นักล่าล้างพันธุ์อมตะ (NC 18+)

เครดิตภาพจาก  https://www.pexels.com
 
…………………
        
       หลังเสร็จสิ้นการทำงาน อานนท์และเก๋ก็ลงมายังเชิงเขาอันเป็นจุดที่หรั่งรออยู่ พวกเขานำคลิปวิดีโอที่ถ่ายมาแลกเปลี่ยนกันชม ทั้งสองฉากล้วนออกมาสวยงามและคมชัด เลยทำให้ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นดีใจ 
           
 
        เวลาล่วงผ่านไปถึงยามเย็น ทีมงานนับสิบชีวิตช่วยกันเก็บข้าวของขึ้นรถกระบะ เพื่อเตรียมตัวกลับ ดังนั้นบริเวณริมธารน้ำใสจึงเหลือเพียงสองพี่น้องจอมซ่าที่กำลังนั่งประจำอยู่บนเตียงผ้าใบ หลังจากทั้งคู่ผ่อนคลายอารมณ์อยู่ครู่หนึ่ง อานนท์ก็กล่าวชมเชยน้องชายจากใจจริง 
 
“ นายทำได้ดีมาก ถ้าตัดต่อคลิปแล้วเอาลงไปในยูทูป มีหวังดังไปทั่วโลกแน่ๆ ” 
 
“ ฮ่าๆ ก็เยี่ยมอยู่หรอกนะ แต่ว่า….” หรั่งยิ้มนิดๆ ก่อนตอบกลับมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา 
 
“ เอ๊ะ แต่ว่าอะไร อย่าบอกนะว่า....ทำถึงขนาดนี้แล้ว นายจะยังไม่พอใจอีก ” อานนท์ร้องถาม ดวงตาเลิกสูงด้วยความสงสัย 
          
 
        หรั่งหันไปมองดูซากมอเตอร์ไซด์ที่ถูกเหล่าทีมงานนำมาวางบนกระบะหลังของรถปิกอัพคันโต พร้อมตอบเนือยๆ 
 
“ ใช่ ถึงแม้ว่าภาพที่ออกมาจะโคตรสวยอย่างที่เห็น แต่พอคิดดูอีกที ก็รู้สึกว่า…..มันง่ายเกินไป ชั้นสามารถทะยานได้ไกลกว่านี้ ” 
 
“ แกจะบ้ารึไง ไอ้น้องชาย ภารกิจที่ทำเมื่อครู่ มันเสี่ยงตายแบบสุดๆ ผิดพลาดเพียงนิดเดียว นายกลับบ้านเก่าเลยนะเฟ้ย ” คราวนี้อานนท์ถึงกลับโวยดัง เพราะเขาเสียทั้งเงินและเวลาไปกับภารกิจดิ่งพสุธาของน้องชายตัวดีอย่างมากมาย แต่เจ้าตัวกลับมานั่งจิตตกซะอย่างงั้น 
          
 
        หรั่งถอนหายใจเบาๆ ก่อนเอนหลังนอนเหยียดยาวบนเตียงผ้าใบ ดวงตาคมวาวจับจ้องไปที่ท้องฟ้าสีครามซึ่งลอยตัวอยู่เบื้องบน จากนั้นก็กล่าวแย้งด้วยอาการเศร้าสร้อย 
 
“ จริงอยู่ แม้ภารกิจนี้จะดูอันตราย ทว่ามันก็ง่ายดายเช่นกัน เพราะในยามที่ดิ่งพสุธาลงมา เรามีทั้งร่มชูชีพและทีมงานคอยซัพพอร์ต มันเหมือนไม่มีอะไรต้องเสี่ยงเลยด้วยซ้ำ ” 
            
 
         อานนท์เกาหัวแกรกๆ ชายหนุ่มรู้สึกเบื่อหน่ายความติ๊ดของน้องชายร่วมสายเลือด ในใจแอบคิดว่าถ้านายอยากเสี่ยงมากกว่านี้ คงต้องไปทำเรียลลิตี้ฆ่าตัวตายแล้วล่ะมั้ง แต่เขาก็ไม่ได้พูดคำใดออกมา เพราะกลัวเจ้าน้องชายจอมเพี้ยนจะนำไปกระทำซะจริงๆ จึงได้แต่กล่าวตัดบทสั้นๆ 
 
“ เอาน่า ยังไงเราก็ผ่านงานนี้ไปได้ด้วยดี ไว้ค่อยคิดทำอะไรที่ยากและท้าทายกว่านี้ในงานหน้าเถอะ สิ่งสำคัญที่ควรคิดถึงก็คือ........งานฉลอง ” 
 
“ เยี่ยมไปเลย ชั้นชอบงานฉลองที่สุด ที่ไหน เมื่อไหร่ ว่ามาเลย ” ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นนั่ง ดวงตาลุกโชนด้วยแรงปรารถนา สีหน้าตื่นเต้นดีใจราวกับเด็กน้อยที่กำลังได้ของเล่นใหม่ก็ไม่ปาน 
          
 
        การเปลี่ยนอารมณ์อย่างรวดเร็วของชายหนุ่มร่างล้ำ ทำให้อานนท์ผู้เป็นพี่ถึงกลับตะลึงงัน แต่พอปรับตัวได้ เขาก็รู้สึกขบขันจนกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ได้ 
 
“ ฮ่าๆ งั้นเอาผับซานตาเฟ่ในตัวเมืองมั้ยเล่า ที่นั่นดังพอสมควรเลย ” 
 
“ เยี่ยมมาก อยากไปมานานแล้ว เขาลือกันว่าที่นั่นมีสาวเข้าไปเต้นเยอะมาก พวกเราแอบหนีไปเที่ยวกันเงียบๆดีกว่า อย่าให้ยัยเก๋ตามไป ไม่งั้นหมดสนุกแน่ ” หรั่งเฮดัง หลังจากนั้นก็ยื่นหน้ามากระซิบเบาๆ แต่ไม่ทันไรก็ปรากฏเสียงเล็กแหลมที่คุ้นหู
 
“ อ้อ......เหรอ...... จะไปทำอะไรกันหรือยะ ถึงได้แอบหนีแฟนไปเที่ยวแบบนี้ ” 
          
 
        หรั่งรู้ในทันทีว่าเจ้าของเสียงนี้คือใคร ใบหน้าคมเข้มจึงเริ่มเจื่อนลง อึดใจต่อมาเขาก็หันกลับไปยิ้มแห้งๆให้กับแฟนสาวที่กำลังตีหน้าบึ้ง
 
“ มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย ” หญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวยหวานเอ่ยถามแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงเครียดขึ้ง 
 
“ แฮะๆ เอ่อ...... เอ่อคือว่าคือ ” หรั่งติดอ่างอย่างฉับพลัน สายตาแอบชำเลืองไปทางอานนท์ เพื่อขอความช่วยเหลือ ทว่าพี่ชายในไส้กลับส่ายหัวเบาๆเป็นเชิงปฏิเสธ
 
“ หาทางเอาตัวรอดเองก็แล้วกัน ชั้นไม่อยากผจญสตรีภัยเหมือนกับนาย ” 
        
 
        หรั่งแยกเขี้ยวใส่พี่ชาย หลังจากนั้นก็ยิ้มแหยๆให้กับแฟนสาว และตอบกลับแผ่วเบาตามประสาผู้มีชนักติดหลัง 
 
“ ใครหนีแฟนไปเที่ยวหรือจ๊ะ เมื่อกี้ไม่เห็นมีใครพูดแบบนี้เลย ไม่เชื่อถามเจ้านนท์ดูดิ ” หรั่งโบ้ยให้อานนท์ แต่พอหันไปมอง ก็พบว่าพี่ชายตัวแสบได้ลุกขึ้นยืน พร้อมยกโทรศัพท์มือถือขึ้นพูดด้วยเสียงอันดังคล้ายจะโชว์ว่าตนเองไม่ว่างอย่างจริงจัง 
 
“ อ้อ เหรอ หุ้นตัวนั้นดีหรือ ขายเลย ตัวโน้นเหรอ เก็บไว้เก็งกำไรก่อน เยี่ยม เยี่ยมมาก ” 
 
“ หน็อย ไอ้เวร ” หรั่งแยกเขี้ยวใส่พี่ชายอีกครั้ง พร้อมสบถด่าในใจ แต่เขาอาฆาตได้ไม่นาน แผ่นหลังก็ถูกนิ้วมือเล็กๆของแฟนสาวหยิก มันเจ็บจี๊ดจนต้องสะดุ้งโหยง
 
" โอ๊ย....."
 
“ ว่ายังไงล่ะ เจ้าจอมกะล่อน จะเถจะไถอะไรอีก ก็ว่ามา ” แฟนสาวหน้าหวานไถ่ถามเสียงขุ่น 
 
“เอ่อ..... เมื่อกี้น่าจะพูดว่า….แอบหมีแกวไปเที่ยวจ๊ะ ไม่ได้พูดว่าแอบหนีแฟนไปเที่ยว นี่พูดจริงนะ ให้ดิ้นตายเถอะ ” หรั่งแก้ตัวน้ำขุ่นๆ พร้อมแสร้งทำเป็นร่าเริงสุดกู่ แน่นอนว่ามันดูไม่สมจริงเลยซักนิด 
 
“ ตาบ้า ขนาดนี้แล้วยังเถไปข้างๆคูๆอีก สีข้างถลอกปอกเปิกไปหมดแล้ว อีกอย่างไอ้หมีแกวมันคืออะไรยะ คิดได้ไงเนี่ย ” เก๋ตวาดเสียงแหลม น้ำเสียงแฝงแววขบขันนิดๆ เพราะข้อแก้ตัวของแฟนหนุ่มดูชวนหัวมิใช่น้อย 
 
“ เหอ....... หมีแกวก็คือหมีที่อยู่ในเวียดนาม เพราะว่าสมัยก่อนเราเคยเรียกพวกนั้นว่า “ไอ้แกว” ไงล่ะจ๊ะ ที่รักจ๋า........ ” แม้จะไถลไถเถือกไปน้ำขุ่นๆ แต่นายหรั่งก็ไม่ยอมหยุดดิ้นตามสันดานชายเจ้าชู้ มิหนำซ้ำปลายเสียงยังออกแนวออดอ้อน เพื่อหวังให้แฟนสาวลดโทษลงกึ่งหนึ่งหรืออภัยโทษได้ยิ่งดี 
           
 
        แฟนสาวหน้าหวานยืนจ้องหรั่งอยู่หลายอึดใจ สีหน้าดูงุ้มๆคล้ายม้าหมากรุก เพราะอารมณ์หึงหวงที่รุนแรง ครู่หนึ่งเธอก็ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด
 
“ โอเค ตกลงว่าวันนี้เธอไปไหน ชั้นไปด้วย ” 
 
“ โถ...... ที่รัก ชั้นกลัวเธอจะเหนื่อย ดังนั้น….” หรั่งเริ่มโอดครวญ แต่ไม่ทันจะพูดจบ เก๋ก็ตวาดกลับ
 
“ ไม่มีอุทธรณ์ ฎีกา อะไรทั้งนั้น ตกลงตามนี้ ถ้าไม่ได้ ก็ไม่ต้องไปกันทั้งสามคนนี่แหละ ” หญิงสาวพูดจบก็ปรายตาไปทางอานนท์ ทำให้ผู้ถูกมองรู้สึกขนลุกชูชันไปทั่วทั้งกาย ด้วยดวงตาของว่าที่น้องสะใภ้แฝงประกายน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก 
 
“ แฮะๆ ” สองพี่น้องหันมามองหน้ากันเอง พร้อมหัวเราะแห้งๆด้วยความละเหี่ยใจ 
 
……………………
          
        ณ.ห้องพักในโรงแรมหรู ภายในนั้นดูกว้างขวาง มีเตียงนอนขนาดใหญ่ที่ปูฟูกขาวสะอาดตา นอกจากนี้ยังมีโต๊ะเครื่องแป้งที่ทำมาจากไม้เนื้อดี ข้างๆปรากฏบานกระจกกรอบทองเหลืองสลักลายแนวกรีซโบราณวางเคียงอย่างเหมาะเจาะ นอกจากนี้ยังมีทีวีดิจิตอลขนาด 55 นิ้วซึ่งแขวนอยู่ที่ผนังห้อง
           
 
       ทว่าสิ่งที่ประหลาดสุด กลับเป็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่กำลังนอนเปลือยท่อนบนอยู่บนเตียง ใบหน้าคมสันแฝงแววกลัดกลุ้ม หนวดเรียวเหนือริมฝีปากกระตุกเล็กน้อยเป็นเชิงไม่พอใจ สาเหตุที่เป็นเช่นนี้ เพราะข้อมือทั้งสองถูกมัดกับหัวเตียงด้วยเชือกเส้นโต ชายผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกเสียจาก…….หรั่ง พระเอกหนุ่มจอมเกรียน 
          
 
        หรั่งดิ้นไปดิ้นมาด้วยอาการขัดเคือง โสตประสาทแว่วเสียงน้ำไหลอยู่ตลอด จึงทำให้รู้ว่ามีใครบางคนกำลังชำระล้างร่างกายอยู่ในห้องน้ำตรงมุมห้อง ทว่ามันก็กินเวลาเนิ่นนานจนชายหนุ่มรู้สึกรำคาญ
 
“ เฮ้...... เก๋อาบน้ำเสร็จรึยัง ” 
           
 
        เก๋ไม่ได้กล่าวตอบกลับมาแต่ประการใด อาจเป็นเพราะเธอไม่ได้ยินหรือสุขสำราญจนเกินกว่าจะตอบคำถามไร้สาระของแฟนหนุ่ม 
          
 
         หรั่งรอคอยอยู่นานเกือบชั่วโมง ในที่สุดประตูห้องน้ำก็ถูกเปิด ทันทีที่ร่างสูงระหงก้าวออกมา ดวงตาคมวาวของชายหนุ่มก็เบิกโพลง 
 
“ ว้าว....... แม่เจ้า นี่มันอะไรกันเนี่ย ”
 
 
สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ
https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter