เป็นนางร้ายอยู่ดี ๆ ทำไมนางเอกมาชอบฉันล่ะ

เกิดใหม่อีกครั้ง

'นิยายทุกเรื่องพระเอกก็ต้องคู่กับนางเอกที่แสนอ่อนหวาน คอยช่วยเหลือ ดูแล ปกป้อง พล็อตคลาสสิกที่อ่านจนเบื่อ แต่ไม่ใช่กับเรื่องนี้จ่ะ นางเอกสายไฝว้ต้องมา สวย รวย เก่ง ฉลาด ชาติตระกูลดีพร้อม ถึงจะมีจุดอ่อนคือเกลียดความมืดจนพระเอกต้องขี่ม้าขาวมาช่วยบ้าง แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาจ่ะ ฟาดนางร้ายกลับทุกดอกแบบจุก ๆ ใครมีปัญหากับนางระวังหายไปจากโลกนะจ๊ะ ส่วนพระเอกก็ไม่น้อยหน้าจ้าาาา โปรไฟล์ดีเวอร์ ร้ายพอกัน เหมาะสมสุดดดดด เป็นนิยายแนวย้อยยุคกลิ่นอายอังกฤษเบา ๆ แอดล่ะปลื้มมมม ไปตำกันนะทุกคนนนนน'

หลังจากที่อ่านนิยายเรื่อง 'My Lady' จนจบ ฉันก็เขียนรีวิวลงบล็อคตามปกติ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ชอบมากกกก ปลื้มนางเอกแบบสุด ๆ พออ่านจบปุ๊บก็เขียนรีวิวทันที

การเขียนรีวิวนิยายลงบล็อคถือเป็นงานอดิเรก ทำไปทำมาคนติดตามในเพจดันเยอะ เกือบ 2M ดังนั้นจึงสร้างรายได้อยู่บ้าง แต่งานหลักจริง ๆ แล้วเป็นกราฟิคดีไซน์ รับงานออกแบบฟรีแลนซ์ ดังนั้นว่าง ๆ ก็จะนั่งอ่านนิยายและวิจารณ์ตัวละคร เรียกได้ว่าในหัวเต็มไปด้วยนิยายหลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นชายหญิง ยูริ ยาโอย ก็กราดเรียบ ได้หมดทั้งดราม่า แฟนตาซี อีโรติก คอมเมดี้ เอสเอ็ม รักหวานแหวน อ่านได้ทุกแบบ ดังนั้นการจะชอบนิยายสักเรื่องจึงยาก.....แต่ แต่ แต่ ไม่ใช่กับนิยายที่อ่านมาล่าสุด ปลื้มพระ-นางมากกกก จนคิดว่าอยากเข้าไปเป็นตัวละครในนั้นเลย แบบว่า เป็นชาวบ้านสี่ก็ยินดี

และแล้วววววว ความหวังก็เป็นจริงขึ้นมา หลับอยู่ดี ๆ ก็หัวใจวายตายเฉย เนื่องจากการเป็นฟรีแลนซ์ที่ไม่ค่อยได้พักผ่อน บวกกับพฤติกรรมการเสพนิยายแบบบ้าคลั่ง ความคิดก่อนตายเลยสมใจปรารถนา ลืมตาขึ้นมาอีกทีก็อยู่ในโลกนิยายเรื่อง 'My Lady' ทีนี้ล่ะจะได้เสพเรื่องแบบvvip มันก็เลิศอยู่ถ้าไม่ได้ยินหญิงรับใช้มาปลุกจากเตียง

"เลดี้ไอรีนะคะ วันนี้ท่านมีนัดทานอาหารกับท่านดยุกเออร์กี้นะคะ" หลักจากยินเสียกปลุกทำให้คนที่นอนจมอยู่บนเตียงสะดุ้งเฮือก

"ว่าไงนะ เลดี้ไอรีนงั้นเหรอ ฉันเนี่ยนะ" ว่าพลางรีบลุกพลวดไปส่องกระจกที่อยู่ใกล้ ๆ ภาพสะท้อนเห็นผู้หญิงผิวขาว ผมแดง หน้าตาเหมือนตุ๊กตากระเบื้อง ทั้งเรื่องผู้หญิงผมแดงมีคนเดียวเลย นางร้ายหน้าสวย นางร้ายสายวีนอันดับหนึ่งที่ฉันคิดว่านิสัยแย่สุด ๆ ในนิยาย

ตามทฤษฎีนี่ไม่น่าจะถูกต้องข้อแรกเลย ฉันของแค่เป็นชาวบ้านสี่ไม่ใช่เหรอ ข้อสองนางร้ายที่ร้ายแบบไร้เหตุผลถูกนางเอกกำจัดตั้งแต่ห้าบทแรก ฉันต้องตายซ้ำตายซ้อนเหรอ ข้อสาม คือนิยายทั่วไป ถ้าเกิดใหม่แล้วได้บทเด่นขนาดนี้ พระเอกต้องหันมาหลงรักแหละ แต่เดี๋ยวก่อนนนน เรื่องนี้ไม่มีทางเกิดขึ้นกับพระเอกที่ชื่อว่าท่านดยุกเออร์กี้เด็ดขาด พระเอกหรือตัวร้าย ฉันยังไม่ค่อยแน่ใจเลย สั่งฆ่าตัวร้ายฝ่ายชายตั้งแต่บทแรก เหี้ยมเกิ้นนนน พ่อเอ้ยยย บทหลัง ๆ เริ่มทำตัวเป็นตัวร้ายซะเอง ขนาดนางเอกยังเคยโดนร้ายใส่ แล้วนางร้ายคู่หมั้นคลุมถุงชนที่แสนน่ารำคาญอย่างฉันรอดไปถึงห้าบทก็ต้องกราบบารมีพ่อแล้ว สรุปคือทางรอดของฉันเท่ากับศูนย์

"ชิบหายแล้ววววววว แม่เอ้ยยยยยยยย"

"พระเจ้าคะ ท่านให้ลูกเกิดใหม่ทั้งทีขอเป็นตัวละครอื่นไม่ได้เหรอ" ฉันถึงกับเข่าอ่อนตรงหน้ากระจก จนหญิงรับใช้ต้องรีบมาพยุง

"เนื้อเรื่องถึงไหนแล้วเนี่ยะ อะ เอ่อ ข้าหมายถึงวันนี้มีนัดกับใครนะ"

"วันนี้ท่านหญิงมีนัดเจอกับท่านดยุกเออร์กี้ค่ะ ท่านดยุกพึ่งกลับมาจากฝรั่งเศส มีนัดทานอาหารกับท่านหญิงตอนบ่ายค่ะ"

โอเค ฉันยังพอมีทางรอด ถึงแม้นางร้ายจะร้ายกับพระเอกนางเอกมาตั้งแต่เด็ก แต่ด้วยการที่พระเอกนางเอกไปเรียนต่างบ้านต่างเมืองมา ดังนั้นนางร้ายอย่างฉันยังพอมีโอกาสที่จะปรับตัวก่อนโดนฆ่า

"โชคดีนะ พึ่งบทนำ ยังมีโอกาสรอด"

“เตรียมชุดสีดำ ลายลูกไม้ เปิดไหล่ และชุดชากุหลาบที่มีมาการองเยอะ ๆ ให้ด้วยนะคะ” สั่งเสร็จก็รีบเดินไปห้องอาบน้ำโดยมีหญิงรับใช้สองคนตามมาช่วยดูแล โชคดีที่รู้เนื้อเรื่องทั้งหมด ถ้ารู้ว่าพระเอกชอบอะไร ก็เอาใจซะหน่อย ไม่ได้หวังให้ท่านดยุกรักหรอก หวังให้ท่านเมตตาช่วยบอกนางเอกว่าอย่าตัดหัวกันก็พอ....

“ท่านหญิงงดงามมากเลยค่ะ ท่านดยุกต้องชอบมากแน่ ๆ”

“ข้าก็หวังให้เป็นเช่นเบตตี้ ชุดน้ำชาเรียบร้อยรึยัง”

“จัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยตามคำสั่งของท่านหญิงแล้วค่ะ”

“ดีมาก ใกล้ถึงเวลารึยัง”

“ใกล้ถึงเวลาแล้วค่ะ ท่านหญิงจะให้จัดโต๊ะน้ำชาที่ไหนดีคะ”

“สวนกุหลาบหลังปราสาท”

“รับทราบค่ะ ท่านหญิงต้องการอะไรเพิ่มอีกมั้ยคะ”

“ไม่ล่ะ เบตตี้ไปเถอะค่ะ ข้าขออยู่คนเดียวสักพัก” หลังจากเบตตี้และหญิงรับใช้คนอื่น ๆ ออกไป ฉันก็นั้งทบทวนเนื้อหาในนิยาย และหาทางประคองหัวให้อยู่บนบ่าไปนาน ๆ

หลังจากคิดหาวิธีเอาตัวรอดอยู่นาน พระเอกก็มาที่ปราสาท ทำให้เบตตี้มาตามไปที่สวน...เอาล่ะฉันต้องรอด

“สวัสดีค่ะ ท่านดยุกเดอร์มองกูลเลย์ซิอัส”

“ยินดีที่ได้พบนะ เลดี้มากาเรตซิเอตาร์ เรียกข้าว่าเออร์กี้เหมือนแต่ก่อนก็ได้นะ เลดี้เปลี่ยนไปมากจนข้าแทบจำไม่ได้” ว่าพลางจับมือของไอรีนไปจุมพิตแบบอ่อนโยน

อยากจะแหมมมม ไปถึงดาวอังคาร พอแต่งตัวตรงตามไทป์ที่ชอบเข้าหน่อยล่ะ มาหว่านเสน่ห์ใส่เฉย หว่านเสน่ห์เก่ง หว่านไปเรื่อย ฉันไม่หลงกลคุณหรอกค่ะ ถึงแม้จะหล่อวัวตายความล้ม แต่ร้ายขนาดนี้ก็ไม่ไหวค่ะ ยอมแพ้ ไม่รู้ไอรีนหลงเข้าไปได้ยังไงเนี่ยะ

“ท่านก็เรียกข้าว่าไอรีนเถอะค่ะ วันนี้ข้าเตรียมน้ำชาไว้ให้ท่าน ไม่แน่ใจว่าท่านดยุกจะชอบหรือไม่”

“เพียงเลดี้ทำให้ อะไรข้าก็พึงพอใจเสมอ” เอะอะหยอดตลอดดดด ไม่ได้ห้ามหลงกลนะไอรีน

“ท่านพอใจข้าก็ยินดี”

หลังจากนั้นก็คุยสัพเพเหระไปเรื่อยจนถึงเวลาที่ท่านดยุกต้องกลับ วันนี้ทุกอย่างเป็นไปได้ดี ท่าทางหัวยังอยู่บนบ่านานขึ้นอีกหน่อย เพราะตามต้นฉบับ ท่านดยุกคุยกับไอรีนแบบถามคำตอบคำตามมารยาทเท่านั้น แต่ตอนนี้มีการชวนคุย (หว่านเสน่ห์) มากขึ้น เนื่องจากไอรีนตามต้นฉบับออกตัวแรงว่าตกหลุมรักท่านดยุกมาก จุ้นจ้านวุ่นวายจนท่านดยุกเริ่มรำคาญ แถมยังเอ่ยปากเร่งรัดเรื่องงานหมั้นเองอีก เลยโดนเมินอยู่หลายครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เกิดขึ้น ท่านดยุกชอบผู้หญิงที่ดูร้าย ๆ เข้าถึงยาก ไม่ใช่เด็กน้อยเอาแต่ใจ เลยพยายามทำตัวให้เข้าไทป์ที่ชอบ ถึงรู้ว่าไม่มีทางเป็นนางเอก แต่ขอมีหัวอยู่บนบ่านานขึ้นอีกหน่อยเถอะนะ

TALK : น้องไอรีนจะประคองหัวอยู่บนบ่าจนจบเรื่องมั้ยเนี่ยะ เป็นกำลังใจให้น้องด้วยนะคะ

*พบเห็นคำผิดแจ้งไรท์ได้เลยนะคะ จะพยายามมาแก้เรื่อย ๆ ค่ะ ขออภัยนักอ่านทุกท่าน