พิษรักรสจูบคุณแวมไพร์

ตอนที่ 17 อยากชิม !!!

 

 

 

 

ณ รุ่งเช้า

 

โอ๊ยอยู่ๆ ก็ปวดท้องบิดๆ

ไอ้ความรู้สึกปวดบิดตุบๆ นี้มัน !

เลือดดดด….. !!!

 

ตายละไม่รู้ตัวเลยว่าประจำเดือนมาวันนี้ เราก็ลืมไปซะสนิท ทำยังไงดีหละเนี่ย ต้องแย่แน่ๆ เลย

 

เช้าวันนั้นพอตื่นขึ้นมาซูยองก็รู้ตัวทันทีว่าประจำเดือนมา และเธอกลัวว่ากลิ่นเลือดจะทำให้มีปัญหา ถึงเธอจะรู้สึกดีกับควี และไว้ใจขึ้นมาก แต่อีกใจหนึ่งก็ยังคงนึกกลัว

 

จะทำยังไงดีนะ ฉันจะโดนกินหรือเปล่าเนี่ย กลิ่นเลือดแรงขนาดนี้ ม่ายยยยนะ !!!

 

ซูยองลุกขึ้นออกจากเตียง โดยค่อยๆ ก้าวออกมาให้เบาที่สุด กะว่ายังไงก็ตามต้องออกมาจากตรงนั้นให้ได้ก่อน แต่ก็ไม่รู้จะหนีไปไหน ยังไม่แน่ใจว่าควรหนีกลับไปเลยหรือเปล่า เธอสับสน จึงหาทางซ่อน และเธอก็ตัดสินใจหลบอยู่ตรงสุดทางก่อนจะออกจากเขตภาพลวงตา

 

เรารู้สึกว่าเค้าเป็นแวมไพร์ที่ดีนะ แต่เราจะเชื่อใจสัญชาตญาณเขาได้ไหม เอายังไงดีๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดท้อง > < โอ๊ยยยยยยยยย ปวดจังเลย T_T

 

เมื่อควีสะดุ้งตื่นจากฝัน ไม่เห็นซูยองก็ตกใจ รีบออกตามหาทั่วทั้งถ้ำแต่ก็ไม่พบ ซูยองเห็นควีวิ่งออกมาหน้าถ้ำก็รีบหนีไปหลบหลังพุ่มไม้ทันที เธอยังตัดสินใจไม่ได้ ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าควีได้กลิ่นเลือด

 

และทันใดนั้น ควีคิดว่าซูยองอาจไปเจออันตรายอีก จึงพุ่งตัวออกจากเขตภาพลวงตาไปตามหาทันที โดยไม่คำนึงว่าแสงจะเผาร่าง ทำให้หน้าของเขาโดนเผาไหม้อีกแล้ว

 

ซูยองเห็นควีพุ่งออกไป ก็ตะโกนเรียกด้วยความตกใจ

 

“ควี ! ! !”

 

แต่เธอปวดท้องมากเรียกได้แค่ครั้งเดียว ก็นั่งยองๆ กุมท้องเอาไว้ คล้ายจะเป็นลม และทันทีที่ควีได้ยินเสียงเรียก เขาก็รีบหันกลับมาตามเสียงวกกลับเข้าเขตถ้ำเพื่อมาหาซูยอง

 

“เจ้าเป็นอะไร” ควีถามซูยองด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นนางดูไม่สบายฟุบนั่งกุมท้องอยู่ที่พื้น เขาก็รีบอุ้มเธอเข้าถ้ำไปพักทันที

 

“ฮือๆ T_T” ซูยองก้มหน้า ร้องไห้สะอื้น

 

“เจ้าบาดเจ็บตรงไหน?” ควีวางซูยองเบาๆ ลงที่นั่ง เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

 

“…” ซูยองได้แต่ส่ายหน้า

 

“หรือ… เจ้าอยากกลับบ้านแล้วใช่ไหม เจ้ากลับบ้านได้นะ ข้าจะพาออกไปส่งเอง” ควีลูบหัวปลอบอย่างอ่อนโยน

 

“ฮือๆ ไม่ใช่อย่างนั้น”

 

“ฉัน…” ซูยองอ้ำๆ อึ้งๆ แต่ก็คิดว่ายังไงก็คงต้องบอก งั้นพูดไปเลยตอนนี้เลยจะดีกว่า

 

“คือว่าฉัน… กำลังมีประจำเดือน !!”

 

“……”

 

“ ??? แล้วมันทำไมรึ ” ควีจ้องหน้าสงสัย

 

“ฉันหมายถึงเออ… มีระดู เลือดของผู้หญิงที่จะออกมาประจำเดือนหน่ะ คุณไม่ได้กลิ่นเลือดเหรอ?”

 

“ได้กลิ่นสิ แต่แล้วยังไงกันหละ” ควียังคงไม่เข้าใจ

 

“ฉันกลัวว่าคุณจะกินฉันเพราะได้กลิ่นเลือดหนะสิ > <” ซูยองตอบแบบเขินอาย ผสมกังวัลใจ

 

“^ ^” พอได้ยินดังนัน ควีก็ยิ้มออกทันที

 

“เจ้าเข้าใจผิดแล้ว กลิ่นระดูของหญิงอันเป็นที่รัก ยิ่งทำให้ข้าอยากเสพสังวาดด้วยต่างหาก แต่ไม่ต้องห่วงข้าจะอดใจไว้นะ เพราะเจ้ายังปวดท้องอยู่” ควีจ้องมองซูยองพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์

 

หา ! หญิงอันเป็นที่รัก เราหนะเหรอ !!

สะๆ สังวาด ! มันใช่คำอย่างที่ฉันคิดรึเปล่า

เฮ่ เธอ ก็คิดลามกเกินไปคงไม่หรอกมั้ง > <

 

ซูยองได้แต่ถกเถียงตัวเองในใจ ว่าเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า

 

“ปวดท้องจังมีอะไรในกระเป๋าเหลือๆ บ้างนะ” ซูยองนั่งค้นกระเป๋าเป้ตัวเองอย่างตั้งใจอีกรอบ

 

ยังดีที่เราสำรองผ้าอนามัยไว้ในกระเป๋าเสมอ แต่มีแค่ไม่กี่แผ่นวันต่อไปจะทำยังไงดี…

 

โอ้ยยยยยย ไม่รู้ด้วยละ ปวดท้องจนมึนหัวไปหมด ช่วงนี้คิดเอาตัวรอดวันต่อวันไปก่อนละกัน

 

“เอ๊ะเราพกอันนี้มาด้วยหนิ ของโปรดเราเลย”

 

ซูยองเจอลูกอมในกระเป๋าก็รีบหยิบมาแกะอมทันที กะเพิ่มน้ำตาลในเลือด หวังว่าจะมึนหัวน้อยลง แล้วเธอก็จะหยิบลูกอมอีกห่อไปให้ควีชิม

 

“คุณควี ลองชิมนี่ดูสิ คุณต้องไม่เคยกินแน่ๆ”

 

ซูยองพูดพร้อมกับกำลังหยิบลูกอมอีกชิ้นจากในห่อ แต่ยังไม่ทันที่ซูยองจะได้หยิบ ควีก็คว้ามือเล็กๆ ของซูยองขึ้นมา แล้วค่อยๆ เลียนิ้วของเธอในด้านที่มีเศษลูกอมเปื้อนอยู่แทน

 

“ ! ! ! ”

 

ลิ้นอุ่นๆ ของควีที่กำลังเลียนิ้วเล็กๆ ของซูยอง เขาค่อยๆ ชิมรสหวานจากนิ้วของเธอ แล้วขบเบาๆ ที่ปลายเล็บด้านบน อย่างกับกำลังชิมลูกอมแสนอร่อยที่ไม่ได้กินมานาน

 

“ ! ! ! O _ O ” ซูยองตกใจทำตาโต !!!

 

นั่นเขากำลังทำอะไรหน่ะ

 

แย่ละ หรือกลิ่นเราจะเย้ายวนเกินไป ถ้ามาอยู่ใกล้เขาอาจจะทนไม่ไหว !!!

 

ควีไม่ได้พูดอะไร แต่เขาก็ขยับตัวเข้าใกล้ซูยองทันที

 

หืม ….

 

“ไม่นะฉันยังไม่พร้อม !!!”

 

นี่ฉันจะโดนกิน หรือกำลังจะโดน … XXX

 

ม่ายยยยยย ! ! !

 

 

 

 

 

โปรดติดตามตอนต่อไป…