บ้านคณินธร

ทางด้านคณินธร
*เรียกฉันออกมาทำไมวะ ให้ฉันมานั่งดูหุ่นยนต์ทำงานในวันหยุดอย่างนั้นเหรอ...ทำตัวเหมือนกับคนไม่มีหัวใจ ทำไมแกถึงไม่ไปตามหัวใจของแกกลับมาละ จะได้กลับมาเป็นผู้เป็นคนเหมือนเดิมสักที*
อัคพลพูดบ่นคณินธร
*แกพูดเรื่องอะไรไร้สาระ*
*ฉันพูดเรื่องจริงก็หาว่าฉันไร้สาระ…เข้าเรื่องเลยก็แล้วกันแกเรียกฉันมาทำไมวะ*
*ฉันจะปรึกษาแกเรื่องอาการของอะตอม*
*อะตอมเป็นอะไร*
*ตั้งแต่นิชาไม่อยู่ อะตอมก็เก็บตัวมากขึ้น แถมยังไม่ค่อยพูดกับฉันอีกด้วย*
*แกคิดมากไปหรือเปล่า ฉันว่าอะตอมก็ดูปกติดีนะ*
*แกไม่ได้อยู่กับอะตอมตลอดเวลาแกจะรู้ได้ยังไง*
*ฉันคิดว่าอะตอมอาจจะโกรธที่แกทำให้คุณนิต้องไปจากบ้านหลังนี้ก็ได้นะ*
*เรื่องนั้นก็อาจจะเป็นไปได้*
*แต่ฉันสงสัยอยู่หนึ่งเรื่อง*
*เรื่องอะไร*
*แกลองคิดตามนะ อะตอมรักคุณนิมาก...ทำไมอะตอมถึงไม่บอกให้แกไปตามคุณนิกลับมา...แล้วที่แปลกที่สุดก็คืออะตอมไม่เคยพูดถึงเรื่องของคุณนิอีกเลย แกว่าแปลกไหมละ*
*เรื่องนั้น....*
*ฉันว่าแปลกนะเพื่อน อะตอมรักคุณนิจะตายไป ทำไมถึงไม่ถามแกเรื่องคุณนิเลย มันแปลกมากเลยนะ*
คำพูดของหมออัคพลทำให้คณินธรคิดคล้อยตามได้เหมือนกัน
จริงๆ ด้วย อะตอมไม่เคยถามเราถึงเรื่องของนิชาเลย
คณินธรคิดในใจ
ณ บ้านคณินธร
อะตอมกำลังนอนคุยวิดีโอคอลกับนิชาอยู่บนเตียงนอน
*วันนี้เป็นยังไงบ้างครับอะตอม...สบายดีไหมครับ*
*ครับ*
*เมื่อไหร่คุณแม่จะเลิกงอนคุณพ่อแล้วกลับมาบ้านสักทีละครับบ้านที่ไม่มีคุณแม่มันไม่สนุกเลยนะครับ*
อะตอมอ้อนสุดๆ
*คุณพ่อเขาคิดถึงคุณแม่มากนะครับ ไม่ยอมกินข้าวด้วยนะครับ ทำแต่งานอย่างเดียว*
นิชานึกเป็นห่วงคณินธรเหมือนกัน แต่ความคิดด้านร้ายของนิชาก็ห้ามเธอเอาไว้ไม่ให้ใจอ่อนยอมเชื่อคำพูดของอะตอมง่ายๆ
หยุดคิดเป็นห่วงเขาเดี๋ยวนี้เลยนะนิชาเขายังไม่เคยเป็นห่วงเธอเลย เธอจะเป็นห่วงเขาทำไม หลายเดือนมานี้เขาไม่เคยคิดจะตามหาเธอเลยด้วยซ้ำ
เมื่อคิดได้ดังนั้นนิชาจึงสลัดความคิดด้านดีออกจากสมองของเธอไป
*อย่าพูดถึงคนอื่นเลยครับเราพูดแต่เรื่องของเราดีกว่านะ*
*แต่ว่าคุณพ่อไม่ใช่คนอื่นนะครับ*
*ถ้าอะตอมดื้อแม่จะไม่คุยด้วยแล้วนะครับ*
*ก็ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นคุยเรื่องของอะตอมต่อเลยนะครับ*
*อืม*
*พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของอะตอมครับ...คุณแม่จะมาไหมครับ*
*เอ่อ! คือว่า แม่ขอส่งของขวัญไปให้แทนได้ไหมครับ*
*ไม่เอาผมอยากให้คุณแม่มางานมากกว่า*
อะตอมพูดพร้อมกับแกล้งตีหน้าเศร้า ซึ่งก็ได้ผลทุกครั้ง
*ถ้าอย่างนั้นอะตอมให้คุณพ่อจัดงานที่ร้านอาหารหรือไม่ก็โรงแรมได้ไหมครับ แม่ไม่อยากเข้าไปที่บ้าน*
*ได้ครับขอเพียงแค่คุณแม่ยอมมางานผมทำได้ทุกอย่าง*
*ตกลงครับ แล้วอย่าลืมส่งสถานที่จัดงานมาให้แม่ด้วยนะครับ*
*เย้! ดีใจที่สุดเลย แล้วเจอกันวันงานนะครับ ผมขอวางสายก่อน ใกล้เวลาคุณพ่อกลับบ้านแล้วด้วย*
*ตกลงครับ*
ทั้งสองคนไม่มีทางได้รู้หรอกว่าคณินธรนั้นได้ยินบทสนนาของทั้งสองคนจนหมดแล้ว
*เป็นแบบนี้นี่เอง อะตอมถึงได้ไม่ถามเรื่องนิชากับเรา*