โอรีเวีย 2 ( ล่มสลาย )

จากที่กำลังสำราญกับการดื่มกิน   จากที่เชื่อว่าฝนที่เทลงมาจะเป็นความหวังแห่งผลผลิต   กลับกลายเป็นว่านั่นคือฝนเลือด   และเนื้อหนังที่พวกเขากำลังกัดกินมันคือภาพลวงตาของหนอนแมลงน่าขยะแขยง   สิ่งที่เกิดขึ้นในเวลานี้ชวนให้คิดถึงเหตุการณ์เลวร้ายเมื่อสิบปีที่แล้ว   ฝนเลือดนำมาซึ่งคำสาปร้ายที่ไม่มีทางไถ่ถอน  

ท่ามกลางความตื่นตระหนกและสับสน    เสียงกรีดร้องของสัตว์ปีกขนาดใหญ่ก็ดังกระหึ่มขึ้นเหนือหัว   ร่างของมันปรากฏชัดแจ้งในแสงสว่างของสายฟ้าที่ฟาดกระหน่ำ   เสียงของมันเย็นเยือกหนาวลึกถึงกระดูกราวกับเสียงโหยหวนแห่งความทุกข์

“ นี่คือลางร้ายหมู่บ้านเราต้องคำสาป   ต้องหนีไม่เช่นนั้นพวกเราจะตายกันหมด ”

เสียงใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

ทำเอาคนอื่นมองหน้ากันเลิกลัก

เสียงร้องแบบนี้เหมือนเคยได้ยิน

เมื่อนานมาแล้ว

ไม่รู้มันคืออะไร

แต่แน่ใจว่ามีอันตรายอย่างแน่นอน

“ ไม่ใช่คำสาป   เสียงร้องนั่น   เคอร์คารอนปีศาจร้ายแห่งนรก   มันจะนำพาซาเหวจลอร์ดมาที่นี่   ยุคมืดได้เดินทางมาถึงแล้ว   จะไม่มีผู้ใดรอดชีวิตออกไป   ซาเหวจลอร์ดฆ่าเผาทำลายทุกอย่างเขามาเพื่อกวาดล้างดังเช่นในกาลก่อน   โอ้ปีศาจร้ายได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งแล้ว ”

ชายชราหลังงองุ้มกล่าว

เขานั่งชันเขาเอามือกุมศีรษะ

ดังว่ากำลังรอรับความทารุนโหดร้ายที่ทุ่มเข้าใส่

สิ้นคำของเขา

ชาวบ้านต่างแตกฮือ

วิ่งถลันออกสู่ถนนเพื่อหนีไปจากหมู่บ้านนี้

และที่ประตูรั้วเก่าผุพังของหมู่บ้าน

พวกเขาได้พบกับหนุ่มน้อยคนหนึ่ง

ช่างแตกต่างจากซาเหวจลอร์ดในตำนาน

ที่ล่ำลือกันว่ามีร่างกายกำยำสูงใหญ่

สวมเกราะเหล็กหนาหนัก

ถือดาบคู่เป็นอาวุธ

แต่คนผู้นี้เป็นเพียงหนุ่มน้อยรูปร่างบอบบาง

มือที่ถือคทาบ่งบอกให้รู้ว่าเขาคือผู้ใช้เวทมนตร์

เขายืนสงบนิ่งอยู่ตรงประตูนอกเขตหมู่บ้าน

ไม่ได้เปียกฝนแต่อย่างใด

คนทั้งหมู่บ้านต่างหยุดชะงักไม่แน่ใจสิ่งที่เกิดขึ้น

นี่คือผู้ใช้เวทมนตร์จากสภาแห่งโอรีเวียมาที่นี่เพื่อช่วย

หรือเป็นผู้อื่น

มาที่นี่ด้วยจุดประสงค์อื่น

แต่ไอสีดำที่วนอยู่รอบตัวเขา

บ่งบอกถึงหายนะร้ายแรง

นั่นทำให้ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าใกล้ตัวเขา

“ ท่านผู้ทรงอำนาจ ”

หัวหน้าหมู่บ้านเอ่ยทัก

“ หมู่บ้านของข้าประสบภัยร้ายแรง   ท่านคือผู้ที่จะมาช่วยพวกเราใช่หรือไม่ ”

เมื่อกาเอลชูมือขึ้นฝนก็หยุดในทันใด

“ ข้าให้สองทางเลือก   พวกเจ้าอยากตายทั้งเป็นหรือลงนรกไปกับข้า   เป็นทาสรับใช้เจ้าแห่งนรกตลอดกาล ”

เขากล่าวเสียงเย็น

“ ผู้ใช้มนต์ดำ   ข่าวลือเป็นจริงทายาทแห่งเมืองคาเลยังหลงเหลืออยู่และเขามาเพื่อแก้แค้น ”

ชายคนหนึ่งร้อง

เขาชี้มือสั่นเทาไปยังกาเอล

ทันใดนั้นเคอร์คารอลก็บินโฉบต่ำลงมา

ชาวบ้านต่างหมอบลงด้วยความหวาดกลัว

แต่ยังมีชายฉกรรจ์บางคน

ชักดาบของตนออกมา

“ น่าเสียดายจริง   สรุปว่าอยากตายสินะ ”

กาเอลกล่าว

ด้วยท่าทีที่ไม่ยีระต่อสิ่งใด

ไม่ได้นึกเสียดายเหมือนพูดออกไปแม้แต่น้อย

กลุ่มผู้ชายที่ถืออาวุธได้วิ่งเข้าใส่

หวังเปิดทางเพื่อหนีออกไปจากหมู่บ้าน

เจ้าชายน้อยจากโลกมนต์ดำกางมือออก

ไฟก็ลุกท่วมตามรั้วไม้ที่ใช้เป็นกำแพงหมู่บ้าน

แล้วเคอร์คารอนก็ทิ้งร่างดิ่งลงมา

ยืนตระหง่านขวางหน้าเหล่าผู้กล้าและกาเอล

เสียงคำรามในระยะประชิดทำเอาผู้คนล้มหงาย

หัวใจหวาดกลัวจนแทบหยุดเต้น

ความกล้าเมื่อครู่หายวับไปดังไอหมอก

ต่างตะเกียกตะกายหนีกลับเข้าไปซ่อนตัวในหมู่บ้าน

พร้อมกับเสียงกรีดร้องขอชีวิต

ด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวัง

และไฟแห่งคำสาปที่ล้อมหมู่บ้าน

ได้ลุกลามเข้าไปข้างในอย่างช้าๆ

เผาผลาญทุกอย่างที่ขวางหน้า

ดังแรงแค้นแห่งนรก