ยอดคนแดนนรก

4 ถูกปล่อยทิ้งชั่วกาลนาน      พุ่งผ่านมิติไปเรื่อยๆ  มันฉุกคิดขึ้นได้ว่า ไม่เห็นมีดวงวิญญาณอื่นเลย เห็นแต่  เทวดา  นางฟ้า   หรือสัตว์นรก   นอกนั้นก็ยังมี  ผู้คุม หรือตัวประหลาดอีกมากมายที่ไม่รู้จัก แต่กลับไม่เห็น ดวงวิญญานอื่นให้เห็นเลย มันกำลังประหลาดใจ  ก็พอดีหลุดออกจากมิติที่ทับซ้อน มาโผล่ยังสถานที่ที่หนึ่ง  ซึ่งมีท้องฟ้าเป็นสีแดงฉานและพื้นดินที่แตกระแหงกับความร้อนที่แผดเผาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด       ยันต์สีดำซึ่งแทรกระหว่างดวงวิญญาณของมัน พลันสลายหายไป เหลือให้เห็นเป็นลูกทรงกลมขนาดเท่าฝ่ามือ พุ่งดิ่งลงจากท้องฟ้ากระแทกเข้ายังพื้นดิน ที่แตกระแหงเสียงดังสนั่น           "ตูมมมมมม"       ดวงวิญญาณที่เรืองแสงอยู่แตกกระจายออกทุกทิศทาง แต่แค่อึดใจหนึ่ง   เศษเสี้ยวของแสงที่กระจายไปค่อยๆถูกดึงดูดกลับมายังตำแหน่งที่ดวงวิญญาณตกกระทบพื้น      หมอกเรืองแสงสีขาวมองเห็นได้ชัดเจนตัดกับแสงสีแดงของท้องฟ้า หมอกขาวเปลี่ยนรูปร่างช้าๆกลายเป็นรูปคล้าย มนุษย์ผิวหนังกระดูกเริ่มก่อเกิดขึ้น  ยิ่งนานก็ยิ่งเกิดเร็วขึ้น        ชายหนุ่ม นอนแผ่ เปลือยกาย สวมเพียงกางเกงขาสั้น ตัวหนึ่ง  กางมือ  กางขาอยู่บนพื้นดิน           โดยไม่รอช้า  ชายหนุ่มลืมตาโพลงขึ้นอย่างฉับพลันทันทีกระเด้งตัวขึ้น ยืนได้ในฉับพลัน                      "อืมม...ร่างกายข้าถูกสร้างจากดวงวิญญาณขึ้นมาได้เองเลยหรือนี่"           อีชางรู้สึกอัศจรรย์ใจอย่างมาก             "มิน่าเล่า  จึงไม่พบเห็นดวงวิญญานอื่น ระหว่างทางเลย"           แม้ว่าตอนที่อยู่ในโลกมนุษย์มันจะเรียนรู้ยอดวิชากว้างขวางอย่างไม่มีผู้ใดเปรียบได้   แต่การที่สร้าง สังขารขึ้นมาได้เองจากสิ่งที่ว่างเปล่านี้มันช่างมหัศจรรย์และแปลกประหลาดอย่างมาก        ในใจอีชางไม่เชื่อว่าสังขารของมันขณะนี้ซึ่งเป็นชายหนุ่มสูงโปร่ง  ผิวขาว  ใบหน้าคมสัน  หรือแม้กระทั่งกางเกงขาสั้นนี้จะสร้างขึ้นมาจากความว่างเปล่าได้อย่างแท้จริง มันได้เคยเรียนรู้ว่า แสง  สี  เสียง  ที่จับต้องไม่ได้นี้  ความจริงแล้วล้วนแล้วแต่มีตัวตนอยู่จริงๆ    มีพลังอยู่จริง  เป็นพลังงานที่มีอยู่จริง สามารถรับรู้ได้ ด้วยประสาทสัมผัสของสิ่งมีชีวิต   ซึ่งไม่เหมือนกันในสิ่งมีชีวิตต่างๆ        ในขณะเดียวกัน   มันก็ได้เรียนรู้ว่าสิ่งใดๆก็ตามล้วนแล้วมีต้นกำเนิดจากสิ่งที่เล็กๆที่สุด เป็นอณูพื้นฐานประกอบขึ้นมาด้วยกรรมวิธีแตกต่างกันไป กลายเป็นพลังงานชนิดต่างๆ   เป็นสสารต่างๆ         ดังนั้นร่างกายของมันนี้  ที่แท้ก็คือกระบวนการเปลี่ยนพลังงานรอบข้างให้เป็นสสารอย่างหนึ่งอย่างใดนั่นเองโดยมีดวงวิญญาณของมันเป็นส่วนประกอบด้วย โชคดีที่มันอีชางได้เตรียมตัวล่วงหน้าด้วยการใช้ ยอดวิชา     (ประทับดวงวิญญาณ) ออกมา ทำให้มันคัดลอกข้อมูลรวมถึงกระบวนการเปลี่ยนแปลงนี้ไว้ได้อย่างละเอียดถี่ถ้วน          เมื่อมันเพ่งจิตไปยังรอยประทับของการเปลี่ยนแปลงนี้มันถึงกับตกตะลึงเพราะมัน  ช่างเป็นกระบวนการที่ซับซ้อนและมีข้อมูลความสัมพันธ์ต่างๆ  ของอณูต้นกำเนิดปรากฏขึ้นอย่างซับซ้อนถึงที่สุด          กระบวนการส่วนใหญ่   มันไม่เคยคิดว่าจะเป็นไปได้ด้วยซ้ำ            "โอ้เป็นสุดยอดวิชา มรดกวิชาที่มหัศจรรย์อะไรเช่นนี้ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่า   จะมียอดวิชาที่สูงส่งดุจอิทธิปาฏิหาริย์ได้เช่นนี้      ในขณะเดียวกันก็ยากที่จะทำความเข้าใจเหลือเกิน"   พลังความคิดของอีชางยิ่งใหญ่ไพศาลจนถึงจุดสุดยอดที่ไม่เคยมีผู้ใดสามารถบรรลุถึงได้มาก่อนยอดคนในยุคโบราณที่เก่งกาจที่สุดก็ยัง มีพลังความคิดที่เทียบเท่าเพียงหนึ่งในล้านของพลังความคิดของอีชาง   เนื่องจากการฝึกฝนมาตลอดยาวนานถึง 3000 ปี          ชีวิตที่สามารถอยู่ได้ถึง 3000 ปี  ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อนตั้งแต่  มีโลกถือกำเนิดขึ้นมา ที่ฝึกฝนแม้กระทั่งแนวทางแห่งเซียนก็ยังมีอายุเพียง 500  ปีเท่านั้น   จิ้งจอกเก้าหางซึ่งเป็นปีศาจที่รู้จักกันดีอย่างที่สุดในโลกมนุษย์  ก็มีชีวิตอยู่ได้เพียงพันปีเท่านั้น        แต่แม่ด้วยพลังความคิดอันสูงสุดยอดของอีชางก็ยังไม่ อาจทำความเข้าใจกับกระบวนการเปลี่ยนพลังงานให้กลายเป็นสสารนี้ได้           ดวงตาของอีช้างพลันสว่างวาบ เจิดจ้าขึ้นมันรำพึงกับตัวเองว่า                         " ข้าจะต้อง เรียนรู้วิชาแปลงอณูต้นกำเนิดนี้ให้ได้"                    แต่แล้วความคิดของมันกลับ หยุดชะงักอีกครั้งหนึ่งเพราะได้กลิ่นเหม็นไม่ขึ้น  ดวงตาของมันพลันเหลือบไปเห็นแขนขวาของมัน ผิวหนังที่ขาวนวลของมันกำลัง ไหม้เกรียมอย่างช้าๆ เหี่ยวแห้งลงค่อยๆเปลี่ยนสีเป็นเข้มขึ้น           ทันทีเห็นความเปลี่ยนแปลงนั้น     ความแสบร้อนสุดขีดคลั่งก็ พุ่งขึ้นมาในทันใด  ความปวดแสบปวดร้อนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ   ความคิดเพียงหนึ่งเดียวที่เกิดขึ้นในขณะนี้ก็คือ หนี!           ร่างของมัน  เคลื่อนว่าไปข้างหน้าด้วยความเร็วดุจสายฟ้าฟาด ด้วยวิชาตัวเบา (มังกรเงาแสง)    ซึ่งเป็น  วิชาตัวเบาของมันเมื่อครั้งอยู่ในโลกมนุษย์ เห็นเป็นประกายแสงลากเส้นยาวเหยียดไปข้างหน้าคล้ายดาวตก           ขณะเคลื่อนที่ไปข้างหน้า อีชางรู้สึกถึงความแสบร้อนในร่างกายลดลงอย่างเห็นได้ชัด  แต่มันก็ยังคงโคจรลมปราณผนึกร่างกายด้วยยอดวิชาฝ่ายอธรรม  (อสูรเหล็กไหล) ซึ่งความแข็งแกร่งของวิชานี้ มันฝึกได้ถึง 12 ส่วนเต็ม  สามารถที่จะลงไปดำผุดดำว่ายอยู่ในหินลาวาหลอมเหลวก็ยังทำได้ ผิวหนังที่กำลังระเหยกลายเป็นไอของมัน ค่อยๆหยุดยั้งลง  ความปวดแสบปวดร้อนลดลง จนสามารถจะทนทานได้             "ฮ่าๆๆ บัดซบนี้อย่าคิดว่าจะทำอะไรข้าได้  ฮ่าๆๆ"           อีชางหัวเราะในใจอย่างเย็นชา   กลับหันมาสนใจทบทวนถึงกระบวนการเปลี่ยนแปลงพลังงานให้เป็นสสาร  ซึ่งถูกคัดลอก ฝังอยู่ในดวงวิญญาณของมันออกมา             "โอ้ช่างเป็นวิชาที่เรียนรู้ได้ยากเย็นซับซ้อนละเอียดลึกลับอะไรเช่นนี้" มันอดจะรู้สึก ปวดหัวกับความยากเย็นของวิชานี้ไม่ได้        ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่อีชางได้เคลื่อนที่ไปเรื่อยๆพร้อมทั้งพยายามไขปริศนาของยอดวิชาที่มันพึ่งพบเห็นนี้ ผ่านวันผ่านคืน         แม้จะเก่งกาจขนาดไหน   แต่มันยังคงเป็นร่างที่เป็นประกอบกันขึ้นเป็นสังขาร ในที่สุดมันก็รู้สึกหิวโหยและกระหายน้ำจนสุดทนทาน         พลังภายในของมันเสื่อมโทรมไปจนเกลี้ยงฉาด มองเห็น ประกายแสงค่อยๆช้าลงเรื่อยๆ    (อสูรเหล็กไหล)   ก็อ่อนแอลงเรื่อยๆ  ผิวหนังเริ่มปรากฏ   กลุ่มควันขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งความแสบร้อนเริ่มขึ้นอีกครั้งหนึ่ง เพิ่มขึ้นอย่างเรื่อยๆ          ทางข้างหน้ายังคงไร้ที่สิ้นสุด         รอบข้างยังคงวังเวงนอกจากท้องฟ้าสีแดงฉานและพื้นดินที่แตกระแหงเป็นใยแมงมุม เป็นระลอกคลื่น  ภาพที่มองเห็นบิดเบี้ยวไปมา                          "อะไรกันวะนี่"             อีช้างสบถด่า         เบื้องหน้าของมันมองไม่เห็นจุดสิ้นสุดใดๆ  หันไปรอบข้างก็เหมือน กัน ขณะนี้พลังของมันลดลงแทบหมดสิ้นสิ่งที่มันทำได้ตอนนี้ก็คือการพยายามก้าวไปข้างหน้าอย่างงกๆเงิ่นๆทีละก้าวทีละก้าวเพื่อที่จะบรรเทา   ความเจ็บปวดแสบร้อนของมัน        ถึงมันจะรู้สึกถึงความปวดแสบปวดร้อนอย่างมากมายนี้ก็ตามแต่กลับปราศจากความรู้สึกทุกข์เข็ญใดๆ  กลับว่ามีความสุขเสียด้วยซ้ำ  แม้ว่า ความทรมาน ทรกรรมนี้  มันจะไม่เคยได้รับมาก่อนเลยในชีวิตที่ผ่านมา                "มันนับเป็นวิถีแห่งการฝึกตนที่เยี่ยมยอดอะไรเช่นนี้ การตีความยอดวิชา ก่อกำเนิดจากความว่างเปล่านี้ช่างยากต่อการทำความเข้าใจเหลือเกิน มาตั้งนานเท่าไหร่แล้วนี่ ก็ไม่รู้ เพิ่งเข้าใจได้เพียง 1 ในหมื่นเท่านั้น"          เพิ่งคิดถึงตอนนี้มันก็ล้มฟาดลงกับพื้น  เพราะว่าหมดพลังโดยสิ้นเชิง กลายเป็นไอมากขึ้นและมากขึ้น    ความเจ็บปวดทวีความรุนแรงขึ้นไปอีก         ร่างกายของมันอย่างกะทันหัน     อีช้างชักดิ้นชักงอด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส  แต่ดวงตาของมัน กลับ ตื่นเต้นลิงโลดอย่างบ้าคลั่ง              "มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอีกแล้ว"            ด้วยร่างกายที่ชักเกร็งของมัน มันยังผนึกยอดวิชา ( ประทับ รอย วิญญาณ)     ขึ้นจนถึง 12 ส่วน เต็มเพื่อรอบันทึกกระบวนการเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะเกิดขึ้น           ซ่า...ซ่า...ซ่า.....ร่างกายของมัน สลายกลายเป็นฝุ่นกระจายตัวออกไปรอบข้างเหลือแต่ดวงวิญญาณขนาดเท่าฝ่ามือ  ที่เรืองแสงสีขาว  อยู่ กลางอากาศ         อึดใจต่อมา         รอบข้างค่อยๆปรากฏหมอกควันเข้าปกคลุมดวงวิญญาณ แล้วก่อตัวเป็นรูปร่างคล้ายมนุษย์       จากนั้นค่อยๆ ค่อยๆก่อตัวขึ้นกลายเป็นบุรุษ  หนุ่มอีกครั้ง          กระบวนการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอีกครั้งแล้ว เมื่อร่างมนุษย์ปรากฏชัด ลงสู่พื้นดินที่แตกระแหง พริบตาความเจ็บ ปวด แสบ ได้เริ่มต้นขึ้นอีก เกมจากความร้อนบางส่วนได้ระเหยกลายเป็นไออีกครั้ง เมื่อร่างของอีชางเริ่มสมบูรณ์อีกครั้ง    พล้งของมันก็กลับมาสมบูรณ์อีกครั้งเพื่อลดความเจ็บปวดทรมานลง มันจึงพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง          นี่เป็นวัฏจักรของการลงทัณฑ์ของนรกแห่งนี้                            "ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะยอมรับมันจนกว่าจะฝึกวิชาผนึกความว่างเปล่านี้ให้สำเร็จจนได้"              ดังนั้นแล้วถ้ามีใครเปลี่ยนมาดูอย่างที่นี้ก็จะเห็นประกายแสงเจิดจ้าพุ่งผ่านไปตามพื้นดินที่แตกระแหงไปเรื่อยๆบางครั้งก็ดับไปแล้วก็เกิดใหม่ซ้ำๆไปไม่หยุดยั้ง              แต่ใครเล่าจะมา  หรือสนใจยังใต้ขุมนรกแห่งนี้ อีชางได้ถูกทอดทิ้งไว้แต่เพียงลำพัง ไปชั่วนิจนิรันดร์