Cinderella Love (boy love)
เขียนโดย Nightmare88
วันที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2563 เวลา 13.36 น.
แก้ไขเมื่อ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2563 15.29 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) จุดเริ่มต้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผมชื่อซิน ชื่อจริงว่า เบนซิน เป็นพี่ชายคนโตสุดหล่อของบ้าน ตอนนี้อยู่ปี 2 ของมหาลัยชื่อดังควบตำแหน่งนายกสโมสรนิสิตแพทย์อีกด้วย
อย่าเพิ่งสงสัยว่าผมบรรยายตัวเองออกมาทำไม เดี๋ยวผมจะบอกให้ฟังหลังจากนี้เอง...
ผมค่อยๆเดินทางมามหาวิทยาลัยอย่างรีบร้อน ในมือถือโทรศัพท์เพจมหาลัย ก๊อก ก๊อกxคิวท์บอย (ใครตั้งชื่อวะ=.=) ที่มีรูปผู้ชายน่าตาดี คาดปิดตาสีดำ ใจผมกลับตุ่มๆต่อมๆ ถึงจะมีแถบคาดตาสีดำก็เหอะแต่จะมีคนจำได้มั้ยน้า..(อยู่ในโหมดหวาดระแวงสุดฤทธิ์)
ปัง!!
กลุ่มเพื่อนที่กำลังสุมหัวทำอะไรบางอย่างแตกกระเจิงทันที เมื่อเห็นนายกสโมหล่อๆอย่างผม โยนหนังสือเข้าไปกลางวง
"เฮ้ย! ทำไมต้องทำรุนแรงด้วยล่ะ เพื่อนร้ากก" (=*= เป็นมั้ยครับเวลาถูกเรียกว่า เพื่อนรักนี่รู้สึกว่าต้องมีอะไรแน่ๆ)
ไอ้บุ้ง เพื่อนผู้แสนห้าวหาญออกอาการโมโหโกธาในตอนแรก ก่อนจะทำเสียงอ่อนลงเมื่อเห็นผมในลุค หมาบ้า ที่พร้อมจะฆ่ามันได้ทุกเมื่อ ทำไมน่ะหรอ!
"โพสต์นี้น่าสนใจดีเนอะ มึงคุ้นๆหน้าป่ะวะ!! ไอ้วินไอ้บุ้ง"
ผมฉีกยิ้มแบบแค้นๆ ไอ้ตอนแรกก็แค่คลางแคลงใจสังสัย แต่ตอนนี้มันไม่ไหวแล้ว มีพิรุทธ์สุดๆ จับได้คาหนังคาเขาเลย!!
" อะไรหรอซินน้อยยย...จะให้พวกกูดูอะไร โอ๊ะ! นี่มันรูป จัสตินบีเบอร์ ตอนก่อนทำศัลยกรรมใช่มั้ย ดูสิๆ ตอนยังไม่ทำน่าเกลียดชะมัด เลย ฮ่ะๆ"
ผมยิ้มแก้มแทบแตก ไอ้วินชี้รูปผมที่ถูกคาดตาแล้วบอกว่าเป็น จัสติน บีเบอร์! แต่ผมก็ต้องหุบยิ้มลงทันที เมื่อนึกได้ว่าที่มันบอกว่าเหมือน จัสติน ตอนก่อนทำศัลยกรรม!!! อ๊ะ! นี่ไมใช่สาเหตุหลักของเรื่องที่ผมโมโหนี่หว่า ผมโมโหเรื่องที่พวกมันส่งรูปผมไปเพจของทางมหาลัยต่างหากแถมแคปชั่นโครตอ่อยยย!!!!!!
"ไอ้บุ้ง ไอ้วิน ทำกับกูแบบนี้ได้ยังไง ToT ส่งรูปกูไปลงแบบนี้ ถ้าเกิดมีคนจำได้ กูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน จบกันลุคนายกสโมอย่างกู!!!!!!"
"เฮ้ยๆ อย่าคิดมาก พวกกูทำไปเพราะหวังดีหรอกนะ เห็นมึงไม่มีแฟนสักทีนี่นา" ไอ้บุ้งพูดยิ้มๆ ประหนึ่งปลอบใจแต่หน้าตานั้นไซร้ ดูมันสะใจสิ้นดี จ๊ากกก ไอ้ปลอมม!!!
" มึงไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลย กูเคยขอเรียกร้องอยากจะมีแฟนหรอวะ"
" รู้หรอกว่ามึงไม่ได้เรียกร้องอยากจะมี แต่พวกกูหวังดีอยากให้มึงมีความรักไง จะได้รู้ว่ามันเป็นสิ่งวิเศษ แต่บางครั้งมันก็เจ็บปวดเจียนตายอีกด้วย" ไอ้วินพูดพร้อมกับเอาแขนมาโอบรอบคอของผมไว้ ไอ้บุ้งเองก็เดินมาอีกทางแล้วกอดคอผมไว้เช่นกัน พวกเราเลยกลายเป็นสามหนุ่มสามมุม..
" อีกอย่าง..คาดปิดตาไว้อย่างนี้ไม่มีใครจำมึงได้หรอก จริงไหมพวกเรา"
ไอ้วินตะโกนถามเพื่อนร่วมห้อง ทุกคนตอบพร้อมกันว่า.
" จริงจ้าาาาาา"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ