โอรีเวีย 2 ( ล่มสลาย )

เมื่อยามที่เมฆครึ้มฟ้ามัว   ชาวบ้านที่ยากจนในหมู่บ้านแห่งนั้นต่างยินดี   เพราะนั่นหมายความว่ากำลังจะมีฝนตกลงมาในอีกไม่ช้าและพวกเขาจะมีน้ำสำหรับบริโภคเพิ่มขึ้น   หลายต่อหลายคนเริ่มนำโอ่งดินเผาและถังไม้โอ๊คมาตั้งรองไว้   ต่างสวดภาวนาขอให้ฝนตกลงมาอย่างที่คาดหวังไว้

 

ขณะเดียวกัน   ในมุมมืดหนึ่งของหมู่บ้านกลุ่มชายฉกรรจ์หกคนกำลังมั่วสุมกันดื่มสุรา   โดยไม่นำพากับเมฆฝนดังกล่าว   เพราะพวกเขาคิดว่าน้ำที่รองได้นั้นอย่างไรเสียพวกเขาก็มีส่วนอยู่แล้ว   กลุ่มคนเหล่านี้จึงเลือกที่จะหาความสำราญส่วนตัวแทนที่จะทุกข์ร้อนกับเสบียง

 

“ เนื้อแห้ง   มันทั้งแข็งทั้งเค็มรสแย่เต็มที ”

 

ชายคนหนึ่งว่า

ขณะที่ปากกำลังกัดฉีกเนื้อสีดำจนน้ำลายเยิ้ม

 

“ มีเท่านี้ก็ดีแล้ว ”

 

อีกคนหนึ่งว่า

 

“ ใช่   มีกินก็ดีแค่ไหนแล้ว   อาหารทุกวันนี้หายากจะตาย ”

 

คนที่นั่งตรงข้ามเห็นด้วย

เขาดื่มสุราเข้าไปอึกใหญ่

จนหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง

 

“ อย่าพูดดังไป   ของพวกนี้ข้าขโมยมาจากกองกลางเชียวนะ   ถ้าเกิดมีคนรู้เข้าไม่รู้พวกเราจะได้รับโทษอย่างไร ”

 

หนุ่มหน้าซีดคางแหลมพูด

เขาเป็นคนที่ผอมบางที่สุดในกลุ่ม

 

“ ถ้าพวกเราไม่พูดก็ไม่มีใครรู้หรอก   อย่ากังวลไป ”

 

สหายคนที่นั่งข้างๆ

กล่าวให้กำลังใจ

 

“ แต่นานแล้วนะที่ไม่ได้กินเนื้อสดชุ่มเลือด   ข้าคิดถึงกลิ่นหอมรสชุ่มฉ่ำ   อ่า… อยากกินจนจะคลั่งแล้ว   มีเหล้าทั้งทีแต่ไม่มีของดีแกล้ม   ช่างน่าเศร้าแท้ ”

 

ชายคนเดิมว่า

แววตาเลื่อนลอย

ในขณะที่ยังเคียวเนื้อหยาบๆ จนแก้มตุ่ย

 

“ ข้ารู้ว่าพวกเราจะไปหาเนื้อสดได้จากที่แห่งใด ”

 

เจ้าหนุ่มหน้าแหลมฝันโดนแมงกินคนนั้นเอ่ย

ด้วยเสียงอันเบาราวกับกระซิบ

 

ดวงตาทั้งสองส่งประกายประหลาด

ราวสุนัขป่าผู้หิวโหย

 

“ ที่ไหนล่ะ ”

 

เพื่อนๆ ต่างพร้อมใจกัน

ยื่นหน้าเข้ามาถาม

ด้วยความใคร่รู้ยิ่ง

 

“ ก็เนื้อดิบที่หลงเข้ามาในหมู่บ้านเมื่อตอนกลางวันนั่นไง   ที่ท่านผู้นำของเราบอกให้ไล่ไป   คิดว่าคงยังไม่ไปไหนไกลหรอก   น่าจะอยู่ในป่านั่นแหละ ”

 

เขาตอบ

 

“ ไม่คิดว่ามันเหี่ยวไปหรือ   ทั้งเหี่ยวทั้งสกปรก ”

 

เพื่อนไม่เห็นด้วย

 

“ ก็ยังดีกว่าเนื้อแข็งๆ เย็นๆ นี่มิใช่หรือ ”

 

เจ้านั่นว่า

พลางโยนเนื้อแห้งกลับลงในชาม

 

“ หน้าหนาวก็ใกล้เข้ามาแล้วเสบียงที่หาได้ก็ต้องกักตุนไม่รู้พวกเราจะได้ กินเนื้อฉ่ำๆ อีกเมื่อไหร่   ถ้าไม่ตัดสินใจตอนนี้อาจต้องอดไปอีกนาน ”

 

“ นั่นสิ   ใครไม่สนแต่ข้าสน ”

 

ชายตัวโตที่สุดลุกขึ้น

แต่ไม่ลืมที่จะถือกระติกใส่เหล้าไปด้วย

 

เพื่อนๆ ที่เหลือต่างมองหน้ากัน

แต่สุดท้ายก็ทยอยลุกขึ้นและตามไป

 

โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆ

 

พวกเขาทั้งหกต่างมุ่งหน้าเข้าป่า

 

โดยไม่สนท้องฟ้าที่กำลังมืดครึ้ม

เหมือนดังว่าจะมีฝนตกลงมาในไม่ช้า

 

ชายกลุ่มนี้มีอาชีพเป็นนายพราน

พวกเขาล้วนชำนาญในการแกะรอย

 

แต่น่าแปลกที่พวกเขาใช้เวลาตั้งนาน

ก็ยังตามหาหญิงชราคนนั้นไม่พบ

 

จนเวลาเย็นย่ำ

ท้องฟ้าส่งเสียงคำราม

 

พวกเขาจึงพากันถอดใจ

ชวนกันกลับเข้าไปในหมู่บ้าน

 

แต่ในขณะที่เดินผ่านโขดหินใหญ่

เกิดฟ้าผ่าขึ้นวาบหนึ่ง

 

พวกนักล่าทั้งหกจึงเห็นร่างหนึ่ง

นอนสงบนิ่งอยู่

 

“ นั่นเจ้าหมูสกปรกออสมอนด์นี่นา   มานอนขี้เกียจอะไรตรงนี้ ”

 

เจ้าหนุ่มหน้าแหลมจอมฝันผุทักขึ้น

 

สหายร่างใหญ่ของเขาได้ทำสัญญาณให้คนอื่นๆ หยุด

ก่อนที่หนุ่มคนนั้นจะค่อยๆ ย่องเข้าไปหา

 

“ เป็นอย่างที่คิดไม่ผิด ”

 

เจ้านั่นว่า

หลังจากพิจารณาอยู่เป็นครู่

 

“ มีอะไรหรือ ”

 

เพื่อนๆ ที่ยืนอยู่ด้วยกัน

ในระยะที่ห่างออกไปเอ่ยถาม

ด้วยความสงสัย

 

“ เจ้าเด็กนี่ตายแล้ว ”

 

เจ้าหนุ่มคนนั้นบอก

พลางวางมือลงบนอกของเด็กน้อย

ผู้เคราะห์ร้ายของวันนั้น