UNKNOWN

รถไฟขบวนหนึ่ง วิ่งมาจอดที่ชานชาลา เรนจ์ คีร่า และสมาชิกอีก 2 คน เดินขึ้นรถไฟ เดินทางไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง  ใช้เวลาในการเดินทาง 4 ชั่วโมง ออกัส เพื่อนสนิทในค่ายฝึกของเรนจ์ เลยบ่นขึ้น เพราะมันน่าเบื่อ ต่างจากอีกคน วิส เป็นคนที่เงียบ เขามักจะอ่านหนังสือตลอดเวลา  

ออกัสมีความสามารถในการงอกอวัยวะต่างๆตามร่างกายได้ ส่วน วิส สามารถล่องหน ในขณะที่ล่องหนอยู่ สามารถเดินทลุกำแพงหรือผนังได้ เหมาะกับการลอบเข้าไปยังสถานที่ที่มีการคุ้มกันแน่นหนา  

ออกัส พูดมากจนทำให้ คีร่า ลำคาน ยิ่งคีร่าออกอาการมากเท่าไหร่ ออกัส ก็ยิ่งแหย่คีร่ามากกว่าเดิม เขาอยากให้ทุกคนหัวเราะ และมีความสุขกับสิ่งที่เขาทำ เขาเป็นห่วงคีร่าที่เอาแต่ทำหน้าเครียด ออกัสพยายามทำให้คีร่ารู้ว่า ผู้ชายไม่ได้เลวร้ายทุกคน และเขาจะเป็นคนปกป้องคีร่าเอง  เมื่อคีร่าได้ยินก็ตวาดใส่ออกัส 

     " หยุดพูดไร้สาระ พวกผู้ชายก็เหมือนกันทุกคนแหละ ที่ฉันยอมร่วมมือและพูดด้วย ก็เพราะหน้าที่ อย่าได้หน้าเกินไปนะ " 

วิส หยุดอ่านหนังสือและมองคีร่า ออกัสหยุดนิ่งและหงอยทันที คีร่า โกรธจนตัวสั่น เธอได้รุกเดินออกไปจากตรงนั้น  เรนจ์ที่นั่งข้างๆถอนหายใจ เขาเข้ามาปลอบ ออกัส 

     " ทำตัวให้ชินไว้ ยังไงก็ต้องเจอแบบนี้ตลอดเวลาอยู่แล้ว "

     " นายน่าจะไปดูหลอนนะ " 

วิส ที่กลับมาอ่านหนังสือพูดขึ้น

     " นายเป็นผู้ชายคนเดียวที่หลอนจะไม่โวยวายใส่ ทำให้หล่อนใจเย็นลง แล้วพามานั่งที่เถอะ " 

วิส พูดจบก็อ่านหนังสือต่อ เรนจ์ได้ยินก็รุกเดินตามคีร่าไป   สายตาของ วิส ได้มองตามหลังเรนจ์ไป และพอเขาหันกลับมาปลอบออกัส เขาสังเกตเห็นเงาบางอย่างอยู่ที่หลังคารถไฟ 

เรนจ์เดิมตามหาคีร่าจนเจอ เธอยืนอยู่หลังขบวนรถไฟ เรนจ์เดินเข้าไปหา 

     " นายอยากโดนอีกคนรึไง " 

     " เธอกล้าก็เอาซิ " 

แต่คีร่ากลับหันหน้าหนี เรนจ์พยายามให้คีร่าเปิดใจกับออกัส เพราะเขาเป็นคนดี ถึงจะรู้จักกันไม่นาน 

     " ฉันรู้ว่าเธอยังไม่เชื่อใจเขา แต่ฉันอยากรู้จริงๆ ช่วยบอกได้มั้ย ทำไมถึงไม่ชอบผู้ชายขนาดนี้ " 

คีร่า หันหน้ากลับมามองเรนจ์ และน้ำตาคลอเบ้า    แม้คีร่าจะเกลียดผู้ชายมาก แต่เรนจ์เป็นผู้ชายที่เธอคุยและอยู่ด้วยมากที่สุด เพราะใน 3 ปีที่ผ่านมา พวกเขาอยู่ในการดูแลของ เซเฟียร์ พวกเขาเหมือนครอบครัวเดียวกัน แต่คีร่าก็ยังไม่ไว้ใจเรนจ์อยู่ดี 

แต่ว่านี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอทำตัวอ่อนแอให้เรนจ์เห็น  เรนจ์พยายามจะปลอบ แต่อีกใจกลัวว่าจะโดนหักคอ เขาเลยพูดให้คีร่าหยุดร้องและช่วยบอกเหตุผลที่เกลียดผู้ชาย

คีร่าหยุดร้องและเปิดใจเล่าทุกอย่างให้เรนจ์ฟัง 

.

.

.

เมื่อตอนที่เธอยัง 6 ขวบ เธอมีครอบครัวที่แสนวิเศษมากๆ  คุณพ่อเป็นสุภาพบุรุษที่เพอร์เฟค คุณแม่ก็สวยดั่งนางฟ้า และก็เซเฟียร์ พี่สาวที่ค่อยดูแลเขามาตลอด พวกเขาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข.. 

จนกระทั่ง มีชายกลุ่มนึงได้บุกรุกบ้านของเขา มันจับคุณแม่มัดไว้กับเก้าอี้ และทำร้ายคุณพ่อของคีร่า  พ่อของคีร่าร้องขอชีวิตให้ปล่อยเขากลับครอบครัวไป  พวกมันกลับต่อยคุณพ่อของคีร่าหนักกว่าเดิม คีร่าที่แอบอยู่กับเซเฟียร์ร้องไห้และกลัวมาก  เซเฟียร์หันมาปลอบคีร่าและให้รออยู่นิ่งๆ  เซเฟียร์แอบย่องเข้าไปข้างหลังชายที่มัดมือคุณแม่ แล้วหยิบไม้กอล์ฟของคุณพ่อตีไปที่หัวจนแตก 

พวกมันตกใจเลยเผลอลั่นปืนใส่เซเฟียร์  พวกมันต่างเถียงกันที่ยิงเด็ก  

     " แกทำบ้าอะไร ไอ้โง่เอ้ย " 

พวกมันต้องการสั่งสอนคุณพ่อของคีร่าที่ไปติดหนี้พนันไว้แล้วไม่ยอมจ่าย  และวันนี้พวกมันมาบุกถึงบ้านพร้อมเป้าหมายใหม่ คือ แม่ของคีร่า 

พ่อของคีร่าได้ยินจึงบอกขอเสนอให้ปล่อยตัวเขากับคนที่เหลือ แล้วเขาจะจัดการทุกอย่างเอง  แต่หัวหน้าของมันที่เป็นถึงผู้มีอำนาจในเขตนี้กลับไม่สนใจ  เพราะยังไงก็รอดจากการฆ่าคนอยู่ดี  

มันได้เดินมาหาแม่ของคีร่า และพยายามลวนลามเธอ คีร่า วิ่งออกมาจากที่ซ้อนเพื่อจะช่วยคุณแม่  แต่ก็โดนกระชากหัวไว้ 

หัวหน้าของพวกมันอิจฉาที่พ่อของคีร่าได้พบกับแม่ของเธอ  เพราะเป็นผู้หญิงที่สวย มีแต่ใครต้องการ   พวกมันวางแผนที่จะทำลายชีวิตพ่อของคีร่า  โดยการหลอกให้มาเล่นพนัน เดิมพันเงินสูง เลยแพ้ แต่ก็แพ้เพราะการโกง จึงทำให้เป็นหนี้ เมื่อไม่จ่ายครั้งนี้มันจึงบุกมายังบ้าน พร้อมจับตัวแม่คีร่าไปด้วย 

     " แก่นะ โชคดีจริงๆเลยนะ ที่ได้สร้างครอบครัวกับผู้หญิงสุดสวยคนนี้  แต่โชคร้ายที่ฉันก็ต้องการเธอคนนี้เหมือนกัน " 

มันหยิบมีดออกมาและโยนไปให้พ่อของคีร่า 

     " เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันขอเสนอทางรอดให้แก ฆ่าผู้หญิงคนนี้ซะ แล้วหนี้ทั้งหมดจะหายไป และฉันจะไม่มาให้แก่เห็นหน้าอีก " 

พ่อของคีร่า ไม่ยอมทำ แตมันก็ยั่วยุทุกอย่างให้พ่อของเขาทำ ด้วยการข่มขู่และให้ความหวัง.. สุดท้าย พ่อของเขาก็ตัดสินใจ ใช้มีดแทงไปยังแม่ของคีร่า ซ้ำแล้วซ้ำอีก 

     " หยุดนะพ่อออออออ " 

     " ไม่ต้องเป็นห่วงนะลูก พ่อจะปกป้องลูกเอง " 

พ่อของคีร่าพูดเหมือนคนเสียสติ คีร่านึกถึงทุกอย่างที่ผ่านมา ใบหน้าและแววตาของพ่อก่อนหน้านี้ มันชั่งต่างจากคนที่อยู่ตรงหน้า  แต่พวกมันก็ไม่ทำตามสัญญา  และยิงพ่อคีร่าทันที 

เหตุการณ์นั้นมันฝังใจคีร่ามาตลอด ว่าผู้ชายแรกๆที่เริ่มรู้จักก็ทำตัวดี หลอกให้เชื่อใจ ปิดบังความจริง หลอกให้รัก  พอถึงเวลาที่เลวร้ายที่สถานการณ์มันอันตราย กับอ่อนแอและแพ้ให้กับคำพูดคนง่ายๆ 

     " ฉันนะ... เชื่อใจ.. นาย.. ได้ใช่ไหม " 

คีร่า ร้องไห้ออกมา เรนจ์สงสารและเข้าใจคีร่า เขากำลังจเขากำลังจะเอื้อมมือไปโอบคีร่า จู่ๆ ก็เกิดระเบิดขึ้นบนรถไฟ มีคนกลุ่มหนึ่งกระโดดลงมาจากหลังคารถไฟ  แล้วทำการปล้นของมีค่าทั้งหมด  

     " เอาละฟังให้ดี อยู่เฉยๆ แล้วส่งทรัพย์สินของพวกแกมาให้หมด " 

เรนจ์กับคีร่าที่แอบอยู่โบกี้หลังได้มองมายังตรงที่เกิดระเบิด  มันตรงกับที่ที่พวกเขานั่งอยู่  คีร่าพยายามมองหา ออกัส กับ วิส  เธอมันมามองผู้ชายที่พูดอยู่ คนคนนั้น คือ หัวหน้าของกลุ่มคนที่มาบุกบ้านเธอตอนเด็กนั้นเอง... 

.

.

.

.

คีร่าปล่อยโซ่ออกมาจากหลัง โดยไม่สนใจว่าใครจัเห็นหรือไม่ แววตาที่โศกเศร้าได้เปลี่ยนเป็นแววตาแห่งความแค้น   เรนส์ ไม่รู้ว่าทำไมคีร่าถึงทำแบบนี้ เขาพยายามห้ามเธอ แต่แล้ว ภาพบางอย่างก็เกิดขึ้นในหัวเขา..  เป็นภาพรถไฟชนกัน