน"

"แล้วนายรังเกียจฉันมั้ยล่ะ ถ้านายรังเกียจฉันจะได้ทำตัวซะใหม่"

"จะบ้าเหรอเฮีย คนจะดีหรือร้ายมันไม่ได้อยู่ที่การแต่งตัวนี่ ใครจะคิดว่าหน้าเหี้ยมมมอย่างเฮียจะเป็นคนดีกว่าที่คิด จริงป่ะ" นี่ผมไม่ได้หลอกด่ามันนะ ฮ่าๆๆ

"จะด่าว่าหน้าเหี้ยใช่มั้ย ไม่ต้องมาพูดยานแบบนั้นเลย ฮ่าๆๆๆ"

"ขอโทษนะคะ ขอเมนูหน่อยค่ะ"

"ครับ"ไอ้เฮียตอบกลับแล้วรีบเดินเอาเมนูของร้านไปหาลูกค้า เวลานี้ผมกลับรู้สึกว่าไอ้เฮียมันดูดีเหลือเกิน ดูดีแบบแปลกๆ ฮ่าๆ คงจะเพราะเสื้อผ้าหน้าผมที่ไม่เข้ากับรอยยิ้มอบอุ่นนั่น แต่ก็แปลกที่ลูกค้าบางคนส่งยิ้มหวานมาให้ สายตาที่จ้องจะงาบนี่มันคืออะไร เดี๋ยวนี้ผู้หญิงเขามีรสนิยมแบบไอ้เฮียนี่กันเหรอ

จะว่าไปผมก็ไม่เคยรู้ความเป็นมาเป็นไปของเฮียซันเลยนะ เป็นเพราะไม่เคยถามออกไปด้วยละมั้ง ไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวคนอื่นเท่าไหร่ แต่ว่าผมคงต้องถามความเป็นอยู่ของไอ้เฮียบ้างแล้วล่ะ

"คุณชายน์ อาการป่วยเป็นยังไงบ้างคะ"

"อ้าวคุณอร สวัสดีครับ ตอนนี้อาการก็ดีขึ้นมากแล้วครับ ยังดีที่มีเฮียซันมาช่วยงานไม่งั้นผมคงจะแย่แน่ๆ"

"เอ่อ คุณชายน์ทำไมถึงรู้จักคุณ ...เอ่อ คุณซันน่ะค่ะ"

"อ๋อ พอดีว่าที่บ้านเขามีปัญหานิดหน่อยก็เลยมาอยู่กับผมก่อนนะฮ่ะ"

"เอ่อ คือ..."

"อะแฮ่ม"อยู่ๆไอ้เฮียก็เดินเข้ามาหาผมที่นั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์

"คุยอะไรกันอยู่หรือครับ" ไอ้เฮียที่เดินกลับมาพร้อมถาดใส่อาหารเดินเข้ามาหาผม

"เอ่อ...คะ คุณซันคะ คือว่า" อะไร เกิดอะไรขึ้นช่วงนี้กูนอนเป็นผักอยู่บนเตียงวะเห้ย

"คุณอรจะรับอะไรดีครับ"ทำไมผมถึงคิดว่าน้ำเสียงไอ้เฮียที่เปล่งออกมันเข้มกว่าปกติรึเปล่า สองคนนี้มีเรื่องอะไรกันแน่

"เอ่อ ขอเป็นชาเขียวหวานน้อยแบบทุกทีก็ได้ค่ะ"

"ครับ" น้ำเสียงที่ตอบกับสายตาที่มองมามันทำไมช่างเศร้าเหลือเกิน

"คุณอรเป็นอะไรรึเปล่าครับ ดูหน้าซีดๆนะฮะ"ผมเปิดประเด็นเมื่อเห็นเฮียเดินไปทางชั้นวางอุปกรณ์ชงชา

"เอ่อ ฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ แค่สงสัยว่าคุณชายน์เจอกับคุณซันได้ยังไงกันก็แค่นั้น"เธอยิ้มบางๆออกมาราวกับเหมือนมีอะไรคาใจเธออยู่

"ผมเจอเขาที่สะพานตอนที่กำลังจะฆ่าตัวตายน่ะครับ"

"ฆะ ฆ่าตัวตายเหรอคะ ทำไมถึงคิดจะตายละคะ "เธอถามเสียงอึกอัก

"ตอนนั้นผมจับได้ว่าแฟนผมมีชู้นะครับ ผมไม่รู้จะทำยังไง ตอนนั้นสมองของผมมันตื้อไปหมด คิดอะไรไม่ออกเลย แต่ก็เจอกับตาลุงที่เดินผ่านมาพอดี เขาถามผมว่าจะกระโดดเหรอ แต่รู้อะไรมั้ยครับคุณอร เฮียแกบอกว่าห้ามโดด เพราะเขาจองที่นี่ไว้แล้ว ฮ่าๆ ผมนี่อึ้งสุดๆไปเลย ผมคิดว่าเขาคงจะมาฆ่าตัวตายเหมือนกันแต่ที่ไหนได้ เขาไม่ได้จะมาฆ่าตัวตาย แล้วจากนั้นเขาก็เล่าเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของคนเราให้ผมฟัง ผมเลยไม่ได้กระโดดลงไป ผมได้เขาช่วยชีวิตไว้จริงๆครับคุณอร"เป็นครั้งแรกที่ผมเล่าชีวิตดราม่าแบบนี้ให้คนอื่นฟัง

"ดีแล้วล่ะค่ะที่คุณชายน์ปลอดภัย ไม่งั้นฉันคงจะไม่ได้มากินของอร่อยๆที่นี่อีก"

"เอ่อ ว่าแต่ว่าที่คุณอรจะพูดเมื่อกี้ มีอะไรหรือเปล่าครับ"

"ชาเขียวหวานน้อยครับ 'คุณอร' และนี่ขนมสูตรพิเศษจากผมเอง"

"อ่ะ เอ่อ ขอบคุณนะคะ คุณซัน"

"แล้วเรื่องที่จะพูด..."

"อ้อ ไม่มีอะไรค่ะคุณชายน์"อะไรฟร่ะนั่น แล้วทำไมไอ้เฮียต้องจ้องคุณอรขนาดนั้นด้วยมีเรื่องอะไรกันแน่ ไอ้เฮียมึงแอบปิดบังอะไรกูวว ต่อมเผือกกูกระตุกกึกๆเลย หึหึไอ้เฮียยย

"ทานให้อร่อยนะครับคุณอร ผมขอตัวไปพักก่อน สวัสดีครับ" ผมกล่าวลาคุณอรและเดินออกมาที่สวนหลังบ้าน

สวนนี้ผมออกแบบเองเพื่อเอาไว้ผ่อนคลายจากงานและความเครียดต่างๆ สวนเล็กๆที่มีดอกไม้หลากหลายชนิดปลูกเอาไว้ มีมุมน้ำตกน้อยๆ และข้างๆก็ประดับประดาไปด้วยบรรดาดอกไม้น้อยใหญ่เช่นกัน พอมองมันแล้วก็สบายใจขึ้นมาทันที อะไรที่เคยทุกข์ใจก็สลายหายไปหมด พอเริ่มสบายใจแล้วก็ชักเริ่มง่วงแล้วแฮะ ห้าววว

'ไอ้ตัวแสบ หยุดซนแล้วมาทานขนมก่อน เฮียทำของโปรดเราเลยนะวันนี้' ใครน่ะ เสียงใคร

'เฮียครับบ ป้อนชายน์หน่อย' นั่นใครน่ะ นั่นตัวเราเองเหรอ

'อ่ะ อ้ามมม อร่อยมั้ยครับ'

'อื้อ ขนมของเฮียอร่อยที่สุดในโลกเลย ถ้าชายน์โตขึ้น ชายน์จะเปิดร้านกาแฟที่มีขนมอร่อยๆของเฮียขาย'

'อื้อ รีบๆโตมาทำตามความฝันนะตัวแสบ เฮียจะรอนะ เฮียรักเรานะตัวแสบ จุ๊บ! ' อะไรน่ะ คุณเป็นใครครับ แต่ทำไมถึงรู้สึก...อบอุ่นจัง

"ชายน์ตื่นได้แล้ว เจ้าตัวแสบลุกเร็วเข้า"

"อื้ออ"

"ตื่นเถอะมืดแล้วนะ ยุงเยอะด้วย"

"เฮียเหรอ นี่กี่โมงแล้วครับ"

"หกโมงแล้ว ลุกเข้าข้างในเถอะ ข้างนอกยุงเยอะนะ" แปะ! นั่นไงยังไม่ทันขาดคำมึงทำกูซะแล้ว นี่ยุงหรือควายใหญ่เกิ๊น แล้วนั่นปากหรือเข็มฉีดย๊าาา โอ้ยคันฉิบหาย

"งื้อ~~~คัน"ผมทำท่าเกาแขนตัวเองยิกๆ

"ไอ้แสบ อย่าเกา มันจะแดงนะ พอเลยๆ"เอ๊ะ อยู่ๆคำพูดในความฝันนั่นก็ลอยเข้ามา ทั้งน้ำเสียงและความอบอุ่นนี้เหมือนเคยได้ยินมาก่อน

"เฮีย..."

"ว่าไงครับ" ทำไมพูดเพราะ ช่างไม่เข้ากับหน้ามันเลย จะพูดแบบไหนจะครับหรือคะขามันก็ไม่เข้ากันทั้งนั้นถ้ามึงยังไม่ไปโกนหนวดไอ้เฮีย

"เฮีย กับ ผม เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า ทำไมผมถึงรู้สึกคุ้นเคยแปลกๆ"

"มะ ไม่นี่ เฮียเจอเราก็ตรงที่สะพานนั่นครั้งแรกเลยนะ"นี่กูตาฝาดไปรึเปล่าที่เห็นไอ้เฮียมันชะงักไปแวบหนึ่ง แวบหนึ่งจริงๆแล้วก็กลับมาทำสีหน้าปกติ

"แต่ว่า.."

"เรื่องอื่นเอาไว้คุยทีหลัง เราเข้าไปข้างในก่อนแล้วก็ทายาด้วย เห็นมั้ยแขนแดงหมดแล้ว ซนจริงๆ เด็กอะไรเนี่ย"

"ผมไม่เล็ก เอ้ย ไม่เด็กแล้วนะเฮีย ผมอายุ 23 แล้วนะฮะ"

"ครับๆไม่เด็กก็ไม่เด็ก เห้อคนแก่เซ็ง" มึงไม่ต้องมาทำหน้าเซ็งเลยไอ้เฮีย เลี่ยงตอบถามกู เออไม่ถามก็ได้เดี๋ยวกูสืบเอง บุ้ย -3-

"ทำหน้าอะไรของเราน่ะ บุ้ยปากเป็นเด็กน้อยไปได้ ไปๆไปอาบน้ำกินข้าว เฮียทำไว้ให้แล้ว"

"ครับๆ ไปแล้วครับ เบื่อคนแก่ขี้บ่น" หึ แต่เป็นแบบนี้ก็ไม่เลวนักหรอก ทำไมถึงรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกนะ ไอ้เฮียมึงเป็นใครกันแน่

Special Part

#Sun Talk

สงสัยกันล่ะสิ สงสัยกันอยู่ใช่เปล่า~~~ แต่เฮียไม่บอกง่ายๆหรอกนะว่าความเป็นมาของผมเป็นยังไง แต่ที่บอกได้ตอนนี้คือ ผมดีใจมากที่ได้ดูแลเด็กซนคนนี้ ผมได้รับฝากจากคนที่มีพระคุณมากๆให้ช่วยดูแลเด็กซนคนนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะจำผมไม่ได้ ถ้าถามว่าเศร้ามั้ย ก็เศร้านะที่เขาจำผมไม่ได้ แต่ผมก็จะพยายามงาบ อุ้ย พยายามดูแลให้ดี ขุนให้อ้วนเปิดเพลงให้ฟังแล้วเชือดซะ!!! วะฮะฮ่า

#End Sun Talk

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

ภูมิหลังของเฮียจะเป็นยังไง เด็กซนจะจำเฮียได้มั้ย ต้องติดตามนะคะ ปล.รักรีดทุกคนเลย (><)

ตอน 2

สารบัญ

ตอน 4