เหนือมาเฟีย

บทที่ 3 เบลคนเดิมไม่มีอีกแล้ว
 
            อลิซเดินตามคุณปู่จนมาถึงหน้าห้องผู้ป่วยที่พ่อเธอพักอยู่ คุณปู่เธอหยุดยืนอยู่หน้าห้องแปบนึงเหมือนสูดลมหายใจเข้าเพื่อทำใจ ไม่ใช่ว่าปู่เธอกลัวลูกสะใภ้ อลิซเพิ่งเข้าใจอีกเหตุผลที่แม่ใหญ่กับแม่รองไม่ให้เธอเยี่ยมพ่อเธอนอกจากเกลียดเธอแล้ว อีกต้นเหตุที่ทำให้พ่อต้องประสบอุบัติเหตุรถชนเพราะหลังจากที่พ่อไล่แม่กับเธอออกจากบ้าน เขาไปผับดื่มเหล้า ทำตัวเหลวแหลก งานการไม่เอาทุกวัน จนถึงวันที่เกิดอุบัติเหตุ
ใช่ พ่อเธอเมาแล้วขับรถเอง
            และข่าวที่ร้ายที่สุดที่คุณปู่เล่าให้เธอฟังคือ อาการพ่อแย่มาก สมองบางส่วนได้รับการกระทบกระเทือน ซึ่งทำให้พ่อกลายเป็นเจ้าชายนิทรา ไม่รู้ว่าจะฟื้นเมื่อไหร่
“คุณพ่อ เอามันออกไปนะคะ คุณพ่อก็รู้ว่าที่คุณพี่เป็นอย่างนี้ก็เพราะมันกับแม่ของมัน” เจนจิรา เมียหลวงของผู้ชายที่กำลังนอนเป็นเจ้าชายนิทราอยู่บนเตียงคนไข้ พูดด้วยความโมโหทันทีที่เห็นหน้าเบล
“ก็ไม่เชิงนะเจน มันเป็นอุบัติเหตุ”
“ยังไงพวกเราก็ไม่ยอมค่ะคุณพ่อ คุณพี่ไล่มันออกจากบ้านแล้ว คุณพี่เกลียดมัน” เสียงค้านอีกเสียงดังมาจาก ดาวประดับ แม่รองหรือเมียคนที่2ของพ่อ
            เจนจิราและดาวประดับรบเร้าชายชราจนอาการโรคหัวใจของเขากำเริบ วรากร ผู้ช่วยคนสนิทของชายชรารีบเอายามาให้และรีบพาเจ้านายไปนั่งพักที่โซฟาในห้องผู้ป่วย ก่อนจะพยายามเข้าไปช่วยไกล่เกลี่ยแทนเจ้านายที่มักมีอาการกำเริบเมื่อมีเรื่องเครียด
            อลิซเข้าไปดูอาการคุณปู่ เธอไม่อยากให้คนที่เธอรักเครียด แต่แม่เธอโดนใส่ร้ายว่ามีชู้ เพราะพ่อรักแม่มาก มากจนคนอื่นอิจฉา เธอเสียใจสุดซึ้งที่รู้ว่าพ่อก็เสียใจที่ทำอย่างงั้นกับเธอและแม่ และที่สำคัญเธอไม่อยากให้ครอบครัวเธอต้องมาทะเลาะกันเพราะเรื่องที่มีต้นเหตุมาจากใครที่ไม่หวังดีใส่ร้ายแม่เธอ
“เบลขอเวลาพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของแม่ 3 เดือน ถ้าหาหลักฐานมาไม่ได้ เบลจะออกไปจากตระกูลรฉัตรตลอดไป แม่ใหญ่กับแม่รองพอใจไหมคะ”
            อลิซละจากร่างชายชราหันมาประจันหน้ากับสองสาวที่มองกลับมาด้วยแววตาดูถูก
“อย่างเธอเนี่ยนะ จะพิสูจน์อะไรได้ เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ หึ” แม่ใหญ่จิ้มและผลักนิ้วมาที่หน้าผากอลิซ “แต่ก็เอาเถอะฉันให้เวลาเธอ 3 เดือน เธอจะต้องออกไปจากตระกูลรฉัตร นามสกุลก็ไปเอาออก” แม่ใหญ่พูดอย่างสะใจพลางเดินหายออกนอกห้องไปเมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการ เธอมั่นใจว่า เด็กที่อ่อนแอ ไร้ความสามารถที่เธอเห็นมาตั้งแต่เด็กไม่สามารถทำได้อย่างที่พูด ขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ
            อลิซไม่สนว่าแม่ใหญ่จะดูถูกเธอยังไงอีก ร่างบางรีบผละไปหาร่างผู้เป็นพ่อ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอกุมมือร่างไร้สติขึ้นมาแนบที่ใบหน้าหญิงสาว
“พ่อไม่ต้องห่วงนะคะ เบลจะพิสูจน์ความจริงให้ได้”