กัปตันร้ายพ่ายรัก
เขียนโดย ฟินน่า
วันที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2563 เวลา 02.07 น.
แก้ไขเมื่อ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2563 02.19 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) บทที่ 3/2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
บทที่ 3/2
แดเนียลคว้าถ้วยชาหน้าห้องของอีวานแล้วเดินกลับไปยังห้องนอนของตนเอง
“ขึ้นมาหาฉันบนห้องนอน”
“คะ” พลอยไพลินขานรับอย่างงงงวยหลังจากที่รับโทรศัพท์บ้านที่ติดไว้ในห้องทุกห้องของคฤหาสน์หลังนี้ กำลังจะถามว่ามีเรื่องอะไรแต่คุณแดเนียลก็ตัดสายไปเสียก่อน พลอยไพลินทั้งสงสัยทั้งแปลกใจเพราะคุณแดเนียลไม่เคยเรียกเธอขึ้นไปพบมาก่อน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“คุณแดเนียลค่ะ”
“เข้ามา”
พลอยไพลินก้าวเข้าไปได้แค่ก้าวเดียว คนที่อยู่ข้างประตูในห้องนอนก็กระชากเธอเข้ามาในห้องพร้อมกับกระแทกประตูกดล็อกเสียงดัง
“คุณแดเนียลจะทำอะไรคะ”
พลอยไพลินที่ตกใจจากแรงกระชากและเสียงประตูถามเสียงสั่น
“ฉันมากกว่าที่ต้องถามว่าเธอกับแม่เธอคิดจะทำอะไร”
“ฉันไม่เข้าใจค่ะ คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไรคะคุณแดเนียล” พลอยไพลินยังคงถามชายหนุ่มด้วยสีหน้างงงวย
“หึ เล่นละครเก่ง เห็นหน้าซื่อๆ ไม่คิดว่าจะร้ายทั้งแม่ทั้งลูก”
“พวกเราไปทำอะไรให้คุณคะ”
“เธอต้องให้ฉันบอกไหมว่าฉันได้ยินเธอและแม่ของเธอวางแผนจะทำอะไรกันสำหรับหนี้บ่อนคาสิโนห้าล้านบาท”
พลอยไพลินเบิกตามองชายหนุ่มตาโต ด้วยคิดไม่ถึงว่าเขาจะรู้เรื่องนี้
“หึ ทำไม ตกใจล่ะสิที่ฉันรู้แผนของพวกเธอแม่ลูก เลยไม่อยู่ให้เธอจับ” ชายหนุ่มยังคงพูดต่อไปเมื่อเห็นหญิงสาวเอาแต่มองเขาอย่างตกตะลึง
“แต่พอจับลูกไม่ได้ก็เลยคิดที่จะจับพ่อสินะ”
“ใครจะจับพ่อคุณคะ”
“แม่เธอยังไงล่ะ พอให้เธอจับฉันไม่สำเร็จก็คิดที่จะจับพ่อฉันซะเองตอนที่แม่ฉันไม่อยู่”
“ไม่จริง คุณต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ” พลอยไพลินยืนยันเสียงแข็ง เธอมั่นใจว่าแม่ของเธอไม่มีวันทำอย่างนั้นแน่ แม่ของเธอไม่มีวันทรยศผู้มีพระคุณอย่างเด็ดขาด! หญิงสาวคิดในใจ
“ฉันก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าแม่เธอจะทำอย่างนั้น ถ้าฉันไม่เผอิญไปเห็นแม่ของเธอแอบใส่ยาอะไรบางอย่างลงในถ้วยชาเพื่อที่จะเอาขึ้นมาให้พ่อฉันดื่ม!”
ชายหนุ่มตะคอกใส่เธอ เธอจึงมองตามนิ้วชี้ของชายหนุ่มที่ชี้ไปยังถ้วยชาดังกล่าว
เธอจำชาถ้วยนั้นได้ แม่เธอบอกเธอว่าจะเอาไปให้คุณผู้ชายดื่ม แล้วไล่เธอให้ไปนอน
พลอยไพลินได้แต่มองถ้วยชาใบนั้นอย่างหาคำแก้ตัวใดๆ ไม่ได้ แต่ใจก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าแม่ของเธอจะใส่ยาอะไรที่ไม่ดีลงไปจริงๆ
“ไงล่ะ ยังจะแก้ตัวอะไรให้แม่เธออีกมั้ย”
“อาจจะเป็นยาบำรุง…” พลอยไพลินยังพูดไม่ทันจบ แดเนียลก็ตะคอกขึ้นมา
“พวกเธอเห็นว่าฉันโง่เหรอ! ที่จะไม่รู้ว่าแม่ของเธอจะใส่ยาอะไรลงไปให้พ่อฉันดื่ม!”
“คือว่า…”
“ถ้าเธอยังจะยืนยันว่าแม่ของเธอบริสุทธิ์จริง เธอกล้าดื่มมันต่อหน้าฉันไหมล่ะ" แดเนียลถามพลอยไพลินเสียงเย็น
พลอยไพลินไม่มีทางเลือกจึงเลือกที่จะยื่นมืออันสั่นเทาไปหยิบถ้วยชานั้นขึ้นมาจิบ
“แค่จิบมันจะไปรู้เรื่องอะไร!” แดเนียลตวาดพร้อมเข้ามากระชากถ้วยชาจากมือพลอยไพลินไป
“คุณจะทำ…” พลอยไพลินพูดยังไม่ทันจบแดเนียลก็จับล็อกใบหน้าเธอแล้วบังคับให้เธอดื่มชาจนหมดถ้วยจนเธอสำลักหน้าดำหน้าแดง
แคก แคก แคกๆๆๆ
แดเนียลมองพลอยไพลินที่สำลักน้ำชาด้วยสายตาเย้ยหยั่น
เวลาผ่านไปไม่ถึงสามนาทีด้วยซ้ำพลอยไพลินก็รู้สึกว่าร่างกายของเธอเริ่มมีความผิดปกติ
“เป็นไง ยังจะยืนยันว่าแม่เธอบริสุทธิ์อยู่ไหม” แดเนียลถามเสียงเรียบพร้อมทั้งดูปฏิกิริยาของคนตรงหน้าไปด้วย เขารู้ว่าหญิงสาวต้องมีอาการบางอย่างเพราะเธอเอาแต่ยืนบีบมือตัวเองและเม้มปากแน่นรวมถึงกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
“ฟังฉันให้ดีนะ” แดเนียลใช้สองมือบีบไหล่พลอยไพลินแน่
"ฉันเกลียดพวกคนหิวเงินไร้ศักดิ์ศรีที่สุด โดยเฉพาะเธอและแม่ของเธอ! " หญิงสาวได้แต่ก้มหน้าน้ำตาซึมยอมให้ชายหนุ่มตรงหน้าว่า หญิงสาวปฏิเสธไม่ออกเพราะแม่ของเธอได้ทำอย่างที่ชายหนุ่มกล่าวจริงๆ
"เถียงไม่ออกล่ะสิ คอยดูฉันจะเล่นงานแม่เธอให้หนักเลย" แดเนียลกล่าวด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม
"อย่านะคะ อย่าทำอะไรแม่ฉันเลย ฉันขอร้อง" พลอยไพลินขอร้องเขาด้วยน้ำตานองหน้า
"ทำไมฉันต้องฟังคำขอร้องพวกคนจิตใจสกปรกอย่างเธอด้วย" เขาหน้านิ่งเลิกคิ้วถาม
"ฮือๆ ขอร้องนะคะคุณแดเนียล ฉันขอร้อง อย่าทำอะไรแม่ฉันเลย" เธอไม่ตอบคำถามเขาแต่เลือกที่จะขอร้องต่อไป
"หึ อย่านึกนะว่าฉันไม่รู้ว่านอกจากแม่เธอจ้องจะจับพ่อฉันแล้วเนี่ย เธอเองก็คิดจะจับฉันเหมือนกัน"
"คุณ หมายความว่ายังไงคะ"
"เลิกเสแสร้งสักทีพลอยไพลิน! "
แดเนียลบีบต้นแขนทั้งสองข้างของหญิงสาวแน่นกว่าเดิมพร้อมตวาดออกไป
“ที่เธอลงทุนดื่มชานี่เข้าไปก็เพราะจะใช้ยั่วฉันงั้นสิ แต่ฝันไปเถอะ หน้าเธอฉันยังไม่อยากจะมองเลย มานี่!” พูดจบแดเนียลก็กระชากพลอยไพลินให้ตามเข้าไปในห้องน้ำ
“โอ๊ย คุณแดเนียล ฉันเจ็บนะ”
“อย่ามาทำสำออย แค่นี้ไม่สะเทือนผิวด้านๆ ของเธอหรอก” แดเนียลเหวี่ยงเธอไปใต้เรนชาวเวอร์พร้อมกับเปิดน้ำแรงสุด
“โอ๊ยยยย ปล่อยนะ ใครก็ได้ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ แคกๆๆ” พลอยไพลินตะโกนให้คนช่วยพร้อมกับเริ่มสำลักน้ำ
“ร้องให้ตายก็ไม่มีใครช่วยเธอหรอก แม่ฉันยังไม่กลับ ส่วนพ่อฉันก็ตามแม่ไปหลังทานข้าวเสร็จ แล้วอีกอย่างห้องนี้เป็นห้องเก็บเสียงเผื่อเธอลืม”
แดเนียลบอกเสียงเย็นในขณะที่ล็อกตัวเธอไว้ใต้เรนชาวเวอร์
ตอนนี้หญิงสาวเริ่มดิ้นกระสับกระส่ายมากขึ้น จากตอนแรกที่คอยผลักไสชายหนุ่มให้ออกห่าง ตอนนี้กลายเป็นว่าพลอยไพลินเหนี่ยวรั้งชายหนุ่มเข้าหาตัวอย่างขาดสติ เนื้อตัวร้อนรุ่ม
+++++ อุ๊ย เฮียแดนกับนุ้งพลอยจะเป็นยังไงกันต่อไปน้าาาาา +++++ นุ้งพลอยเราเริ่มรุกแล้ว เฮียแดนจะเสร็จน้องพลอยรึเปล่าเอ่ย??? +++++
ติดตามกันต่อให้ดีน้าาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ