ปาฏิหาริย์โลกวิญญาณ (ได้รับการตีพิมพ์จากAmity Publishing แล้ว)

             “ไม่ใช่ว่านายไม่เคยได้รับมันหรอก” เสียงของสาริกาที่ดังขึ้น ปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์อันน่าเศร้า แล้วตั้งใจฟังเธอจริงๆ จังๆ อีกครั้งหนึ่ง

              “แต่ความภูมิใจ จะเกิดขึ้นได้ก็ด้วยตัวของนายเองต่างหาก”

              ผมมองลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยนั้น ก่อนจะหลุบสายตาลงเพื่อคิดตาม

               “หากนายมองทุกอย่างที่เกิดขึ้นในแง่ร้าย และเอาแต่คิดว่าตนเองต้อยต่ำอยู่อย่างนี้แล้วนายจะมีวันที่ได้พบกับความภูมิใจ หรือความสุขในชีวิตได้ยังไง ย้งฉันจะบอกอะไรให้นะ ถึงนายจะเกิดมาโดยไม่มีอะไรทัดหน้าเทียมตาคนอื่นเค้า แต่นายเองก็มีดีในแบบของนาย

             …มีคนมากมายในประเทศนี้ที่คอยพร่ำบ่น ตำหนิ สังคม หรือผู้คนรอบตัวว่าทำไมถึงแย่ เลวร้าย แล้งน้ำใจอย่างนั้นอย่างนี้ แต่จะมีใครสักกี่คนที่ลุกขึ้นมาทำ และเปลี่ยนแปลงมันด้วยสองมือของตัวเองได้เหมือนอย่างนาย”

              คำพูดของอีกฝ่ายพาเอาผมสะดุดใจ

              “คนรวยๆ ที่นายเห็น ชาติก่อนเขาอาจทำบุญทำทานมาเยอะก็ได้ชาตินี้จึงมีวาสนาดีได้ใช้ชีวิตที่มั่งคั่งเพียบพร้อมไปด้วยความสะดวกสบายแบบนั้น แต่อย่าลืมว่าบางคนก็สามารถสร้างเนื้อสร้างตัวขึ้นมาจนร่ำรวยได้ด้วยตนเองก็มีนะ ไม่ใช่ว่าทุกอย่างในชีวิตของเราจะเป็นผลจากบุญทำกรรมแต่งทั้งหมด ส่วนใหญ่ก็เกิดขึ้นจากสิ่งที่เราทำในปัจจุบันด้วยเหมือนกัน  

              ขอเพียงนายมีความมุ่งมั่นตั้งใจอย่างแท้จริง อดทน และเข้มแข็งขึ้นได้มากกว่านี้ ฉันก็เชื่อนะว่าคนดีๆ อย่างนายจะผ่านพ้นปัญหาทุกอย่าง และพบกับความสำเร็จได้ในที่สุด ถึงฉันจะไม่ได้เป็นนาย แต่ฉันก็เฝ้ามองและคอยให้กำลังใจนายอยู่เสมอนะวิศรุฒิ”

              “ขอบคุณนะ” ผมพูดอย่างเคอะเขิน และซาบซึ้งจนน้ำตาพาลจะไหล แต่พอสังเกตุจากคำพูดต่างๆ นานาของเธอที่เหมือนจะรู้เรื่องราวอะไรหลายๆ อย่างของผมแล้วก็ทำให้ระลึกถึงถ้อยคำปริศนาที่เจ้าตัวได้เคยกล่าวเอาไว้ว่า ‘เราคงเคยทำกรรมร่วมกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อนละมั้ง’ ขึ้นมาในทันใด

              “หรือว่าที่คุณมาช่วยผม ก็เพราะ ผมกับคุณ…”

              ร่างเพรียวหยักหน้านิดหนึ่งด้วยคงทราบแล้วว่าสันนิษฐานของผมนั้นถูกต้อง

              “ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นย่อมมีต้นสายปลายเหตุเสมอ” เจ้าหล่อนสารภาพแล้วจึงเอ่ยปากเล่าเรื่องราวระหว่างผมกับเธอให้ฟัง