กัปตันร้ายพ่ายรัก

-

เขียนโดย ฟินน่า

วันที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2563 เวลา 02.07 น.

  7 ตอน
  0 วิจารณ์
  7,054 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2563 02.19 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) บทที่ 3/2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

บทที่ 3/2

 

แดเนียลคว้าถ้วยชาหน้าห้องของอีวานแล้วเดินกลับไปยังห้องนอนของตนเอง

“ขึ้นมาหาฉันบนห้องนอน”

“คะ” พลอยไพลินขานรับอย่างงงงวยหลังจากที่รับโทรศัพท์บ้านที่ติดไว้ในห้องทุกห้องของคฤหาสน์หลังนี้ กำลังจะถามว่ามีเรื่องอะไรแต่คุณแดเนียลก็ตัดสายไปเสียก่อน พลอยไพลินทั้งสงสัยทั้งแปลกใจเพราะคุณแดเนียลไม่เคยเรียกเธอขึ้นไปพบมาก่อน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“คุณแดเนียลค่ะ”

“เข้ามา”

พลอยไพลินก้าวเข้าไปได้แค่ก้าวเดียว คนที่อยู่ข้างประตูในห้องนอนก็กระชากเธอเข้ามาในห้องพร้อมกับกระแทกประตูกดล็อกเสียงดัง

“คุณแดเนียลจะทำอะไรคะ”

พลอยไพลินที่ตกใจจากแรงกระชากและเสียงประตูถามเสียงสั่น

“ฉันมากกว่าที่ต้องถามว่าเธอกับแม่เธอคิดจะทำอะไร”

“ฉันไม่เข้าใจค่ะ คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไรคะคุณแดเนียล” พลอยไพลินยังคงถามชายหนุ่มด้วยสีหน้างงงวย

“หึ เล่นละครเก่ง เห็นหน้าซื่อๆ ไม่คิดว่าจะร้ายทั้งแม่ทั้งลูก”

“พวกเราไปทำอะไรให้คุณคะ”

“เธอต้องให้ฉันบอกไหมว่าฉันได้ยินเธอและแม่ของเธอวางแผนจะทำอะไรกันสำหรับหนี้บ่อนคาสิโนห้าล้านบาท”

พลอยไพลินเบิกตามองชายหนุ่มตาโต ด้วยคิดไม่ถึงว่าเขาจะรู้เรื่องนี้

“หึ ทำไม ตกใจล่ะสิที่ฉันรู้แผนของพวกเธอแม่ลูก เลยไม่อยู่ให้เธอจับ” ชายหนุ่มยังคงพูดต่อไปเมื่อเห็นหญิงสาวเอาแต่มองเขาอย่างตกตะลึง

“แต่พอจับลูกไม่ได้ก็เลยคิดที่จะจับพ่อสินะ”

“ใครจะจับพ่อคุณคะ”

“แม่เธอยังไงล่ะ พอให้เธอจับฉันไม่สำเร็จก็คิดที่จะจับพ่อฉันซะเองตอนที่แม่ฉันไม่อยู่”

“ไม่จริง คุณต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ” พลอยไพลินยืนยันเสียงแข็ง เธอมั่นใจว่าแม่ของเธอไม่มีวันทำอย่างนั้นแน่ แม่ของเธอไม่มีวันทรยศผู้มีพระคุณอย่างเด็ดขาด! หญิงสาวคิดในใจ

“ฉันก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าแม่เธอจะทำอย่างนั้น ถ้าฉันไม่เผอิญไปเห็นแม่ของเธอแอบใส่ยาอะไรบางอย่างลงในถ้วยชาเพื่อที่จะเอาขึ้นมาให้พ่อฉันดื่ม!”

ชายหนุ่มตะคอกใส่เธอ เธอจึงมองตามนิ้วชี้ของชายหนุ่มที่ชี้ไปยังถ้วยชาดังกล่าว

เธอจำชาถ้วยนั้นได้ แม่เธอบอกเธอว่าจะเอาไปให้คุณผู้ชายดื่ม แล้วไล่เธอให้ไปนอน

พลอยไพลินได้แต่มองถ้วยชาใบนั้นอย่างหาคำแก้ตัวใดๆ ไม่ได้ แต่ใจก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าแม่ของเธอจะใส่ยาอะไรที่ไม่ดีลงไปจริงๆ

“ไงล่ะ ยังจะแก้ตัวอะไรให้แม่เธออีกมั้ย”

“อาจจะเป็นยาบำรุง…” พลอยไพลินยังพูดไม่ทันจบ แดเนียลก็ตะคอกขึ้นมา

“พวกเธอเห็นว่าฉันโง่เหรอ! ที่จะไม่รู้ว่าแม่ของเธอจะใส่ยาอะไรลงไปให้พ่อฉันดื่ม!”

“คือว่า…”

“ถ้าเธอยังจะยืนยันว่าแม่ของเธอบริสุทธิ์จริง เธอกล้าดื่มมันต่อหน้าฉันไหมล่ะ" แดเนียลถามพลอยไพลินเสียงเย็น

พลอยไพลินไม่มีทางเลือกจึงเลือกที่จะยื่นมืออันสั่นเทาไปหยิบถ้วยชานั้นขึ้นมาจิบ

“แค่จิบมันจะไปรู้เรื่องอะไร!” แดเนียลตวาดพร้อมเข้ามากระชากถ้วยชาจากมือพลอยไพลินไป

“คุณจะทำ…” พลอยไพลินพูดยังไม่ทันจบแดเนียลก็จับล็อกใบหน้าเธอแล้วบังคับให้เธอดื่มชาจนหมดถ้วยจนเธอสำลักหน้าดำหน้าแดง

แคก แคก แคกๆๆๆ

แดเนียลมองพลอยไพลินที่สำลักน้ำชาด้วยสายตาเย้ยหยั่น

เวลาผ่านไปไม่ถึงสามนาทีด้วยซ้ำพลอยไพลินก็รู้สึกว่าร่างกายของเธอเริ่มมีความผิดปกติ

“เป็นไง ยังจะยืนยันว่าแม่เธอบริสุทธิ์อยู่ไหม” แดเนียลถามเสียงเรียบพร้อมทั้งดูปฏิกิริยาของคนตรงหน้าไปด้วย เขารู้ว่าหญิงสาวต้องมีอาการบางอย่างเพราะเธอเอาแต่ยืนบีบมือตัวเองและเม้มปากแน่นรวมถึงกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา

“ฟังฉันให้ดีนะ” แดเนียลใช้สองมือบีบไหล่พลอยไพลินแน่

"ฉันเกลียดพวกคนหิวเงินไร้ศักดิ์ศรีที่สุด โดยเฉพาะเธอและแม่ของเธอ! " หญิงสาวได้แต่ก้มหน้าน้ำตาซึมยอมให้ชายหนุ่มตรงหน้าว่า หญิงสาวปฏิเสธไม่ออกเพราะแม่ของเธอได้ทำอย่างที่ชายหนุ่มกล่าวจริงๆ

"เถียงไม่ออกล่ะสิ คอยดูฉันจะเล่นงานแม่เธอให้หนักเลย" แดเนียลกล่าวด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม

"อย่านะคะ อย่าทำอะไรแม่ฉันเลย ฉันขอร้อง" พลอยไพลินขอร้องเขาด้วยน้ำตานองหน้า

"ทำไมฉันต้องฟังคำขอร้องพวกคนจิตใจสกปรกอย่างเธอด้วย" เขาหน้านิ่งเลิกคิ้วถาม

"ฮือๆ ขอร้องนะคะคุณแดเนียล ฉันขอร้อง อย่าทำอะไรแม่ฉันเลย" เธอไม่ตอบคำถามเขาแต่เลือกที่จะขอร้องต่อไป

"หึ อย่านึกนะว่าฉันไม่รู้ว่านอกจากแม่เธอจ้องจะจับพ่อฉันแล้วเนี่ย เธอเองก็คิดจะจับฉันเหมือนกัน"

"คุณ หมายความว่ายังไงคะ"

"เลิกเสแสร้งสักทีพลอยไพลิน! "

แดเนียลบีบต้นแขนทั้งสองข้างของหญิงสาวแน่นกว่าเดิมพร้อมตวาดออกไป

“ที่เธอลงทุนดื่มชานี่เข้าไปก็เพราะจะใช้ยั่วฉันงั้นสิ แต่ฝันไปเถอะ หน้าเธอฉันยังไม่อยากจะมองเลย มานี่!” พูดจบแดเนียลก็กระชากพลอยไพลินให้ตามเข้าไปในห้องน้ำ

“โอ๊ย คุณแดเนียล ฉันเจ็บนะ”

“อย่ามาทำสำออย แค่นี้ไม่สะเทือนผิวด้านๆ ของเธอหรอก” แดเนียลเหวี่ยงเธอไปใต้เรนชาวเวอร์พร้อมกับเปิดน้ำแรงสุด

“โอ๊ยยยย ปล่อยนะ ใครก็ได้ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ แคกๆๆ” พลอยไพลินตะโกนให้คนช่วยพร้อมกับเริ่มสำลักน้ำ

“ร้องให้ตายก็ไม่มีใครช่วยเธอหรอก แม่ฉันยังไม่กลับ ส่วนพ่อฉันก็ตามแม่ไปหลังทานข้าวเสร็จ แล้วอีกอย่างห้องนี้เป็นห้องเก็บเสียงเผื่อเธอลืม”

แดเนียลบอกเสียงเย็นในขณะที่ล็อกตัวเธอไว้ใต้เรนชาวเวอร์

ตอนนี้หญิงสาวเริ่มดิ้นกระสับกระส่ายมากขึ้น จากตอนแรกที่คอยผลักไสชายหนุ่มให้ออกห่าง ตอนนี้กลายเป็นว่าพลอยไพลินเหนี่ยวรั้งชายหนุ่มเข้าหาตัวอย่างขาดสติ เนื้อตัวร้อนรุ่ม

 

+++++ อุ๊ย เฮียแดนกับนุ้งพลอยจะเป็นยังไงกันต่อไปน้าาาาา +++++ นุ้งพลอยเราเริ่มรุกแล้ว เฮียแดนจะเสร็จน้องพลอยรึเปล่าเอ่ย??? +++++ 

ติดตามกันต่อให้ดีน้าาาา

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา