โอรีเวีย 2 ( ล่มสลาย )

จากที่กำลังสำราญกับการดื่มกิน   จากที่เชื่อว่าฝนที่เทลงมาจะเป็นความหวังแห่งผลผลิต   กลับกลายเป็นว่านั่นคือฝนเลือด   และเนื้อหนังที่พวกเขากำลังกัดกินมันคือภาพลวงตาของหนอนแมลงน่าขยะแขยง   สิ่งที่เกิดขึ้นในเวลานี้ชวนให้คิดถึงเหตุการณ์เลวร้ายเมื่อสิบปีที่แล้ว   ฝนเลือดนำมาซึ่งคำสาปร้ายที่ไม่มีทางไถ่ถอน  
 
ท่ามกลางความตื่นตระหนกและสับสน    เสียงกรีดร้องของสัตว์ปีกขนาดใหญ่ก็ดังกระหึ่มขึ้นเหนือหัว   ร่างของมันปรากฏชัดแจ้งในแสงสว่างของสายฟ้าที่ฟาดกระหน่ำ   เสียงของมันเย็นเยือกหนาวลึกถึงกระดูกราวกับเสียงโหยหวนแห่งความทุกข์
 
“ นี่คือลางร้ายหมู่บ้านเราต้องคำสาป   ต้องหนีไม่เช่นนั้นพวกเราจะตายกันหมด ”
 
เสียงใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
ทำเอาคนอื่นมองหน้ากันเลิกลัก
 
เสียงร้องแบบนี้เหมือนเคยได้ยิน
เมื่อนานมาแล้ว
 
ไม่รู้มันคืออะไร
แต่แน่ใจว่ามีอันตรายอย่างแน่นอน
 
“ ไม่ใช่คำสาป   เสียงร้องนั่น   เคอร์คารอนปีศาจร้ายแห่งนรก   มันจะนำพาซาเหวจลอร์ดมาที่นี่   ยุคมืดได้เดินทางมาถึงแล้ว   จะไม่มีผู้ใดรอดชีวิตออกไป   ซาเหวจลอร์ดฆ่าเผาทำลายทุกอย่างเขามาเพื่อกวาดล้างดังเช่นในกาลก่อน   โอ้ปีศาจร้ายได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งแล้ว ”
 
ชายชราหลังงองุ้มกล่าว
เขานั่งชันเขาเอามือกุมศีรษะ
ดังว่ากำลังรอรับความทารุนโหดร้ายที่ทุ่มเข้าใส่
 
สิ้นคำของเขา
ชาวบ้านต่างแตกฮือ
วิ่งถลันออกสู่ถนนเพื่อหนีไปจากหมู่บ้านนี้
 
และที่ประตูรั้วเก่าผุพังของหมู่บ้าน
พวกเขาได้พบกับหนุ่มน้อยคนหนึ่ง
 
ช่างแตกต่างจากซาเหวจลอร์ดในตำนาน
ที่ล่ำลือกันว่ามีร่างกายกำยำสูงใหญ่
สวมเกราะเหล็กหนาหนัก
ถือดาบคู่เป็นอาวุธ
 
แต่คนผู้นี้เป็นเพียงหนุ่มน้อยรูปร่างบอบบาง
มือที่ถือคทาบ่งบอกให้รู้ว่าเขาคือผู้ใช้เวทมนตร์
 
เขายืนสงบนิ่งอยู่ตรงประตูนอกเขตหมู่บ้าน
ไม่ได้เปียกฝนแต่อย่างใด
 
คนทั้งหมู่บ้านต่างหยุดชะงักไม่แน่ใจสิ่งที่เกิดขึ้น
นี่คือผู้ใช้เวทมนตร์จากสภาแห่งโอรีเวียมาที่นี่เพื่อช่วย
 
หรือเป็นผู้อื่น
มาที่นี่ด้วยจุดประสงค์อื่น
 
แต่ไอสีดำที่วนอยู่รอบตัวเขา
บ่งบอกถึงหายนะร้ายแรง
นั่นทำให้ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าใกล้ตัวเขา
 
“ ท่านผู้ทรงอำนาจ ”
 
หัวหน้าหมู่บ้านเอ่ยทัก
 
“ หมู่บ้านของข้าประสบภัยร้ายแรง   ท่านคือผู้ที่จะมาช่วยพวกเราใช่หรือไม่ ”
 
เมื่อกาเอลชูมือขึ้นฝนก็หยุดในทันใด
 
“ ข้าให้สองทางเลือก   พวกเจ้าอยากตายทั้งเป็นหรือลงนรกไปกับข้า   เป็นทาสรับใช้เจ้าแห่งนรกตลอดกาล ”
 
เขากล่าวเสียงเย็น
 
“ ผู้ใช้มนต์ดำ   ข่าวลือเป็นจริงทายาทแห่งเมืองคาเลยังหลงเหลืออยู่และเขามาเพื่อแก้แค้น ”
 
ชายคนหนึ่งร้อง
เขาชี้มือสั่นเทาไปยังกาเอล
 
ทันใดนั้นเคอร์คารอลก็บินโฉบต่ำลงมา
ชาวบ้านต่างหมอบลงด้วยความหวาดกลัว
 
แต่ยังมีชายฉกรรจ์บางคน
ชักดาบของตนออกมา
 
“ น่าเสียดายจริง   สรุปว่าอยากตายสินะ ”
 
กาเอลกล่าว
ด้วยท่าทีที่ไม่ยีระต่อสิ่งใด
ไม่ได้นึกเสียดายเหมือนพูดออกไปแม้แต่น้อย
 
กลุ่มผู้ชายที่ถืออาวุธได้วิ่งเข้าใส่
หวังเปิดทางเพื่อหนีออกไปจากหมู่บ้าน
 
เจ้าชายน้อยจากโลกมนต์ดำกางมือออก
ไฟก็ลุกท่วมตามรั้วไม้ที่ใช้เป็นกำแพงหมู่บ้าน
 
แล้วเคอร์คารอนก็ทิ้งร่างดิ่งลงมา
ยืนตระหง่านขวางหน้าเหล่าผู้กล้าและกาเอล
 
เสียงคำรามในระยะประชิดทำเอาผู้คนล้มหงาย
หัวใจหวาดกลัวจนแทบหยุดเต้น
 
ความกล้าเมื่อครู่หายวับไปดังไอหมอก
ต่างตะเกียกตะกายหนีกลับเข้าไปซ่อนตัวในหมู่บ้าน
 
พร้อมกับเสียงกรีดร้องขอชีวิต
ด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวัง
 
และไฟแห่งคำสาปที่ล้อมหมู่บ้าน
ได้ลุกลามเข้าไปข้างในอย่างช้าๆ
 
เผาผลาญทุกอย่างที่ขวางหน้า
ดังแรงแค้นแห่งนรก