เวนิเทีย ดินแดนมหาเวทย์

    "มานั่งตรงนี้สิ" ภูตทดสอบเรียกหญิงสาว
     เมื่อหันไปตามเสียงของภูตทดสอบ โอลิเวียพบโต๊ะน้ำชาสำหรับชมสวน พร้อมด้วยขนมและน้ำชาหอมกรุ่น 'ทำไมเมื่อกี๊ไม่เห็นมี' หญิงสาวคิดในใจพลางเดินไปนั่งตามคำเชิญนั้น
     "เราขออธิบายเรื่องพลังของเจ้าเลยแล้วกัน เพราะหลังจากนี้เจ้าต้องไปทำความรู้จักกับเพื่อนร่วมกลุ่มของเจ้าอีก" ภูตกล่าว แต่กลับได้รับเเววตาสงสัยจากสาวน้อยตรงหน้า จึงรีบอธิบายเสริม
     "ที่นี่เราจะแยกห้องเรียนตามระดับพลัง A B C และ D โดยในห้องเดียวกันก็จะแยกเป็นกลุ่มย่อยๆอีก กลุ่มละ 4-5 คน เพื่อให้สามารถเสริมจุดเด่น ลดจุดด้อยของกันและกันได้ ทั้งนี้ พลังเวทย์ของพวกเจ้าจะเป็นตัวบอกเองว่า ใครเหมาะที่จะอยู่กลุ่มเดียวกัน  อะ นี่ของเจ้า" ว่าพลางดันกล่องไม้ขนาดเล็กมาด้านหน้าโอลิเวีย
    "เครื่องประดับหรือคะ?" หญิงสาวมองเจ้ากล่องไม้ตรงหน้า ด้านหน้าของกล่องไม้สลักตัวอักษร R ลอยเหนือรูปหนังสือที่เปิดอยู่ เป็นสัญลักษณ์ของเมืองแห่งการศึกษาแห่งนี้  เมื่อเปิดดูภายในกล่อง พบเป็นจี้กลมๆทำจากแก้ว ด้านในมีพลังเวทย์สีฟ้า หมุนวนอยู่ และมีตัวอักษร A ลอยอยู่ตรงกลางของจี้
    ห้อง A สินะ หญิงสาวคิด
    "อักษร A นั่นคือ ห้องของเจ้า คนที่อยู่กลุ่มเดียวกัน จะมีจี้ลักษณะเดียวกันนี้ แต่พลังเวทย์ภายในก็จะเป็นไปตามธาตุประจำตัวของแต่ละคน" ภูตทดสอบอธิบายเสริม
    "ธาตุประจำตัวของฉันคือธาตุอะไรหรือคะ?" โอลิเวียถามด้วยความตื่นเต้น หญิงสาวที่ใครๆก็บอกว่ามีพลังเวทย์มากมาย แต่คนรอบตัวของเธอกลับไม่มีใครยอมสอนหรือปล่อยให้เธอใช้เวทย์มนต์เลย  ท่านแม่ยอมสอนเวทย์รดน้ำให้ก็จริง แต่มีข้อแม้ว่าจะใช้ได้ก็ต่อเมื่อมีท่านแม่ หรือรีนอยู่ด้วยเท่านั้น ครั้งนี้จึงเป็นครั้งแรกของเธอเลย ที่ใช้เวทย์โดยที่ไม่มีใครอยู่ด้วย
     ท่านแม่พูดกับเธอเสมอว่า เกรงว่าเธอที่ยังไม่ได้เรียนรู้วิธีการใช้เวทย์อย่างถูกต้อง จะได้รับอันตรายจากพลังของตนเอง จึงไม่อยากให้เธอใช้เวทย์มนต์ก่อนที่จะเข้าศึกษาที่นี่
     'ลูกค่อยไปเรียนรู้ตอนที่ได้เข้าศึกษาแล้วเถอะนะ   ' เพื่อความสบายใจของท่านแม่ เธอจึงยอมแพ้ที่จะใช้เวทย์มนต์
      "ธาตุประจำตัวของเจ้า มี 2 ธาตุ คือ ลม กับ น้ำ"
     "2 ธาตุหรือคะ?" หญิงสาวขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
     "ใช่จ้ะ ถึงจะพบได้ไม่มาก แต่ก็เป็นเรื่องปกติสำหรับการมีธาตุประจำตัวหลายสายในกลุ่มผู้มีพลังเวทย์สูงๆ ในห้องA ของเจ้า คงมีอีกหลายคนเลยล่ะ
      เช่นนั้นแล้ว เวทย์มี่เจ้าจะเรียนรู้ก็จะต้องเน้นไปทางลมและน้ำเป็นหลัก  เบื้องต้นเจ้าสามารถจินตนาการรูปแบบพลังของเจ้าขึ้นมาก่อนก็ได้
     ธาตุลม  ส่วนใหญ่จะเน้นการทำให้อากาศรอบด้านสั่นไหว หรือรวบรวมจนประกอบเป็นรูปร่าง ที่ที่ผู้ใช้ลมจะได้เปรียบที่สุดคือที่โล่ง ในขณะที่ธาตุน้ำ จะได้เปรียบก็ต่อเมื่ออยู่ใกล้น้ำ เพราะสามารถใช้น้ำได้อย่างอิสระ
     จำไว้ว่า พลังเวทย์เป็นเพียงกลุ่มก้อนพลัง ไม่มีความคงตัวใดๆ เป็นพลังที่ทำให้เจ้าสามารถดึงพลังของธรรมชาติออกมาใช้ในรูปแบบต่างๆ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับผู้ใช้ทั้งสิ้น" ภูตทดสอบอธิบาย
     "แล้วเวลาจะใช้เวทย์ต้องทำอย่างไรคะ?" เธอเข้าใจอยู่หรอก ที่บอกว่าใช้พลังของธรรมชาติน่ะ แต่ทำอย่างไรถึงจะใช้ได้นี่สิที่เธอไม่เข้าใจ
    "เวลาเจ้าใช้เวทย์รดน้ำ เจ้าทำอย่างไร?" ภูตสาวถามกลับ
    โอลิเวีย ยื่นมือออกไปที่พื้น "รดน้ำ"  กล่าวจบก็มีละอองน้ำออกจากปลายนิ้วมือของเธอ หญิงสาวทำให้ภูตทดสอบดู
     "เจ้าลองทำโดยที่ไม่กล่าวคำว่า รดน้ำ ดูสิ" ภูตสาวเสริม
     โอลิเวียทำตาม แต่กลับนิ่งสนิท ไม่มีน้ำออกมาเหมือนครั้งที่กล่าวว่า รดน้ำ ด้วย
      ไม่พูดจะรดน้ำได้รึ ไม่ใช่คำร่ายเวทย์หรอกรึ ก็ท่านแม่สอนให้พูดด้วย ถึงแม้เวลาท่านแม่รดจะไม่เคยพูดเลยก็เถอะ  โอลิเวียคิด
      "เจ้าต้องคิดด้วยว่าเจ้าจะรดน้ำ แต่ไม่ต้องพูดคำนั้นออกมา" ภูตสาวเสริมต่อ
      โอลิเวีย ทำตามที่ภูตบอก เธอคิดว่าเธอกำลังรดน้ำอยู่เหมือนกับรอบแรก มีน้ำออกมาจริงๆ
      "มีน้ำแล้ววว" หญิงสาวกล่าวด้วยความตื่นเต้น
      "เวทย์มนต์ไม่จำเป็นต้องมีคำร่ายเวทย์หรอกนะ พลังอยู่ภายในตัวเจ้า แค่เจ้าต้องคิดอย่างจริงจังว่าจะทำอะไรเหมือนกับเป็นอวัยวะส่วนนึงในร่างกายเจ้านั่นแหละ " ภูตสาวกล่าว
       "เอาล่ะ ไปที่ห้องเรียนของเจ้าเถอะ ไปทำความรู้จักกับเพื่อนๆ แล้วก็ลองเรียนรู้หลักการใช้พลังเวทย์ที่ห้องเรียนเบื้องต้นดู"
      "เริ่มเรียนเลยหรือคะ ฉันเข้าใจว่าวันนี้เเค่มารับการทดสอบแล้วก็กลับ"
     "เป็นเหมือนชั่วโมงแนะแนว แล้วก็สานสัมพันธ์น่ะ ให้ทุกคนได้รู้จักกับเพื่อนร่วมกลุ่ม ร่วมห้องก่อน ค่อยกลับบ้านไปเตรียมที่จะมาเรียนจริงๆในอีกหนึ่งเดือน ไปกันเถอะ" กล่าวจบ  โอลิเวีย ก็ถูกดูดกลับออกมาที่ห้องหนังสือห้องเดิม
      "เวทย์เคลื่อนย้ายหรือคะ?" โอลิเวียถาม สิ่งที่ตนสงสัยมานาน
      "เวทย์มิติจ้ะ  สวนดอกไม้เป็นเพียงมิตินึงในหนังสือเท่านั้น นี่ต่างหากล่ะจ๊ะ เวทย์เคลื่อนย้าย"
      ว๊าป~ ฟลุ๊บ!
      รู้สึกตัวอีกที ก็มาอยู่บริเวณโถงกลางของอาคารขนาดใหญ่เสียแล้ว รอบด้านมีโถงทางเดินแยกไปตามอาคารต่างๆ
      "เราส่งเจ้าแค่ตรงนี้นะ  เดินไปจนสุดทางเดินนั้นนะ จะเจอกับเพื่อนๆในห้องของเจ้า" กล่าวจบ ภูตสาวก็หายตัวไป
      รู้สึกเหมือนถูกพามาทิ้งเลยแฮะ
       เดินไปคนเดียวก็ได้ ว่าแล้วก็เดิมไปตามทางที่ภูตทดสอบบอกไว้