บ้านคณินธร

ยี่สิบนาทีผ่านไป
*แกไม่สบายแล้วยังมีฤทธิ์อาละวาดอีกหรือวะ เดี๋ยวฉันจะจับฉีดยาเสียให้เข็ดเลย*
*ฉันไม่ฉีดยา*
*ถ้าแกยังโวยวายกับคุณนิอีกละก็ฉันจะบอกคุณนิว่าแกกลัวเข็มฉีดยา แกอย่าใจร้ายกับคุณนินักสิวะ คุณนิเธอไม่ได้ทำอะไรผิดร้ายแรงสักหน่อย ทำไมแกถึงได้โกรธคุณนิมากมายขนาดนั้น*
*แกพูดแบบนี้แสดงว่าแกไม่ได้รักอะตอมเลยสินะ*
*อ้าว! มาพาลใส่ฉันซะงั้น*
*ก็ได้ฉันไม่พูดเรื่องของแกก็ได้ แต่ฉันจะขอปรึกษาเรื่องของฉันบ้าง*
*เรื่องอะไร*
*เอ่อ! คือ...เอ่อ! คือว่าฉัน.....ฉันพลาดมีวันไนท์สแตนด์กับคุณสินีนะสิ*
*อะไรนะ…*
*เบาๆ หน่อยสิวะ เดี๋ยวคนทั้งบ้านก็ได้ยินหมดหรอก*
*ฉันว่าแกคิดผิดแล้วละที่มาที่นี่*
*ทำไมแกถึงพูดแบบนี้วะ*
*ก็สินีอยู่ที่นี่นะสิ*
*อะไรนะ*
*เบาๆ หน่อยสิวะ ไหนบอกว่ากลัวคนในบ้านได้ยินไง*
*แกกำลังจะบอกฉันว่าตอนนี้คุณสินีอยู่ที่บ้านของแกอย่างนั้นหรือ*
*อืม*
*ซวยแล้วไง*
*ฉันว่าแกควรแสดงความรับผิดชอบกับสินีนะ แกเป็นสุภาพบุรุษไม่ใช่เหรอ แกกล้าทำแกก็ต้องกล้ายอมรับผิดสิ*
*กล้าทำกล้ารับอะไรวะมันเป็นความผิดพลาดล้วนๆ เลยนะเว้ย*
*ไอ้อัค...ฉันไม่คิดเลยนะว่าแกจะเป็นคนแบบนี้ ถึงฉันจะไม่ได้ชอบสินีแต่ถึงอย่างไรเธอก็เป็นน้องสาวของนิษา และที่สำคัญที่สุดก็คือเธอเป็นผู้หญิง ฉันไม่อยากให้แกเอาเปรียบเธอ*
*ฉันกับคุณสินีเราสองคนไม่ได้รักกันนะ แกจะให้ฉันรับผิดชอบยังไงวะ*
*แกก็แต่งงานกับเธอสิ รอจนแน่ใจว่าเธอไม่ได้ท้องแล้วค่อยหย่าก็ยังไม่สายนะเพื่อน*
*แล้วถ้าคุณสินีท้องละ*
*แกก็ได้เป็นพ่อคนไงไม่ดีเหรอ*
*แหมทีเรื่องของฉันรู้สึกว่าแกคิดแก้ปัญหาเก่งจริงๆ เลยนะ ส่วนเรื่องของตัวเองไม่มีปัญญาจะแก้*
*แกเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะแล้วค่อยมาห่วงเรื่องของฉัน ส่วนตอนนี้แกก็ควรกลับบ้านไปได้แล้วฉันจะพักผ่อน*
*ไม่กลับ...คืนนี้ฉันจะนอนกับแกที่นี่*
*แกจะนอนที่นี่ได้ยังไง นี่มันห้องของฉันกับ...*
*แล้วใครบอกว่าฉันจะนอนที่ห้องของแกละ...มีพิรุธนะเราเนี่ย…*
*ไอ้บ้าอัค...แกออกไปจากห้องของฉันเลยนะ ฉันจะนอนแล้ว*
*นอนแต่วันเลยเหรอยังไม่มืดเลยนะเพื่อน*
*ไอ้อัค…*
*ไปแล้วเพื่อน...ไปแล้ว*
เมื่อออกมาจากห้องของคณินธรหมออัคพลก็ได้พบกับนิชาซึ่งกำลังเดินขึ้นบันไดมา เมื่อนิชาเดินขึ้นมาถึงบันไดขั้นสุดท้ายหมออัคพลก็เอ่ยทักทายเธอ
*คุณนิไม่ไปทำงานหรือครับ*
*วันนี้นิขอลางานหนึ่งวันนะค่ะ*
*ลามาดูแลใครบางคนหรือครับ*
*เปล่าค่ะ เขาคงไม่อยากให้นิดูแลเขาหรอกค่ะ หน้านิเขายังไม่อยากจะมองเลย*
นิชาตอบเสียงเนือยๆ เหมือนคนที่กำลังจะหมดเรี่ยวแรง
*ทำไมคุณนิคิดแบบนั้นละครับ*
*นิขอตัวก่อนนะค่ะ*
พูดจบนิชาก็เดินผ่านหน้าหมออัคพลไปได้เพียงสองก้าวเท่านั้นเธอก็รู้สึกหน้ามืดแล้วสติของเธอก็ดับวูบไป ทางด้านหมออัคพลนั้นเห็นว่าร่างบางของนิชานั้นเริ่มเอนเอียงคล้ายๆ กับคนเมาที่เดินไม่ตรงทาง ด้วยสัญชาตญาณความเป็นหมอ หมออัคพลรู้ได้ทันทีว่าท่าทางของนิชานั้นไม่ใช่ท่าเดินของคนปกติ หมออัคพลจึงรีบเข้าไปประคองร่างบางของนิชาเอาไว้ก่อนที่ร่างบางของนิชาจะล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น
*ป้าอุ่นครับ ป้าอุ่น ป้าอุ่นช่วยผมด้วยครับ*
*เกิดอะไรขึ้นหรือค่ะคุณหมอ*
*คุณนิเธอหมดสติไปเฉยๆ นะครับ ป้าอุ่นช่วยดูแลคุณนิก่อนนะครับ ผมจะลงไปเอากล่องยา*
*ค่ะ...เดี๋ยวป้าดูแลให้เองค่ะ*
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
*นิเป็นอะไรหรือค่ะป้าอุ่น*
*คุณนิหมดสติไปค่ะ คงเป็นเพราะสองสามวันมานี้คุณนิมัวแต่คอยดูแลคุณคณินทำให้พักผ่อนไม่เพียงพอร่างกายก็เลยอ่อนเพลีย จึงทำให้คุณนิหมดสติไปค่ะ โชคดีนะค่ะที่หมออัคอยู่ตรงนั้นพอดีไม่อย่างนั้นคุณนิอาจจะล้มหัวฟาดพื้นได้เลยนะค่ะ*
*ขอโทษนะค่ะป้าอุ่นที่ทำให้ต้องลำบากมาคอยดูแลนิอีกคน*
*อย่าพูดแบบนั้นสิค่ะ ป้าทำได้ค่ะ*
*ตอนนี้นิรู้สึกดีขึ้นแล้วละค่ะ ป้าอุ่นไม่ต้องเป็นห่วงนินะค่ะ*
พูดพร้อมกับพยายามลุกขึ้นนั่งแต่ก็ไม่สำเร็จเธอรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาอีกแล้ว
*ต่อหน้าป้าไม่ต้องทำตัวเข้มแข็งก็ได้นะค่ะ พักผ่อนเถอะค่ะ*
*ค่ะ*
ค่ำวันนั้น
*แกเข้ามาที่ห้องฉันทำไมวะ*
*ฉันก็จะมานอนเป็นเพื่อนแกไง*
หมออัคพลพูดพร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ
*ก็ฉันบอกแล้วไงว่าห้องนี้...*
*ฉันรู้แล้วว่าแกไม่ได้นอนคนเดียวแต่วันนี้คุณนิเธอไม่ได้มานอนที่ห้องนี้หรอก*
*แกรู้ได้ยังไง*
*คุณนิไม่ค่อยสบาย ร่างกายของเธอดูอ่อนเพลียมากฉันก็เลยให้ยานอนหลับเธอไป...ตอนนี้คุณนิกำลังนอนหลับสบายอยู่ที่ห้องนอนของเธอ*
*ทำไมถึงไม่มีใครบอกฉันเลย*
*นายสนใจคุณนิด้วยเหรอ*
*ไอ้อัค*
*ทำไม...พูดแทงใจดำใช่ไหมละ เป็นห่วงคุณนิก็บอกมาสิไม่ต้องมาทำปากแข็งหรอก*
*ฉันกลัวว่าเธอจะมาเป็นอะไรในบ้านของฉันก็เท่านั้นเอง*
*ดูมันพูดเข้า...ถ้าคุณนิได้ยินเข้าเธอจะต้องเสียใจมากแน่ๆ*
ทั้งสองคนไม่มีทางรู้เลยว่าบทสนทนาของทั้งสองคนนั้นมีบุคคลที่สามกำลังยืนแอบฟังอยู่เงียบๆ พร้อมกับคิดแผนการร้ายเอาไว้ในใจอีกด้วย