Cinderella Love (boy love)
-
เขียนโดย Nightmare88
วันที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2563 เวลา 13.36 น.
5 ตอน
1 วิจารณ์
4,457 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2563 15.29 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) จุดเริ่มต้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ผมชื่อซิน ชื่อจริงว่า เบนซิน เป็นพี่ชายคนโตสุดหล่อของบ้าน ตอนนี้อยู่ปี 2 ของมหาลัยชื่อดังควบตำแหน่งนายกสโมสรนิสิตแพทย์อีกด้วย
อย่าเพิ่งสงสัยว่าผมบรรยายตัวเองออกมาทำไม เดี๋ยวผมจะบอกให้ฟังหลังจากนี้เอง...
ผมค่อยๆเดินทางมามหาวิทยาลัยอย่างรีบร้อน ในมือถือโทรศัพท์เพจมหาลัย ก๊อก ก๊อกxคิวท์บอย (ใครตั้งชื่อวะ=.=) ที่มีรูปผู้ชายน่าตาดี คาดปิดตาสีดำ ใจผมกลับตุ่มๆต่อมๆ ถึงจะมีแถบคาดตาสีดำก็เหอะแต่จะมีคนจำได้มั้ยน้า..(อยู่ในโหมดหวาดระแวงสุดฤทธิ์)
ปัง!!
กลุ่มเพื่อนที่กำลังสุมหัวทำอะไรบางอย่างแตกกระเจิงทันที เมื่อเห็นนายกสโมหล่อๆอย่างผม โยนหนังสือเข้าไปกลางวง
"เฮ้ย! ทำไมต้องทำรุนแรงด้วยล่ะ เพื่อนร้ากก" (=*= เป็นมั้ยครับเวลาถูกเรียกว่า เพื่อนรักนี่รู้สึกว่าต้องมีอะไรแน่ๆ)
ไอ้บุ้ง เพื่อนผู้แสนห้าวหาญออกอาการโมโหโกธาในตอนแรก ก่อนจะทำเสียงอ่อนลงเมื่อเห็นผมในลุค หมาบ้า ที่พร้อมจะฆ่ามันได้ทุกเมื่อ ทำไมน่ะหรอ!
"โพสต์นี้น่าสนใจดีเนอะ มึงคุ้นๆหน้าป่ะวะ!! ไอ้วินไอ้บุ้ง"
ผมฉีกยิ้มแบบแค้นๆ ไอ้ตอนแรกก็แค่คลางแคลงใจสังสัย แต่ตอนนี้มันไม่ไหวแล้ว มีพิรุทธ์สุดๆ จับได้คาหนังคาเขาเลย!!
" อะไรหรอซินน้อยยย...จะให้พวกกูดูอะไร โอ๊ะ! นี่มันรูป จัสตินบีเบอร์ ตอนก่อนทำศัลยกรรมใช่มั้ย ดูสิๆ ตอนยังไม่ทำน่าเกลียดชะมัด เลย ฮ่ะๆ"
ผมยิ้มแก้มแทบแตก ไอ้วินชี้รูปผมที่ถูกคาดตาแล้วบอกว่าเป็น จัสติน บีเบอร์! แต่ผมก็ต้องหุบยิ้มลงทันที เมื่อนึกได้ว่าที่มันบอกว่าเหมือน จัสติน ตอนก่อนทำศัลยกรรม!!! อ๊ะ! นี่ไมใช่สาเหตุหลักของเรื่องที่ผมโมโหนี่หว่า ผมโมโหเรื่องที่พวกมันส่งรูปผมไปเพจของทางมหาลัยต่างหากแถมแคปชั่นโครตอ่อยยย!!!!!!
"ไอ้บุ้ง ไอ้วิน ทำกับกูแบบนี้ได้ยังไง ToT ส่งรูปกูไปลงแบบนี้ ถ้าเกิดมีคนจำได้ กูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน จบกันลุคนายกสโมอย่างกู!!!!!!"
"เฮ้ยๆ อย่าคิดมาก พวกกูทำไปเพราะหวังดีหรอกนะ เห็นมึงไม่มีแฟนสักทีนี่นา" ไอ้บุ้งพูดยิ้มๆ ประหนึ่งปลอบใจแต่หน้าตานั้นไซร้ ดูมันสะใจสิ้นดี จ๊ากกก ไอ้ปลอมม!!!
" มึงไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลย กูเคยขอเรียกร้องอยากจะมีแฟนหรอวะ"
" รู้หรอกว่ามึงไม่ได้เรียกร้องอยากจะมี แต่พวกกูหวังดีอยากให้มึงมีความรักไง จะได้รู้ว่ามันเป็นสิ่งวิเศษ แต่บางครั้งมันก็เจ็บปวดเจียนตายอีกด้วย" ไอ้วินพูดพร้อมกับเอาแขนมาโอบรอบคอของผมไว้ ไอ้บุ้งเองก็เดินมาอีกทางแล้วกอดคอผมไว้เช่นกัน พวกเราเลยกลายเป็นสามหนุ่มสามมุม..
" อีกอย่าง..คาดปิดตาไว้อย่างนี้ไม่มีใครจำมึงได้หรอก จริงไหมพวกเรา"
ไอ้วินตะโกนถามเพื่อนร่วมห้อง ทุกคนตอบพร้อมกันว่า.
" จริงจ้าาาาาา"
อย่าเพิ่งสงสัยว่าผมบรรยายตัวเองออกมาทำไม เดี๋ยวผมจะบอกให้ฟังหลังจากนี้เอง...
ผมค่อยๆเดินทางมามหาวิทยาลัยอย่างรีบร้อน ในมือถือโทรศัพท์เพจมหาลัย ก๊อก ก๊อกxคิวท์บอย (ใครตั้งชื่อวะ=.=) ที่มีรูปผู้ชายน่าตาดี คาดปิดตาสีดำ ใจผมกลับตุ่มๆต่อมๆ ถึงจะมีแถบคาดตาสีดำก็เหอะแต่จะมีคนจำได้มั้ยน้า..(อยู่ในโหมดหวาดระแวงสุดฤทธิ์)
ปัง!!
กลุ่มเพื่อนที่กำลังสุมหัวทำอะไรบางอย่างแตกกระเจิงทันที เมื่อเห็นนายกสโมหล่อๆอย่างผม โยนหนังสือเข้าไปกลางวง
"เฮ้ย! ทำไมต้องทำรุนแรงด้วยล่ะ เพื่อนร้ากก" (=*= เป็นมั้ยครับเวลาถูกเรียกว่า เพื่อนรักนี่รู้สึกว่าต้องมีอะไรแน่ๆ)
ไอ้บุ้ง เพื่อนผู้แสนห้าวหาญออกอาการโมโหโกธาในตอนแรก ก่อนจะทำเสียงอ่อนลงเมื่อเห็นผมในลุค หมาบ้า ที่พร้อมจะฆ่ามันได้ทุกเมื่อ ทำไมน่ะหรอ!
"โพสต์นี้น่าสนใจดีเนอะ มึงคุ้นๆหน้าป่ะวะ!! ไอ้วินไอ้บุ้ง"
ผมฉีกยิ้มแบบแค้นๆ ไอ้ตอนแรกก็แค่คลางแคลงใจสังสัย แต่ตอนนี้มันไม่ไหวแล้ว มีพิรุทธ์สุดๆ จับได้คาหนังคาเขาเลย!!
" อะไรหรอซินน้อยยย...จะให้พวกกูดูอะไร โอ๊ะ! นี่มันรูป จัสตินบีเบอร์ ตอนก่อนทำศัลยกรรมใช่มั้ย ดูสิๆ ตอนยังไม่ทำน่าเกลียดชะมัด เลย ฮ่ะๆ"
ผมยิ้มแก้มแทบแตก ไอ้วินชี้รูปผมที่ถูกคาดตาแล้วบอกว่าเป็น จัสติน บีเบอร์! แต่ผมก็ต้องหุบยิ้มลงทันที เมื่อนึกได้ว่าที่มันบอกว่าเหมือน จัสติน ตอนก่อนทำศัลยกรรม!!! อ๊ะ! นี่ไมใช่สาเหตุหลักของเรื่องที่ผมโมโหนี่หว่า ผมโมโหเรื่องที่พวกมันส่งรูปผมไปเพจของทางมหาลัยต่างหากแถมแคปชั่นโครตอ่อยยย!!!!!!
"ไอ้บุ้ง ไอ้วิน ทำกับกูแบบนี้ได้ยังไง ToT ส่งรูปกูไปลงแบบนี้ ถ้าเกิดมีคนจำได้ กูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน จบกันลุคนายกสโมอย่างกู!!!!!!"
"เฮ้ยๆ อย่าคิดมาก พวกกูทำไปเพราะหวังดีหรอกนะ เห็นมึงไม่มีแฟนสักทีนี่นา" ไอ้บุ้งพูดยิ้มๆ ประหนึ่งปลอบใจแต่หน้าตานั้นไซร้ ดูมันสะใจสิ้นดี จ๊ากกก ไอ้ปลอมม!!!
" มึงไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลย กูเคยขอเรียกร้องอยากจะมีแฟนหรอวะ"
" รู้หรอกว่ามึงไม่ได้เรียกร้องอยากจะมี แต่พวกกูหวังดีอยากให้มึงมีความรักไง จะได้รู้ว่ามันเป็นสิ่งวิเศษ แต่บางครั้งมันก็เจ็บปวดเจียนตายอีกด้วย" ไอ้วินพูดพร้อมกับเอาแขนมาโอบรอบคอของผมไว้ ไอ้บุ้งเองก็เดินมาอีกทางแล้วกอดคอผมไว้เช่นกัน พวกเราเลยกลายเป็นสามหนุ่มสามมุม..
" อีกอย่าง..คาดปิดตาไว้อย่างนี้ไม่มีใครจำมึงได้หรอก จริงไหมพวกเรา"
ไอ้วินตะโกนถามเพื่อนร่วมห้อง ทุกคนตอบพร้อมกันว่า.
" จริงจ้าาาาาา"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ