บ้านคณินธร

เช้าวันใหม่
เมื่อนิชาลืมตาตื่นขึ้นมาก็ไม่พบร่างของคณินธรแล้ว ที่นอนฝั่งของเขาก็ไม่มีร่องรอยของการนอน
เขาหายไปไหนนะ
เมื่อคิดได้ดังนั้นนิชาก็รีบเดินเข้าห้องน้ำไป ในขณะที่เธอกำลังจะถอดเสื้อผ้าเพื่ออาบน้ำนั้น เธอก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อพบร่างของคณินธรนอนหลับอยู่ในอ่างอาบน้ำแต่โชคยังดีที่เขายังอยู่ในชุดเดิมไม่ได้อยู่ในสภาพที่ไม่น่ามอง
*คุณคณิน คุณคณินตื่นสิค่ะ คุณคณิน*
นิชาพูดพร้อมกับตบหน้าของคณินธรเบาๆ เพื่อเรียกสติ แต่คณินธรก็ไม่รู้สึกตัวอยู่ดี นิชาจึงรีบออกไปตามป้าอุ่นมาช่วยพยุงคณินธรออกจากห้องน้ำแล้วโทรตามหมออัคพลมาดูอาการของคณินธร
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
*โชคดีนะที่นายไม่ได้นอนแช่น้ำ...ไม่อย่างนั้นนายได้เป็นปอดบวมตายแน่*
*ฉันคงจะเพลียมากไปหน่อยก็เลยเผลอหลับไป*
*เมื่อวานนายไม่ได้กินอะไรทั้งวัน แถมยังต้องมาเจอเรื่องแบบนั้นอีก ร่างกายของนายคงต้องการให้นายได้พักผ่อนบ้าง นายถึงได้สลบไปแบบนั้น...ตอนนี้นายทานยาคลายเครียดแล้วก็นอนพักผ่อนสักหน่อยเถอะพอน้ำเกลือหมดขวดนายก็จะรู้สึกดีขึ้นเอง ...ฉันขอตัวกลับก่อนก็แล้วกันนะพอดีวันนี้ฉันมีนัดกับคนไข้...นายมีพยาบาลส่วนตัวอยู่แล้วนี่นาจริงไหม*
*ขอบใจมากนะไอ้อัค*
*ฉันขอเปลี่ยนจากคำขอบใจเป็นอาหารฝีมือคุณนิสักหนึ่งเดือนได้ไหมวะ*
*ไอ้บ้า...แกรีบกลับคลีนิคของแกไปเลยไป*
*แหมแค่นี้ก็หวงด้วย*
*ไอ้อัค...*
*ฉันไปก็ได้ พักผ่อนเยอะๆ นะเพื่อน*
*เออ!*
อัคพลกลับไปได้สักพักคณินธรก็รู้สึกง่วงเพราะฤทธิ์ยาเขาจึงเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว
ในความฝัน
*พี่คณินค่ะ พี่คณิน*
*นิษา*
*พี่คณินไม่ต้องคิดมากเรื่องนิษานะค่ะ พี่คณินไม่ได้ทำอะไรผิด พี่คณินอย่าโทษตัวเองเลยนะค่ะ นิษาไม่สบายใจเลยที่เห็นพี่คณินเป็นแบบนี้ เวลาของนิษาบนโลกใบนี้มันเหลือน้อยแล้ว นิษายังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณของพี่คณินเลย*
*นิษา  นิษามาหาพี่เหรอ นี่พี่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม*
*พี่คณินพักผ่อนนะค่ะ นิษาต้องไปแล้ว*
*นิษา นิษา*
*คุณคณิน นิอยู่นี่ค่ะ คุณคณินตื่นสิค่ะ*
คณินธรตื่นจากความฝันขึ้นมาก็พบว่านิชานั้นจับมือของเขาเอาไว้พร้อมกับจ้องมองเขาด้วยสีหน้าตกใจ
*คุณเป็นอะไรค่ะ คุณฝันร้ายหรือเปล่าค่ะ*
*เปล่า ผมไม่ได้เป็นอะไร*
*ถ้าอย่างนั้นทานโจ๊กหน่อยนะค่ะ ป้าอุ่นบอกว่าพอคุณตื่นแล้วต้องบังคับให้คุณทานโจ๊กให้หมดถ้วยด้วยค่ะ*
*ป้าอุ่นหรือว่าคุณกันแน่*
*จะใครก็ช่างเถอะค่ะ ยังไงคุณก็ต้องทานให้หมดอยู่ดี มาค่ะฉันป้อนให้คุณเอง*
เมื่อนิชาป้อนโจ๊กให้คณินธรจนหมดถ้วยแล้วเธอก็นำถาดอาหารลงไปเก็บที่ห้องครัวก่อนที่เธอจะขึ้นมาเช็ดตัวให้คณินธร
*ฉันจะเช็ดตัวให้คุณนะค่ะ คุณจะได้สบายตัว*
*ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก...ผมเช็ดเองได้...*
*ฉันก็ไม่ได้อยากจะทำให้คุณหรอกนะค่ะ ถ้าคุณไม่ได้ป่วยอยู่แบบนี้*
*คุณพูดตรงเกินไปหรือเปล่า*
*ทำไมค่ะ...ทนฟังความจริงไม่ได้หรือค่ะ*
*โอเค...คุณจะเช็ดก็เช็ดเถอะ ที่แขนของผมยังมีสายน้ำเกลือเกะกะอยู่...ถึงผมจะเช็ดตัวเองได้แต่ก็คงจะไม่ถนัดเท่าไหร่*
*เพิ่งรู้ตัวหรือค่ะ*
*ครับคุณพยาบาล*
สาเหตุที่คณินธรพูดล้อนิชาแบบนั้นเพราะเขานึกถึงคำพูดของอัคพลที่บอกว่าเขามีพยาบาลส่วนตัวอยู่แล้ว
*ฉันไม่ใช่พยาบาลค่ะ...แต่ฉันก็จะพยายามดูแลคุณให้ดีที่สุดค่ะ*
*ขอบคุณครับ*
คณินธรพูดพร้อมกับจ้องมองใบหน้าของนิชานิ่งนานจนนิชารู้สึกหน้าร้อนผ่าวด้วยความเขิน เธอจึงแกล้งเช็ดหน้าคณินธรอย่างแรงจนคณิธรรู้สึกเจ็บ
*โอ๊ย! ผมเจ็บนะคุณ*
*สมน้ำหน้าใครใช้ให้มองหน้าฉันแบบนั้นละ*
*ถ้าไม่มองหน้าคุณแล้วคุณจะให้ผมมองอะไรละ*
คณินธรพูดพร้อมกับแกล้งมองหน้าอกของนิชา
*คนบ้า...ลามก*
*อ้าว! คนเขามองหน้าก็ไม่ให้มอง พอมองที่อื่นก็หาว่าลามกอีก...คุณนี่เอาใจยากจริงๆ เลยนะ*
*หยุดพูดได้แล้วค่ะ...ฉันเช็ดตัวให้คุณเสร็จแล้ว...เชิญคุณเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วค่ะ...นี่ค่ะชุดของคุณฉันเตรียมไว้ให้แล้ว*
*คุณน่าจะเปลี่ยนชุดให้ผมด้วยนะ*
*คุณคณิน...*
*โอเค...ผมจะเปลี่ยนชุดเดี่ยวนี้ละ*
*ฉันไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ...เชิญคุณเปลี่ยนชุดตามสบาย*
*ครับคุณพยาบาล*
*คุณล้อฉันอีกแล้วนะค่ะ...ถ้าคุณยังไม่เลิกเรียกฉันว่าคุณพยาบาลอีกละก็ฉันจะยกเลิกสัญญาระหว่างเราค่ะ*
*โอเค...เชิญคุณอาบน้ำตามสบายเลยครับคุณ...*
นิชาหันมาทำตาดุใส่คณินธรเขาจึงหยุดคำพูดลงเพียงแค่นั้น เมื่อนิชาเดินเข้าห้องน้ำไปแล้วคณินธรก็แอบยิ้มกับตัวเอง เขารู้สึกมีความสุขทุครั้งที่ได้แกล้งนิชา เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเขาเป็นอะไร