_ERROR_

                  ผมเข้าไปสอบปากคำในห้องเล็กๆห้องหนึ่ง พวกเขาต้องรีบทำการสอบปากคำให้เสร็จ เนื่องจากการที่วันนี้มีนักเรียนหลายคนที่อยู่ๆก็หายไป(หมายถึงพวกผู้ดูแลที่มาประชุมกันวันนี้นั่นแหละ) มันดูผิดสังเกตเกินไปหน่อย พวกเขาก็เลยเลือกที่จะถามแค่ไม่กี่คำถาม และถามตรงๆเลย เช่น “คุณได้ไปยุ่งกับระบบบ้างหรือเปล่า” “คุณทำอะไรอยู่ในวันที่เกิดเรื่อง” “คุณเป็นคนร้ายหรือเปล่า” แล้วก็ให้เราตอบคำถามโดยสวมเครื่องจับโกหกรุ่นล่าสุดไว้บนหัว
แต่ยังไงซะ ผมก็ไม่ใช่คนร้าย แถมผมไม่มีอะไรต้องปิดบังด้วย การสอบปากคำก็เลยจบลงด้วยความรวดเร็ว 
หลังจากนั้นผมก็เดินไปรับตัวA14 ที่ห้องปฏิบัติการ รู้สึกว่าเธอจะออกมาสักพักแล้ว ตอนนี้มีคนที่ทำงานในห้องปฏิบัติการกำลังคุยกับเธออยู่
‘ผมตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว ว่าอุปกรณ์ทำงานเป็นปกติดีครับ’
เขาคนนั้นคุยกับผม
‘ถ้างั้นก็รับตัวกลับไปได้เลยใช่ไหมครับ’
ผมถาม
‘ครับ คิดว่าน่าจะไม่มีปัญหาอะไรครับ’
เขาตอบ
‘ไปกันเถอะ A14’
ผมเรียกA14
‘นายเป็นใครน่ะ? …ฉันไปกับเขาได้ใช่ไหม’
A14 ที่ถูกลบความทรงจำไปแล้ว หันหน้าไปถามเจ้าหน้าที่ห้องปฏิบัติการ
‘ครับ เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของคุณครับ เดี๋ยวเขาจะพาคุณไปแนะนำโรงเรียนต่อจากผมครับ’
‘ก็ตามนั้นแหละ ส่วนเรื่องอื่น เดี๋ยวผมอธิบายระหว่างพาไปที่หอพักนะ’
ห้องปฏิบัติการจะอยู่ติดกับหอประชุมกลางพอดี แต่โดยปกติประตูที่เชื่อม2ห้องนี้ จะถูกล็อกไว้อย่างแน่นหนา แต่ตอนนี้ผมต้องพาA14ออกไปทางนี้ เพราะทางอื่นเป็นทางที่ไม่ควรบอกให้เธอรู้
‘ตอนนี้เราอยู่ที่หอคอยกลางซึ่งอยู่ตรงส่วนกลางของโรงเรียนนะ และพวกเรากำลังจะไปที่หอพักในเขตปี1กัน’
ผมอธิบาย 
ผมเดินนำไปอย่างช้าๆพร้อมกับเล่าเรื่องต่างๆ ที่จริงๆจะมีบอกในปฐมนิเทศให้เธอฟังระหว่างทาง A14ก็รับฟังอย่างตั้งใจ โดยที่ไม่มีคำถามใดๆ
พอใกล้ถึงหอผมก็หยิบจดหมายที่ได้มาจากแองจี้ให้กับเธอ
‘นี่เป็นสิ่งที่ตัวเธอคนก่อนอยากจะบอกกับเธอตอนนี้ ช่วยเอาจดหมายฉบับนี้ไปอ่านที่หอด้วยนะ มันอาจจะทำให้เธอเข้าใจตัวเองมากขึ้นก็ได้’
ผมบอก
‘ตัวฉันคนก่อนงั้นหรือ’
เธอถาม
‘ใช่ เรียกว่าตัวเธอชาติที่แล้วก็ได้นะ’
A14 รับจดหมายไปด้วยท่าทางสงสัยเล็กน้อย แต่เธอก็ดูดีใจที่ได้มันนะ
‘อืม เข้าใจแล้ว ฉันจะเอาไปอ่านดูนะ’
‘แล้วก็อย่าเอาจดหมายฉบับนี้ไปให้คนอื่นดูนะ ทางที่ดีอย่าเอาออกจากห้องพักเลยดีกว่า เพราะถ้าคนอื่นเห็นมันจะเกิดปัญหาขึ้นได้น่ะ’
ผมเตือน 
‘อือ ก็ได้ ถึงฉันจะไม่เข้าใจว่าเพราะว่าอะไรก็เถอะ’
เธอตอบรับ
‘ถ้างั้นขอบคุณที่มาส่งนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ’
เธอบอกลาผม แล้วเดินเข้าหอพักไป
ผมก็เดินเข้าห้องพักของตัวเองเหมือนกัน ผมอยากพักบ้างแล้วล่ะ ผมหยิบโฟนมาบันทึกข้อมูลจากการประชุมวันนี้ แล้วก็นอนหลับไป จะการตามหาerror สืบหาคนร้ายที่มายุ่งกัับระบบ หรือไปร่วมกิจกรรมกับชุมนุมกับD62 ก็เอาไว้ไปทำวันหลังละกัน วันนี้ผมหมดแรงแล้ว
 
.
.
.
ท่าทางเมื่อวานผมจะเหนื่อยเกินไป จากที่เข้านอนไปเมื่อคืน ผมดันหลับยาวจนถึงเที่ยงเลยล่ะ ไม่ได้เข้าคาบเรียนสักคาบคงไม่เป็นไรหรอกเนอะ 
ผมหยิบโฟนขึ้นมาดู มีแชทจากD62ส่งมาเพียบเลยล่ะ ท่าทางเขาจะกังวลว่าผมจะป่วย เพราะว่าเขาติดต่อหาผม
ไม่ได้เลยตั้งแต่เมื่อวานนี้
ผมส่งไปบอกเขาว่า เมื่อวานผมติดธุระนิดหน่อย ก็เลยไม่สะดวกคุย พร้อมกับถามเขาไปเลยว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนกันตอนนี้
รู้สึกจะมีแชทจากG39ส่งมาเหมือนกัน มันเขียนว่า
“ว้าว! นี่นายอัปเกรดจากนอนในห้องเรียนเป็นนอนในห้องพักแล้วหรอ วันหลังถ้าง่วงขนาดนั้นก็บอกกันก่อนล่ะ D62เขาเป็นห่วงนายใหญ่เลย”
นี่G39ก็เป็นห่วงผมเหมือนกันหรอเนี่ย หรือเขาแค่อยากส่งมากวนเฉยๆกันนะ
หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ผมก็ไปกินข้าวเช้าควบกลางวันที่โรงอาหาร วันนี้ขอเถอะอย่าให้ผมเจอerrorอีกคนเลยนะ ขอผมพักบ้างเถิด
D62ส่งมาบอกว่า เขากับG39กำลังจะไปที่ห้องประชุมของปี1 เพราะว่าอาจารย์บอกว่าตอนช่วงบ่ายโรงเรียนมีเรื่องสำคัญมาแจ้ง
หลังจากผมกินข้าวเสร็จก็ตามไปสมทบกับพวกนั้นที่ห้องประชุม ซึ่งตอนนี้มีคนมานั่งรอกันที่จำนวนหนึ่งแล้ว
‘ทางนี้ๆ B45 สรุปว่านายไม่ได้ป่วยใช่ไหม’
D62 พูด
‘ใช่ ผมแค่ยุ่งๆน่ะ เลยไม่มีเวลาตอบแชท ส่วนเมื่อเช้าผมลืมตั้งนาฬิกาปลุกน่ะ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ’
‘ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ วันหลังถ้ามีเรื่องอะไรก็บอกฉันได้นะ เผื่อฉันจะช่วยอะไรได้’
‘อือ ขอบคุณมากนะ’
แต่ผมคงขอให้เขาช่วยไม่ได้หรอก
‘เห็นไหมผมบอกแล้ว หมอนั่นไม่ได้ป่วยอะไรหรอก เขาแค่ขี้เซาไปหน่อยเท่านั้นเอง’
G39พูด
ถึงผมอยากจะเถียงก็เหอะ แต่เขาก็พูดไม่ผิดหรอก
‘อ่ะ คนที่มาส่งฉันเมื่อวานนี่ ฉันลืมถามรหัสไปเลย นายรหัสอะไรนะ’
A14ที่เดินผ่านมาทางนี้พอดี พูดขึ้นมา ดูเหมือนว่าเธอจะหาเพื่อนได้แล้วสินะ จากที่ผมเห็นเด็กผู้หญิงอีก2คนเดินมาด้วยกันกับเธอ
‘B45น่ะ’
‘เมื่อวานนี้ ขอบคุณนะ ฉันอ่านจดหมายจบแล้วล่ะ’
เธอพูด แล้วก็เดินจากไป
ขอบคุณนะที่พูดเรื่องนี้แบบที่ให้ผมพอเบี่ยงประเด็นได้บ้าง
‘นี่ผมชักสงสัยแล้วนะว่านายจีบเธอยังไง เมื่อวานนายไปเดทกับเธอหรือไงกัน’
G39 ถามขึ้น
‘ก็ทำนองนั้นแหละ’
ผมตอบ จริงๆมันคงเรียกว่าเดทไม่ได้อ่ะนะ
‘แต่เธอยังจำรหัสนายไม่ได้เนี่ยนะ!?’
‘แล้วผมควรจะทำยังไงล่ะ ผมทำดีที่สุดแล้ว มันก็ได้แค่นี้แหละ’
ผมแกล้งตอบไปแบบนั้น เพราะจริงๆเหตุผลที่เธอจำรหัสผมไม่ได้ แค่เพราะผมลืมบอกเธออีกครั้ง หลังจากที่เธอถูกลบความทรงจำไปแล้วน่ะ
G39ยังดูไม่ค่อยเข้าใจผมเท่าไร แต่เขาก็ไม่ถามต่อ เพราะอาจารย์เริ่มเข้ามาในห้องประชุมแล้ว
‘ทุกคนช่วยเงียบๆกันหน่อย ต่อจากนี้อาจารย์มีเรื่องสำคัญจะมาบอก’
อาจารย์คนหนึ่งที่ยืนอยู่บนเวที ข้างหน้าห้องประชุม พูดผ่านไมโครโฟนออกมา 
‘ตอนนี้พวกเราปี1 คงได้ไปทดลองชุมนุมต่างๆมากันบ้างแล้ว ครูคิดว่าพวกเธอคงมีชุมนุมที่อยากจะเข้าเป็นสมาชิกถาวรไว้ในใจกันบ้างแล้วใช่ไหม 
เนื่องจากในตอนนี้ใกล้จะครบ1อาทิตย์ที่จะหมดช่วงทดลองเข้าชุมนุมแล้ว ครูจึงจะมาเตือนว่าให้พวกเรารีบตัดสินใจเลือกชุมนุมกันได้แล้ว 
เพราะเทศกาลล่าเหรียญครั้งแรกของปี1 กำลังจะเริ่มต้นขึ้นในอีก2 อาทิตย์ข้างหน้า ซึ่งงานนี้จะจัดขึ้นที่หอคอยแฝด บนเกาะลอยฟ้าที่มีชื่อว่า “ดันเจี้ยน” ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากเกาะที่เราอยู่ตอนนี้เท่าไรนัก’
‘ครูขอบอกก่อนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดของงานนี้ก็คือ “ทีมเวิร์ค” เพราะความสามารถของทุกคนในตอนนี้ยังค่อนข้างที่จะใกล้เคียงกันอยู่ 
ดังนั้นคำแนะนำจากครูก็คือ นักเรียนควรเลือกฝึกสิ่งใดสิ่งหนึ่งจากชุมนุมที่นักเรียนเลือกที่จะเข้าอย่างจริงจัง พร้อมทั้งหาเพื่อนที่จะมาช่วยทดแทนด้านอื่นของพวกเธอได้ จะเป็นวิธีการที่ดีที่สุดนะ 
อย่าลืมซะล่ะ นี่คือเทศกาลล่าเหรียญ ฉะนั้นแล้ว ในงานมีเหรียญตั้งแต่ระดับทองแดงไปจนถึงทอง รอพวกเธอมาล่ารางวัลอยู่นะ
ทุกคนคงพอจะมีแผนการอยู่ในใจกันแล้วนะ ถ้างั้นวันนี้ครูขอปิดประชุมแต่เพียงเท่านี้ ไว้เจอกันในอีก2อาทิตย์ข้างหน้านะ’
เมื่ออาจารย์พูดจบ เขาก็เดินลงจากเวทีไป
เทศกาลครั้งแรกจะเริ่มต้นขึ้นแล้วสินะ ต่อจากนี้ผมคงไม่มีเวลานอนชิวๆในหอเท่าไหร่แล้วล่ะ
— อีก2อาทิตย์จะถึง “เทศกาลล่าเหรียญ” —
 
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
คุยกันก่อน~
        จบไปแล้วนะคะสำหรับปฐมบทของนิยายเรื่องนี้ ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนถึงตอนนี้นะคะ ช่วง10ตอนแรกของเรื่องนี้จะเป็นแค่ การทำความรู้จักกับโลกแห่งนี้ และเหล่าตัวละครหลัก รวมถึงเป้าหมายของเรื่องนี้เท่านั้นเองค่ะ เนื้อเรื่องจริงๆจะอยู่หลังจากนี้ค่ะ อย่าพึ่งเบื่อกัน 
       บทต่อไปของนิยายเรื่องก็คือเทศกาลล่าเหรียญค่ะ ซึ่งเราจะนำเทศกาลบนโลกมนุษย์ เทศกาลหนึ่งมาดัดแปลงเป็นบททดสอบในหอคอยค่ะ โดยเราจะสุ่มมาจาก 5 เทศกาลนี้ค่ะ

สงกรานต์
ฮาโลวีน
ตรุษจีน
ทานาบาตะ
คาร์นิวัล

จะเป็นเทศกาลไหนนั้น ต้องรอลุ้นกันนะคะ 
แล้วก็อีกเรื่องหนึ่งที่เราจะแจ้งก็คือ หลังจากตอนที่10 เรื่องนี้จะลงทุกวันจันทร์ พุธ แล้วก็เสาร์ เวลา18.30 ที่https://www.readawrite.com/a/4329ac58c9175cb2c7800ad432e4ef09?r=user_page แล้วก็ https://writer.dek-d.com/Pitchada-c/writer/view.php?id=2234915 นะคะ
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้นะคะ ทั้งคนที่กดให้กำลังใจและคนที่กดติดตาม หรือแค่แวะเข้ามาอ่าน ก็ทำให้เราประทับใจมากๆแล้วค่ะ เรายังเป็นมือใหม่อยู่ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะ
ไว้เจอกันตอนหน้าค่ะ
CharP:)