ภูผาคอยตะวัน : My Sweet Sunshine [แต่จบแล้ว]

นิยายแต่งจบออกเป็น eBook แล้วค่ะ
...ว่างเปล่า…
ไม่มีใครอยู่เลย…
แล้ว..เธอคาดหวังอะไรอยู่หรือ?
มือที่เอื้อมไปเตรียมจะสตาร์ทรถออกตัวอย่างที่ตั้งใจแต่แรกถูกลดลง ... ประตูรถยังไม่ได้ปิดเพราะอยากให้สายลมเย็นธรรมชาติที่พัดผ่านสระน้ำใกล้ลานจอดรถช่วยปลอบหัวใจเธอสักครู่ และแม้ว่าแอร์เย็นฉ่ำในรถหรูอาจจะช่วยได้มากกว่าก็จริง แต่เธอไม่ต้องการมันในตอนนี้... 
เปลือกตาคมหวานปิดลงอย่างล้า ๆ …
ขอพักสายตาสักนิดเดียวเถอะนะ … วิชาสุดท้ายของวันนี้ทำเธอมึนศีรษะเหลือเกิน…
แต่เพียงไม่ถึงนาทีดีนักหรอก หูก็จับได้ถึงเสียงที่เคลื่อนไหวอยู่ใกล้ ๆ จึงลืมตาขึ้นมามองแล้วต้องแปลกใจเพราะเห็นแก้วน้ำผลไม้ ... 
'น้ำมะนาวปั่น' เครื่องดื่มโปรด... ส่งกลิ่นหอมที่ยังอุตส่าห์ลอดลอยผ่านฝากั้นกันหกโชยมาแตะจมูก พร้อมกับไอเย็นและหยดน้ำที่เกาะพราวอยู่รอบแก้วที่ถูกยื่นมาให้อยู่ตรงหน้า 
เธอไม่ต้องมองขึ้นไปหรอก... เพราะสีผิวของมือที่ยื่นมาพร้อมกับแก้วก็รู้แล้วว่าล่ะใครเป็นเจ้าของ … แต่หัวใจเจ้ากรรมมันก็ยังอดแปลบ ๆ ไม่ได้อยู่ดี
"ยังไม่หายงอนอีกหรือ?" เขาถามในที่สุด... 
เพราะท่าทีของหญิงสาวที่ยังนิ่ง... นั่งมองแก้วเฉยอยู่
"จำได้ว่า...บอกไปหลายครั้งแล้วค่ะ .. ว่า...ไม่ได้งอน" 
ยังใช้น้ำเสียงห่างเหินน่าโมโหนั้นมาเป็นกำแพงกั้นเขาไว้ได้อีก 
ปากบอกไม่งอน... แต่จริง ๆ แล้ว...'งอน...มาก' เธอรู้ตัวตอนนี้ล่ะ!
"วันนี้ไปกินข้าวกันนะ"
เขาพูดราวชวนคุยเรื่องลมฟ้าอากาศมากกว่า... แต่แค่แปลกใจที่พักนี้ดูเขาจะห่วงกินเกินไปไหม? … มันใช่นิสัยปกติของเขาที่ไหนกัน ..
หรือเขาแค่อำเธอเล่น? … อย่างเขานี่บางทีก็ชอบอำเพื่อนเล่นได้หน้าตาเฉย ๆ เหมือนกันเสียด้วยสิ!!
"กำลังจะกลับบ้านแล้วค่ะ" 
เธอโมโหนะ... แต่ดูแล้วเขาก็ไม่ได้สนใจมันนักหรอก!