เกิดใหม่ทั้งทีดันได้อาชีพแปลกๆมาซะงั้น!!

สวัสดีค่ะฉันชื่อ แคท เป็นลูกครึ่งแมวค่ะปัจจุบันอาศัยอยู่กับคุณแม่ที่เป็นเมดรับใช้ตระกูลโคเวนอยู่ ตระกูลโคเวนไม่ใช่ตระกูลขุนนางใหญ่มากนักคนในตระกูลส่วนใหญ่เป็นพ่อค้าทำให้เป็นตระกูลที่ค่อนข้างมีเงิน เมื่อวานลูกชายของตระกูลโคเวน อเล็ก ได้ทำการสอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหารตามความใฝ่ฝันของตัวเอง จริงๆแล้วแค่ไม่อยากรับช่วงต่อกิจการ หัวหน้าตระกูลเลยให้ฉันเข้าสอบด้วยเพื่อจะได้คอยดูแลอเล็กอีกที แต่เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเนื่องจากมีอัจฉริยะในสายสนับสนุนคนหนึ่งสามารถแก้ไขปริศนาอาร์ติเฟค10000ปีได้
เลยทำให้คะแนนเฉลี่ยที่จะผ่านสูงขึ้นนั่นทำให้อเล็กสอบตกที่แย่ไปกว่านั้นตัวฉันดันสอบผ่าน หัวหน้าตระกูลไม่ได้ให้ฉันสละสิทธิ์เขาบอกว่าถือเป็นโอกาสดีที่จะได้ข้อมูลการตลาดจากโรงเรียนเตรียมทหาร วันนี้ฉันก็เลยต้องมาตัดชุดนักเรียนเพื่อใช้ในโรงเรียนเตรียมทหาร
"ขอบคุณที่มาส่งหนูนะคะ" แคทก้มหัวขอบคุณคนขับรถม้า
ภายในร้านตัดชุด
"เจ้าเดโมนี่ช้าจังเลยนะ ฉันหิวแล้วนะ!" ผู้หญิงโลลิผมแดงคนหนึ่งบ่น
"อย่าบ่นมากจะได้ไหม" ผู้ชายที่อยู่ข้างๆหันไปดุเธอ
"สวัสดีค่ะ มาตัดชุดนักเรียนเตรียมทหารค่ะ" แคทเดินไปที่เคาน์เตอร์
"ค่ะ ขอทราบชื่อด้วยนะคะ" พนักงานของร้านตอบ
"แคท จากตระกูลโคเวนค่ะ" แคทแนะนำตัว
"รับทราบค่ะ เดี๋ยวรอห้องวัดตัวว่างแล้วเข้าไปได้เลยนะคะ" พนักงานร้านบอกแคท
สักพักก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องวัดตัว
"หน้าแดงจังเลยออก้า โดนลวนลามมารึเปล่าจ๊ะ ยอมๆหมอนั่นไปเถอะนะ5555" ผู้หญิงผมแดงแซวเธอ
"หยุดเลยนะอากะ!" ออก้าที่หน้าแดงก็มานั่งข้างๆอากะ
จากนั้นแคทก็เดินเข้าไปยังห้องวัดตัว เนื่องจากเธอน่าจะคิดอะไรอยู่เลยทำให้ไม่ได้ยินเสียงห้ามของคนในร้าน เธอยังคงเดินต่อไปในห้องวัดตัว
เมื่อถึงห้องวัดตัวเธอก็จัดการปิดล็อกประตูอย่างดีแล้วค่อยๆถอดเสื้อผ้าออกก่อนที่จะถอดชั้นในเธอก็ได้ยินเสียงบางอย่าง
"เอ่อ.....ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้นนะครับ..."เดโมที่อยู่ในห้องวัดตัวเบือนหน้าหนีแคท
แคทค่อยๆหันมาตามเสียง
"โรคจิต!!!!!!" แคทตะโกนอย่างสุดเสียง
"เดี๋ยวๆเข้าใจผิดแล้ว!" เดโมพยายามอธิบาย
"อัญเชิญผู้พิทักษ์! จัดการเจ้าโรคจิต!" แคทใช้เวทอัญเชิญผู้พิทักษ์
เวทอัญเชิญได้อัญเชิญแมวสุดน่ารักออกมาหนึ่งตัว มันเข้ามาน้วยเดโมทันที จากนั้นไทกะก็ได้พังตูเข้ามา
"เกิดอะไรขึ้น!" ไทกะตะโกน
จากนั้นไทกะก็โดนแคทตบหน้าไปหนึ่งที เดโมเลยใช้โอกาสนี้พาน้องแมวกับไทกะออกจากห้องวัดตัวไป
"อันนี้สายวัดตัวที่ให้ยืมครับ อันนี้ข้อมูลพวกเรา4คน ส่วนเจ้าแมวนี่ฝากให้คนข้างในด้วยนะครับ" เดโมจัดแจงคืนอุปกรณ์ให้พนักงานร้าน
"ค่ะ ขออภัยที่ต้องให้ช่วยวัดตัวกันเองนะคะอีก2-3วันชุดก็ได้แล้วค่ะ" พนักงานร้านบอกเดโม
จากนั้นปาร์ตี้ของเดโมก็กลับไปที่บ้านกัน
"(ตัวฉันต้องเป็นเจ้าสาวไม่ได้แล้วแน่ๆ คุณต้องรับผิดชอบด้วยนะคะ) ฉันว่าเธอคนนั้นต้องพูดแบบนั้นแน่ๆเลย" อากะทำท่าล้อเลียนใส่เดโม
"มันเป็นอุบัติเหตุนะอากะ เธอคงไม่คิดอะไรแบบนั้นหรอก" ออก้ารีบแก้ต่างให้เดโม
"ฉันยังไม่ทันได้เห็นอะไรเลยก็โดนตบมาแล้วเนี่ย" ไทกะโชว์ลอยมือที่หน้า
"ฉันก็ไม่ได้เห็นอะไรทั้งนั้นล่ะ" เดโมยกอาหารมาเสิร์ฟ
"แต่นายก็เห็นหน้าอกของพวกฉันแล้วใช่ม้ะล่ะ" อากะหันไปน้วยหน้าอกของออก้า
"ไซส์Aอย่างเธอมีอะไรให้ดูด้วยหรอ" ไทกะพูดขึ้น
"หา...นายว่ายังไงนะ" อากะเสกลูกบอลไฟมาไว้ที่มือ
"เอาหน่าๆ กินข้าวกันก่อนเถอะฉันมีเรื่องจะคุยต่อ" เดโมรีบตัดบท
"เรื่องอะไรหรอเดโม" ออก้าถามเดโม
"คือชุดนักเรียนเตรียมทหารราคาตัวละ50เหรียญเงิน 4คนก็200เหรียญเงินทำให้ตอนนี้เงินของพวกเราเหลือไม่มากแล้ว"เดโมอธิบาย
ไทกะและอากะวางช้อนข้าวลง
"นี่เราจะไม่ได้ข้าวแบบนี้แล้วหรอ" อากะหันไปพูดกับไทกะ
"แบบนี้มันปัญหาใหญ่สุดๆเลยนะ" ไทกะหันไปพูดกับอากะ
"(เมื่อกี้ยังจะตีกันอยู่เลยนะพวกนาย)ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารหรอก แต่ถ้าไม่มีเงินมันจะทำอะไรๆลำบากหน่ะเลยอยากให้ช่วยหน่อย"เดโมพูด
"จะให้พวกเราช่วยอะไรหรอ" ออก้าถามเดโม
"ที่เซนิคมีสถานที่ที่เรียกว่ากิลด์นักผจญภัยอยู่ด้วย" เดโมอธิบาย
"กิลด์นักผจญภัย?" อากะ ไทกะ ออก้าทำท่าสงสัย
"กิลด์นักผจญภัยเป็นสถานที่ที่ให้คนมีฝีมือรับภารกิจไปทำ เมื่อทำภารกิจเสร็จก็จะได้ค่าตอบแทนตามความยากของภารกิจนั้น ส่วนภารกิจก็มีทั้ง คุ้มกัน ปราบมอนสเตอร์ จนไปถึงกำจัดโจรเลย" เดโมอธิบายต่อ
"ก็ดีนะ ถือว่าได้ฝึกฝนไปในตัวด้วย" อากะดูชอบใจ
"แล้วมีปัญหาอะไรอีกรึเปล่าล่ะ" ไทกะถามเดโม
"พวกเรายังขาดอุปกรณ์ดีๆใช้กันอยู่ พรุ่งนี้ค่อยไปดูที่ตลาดเอาแล้วกัน" เดโมตอบคำถามไทกะ
"จริงด้วยของฉันก็มีแต่ดาบกับโล่ไม้ ยังไงก็ฝากนายด้วยนะเดโม" ไทกะพูด
"ไว้ใจได้เลย" เดโมตอบ
แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปเข้านอน เดโมได้ออกมานั่งบริเวณหน้าบ้านเพื่อจะทำอะไรบางอย่าง
"ยังไม่นอนหรอ" ออก้าที่ใส่ชุดนอนเดินมาหาเดโม
"ฉันกำลังคิดอยู่หน่ะว่าจะใช้ประโยชน์กระดูกพวกนี้ยังไง" เดโมโชว์กระดูกหมูป่าชิ้นใหญ่ให้ออก้าดู
เมื่อเดโมหันไปหาออก้าก็พบว่าชุดนอนของเธอค่อนข้างบาง เลยรีบหันหน้ากลับแต่ออก้าก็เข้ามากอดเดโมที่นั่งอยู่จากข้างหลัง
"จะทำอะไรหน่ะออก้า" เดโมที่ถูกกอดถามออก้า
"ฉันขอถามอะไรหน่อยได้รึเปล่า" ออก้าพูดด้วยเสียงเบาๆ
"อะไรหรอ?" เดโมตอบด้วยอาการเขินๆ
"นายว่าหน้าอกของฉันกับของเธอคนนั้นใครใหญ่กว่ากัน" ออก้าถามเดโมพร้อมกับเอาหน้าอกไปชนหลังของเดโม
"ห้ะ...เอ่อ...คือ...มัน...ก็...จำไซส์ไม่ค่อยได้หรอกนะ" เดโมตอบ
"แสดงว่านายเห็นสินะ...." ออก้าพูด
".........." เดโมกลืนน้ำลาย
"คนลามก!" ออก้าจับเดโมหักคอ(แล้วค่อยฮิวให้ทีหลัง)