คลั่งรัก นายเพลย์บอย

ณ โรงอาหาร


โยชิ / เรย์ > "ยัยลูกเจี๊ยบ /เบล"


เบลล่า > "ตายแล้วฉัน จะทำยังไงดี...จะมาอะไรพร้อมกันสองคน พี่เรย์ไม่เท่าไหร่แต่อิตาโยนี้ซิ ไม่อยากจะเจอหน้าเอาซะเลย ยัยจ๋ายๆนะยัยจ๋าย จะตะโกนทำไมก็ไม่รู้"


ฉันก้มหน้าไม่ยอมเง้ยขึ้นมา ได้แต่ขยิบตาให้่ยัยจ๋าย ส่งสัญญาณว่าทำยังไงก็ได้ ช่วยพาออกไปจากตรงนีี้ที ส่วนยัยจ๋ายเองก็พยังหน้าเหมือนจะเข้าใจ รีบลุกขึ้นพุ้งปรี๊ดไปแทรกกลางกระว่างพี่เรย์กับตาโย


จ๋าย > "พี่เรย์ เรียกเบลมีอะไรเหรอคะ เราไปคุยกันทางนู้นดีไหมคะ จ๋ายๆ ฉันไปก่อนนะ เดี่ยวมา"


ฉันได้ยินที่ยัยจ๋ายเรียกฉันแบบนั้น ฉันก็นึกขึ้นได้ แผนแรกยังไม่ทันได้เริ่ม นี้ข้ามมาแผนสองเลยเหรอ


/ นี้แกจะเอาอย่างนี้เลยเหรอ ฉันยังไม่เตรียมตัวเลยนะเว้ยยย ยัยจ๋ายยย !!!/


ยัยจ๋ายลากพี่เรย์ออกไป เหลือเพียงฉันกับตาโยสองคน


โย : อะไรนะ เมื่อกี้เพื่อนเธอเรียกเธอว่าจ๋ายเหรอ แต่....ที่ร้านเธอตะโกนบอกฉันว่าเธอชื่อเบล สรุปเธอชื่ออะไรกันแน่ยัยลูกเจี๊ยบ


/นั่นไงยัยจ๋ายแล้วแบบนี้ฉันต้องตอบยังไงกันละเนี้ย..........เอาวะเป็นไงเป็นกัน แค่ทำให้เกลียดก็พอใช่มะ/


ฉันลุกขึ้น เผชิญหน้ากับตาโย ตายเป็นตายมาถึงขั้นนี้แล้ว ยัยเพื่อนตัวดีก็วิ่งแจ๊นไปกับผู้ชายแระ ตอนนี้ต้องช่วยตัวเองแล้วละเบล


เบลล่า > "ทำไมเหรอ ฉันจะชื่ออะไรแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายเหรอ"


โย > "นั้นซิ มันก็ไม่ได้เกี่ยวหรอก เพราะยังไงเธอก็คือยัยลูกเจี๊ยบจอมโหดที่ทำร้ายร่างกายฉัน"


เบลล่า > "ก็ใครใช้ให้นายมาเรียกชื่อคนอื่นแบบนั้น ทำตัวไม่มีมารยาทก่อนทำไมละ "


โย > "ใครกันแน่ที่ไม่มีมารยาท มาเรียกคนอื่นๆเขานายๆ ......จะว่าไปดูท่าทางเธอเป็นเด็กรุ่นน้องด้วย เรียนคณะอะไรเหรอ"


เบลล่า > "ทำไมฉันต้องบอกนายด้วย ถ้าเก่งจริงลองไปหาดูซิ ไปละฉันเสียเวลามามากพอแระ"


ฉันรีบตัดบทและรีบชิง ระหว่างที่กำลังเก็บกระเป๋าเดินไป ฉันก็โดนมือใหญ่ๆรั้งเอาไว้


โย > "ใครอนุญาตให้เธอไป ฉันยังไม่คิดบัญชีกับเธอเลยนะ ยัยลูกเจี๊ยบ"


เบลล่า > "ปล่อยนะ ... นายเป็นใคร ทำไมฉันต้องขออนุญาตนายด้วย ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ"


โย > "ฉันไม่ปล่อย จนกว่าเธอจะบอกว่า เธอเรียนคณะอะไร อยู่ปีไหน"


เบลล่า > "ฉันบอกให้ปล่อย ถ้าไม่ปล่อยนายเจอดีแน่"


โย > "อะไรกัน จะทำร้ายฉันอีกแล้วเหรอ เธอนี้น๊า ชำใช้กำลังอยู่เรื่อย หน้าตาก็............ก็งั้นๆ แล้วยังจะนิสัยอันธพาลอีก"


/คำก็ลูกเจี๊ยบ คำก็อันธพาล ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ /


เบลล่า > "นายไม่ปล่อยใช่ไหม ฉันมาใกล้ๆ ฉันจะบอกให้ว่าฉันเรียนที่ไหน"


โย >"ฮ่าๆ แผนเดิมๆ ฉันไม่เชื่อเธอหรอก จะบอกก็บอกมาซิ"


ระหว่างนั้น ก็มีเสียงผู้หญิงคนนึงตะโกนเรียกอีตานี้ พร้อมกับกำลังเดินเข้ามา


พราว > "โย ทำอะไรอยู่น่ะ!"


ระหว่างที่ตาโยกำลังเผลอหันไปมองตามเสียงเรียก ฉันกระทืบที่เท้าเขาสุดแรง


โย > "โอ้ยย!! เท้าฉัน...........เธอยัยลูกเจี๊ยบ"


พราว >"โย เป็นอะไรหรือเปล่า นี้เธอ!! ทำอะไรนะ ทำไมต้องทำร้ายกันด้วย........โยเจ็บมากไหม"


/ โอ้ยย ตัวน่ารำคาญเพิ่มมาอีกคนแล้วเหรอ/


เบลล่า >"ก่อนจะถามฉัน ถามเพื่อนคุณก่อนเถอะค่ะ อ่อ...สำหรับนายนี้คือคำเตือนนะ ถ้านายมายุ่งกับฉันอีก นายเจอหนักกว่านี้แหละ แบร่ "


ฉันรีบวิ่งออกจากที่นั่นทันที ไม่สนใจสายตาและเสียงซุปซิปและคำตะโกนตามหลัง..


โย >"กลับมานี่เลยนะ ยัยลูกเจี๊ยบ ....แสบนักนะ โอ้ย... แรงเยอะชะมัด"


/ยัยจ๋ายไปไหนแล้วเนี้ย เมื่อกี้ยังเห็นอยู่ตรงนี้อยู่เลย /


ฉันกดโทรศัพท์โทรหายัยจ๋ายทันที


เบลล่า >"ยัยตัวแสบ เธออยู่ไหนเนี้ย"


จ๋าย >"อยู่ตรงม้าหินอ่อนที่สวนมหาลัยน่ะ"


เบลล่า >"โอเค ฉันกำลังไป"


สวนหย่อม มหาลัย


จ๋าย >"เบล ทางนี้ๆ"


ฉันรีบเดินเข้าไปหายัยจ๋าย ตามเสียงเรียก


ตึก ตึก ตึก


เบลล่า >"นี้แหนะ! ต้องโดนซะที กล้าดียังไง ทิ้งฉันรับมือกับอีตาบ้านั้น"


ฉันดีดหน้าผากยัยจ๋ายไป 1 ที ทันที่ที่เดินไปถึงตัว


จ๋าย >"โอ้ยย เจ็บนะ ......ก็แกขยิบตาให้ฉัน นึกว่าจะส่งสัญญาณการเริ่มปฎิบัติการแผนแรกซะอีก ฉันก็เลยรีบลากพี่เรย์ออกมาคุยสองต่อสอง "


เบลล่า >"โอ้ยย ฉันจะบ้าตาย ฉันหมายถึงว่าช่วยพาออกไปจากตรงนี้ที แต่แกนะซิ มาทิ้งขี้ก่อนเบ่อเร่อไว้ให้ "


จ๋าย >"เอ้าเหรอ ฉันไม่รู้........แล้วฉันไปทิ้งขี้อะไรให้แก"


เบลล่า >"ก่อนไปแกเรียกฉันว่ายังไง .........."


"...."


"..."


จ๋าย >".........อ่อ ฉันเรียกแกว่าจ๋าย ก็ตรงนั้นมีพี่โยอยู่ ฉันก็ไม่อยากให้เสียแผนสองเราไง อย่าบอกนะว่า..."


เบลล่า >"ยัง!! เขายังไม่รู้ คงนึกไม่ถึงละมั้ง ....แต่นั้นแหละขี้ก้อนโตที่แกทิ้งไว้ ฉันก็นึกว่าแกจะให้เริ่มแผนสองเลยตอนนั้น ...ทำให้ฉันต้องกลายเป็นยัยจอมโหดไปแล้วเนี้ย"


จ๋าย >"ฮ่าๆ เราสองคนเข้าใจผิดกันไปใหญ่เลยเนอะ ฮ่าๆ"


เบลล่า>"ยังมีหน้ามาขำอีก เออ ว่าแต่พี่เรย์ไปแล้วเหรอ"


จ๋าย >"อ่อ พี่เรย์เข้าไปซื้อยามาให้แกนะ ฉันอ้างว่าแกไม่สบายเลยออกมาคุยกับเขาไม่ได้ ดูเขาเป็นห่วงแกมากเลยนะ"


เบลล่า >"เฮ่ออ ก็แกไปโกหกพี่เขาทำไมละ เดี่ยวก็เป็นเรื่องอีกจนได้ แล้วนี้เราต้องรอใช่ไหม"


จ๋าย >"อาห่ะ อีกซักพักน่าจะมาแล้วละ"


เบลล่า >"แล้วนี้จะเข้าเรียนเช้าก็ไม่ทันแล้วมั้งเนี้ย"


จ๋าย >"ไม่ต้องห่วง เพื่อนจัดการให้แล้วจ้ะ โทรไปลา อาจารย์ให้เรียบร้อย บอกว่า เบลลลินไม่สบายขออนุญาตลาป่วยค๊าา"


เบลล่า >"แหม ที่เรื่องนี้ไม่ต้องให้บอกนะ...พูดแล้วมันน่าโดนอีกทีไหมเนี้ย"


จ๋าย >"จ้าๆ เค้าขอโทษนะ...น๊าา เดี่ยวเย็นนี้เลี้ยงหมูกะทะ โอเค๊ "


เบลล่า >"เอาของกินมาล่อทุกทีอะ"


จ๋าย>"แล้วหายโกรธป่ะละ"


เบลล่า >"อือๆ"


จ๋าย>"ว่าแต่ มีอะไรกับพี่โยหรือเปล่า แกดูไม่ค่อยโอเค ตอนที่เขาเดินมาเมื่อเช่า"


เบลล่า>"เรื่องมันยาวน่ะ "


จ๋าย>"เล่ามาเดี๋ยวนี้เลย"


เบลล่า>"อ่าๆ เล่าก็เล่า.......ก็เมื่อตอนวันศุกร์ที่ฉันไปทำงาน มันเกิดเรื่อง............."


ฉันเล่าเรื่องให้ยัยจ่ายฟังทั้งหมด


จ่าย >"อ่อ มิน่าละแกถึงไม่ชอบที่ฉันเรียกลูกเจี๊ยบวันนั้น เห็นไหมละ ฉันบอกแล้วว่าพีโยนิสัยไม่ดี แล้วเมื่อกี้แกกับเขาทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ"


เบลล่า >"จะเรียกว่าทะเลาะได้ไหมนะ ก็คงจะทะเลาะนั้นแหละมั้ง ฉันทำร้ายเขาด้วยนี้ซิ "


จ๋าย >"โห แกสุดยอด นี้เท่ากับว่าแผนสองเราเริ่มไปได้สวยแล้วซิ เขาเริ่มเกลียดแกแล้ว เหลือแค่ให้เขารู้ว่าแกคือคู่หมั้นเขา"


เบลล่า >"จริงๆเราควรจะเริ่มแผนแรกก่อนนะ นั่นมานู้นแล้ว"


พี่เรย์วิ่งเหนื่อยหอบมา แต่ไกล


จ๋าย>"พี่เรย์ มาแล้วเหรอคะ เบลเองก็มาแล้วค่ะ "


เรย์ >"เบล เป๋็นไงมั้ง พี่ซื้อยากับน้ำมาให้ รีบกินนะ"


ระหว่างนั้นยัยจ๋ายที่ยืนอยู่ข้างๆเอาศอกสะกิดฉัน


เบลล่า >"โอ้ยย ปวดมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะพี่เรย์" ฉันแกล้งทำเป็นปวดท้องหนัก


เรย์ >"เอ้าเบลปวดท้องเหรอ เมื่อกี้เพื่อนเบลบอกเป็นปวดหัว เป็นไข้นิ "


เบลล่า >"เอ่ออ คืออ...."


จ๋าย > "อ่อ ตอนแรกที่ปวดหัว เป็นไข้ค่ะ พอไม่สบายทานอาหารไม่ได้ เลยน่าจะปวดท้องกะเพาะด้วยค่ะ


เรย์ >"เอ้า ไปหาหมอไป เดี่ยวพี่พาไป"


จ๋าย >"เอ่อ พี่เรย์ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ เดี่ยวจ๋ายพาไปเองค่ะ ยาที่ซื้อมา เป็นแก้ปวดหัวใช่ไหมคะ คงแก้ปวดท้องได้เหมือนกันแหละ ขอบคุณนะคะ"


ยัยจ๋ายสะกิดฉันอีกครั้ง


เบลล่า >"ค่ะ พี่เรย์ เดี๋ยวเบลกลับไปนอนพักที่ห้องเดี๋ยวก็หายค่ะ ขอบคุณมากค่ะ"


จ๋าย >"งั้นเดี๋ยว พวกเราไปก่อนนะคะ"


เรย์ >"เอ่ออ.. เบล หายไวไวนะ แล้วก็............ไม่มีอะไร ไปพักเถอะ"


ยัยจ๋ายแกล้งปะคองฉันไปขึ้นรถ ฉันก็แกล้งเดินโซเซ โอ้ยยยทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยนะ


 



โย #


ผมเดินเข้าไปหายัยลูกเจี๊ยบหวังจะไปหาเรื่องเอาคืนเรื่องที่เธอทำกับผม บังเอิญเจ้าคนชื่อเรย์ก็กำลังเดินไปหาเธอด้วยเหมือนกัน ผมรู้สึกหงุดหงิด เลยรีบตะโกนเรียกชื่อเธอ เพราะอยากให้เธอเห็นว่าผมอยู่ตรงนี้ แต่ดันไปตะโกนเรียกพร้อมกับเจ้าเรย์ซะได้ แต่ยัยนั้นก็ไม่ยอมหันมามองมองและเจ้าเรย์ด้วยซ้ำ และที่แปลกกว่านั้น เพื่อนของเธอ ดันเรียกเธอว่าจ๋าย และเพื่อนของเธอใช้ชื่อแทนตัวเองว่าเบลตอนคุยกับเจ้าเรย์ นั้นยิ่งทำให้ผมยิ่งงง ว่าเธอชื่ออะไรกันแน่ เพราะชื่อจ๋ายเป็นชื่อที่ผมคุ้นหู เพราะได้ยินมาตั้งแต่เด็ก แต่ผมก็ไม่คิดว่าจะเป็นคนเดียวกันหรอก เพราะจ๋ายที่ผมรับรู้มาตั้งแต่เด็ก คือเป็นผู้่หญิงน่ารัก เรียบร้อย นิสัยดี อ่อนโยน แต่ยัยนี้ตรงกันข้าม อาจจะเหมือนแค่เรื่องเดียว คือน่ารัก ผมยอมรับว่า ยัยลูกเจี๊ยบน่าตาหน้ารักระดับนึง แต่นิสัยไม่น่ารักเอาซะเลย


ผมเดินเข้าไปหาเรื่องเธอ แต่เธอก็ไม่สนใจผม ผมไม่เข้าใจว่าทำไม ผมโยนะ คนที่ผู้หญิงทั้งมหาลัยแทบจะคลั่งตายเพียงพอผมสบตา แทบจะลลายเพียงเพราะผมยิ้มให้ แต่กับยัยนี้มันไม่ผลอะไรเลย เธอไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ เธอเมินผม ผมรู้สึกทนไม่ได้ที่เธอเมิน เลยเผลอเอื้อมมิือไปคว้าแขนเธอไว้ ตอนที่เธอกำลังจะไป


ผมดึงเธอเข้ามาหาตัวผม เราสบตากัน ทำไมกลับกลายเป็นผม ที่ใจสั่น กับสายตาของเธอคู่นั่น เธอในชุดนักศึกษา ปล่อยผมยาวดำสลวย ใบหน้ารูปไข่ ขาวเนียน ริมฝีปากและเแก้มอมชมพูของเธอ....นี้เธอไม่ได้แค่น่ารักระดับธรรมดา แต่กลายเป็นว่ายันลูกเจี๊ยบน่ารักมากๆ สำหรับผม


/ความรู้สึกนี้มันอะไร หวิวๆในใจ ใจสั่นเต้นแรงนี้มันคืออะไร ใช่! ฉันคงใจสั่น ใจเต้นแรง เพราะความโกรธ และโมโหเธอ /


ผมดึงสติกลับมาและต่อล้อต่อเถียงกับเธอต่อ เธอเองก็ไม่ลดล่ะ พยายามจะทำร้ายผมด้วยวิธีเดิมๆของเธอ ระหว่างที่ผมกำลังคุยกับยัยลูกเจี๊ยบ ยัยพราวก็ดันเข้ามาขัดจังหวะทำให้ผมไม่ทันระวังตัว โดนยัยลูกเจี๊ยบเล่นงานอีกครั้ง ค


ครั้งนี้เธอขู่ผม บอกว่าถ้าผมไม่เลิกยุ่งกับเธอ เธอจะทำให้ผมเจ็บหนักกว่านี้อีก ทำไมยัยนี้ถึงได้แสบขนาดนี้นะ ไม่กลัวอะไรเลยเหรอ แรงก็เยอะ ทั้งๆที่ตัวเล็กนิดเดียว ผม...คงทำตามคำขู่ของเธอไม่ได้แล้วละ