ทวีปมืด

       
 
เสียงน้ำกระทบฝั่งคลองจากเรือที่แล่นไปมา... เสียงเหล่าวิหคน้อยทั้งร้องทั้งบินออกหากินไปตามกิจวัตรและสัญชาตญาณ มันเป็นภาพและเสียงที่น้อยคนนักจะมีเวลาได้สัมผัสกับความสงบเล็กๆน้อยๆเหล่านี้ เพราะเวลาที่เร่งรีบบวกกับความพลุกพล่านของผู้คนที่ขวนขวายในแต่ละวันเพื่อให้ได้..เงิน..สำหรับดำรงชีพในแต่ละวัน สุขบ้าง ทุกข์บ้าง มีเหลือบ้าง ไม่พอใช้บ้างไปตามประสา
 
เขาก็เป็นอีกคนนึงในจำนวนเหล่าผู้คนนั้นที่ต้องดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองอยู่รอดในสังคมที่เงินตราเป็นใหญ่
 
..แมน..รู้สึกตัวและพบว่าตัวเองยืนตะลึงและถูกสะกดไปกับเสียงของเหล่าวิหคน้อยและธรรมชาติเล็กๆริมฝั่งคลอง 
 
..(นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาเข้างานแล้วสิ)..
 
..แมน..รำพึงรำพันกับตัวเองพร้อมกับก้าวขาออกจากสถานที่นั้นมุ่งตรงไปยังโรงงานเพื่อเข้าทำงานเสมือนเฟืองตัวน้อยๆที่เป็นส่วนประกอบเล็กๆของเครื่องจักรแต่มีความสำคัญเพื่อขับเคลื่อนองค์กรไปข้างหน้า นี่ก็ล่วงเลยมาเป็นเวลา2ปีแล้วสำหรับพนักงานประจำโรงงานที่เขาไม่เคยคิดว่าจะได้ทำมันมาก่อนแต่ด้วยความยากจนขัดสน บวกกับเศรษฐกิจที่ไม่ค่อยจะสู้ดีนักทำให้คนธรรมดาอย่างเขาไม่มีสิทธิที่จะเลือกงานมากนัก จึงต้องก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป 
 
..(เห้ยแมน มีคนมาติดต่อขอพบแกเว้ย รออยู่ในออฟฟิต รปภ.นู่น)..
 
ผู้จัดการโรงงานวัยกลางคนรูปร่างท้วมใส่แว่นสายตาเดินมาพร้อมกับเอ่ยทักเขา
 
..(เคลียงานสักครู่ครับ)..
 
..แมน ตอบผู้จัดการโรงงานสั้นๆ ในขณะที่มือยังขมักเขม้น ก้มหน้าก้มตาในการทำงานด้วยความขยันขันแข็ง
 
..(เออ ไว้ก่อนก็ได้วุ้ย เห็นรปภ.มาบอกว่าท่าทีเขาดูรีบร้อนมาก เผื่อมีเรื่องสำคัญ)..
 
ผู้จัดการเอ่ยปากบอกพร้อมกับเดินจากไป  
       
 
..(นั่นไงเขาเดินมานู่นแล้ว)..
 
ชายวัยกลางคนรูปร่างสันทัดทะมัดทะแมงเอ่ยกับลูกสาวขณะนั่งรอเขา แม้วัยจะย่างเข้า50ปีแล้วแต่ก็ยังดูสมบูรณ์แข็งแรงไม่ต่างจากหนุ่มๆวัยคะนองทั้งหลาย
 
..(ลักษณะไม่เห็นเหมือนกับที่ไอ้หนุ่มบ้านนอกนั่นคุยโวโอ้อวดไว้เลยนี่คะคุณพ่อ ตัวก็ออกจะใหญ่เทอะทะเกินไป ถึงจะไม่อ้วนก็เถอะ แต่ดูท่าเดิน อ้อยอิ่ง ยังกับนางอายยังงั้นแหล่ะ)..
 
หญิงสาวรำพันกับคุณพ่อในขณะที่ตัวเองยืนหันหลังให้ หันหน้ามองผ่านกระจกออฟฟิต จ้องเขม็งไปที่เขา ปนอาหารหงุดหงิดเล็กน้อยเพราะเห็นท่าทางไม่รีบไม่ร้อนต้องให้เธอและคุณพ่อมารออยู่พักใหญ่ๆ
 
..(เอาน่า พบเห็นกันครั้งแรกๆอย่าเพิ่งด่วนตัดสินอะไรไปก่อน ไอ้หมอนี่อาจจะมีดีอย่างที่เจ้าหม่ำกระหร่องนั่นว่าก็ได้)..
 
ชายหนุ่มอีกคนเอ่ยขึ้นทันทีหลังจากสังเกตุเห็นพฤติกรรมลุกลี้ลุกลนของน้องสาวตัวเอง
 
..(จะดีได้ยังไงหน้าตาเนื้อตัวก็คล้ำ ออกไปทางขี้ริ้วขี้เหร่ เดินก็เชื่องช้า ถ้าไม่ติดว่าคุณพ่อมาด้วยล่ะก็แม่จะเดินออกไปด่าต้อนรับเลย)..
 
หญิงสาวเอ่ยขึ้นสวนทันควัน เพราะไม่พอใจในความไม่สนดีสนร้ายของพี่ชายตัวเอง
 
..(2คนนี่หยุดสะทีเถอะ ทะเลาะกันอยู่ได้ ทุกวี่ทุกวัน นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นงานสำคัญล่ะก็จะไล่กลับไปให้หมดเลย)..
 
ชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้นแกมดุในความคะนองปากของทั้ง2คนบวกกับไม่พอใจเล็กน้อยในความเจ้าอารมณ์ของลูกสาว
 
..(มีธุระอะไรครับ)..
 
..แมน..เอ่ยขึ้นหลังจากใช้มือดันประตูกระจกทึบและก้าวขาเข้ามา เขามองไปยังบุคคลทั้ง3ด้วยสายตาที่เย็นชาบวกกับความสงสัยเล็กน้อย เพราะไม่เคยรู้จักกับบุคคลทั้ง3มาก่อน
 
..(โอ้ววว คุณแมน สวัสดีครับ เชิญๆนั่งก่อนครับ พอดีผมอยากจะขอปรึกษาอะไรด้วยหน่อย)..
 
ชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้นด้วยความสุภาพบวกกับความสุขุม จึงทำให้..แมน..แอ่นกายลงนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามโต้ะโดยดีแต่ยังสีหน้าเย็นชาเหมือนเดิม
 
..(คือ ว่า คุณคือคุณแมนที่รู้จักกับเจ้าหม่ำกระหร่องใช่มั้ยครับ)..
 
..แมน..พยักหน้า
 
..(ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวก่อน ขอให้คุณแมนเรียกผมว่าno.9 ส่วนนั่นลูกสาวผมเรียกว่าno.33และลูกชายเรียกว่าno.21ครับ)..
 
..แมนทำหน้าสงสัยกับชื่อที่แสนจะพิศดารที่เขาไม่เคยได้ยินได้ฟังมาก่อน. no.9ยิ้มเพราะรับรู้ในสีหน้าอันชวนสงสัยนั้นพร้อมกับเอ่ยอธิบายว่า
 
..(มันเป็นนามรหัสประจำตัวสำหรับพรรคพวกของพวกเราน่ะครับ โดยปกติแล้วจะไม่มีใครใช้ชื่อจริง นามสกุลจริงกัน เพื่อความปลอดภัยในตัวเองและบุคคลอื่นในองค์กร)..
 
..แมน..พยักหน้าลงเล็กน้อยด้วยสีหน้าเฉยชาตามเดิมเพื่อสื่อสารให้ทั้ง3บุคคลนั้นเข้าใจ
 
..(เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนเวลาคุณมาก ผมจะขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน เรารู้ประวัติคร่าวๆมาจากเพื่อนของคุณ ที่ชื่อหม่ำ กระหร่องน่ะครับ ว่าคุณเคยผ่านสายงานประเภทไหนมา มาจากไหนและพอทำอะไรได้บ้าง)..
 
no.9เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีสุขุม พร้อมกับเอ่ยต่อ
 
..(ทางองค์กรของเรา จึงค่อนข้างสนใจในตัวคุณ เพื่อที่อยากจะเชิญมาร่วมงานที่สำคัญมากๆ โดยผ่านการพิจารณา และเจรจาของพวกเรา3คนครับ)..
 
..แมน..พยักหน้าเล็กน้อยพร้อมกับเอ่ยด้วยสีหน้าเย็นชาเหมือนเดิมว่า
 
..(องค์กร อะไร ทำงานอะไร ค่าจ้างเท่าไร ทำงานที่ไหน)..
 
..(องค์กรของเรารับงานและขึ้นตรงกับส่วนราชการกลาโหมครับ..)no.9ชะงักเล็กน้อยพร้อมกับเอ่ยต่อว่า..(งานที่ทางองค์กรของเราอยากจะว่าจ้างคุณคืองานสำรวจ...ทวีปมืดครับ.. ส่วนค่าจ้าง)..
 
..แมน..ยกมือขึ้นเล็กน้อยเป็นการปรามไม่ให้พูดต่อพร้อมกับเอ่ยว่า
 
..(ผมไม่สนใจ คุณไปจ้างคนอื่นเถอะ)..
 
หญิงสาวที่ใช้นามแฝงno.33ลุกขึ้นด้วยความหงุดหงิดพร้อมเอ่ยกับคุณพ่อว่า ..(กลับเถอะค่ะพ่อ 33ว่าเราไปหาจ้างคนอื่นดีกว่าค่ะ เผลอๆอาจจะไม่ต้องจ้างแพง แถมไม่ต้องมานั่งง้อให้เสียเวลาด้วย)..
 
..แมน..นั่งหน้าตายมองดูหญิงสาวด้วยความเย็นชา เขาพินิจพิเคราะห์ ในรูปร่างหน้าตาของหล่อน หล่อนเป็นผู้หญิงผิวขาวรูปร่างผอมหุ่นนางแบบในชุดรัดรูปทันสมัย หน้าอกหน้าใจสมส่วนดูสะดุดตา บวกกับสะโพกที่ผาย จึงทำให้ท่ายืนของหล่อนดูสะดุดตา ราวกับนางแบบยืนถ่ายรูปบนแคทวอร์ค
 
..(นั่งลง33)..no.9เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีสุขุมพร้อมกับหันหน้ามาทางแมน
 
..(คือว่าคุณจะไม่ฟังรายละเอียด บวกกับค่าจ้างสักหน่อยหรอครับ บางทีคุณอาจจะสนใจก็ได้ เสียเวลาแค่นิดหน่อยเองครับ)..
 
no.9ชะงักเล็กน้อยพร้อมเอ่ยต่อ
 
..(ทางราชการได้สั่งตรงมายังองค์กรเรา เพื่อให้สำรวจสมุนไพรและแร่ธาตุที่มีถิ่นกำเนิดจากทวีปมืด เพื่อการศึกษา ค้นคว้า วิจัยสำหรับพัฒนายารักษาโรค และความมั่นคงของประเทศครับ ส่วนเรื่องค่าจ้างทางเราไม่จำกัดแล้วแต่ทางคุณจะเรียกเพื่อความพอใจครับ)..
 
..แมน..ยกมือขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเอ่ยหน้าเย็นชาว่า ..( ข้อ1. ผมไม่ทำงานให้ราชการและกลาโหม ข้อ2. ผมไม่อยากไปทิ้งชีวิตเปล่าๆในทวีปมืด ส่วนข้อ3.ผมมีงานประจำทำที่โรงงานนี้อยู่แล้ว.)..
 
..(ถึงคุณจะปฏิเสธ อย่างน้อยคุณควรแนะนำอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อราชการบ้างสิ)..
 
no.33ลุกขึ้นอย่างไม่พอใจ ..แมน..เอ่ยสวนทันควันด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยและหน้าตายด้านว่า
 
..(ได้ครับ ผมจะแนะนำให้ ผมขอแนะนำว่า พวกคุณและหน่วยราชการรวมถึงกลาโหมควรจะไปตายห่าซะ)..