พิษรักรสจูบคุณแวมไพร์
-
เขียนโดย Sullitale
วันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2563 เวลา 16.06 น.
35 ตอน
0 วิจารณ์
26.98K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2563 18.05 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) ตอนที่ 4 เสื้อบางๆ สะท้านใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 4 เสื้อบางๆ สะท้านใจ
พอรุ่งเช้าซูยองจากที่ม้วนตัวเอาผ้าคลุมของควีมาซุก แต่พอใกล้ตื่นก็กลิ้งออกไปเอง ควีได้แต่มองแล้วขำอยู่ในใจเพราะเห็นว่าตลกดี
เมื่อคืนเราได้กลิ่นดอกบ๊วยขาวอ่อนๆ จากนางนี่เอง ทำให้เราคิดถึงจิน
ซูยองมีกลิ่นดอกบ๊วยขาวบางๆ ที่ควีชอบ
เป็นกลิ่นที่ทำให้ใจสงบ ควีจึงเผลอมาแอบดมนางตอนหลับ ถึงนางจะนอนกลิ้งม้วนตัวเข้ามาซุก เขาก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไร กลับรู้สึกห่วงใยนิดๆ แบบไม่รู้ตัว
ณ รุ่งเช้า
“เอาหละ วันนี้จะต้องจับปลาให้ได้เลยทีเดียว เมื่อกินอิ่มแล้วจะได้หาทางกลับต่อซักที”
ซูยองพยายามทดลองวิธีจับปลาหลากหลายแบบ พยายามใช้ไม้แหลมทำเป็นฉมวกแทงปลา แต่ก็แทงไม่สำเร็จ เพราะวิธีนี้ต้องใช้ความชำนาญกว่าที่คิด เธอพยายามสานแหด้วยหญ้าต้นยาวที่เก็บได้นอกถ้ำ เอามาถักทำเป็นที่ดักปลาก็ยังจับไม่ได้ หญ้าสานบางเกินไปไม่ทนต่อแรงปลา แค่เพียงปลาดิ้นเบาๆ ก็ทะลุขาดหมด
“โอ้ยยย ยากกว่าที่คิดนะเนี่ย ความใฝ่ฝันเราที่จะผจญภัยตะลุยป่า นี่ทำจริงไม่ได้ซักอย่าง เดี๋ยวกลับบ้านไปคราวนี้ต้องไปฝึกจริงๆ จังๆ ซะละ ว่าแต่เราจะกลับบ้านไปได้จริงๆ ใช่มั้ยนะ”
ต้องได้สิ มาถึงตอนนี้แล้ว กลิ้งตกถ้ำตกน้ำยังรอด เธอก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วล่ะซูยอง
ซูยองได้แต่ปลุกใจ และให้กำลังใจตัวเองไปก่อน เพราะก็ยังไม่แน่ใจในสถานการ แต่ก็ยังไม่มีอะไรเลวร้ายขนาดที่ต้องร้องไห้ฟูมฟาย
“โครกกกครากกก คลื่นนนน” ท้องร้องตรงเวลา
“โอเคๆ พักการกินโปรตีน ช่วงนี้เก็บผลไม้กินไปก่อนก็ได้”
เก็บไปเผื่อเค้าด้วยดีกว่า แต่เมื่อวานไม่เห็นเขาจะหยิบกินเลย หรือว่าไม่ชอบผลไม้ชนิดนี้นะ งั้นเก็บอีกต้นไปให้ละกัน ฝั่งนี้ท่าจะหวาน
“มาแล้วค่า วันนี้มีผลไม้หวานๆ มาฝากด้วยนะ ข้างนอกร้อนสุดๆ ไปเลย ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนล่ะ”
ซูยองกลับมาพร้อมผลไม้เต็มมือ พอวางผลไม้ลง ก็เดินตรงไปในถ้ำฝั่งที่มีน้ำตกไหลอยู่ ซูยองเริ่มถอดเสื้อคลุมออกก่อน แล้วตามด้วยกางเกงขาสั้น เหลือแค่กางเกงในกับเสื้อกล้ามตัวยาวบางๆ ถึงเสื้อกล้ามจะยาวคลุมกางเกงในมาหน่อย แต่ก็เห็นขาขาวๆ ของซูยองอยู่ดี
เธอผิวขาวรูปร่างผอมบาง ดูสมส่วน แถมหน้าอกหน้าใจแม่ให้มาเยอะซะด้วย
ควีอยู่ห่างไกลประมาณหนึ่ง แต่แวมไพร์สายตาดีมาก ควีจึงพยายามไม่หันไปมอง และตั้งใจจะเดินไปอีกด้านให้ไกลๆ สายตาไปเลย
แต่…
“โอ๊ย!!” เสียงซูยองร้อง
ควีเผลอมองไปตามเสียงเธอ
แค่บังเอิญเหลือบตามองเพียงแว๊บเดียวเท่านั้น ก็เห็นหลังและขาขาวๆ ของซูยองโดยไม่ตั้งใจ แต่ภาพนั้นก็ชัดเจนขนาดที่จะทำให้ใจของแวมไพร์หนุ่มนั้นหวั่นไหว
“ตึกตัก ตึกตัก!!!”
“…..”
โปรดติดตามตอนต่อไป …
พอรุ่งเช้าซูยองจากที่ม้วนตัวเอาผ้าคลุมของควีมาซุก แต่พอใกล้ตื่นก็กลิ้งออกไปเอง ควีได้แต่มองแล้วขำอยู่ในใจเพราะเห็นว่าตลกดี
เมื่อคืนเราได้กลิ่นดอกบ๊วยขาวอ่อนๆ จากนางนี่เอง ทำให้เราคิดถึงจิน
ซูยองมีกลิ่นดอกบ๊วยขาวบางๆ ที่ควีชอบ
เป็นกลิ่นที่ทำให้ใจสงบ ควีจึงเผลอมาแอบดมนางตอนหลับ ถึงนางจะนอนกลิ้งม้วนตัวเข้ามาซุก เขาก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไร กลับรู้สึกห่วงใยนิดๆ แบบไม่รู้ตัว
ณ รุ่งเช้า
“เอาหละ วันนี้จะต้องจับปลาให้ได้เลยทีเดียว เมื่อกินอิ่มแล้วจะได้หาทางกลับต่อซักที”
ซูยองพยายามทดลองวิธีจับปลาหลากหลายแบบ พยายามใช้ไม้แหลมทำเป็นฉมวกแทงปลา แต่ก็แทงไม่สำเร็จ เพราะวิธีนี้ต้องใช้ความชำนาญกว่าที่คิด เธอพยายามสานแหด้วยหญ้าต้นยาวที่เก็บได้นอกถ้ำ เอามาถักทำเป็นที่ดักปลาก็ยังจับไม่ได้ หญ้าสานบางเกินไปไม่ทนต่อแรงปลา แค่เพียงปลาดิ้นเบาๆ ก็ทะลุขาดหมด
“โอ้ยยย ยากกว่าที่คิดนะเนี่ย ความใฝ่ฝันเราที่จะผจญภัยตะลุยป่า นี่ทำจริงไม่ได้ซักอย่าง เดี๋ยวกลับบ้านไปคราวนี้ต้องไปฝึกจริงๆ จังๆ ซะละ ว่าแต่เราจะกลับบ้านไปได้จริงๆ ใช่มั้ยนะ”
ต้องได้สิ มาถึงตอนนี้แล้ว กลิ้งตกถ้ำตกน้ำยังรอด เธอก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วล่ะซูยอง
ซูยองได้แต่ปลุกใจ และให้กำลังใจตัวเองไปก่อน เพราะก็ยังไม่แน่ใจในสถานการ แต่ก็ยังไม่มีอะไรเลวร้ายขนาดที่ต้องร้องไห้ฟูมฟาย
“โครกกกครากกก คลื่นนนน” ท้องร้องตรงเวลา
“โอเคๆ พักการกินโปรตีน ช่วงนี้เก็บผลไม้กินไปก่อนก็ได้”
เก็บไปเผื่อเค้าด้วยดีกว่า แต่เมื่อวานไม่เห็นเขาจะหยิบกินเลย หรือว่าไม่ชอบผลไม้ชนิดนี้นะ งั้นเก็บอีกต้นไปให้ละกัน ฝั่งนี้ท่าจะหวาน
“มาแล้วค่า วันนี้มีผลไม้หวานๆ มาฝากด้วยนะ ข้างนอกร้อนสุดๆ ไปเลย ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนล่ะ”
ซูยองกลับมาพร้อมผลไม้เต็มมือ พอวางผลไม้ลง ก็เดินตรงไปในถ้ำฝั่งที่มีน้ำตกไหลอยู่ ซูยองเริ่มถอดเสื้อคลุมออกก่อน แล้วตามด้วยกางเกงขาสั้น เหลือแค่กางเกงในกับเสื้อกล้ามตัวยาวบางๆ ถึงเสื้อกล้ามจะยาวคลุมกางเกงในมาหน่อย แต่ก็เห็นขาขาวๆ ของซูยองอยู่ดี
เธอผิวขาวรูปร่างผอมบาง ดูสมส่วน แถมหน้าอกหน้าใจแม่ให้มาเยอะซะด้วย
ควีอยู่ห่างไกลประมาณหนึ่ง แต่แวมไพร์สายตาดีมาก ควีจึงพยายามไม่หันไปมอง และตั้งใจจะเดินไปอีกด้านให้ไกลๆ สายตาไปเลย
แต่…
“โอ๊ย!!” เสียงซูยองร้อง
ควีเผลอมองไปตามเสียงเธอ
แค่บังเอิญเหลือบตามองเพียงแว๊บเดียวเท่านั้น ก็เห็นหลังและขาขาวๆ ของซูยองโดยไม่ตั้งใจ แต่ภาพนั้นก็ชัดเจนขนาดที่จะทำให้ใจของแวมไพร์หนุ่มนั้นหวั่นไหว
“ตึกตัก ตึกตัก!!!”
“…..”
โปรดติดตามตอนต่อไป …
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ